Jeśli szukamy inteligentnego towarzysza o łagodnym usposobieniu, norwich terier może być idealnym wyborem.
© lenkadan / stock.adobe.com
Norwich terier jest jednym z najmniejszych terierów. Dorasta do wysokości 26 cm w kłębie i waży nie więcej niż 7 kg. Jest to zwarty, muskularny i stosunkowo silny pies o krótkim grzbiecie i krótkich nogach. Typowe dla rasy są stojące, szpiczaste uszy, szeroko rozstawione na szczycie głowy, odróżniające go od jego bliskiego krewnego – norfolk teriera. Jego sierść jest twarda, druciana, prosta o grubym podszerstku. Występuje w umaszczeniu rudym, pszenicznym oraz czarnym podpalanym.
Jeśli interesuje nas historia rasy, warto przyjrzeć się obrazowi z XV wieku „Portret małżonków Arnolfinich” (1434), autorstwa flamandzkiego malarza Jana van Eycka, który przedstawia psa bardzo podobnego do dzisiejszego norwich teriera. Jednak istnienie rasy zostało udokumentowane dopiero około XIX wieku, chociaż wówczas była ona jeszcze nierozerwalnie związana z norfolk terierem, kiedy obie rasy były uważane za odmiany tej samej. Również ich nazwy wskazują na bliskie pokrewieństwo – Norwich jest stolicą hrabstwa Norfolk we wschodniej Anglii. W XIX wieku przodkowie norwich i norfolk teriera byli popularnymi łowcami szczurów w tym regionie, często trzymanymi przez studentów i rolników. Dopiero w latach 60-tych ubiegłego wieku norfolk terier został wyodrębniony jako osobna rasa. Ważną cechą odróżniającą przedstawicieli obu ras są uszy, chociaż obecnie różnią się oni także charakterem – norwich terier jest bardziej zgodny i mniej skłonny do polowań.
Przywiązany do człowieka, żywy i wesoły: Norwich terier jest wspaniałym psem rodzinnym. Te pogodne psy są niezwykle wierne i tworzą bardzo bliską więź ze swoim opiekunem. Nie lubią i nie powinny być zostawiane na długo same. Są aktywne, uwielbiają zabawę i dzieci. Ze względu na swoją czujność sprawdzają się także w roli psów stróżujących – natychmiast sygnalizują wszelkie podejrzane odgłosy, ale nie mają tendencji do nadmiernego szczekania. Zazwyczaj są towarzyskie i otwarte w stosunku do innych psów oraz nowo poznanych ludzi. Niemniej, ci dawni łowcy szczurów nadal lubią polować, dlatego lepiej mieć na oku koty sąsiadów. Jeśli norwich terier ma zamieszkać pod jednym dachem z mruczkiem, warto wybrać pieska, który jest zaznajomiony z kotami – np. dorastał z nimi w domu hodowcy.
© Vincent / stock.adobe.com
Norwich terier z reguły nie ma skłonności do ciągłego kwestionowania ustalonej hierarchii, dzięki czemu jest wdzięcznym zwierzakiem nawet dla początkujących miłośników psów. Naturalnie również w jego przypadku kluczem do sukcesu wychowawczego jest konsekwencja. Bez niej trudno będzie przekształcić nieopierzonego nastolatka w dobrze wychowanego dorosłego. Dobrym pomysłem są zajęcia dla szczeniąt organizowane w szkołach dla psów, podczas których maluchy mogą poznać przedstawicieli wielu innych ras, co ma pozytywny wpływ na rozwój ich kompetencji społecznych. Poza tym, po kilku takich sesjach warto uczęszczać z nim na regularne zajęcia do szkoły dla psów, gdzie będziemy mieć możliwość nauczenia się podstaw wychowania, w tym w szczególności przywoływania tego dawnego szczurołapa. Najlepiej wybrać wówczas szkołę dla psów, która ma doświadczenie w szkoleniu terierów.
