© Dogs / stock.adobe.com
Spośród wszystkich odmian owczarka belgijskiego, laekenois jest najmniej popularny.
Laekenois to odmiana owczarka belgijskiego, któremu szorstka sierść nadaje rustykalny wygląd. W porównaniu do pozostałych odmian, zwłaszcza temperamentnego malinoisa, laekenois jest nieco spokojniejszy i bardziej zrównoważony. Niemniej, również on potrzebuje wyzwań fizycznych i umysłowych.
Od pozostałych odmian owczarka belgijskiego – malinoisa, tervuerena oraz groenendaela, laekenois różni się przede wszystkim sierścią, która jest szorstka, płowa z czarnymi odcieniami na pysku i ogonie, o długości około sześciu centymetrów. Nie może być kręcona.
W porównaniu do eleganckiego, kruczoczarnego groenendaela i krótkowłosego malinoisa, u laekenoisa jego przeznaczenie jako pies użytkowy i pracujący wydaje się być najbardziej widoczne. Prawdopodobnie jest to powód, dla którego obecnie jest to najmniej powszechny przedstawiciel owczarka belgijskiego, również w jego ojczyźnie.
Pozostałe cechy zewnętrzne dzieli już w dużej mierze ze swoimi bliskimi krewnymi. Ma smukłą, niemal kwadratową budowę, trójkątne stojące uszy oraz migdałowate oczy o żywym spojrzeniu.
© Dogs / stock.adobe.com
Laekenois to wierny i chętny do pracy pies. Jest zawsze czujny i gotowy do obrony swojej rodziny oraz terytorium, dlatego jego instynktu obronnego nie należy dodatkowo pobudzać. W stosunku do członków rodziny, również dzieci, jest przyjazny, pod warunkiem, że każdego dnia będzie miał zapewnioną odpowiednią dawkę aktywności.
Inteligentny, skory do działania pies, jakim bez dwóch zdań jest laekenois, potrzebuje zarówno ćwiczeń fizycznych, jak i umysłowych, jednak w porównaniu do tryskającego energią czy momentami nawet nerwowego laekenoisa, ten kudłaty belg wydaje się być spokojniejszy i bardziej opanowany.
Tak jak w przypadku wszystkich psów stróżujących, również dla laekenoisa kluczowe znaczenie ma odpowiednio wczesna socjalizacja. Tylko jeśli jako szczenię zostanie przyzwyczajony do innych czworonogów oraz zwierząt domowych takich jak koty, będzie je tolerował w dorosłym życiu.
W szkoleniu tego wrażliwego psa pasterskiego bardzo ważna jest empatia i konsekwencja, ale bez nadmiernej surowości. Wszelkie błędy wychowawcze mogą prowadzić u niego do zaburzeń behawioralnych, dlatego nie jest polecany dla początkujących.
Kilka godzin aktywności każdego dnia to absolutna konieczność w przypadku laekenoisa. Uwielbia on wymagające spacery, urozmaicone tropieniem lub innymi zabawami.
Świetnie radzi sobie także w psich sportach, takich jak agility czy obedience. Wysportowane osoby mające doświadczenie w układaniu czworonogów i lubiące spędzać czas na łonie natury będą dla niego idealnymi opiekunami.
Dobrym zajęciem dla tego bystrego czworonoga jest również praca w charakterze psa ratowniczego, poszukiwawczego lub służbowego. Owczarki belgijskie są bardzo często wykorzystywane w wojsku, służbach celnych i policji.
Aby zaspokoić potrzeby samodzielnego, pewnego siebie psa pasterskiego, należy zapewnić mu możliwość mieszkania w domu z ogrodem, najlepiej w wiejskiej okolicy, na straży którego będzie mógł stać i wszelkie niepokojące sytuacje obwieszczać szczekaniem.
Sierść laekenoisa nie wymaga specjalnej pielęgnacji. W zupełności wystarczy szczotkowanie raz w tygodniu, aby pozbyć się luźnych włosów i zapobiec powstawaniu kołtunów. Jedynie w okresie linienia warto sięgać po szczotkę nieco częściej.
Jeśli chodzi o żywienie, laekenois również nie jest wymagający. Ze smakiem je zarówno karmę suchą, jak i mokrą, może być także żywiony surowym mięsem (dieta typu BARF). Zaleca się natomiast wybór dobrej jakości wysokobiałkowej karmy, aby pokryć zapotrzebowanie energetyczne tego psa pracującego.
Laekenois zaliczany jest do długowiecznych czworonogów, cieszących się dobrym zdrowiem. Niemniej, od czasu do czasu mogą pojawiać się u niego choroby aparatu ruchu, takie jak dysplazja stawu biodrowego czy łokciowego oraz choroby genetyczne – epilepsja, kardiomiopatia oraz inne choroby serca.
Przy zapewnieniu im dobrej opieki i warunków utrzymania, przedstawiciele tej rasy dożywają od 12 do 14 lat.
Nazwa tego psa pasterskiego pochodzi od zamku Laeken, królewskiej rezydencji w pobliżu Brukseli. Mieszkający w parku zamkowym pasterze od pokoleń hodowali tego mało wymagającego, łatwego w utrzymaniu czworonoga, zanim otrzymał oficjalną nazwę pod koniec XIX wieku.
Oprócz funkcji pasterskich, pełnił również rolę strażnika pól lnu, na których rozkładano ten cenny materiał.
© Dogs / stock.adobe.com
Laekenois to najrzadsza z odmian owczarka belgijskiego. Nawet w jego belgijskiej ojczyźnie trudno o hodowcę. Zatem w przypadku zainteresowania szczenięciem tej rasy należy liczyć się z koniecznością dłuższych poszukiwań oraz odbycia dalszej podróży. Cena zdrowego pieska ze wszystkimi dokumentami waha się od 800 do 2.500 euro.
Z powodu małej popularności w zasadzie nie znajdziemy go w schroniskach dla zwierząt. Zupełnie inaczej wygląda to w przypadku malinoisa, który trafia tam znacznie częściej ze względu na brak umiejętności opiekunów do zapanowania nad jego temperamentem.
Ze względu na nieco mniej urzekający wygląd, laekenois pozostaje niejako w cieniu swoich bardziej eleganckich krewnych. A szkoda, bo jest on równie nieustraszonym obrońcą członków swojego stada i terytorium oraz wiernym kompanem jak oni.
Mimo że z natury jest spokojniejszy i mniej temperamentny niż przedstawiciele pozostałych odmian, ten inteligentny i wrażliwy pies powinien trafić w odpowiedzialne i doświadczone ręce.
| W skrócie: | Laekenois jest jedną z czterech odmian owczarka belgijskiego, ale jest rzadko hodowany. |
| Wysokość w kłębie: | do 66 cm |
| Waga: | 25–30 kg |
| Średnia długość życia: | 12–14 lat |
| Cena: | od ok. 800 euro |
| Charakter: | czujny, samodzielny, inteligentny, chętny do pracy |
| Sierść: | szorstka, zmierzwiona, krótka |
| Kolor sierści: | płowy ze śladowym czarnym nalotem |
| Trudność w wychowaniu: | duża |
| Pielęgnacja: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Belgia |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