Te małe czworonogi są uważane za wytrzymałe i odporne na choroby, jednak niektóre linie hodowlane mogą mieć skłonności do napadów padaczkowych. Na szczęście częstotliwość ich występowania w obrębie rasy spadła w ostatnich latach za sprawą intensywnych wysiłków hodowlanych. Zawsze należy porozmawiać z hodowcą na temat tego schorzenia – profesjonalny hodowca, który dba o zdrowie swoich podopiecznych, chętnie opowie nam o tym, jak minimalizuje ryzyko jego wystąpienia w drodze odpowiedniej selekcji.
Poza tym, norwich terier może cierpieć na tak zwany zespół oddechowy, który z kolei wynika z niekorzystnej tendencji do hodowania zwierząt z jak najkrótszą kufą, co utrudnia im oddychanie. Podczas gdy łagodne formy tej dolegliwości pozostają bezobjawowe, cięższe postacie schorzenia mogą prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia krtani i tchawicy. Wielu hodowców tej rasy profilaktycznie przeprowadza stosowne badania (laryngoskopię), podczas których rodzice maluchów muszą zostać sklasyfikowani jako wolni od dolegliwości, zanim zostaną dopuszczeni do hodowli. Najlepiej wybierać takich hodowców, którzy są w posiadaniu pisemnego zaświadczenia, potwierdzającego przeprowadzone badania. Dzięki temu będziemy mieć pewność, że nie tylko pies jest zdrowy, ale także hodowca jest profesjonalistą, i leży mu na sercu leży zdrowie rasy, co z pewnością jest jednym z najważniejszych wyznaczników dobrej jakości hodowli. Długość życia zdrowych norwich terierów wynosi od 12 do 14 lat.
Zgodnie z zasadami żywienia odpowiednimi dla gatunku, mięso powinno stanowić podstawę diety psów. Dlatego przy wyborze karmy zwracajmy uwagę na to, aby znajdowało się ono na szczycie listy składników. Pamiętajmy również, że psy nie potrzebują zbóż i decydujmy się na bezzbożowe produkty. Jeśli chodzi o zapotrzebowanie kaloryczne, różni się ono w zależności od zwierzęcia, jego wielkości, stanu zdrowia oraz poziomu aktywności. Zwracajmy więc uwagę na wagę naszego pupila – najlepiej jest ważyć go raz w miesiącu, aby w porę zauważyć ewentualne nadprogramowe kilogramy czy też ich utratę. Podczas gdy młody pies powinien być karmiony trzy do czterech razy dziennie, dorosłemu norwich terierowi w zupełności wystarczą dwa posiłki. Po przeprowadzeniu się do nowego domu, piesek powinien dostawać tę samą karmę, którą karmił go hodowca. Jeśli chcemy ją zmienić, powinnyśmy to robić stopniowo i powoli, aby uniknąć biegunki czy wymiotów. Pamiętajmy także o zapewnieniu czworonogowi stałego dostępu do świeżej wody pitnej.
Norwich teriery mają gęsty i miękki podszerstek, powyżej którego znajduje się wierzchnia warstwa z drucianym, twardym, przylegającym do ciała włosem okrywowym. Pomimo tak bujnej szaty, psy te nie są wymagające w pielęgnacji. Wystarczy regularne pozbywanie się martwych włosów, aby ograniczyć ich ilość w mieszkaniu do minimum. Zgodnie ze wzorcem rasy pies powinien wyglądać naturalnie, podobnie jak jego pracujący przodkowie, i nie powinien być zbyt wystylizowany. Najlepiej jest wygospodarować nieco czasu na intensywniejsze sesje pielęgnacyjne raz na dwa tygodnie i wówczas dokładnie wyczesać sierść naszego podopiecznego, a następnie powyrywać luźne włosy wierzchnie zgodnie z kierunkiem wzrostu, pasmo po paśmie. Przed samodzielnym przystąpieniem do tak zwanego trymowania warto poprosić hodowcę, aby pokazał nam, jak to się robi. Po nabraniu wprawy, szybko stanie się ono rutynowym zabiegiem.
Poza tym, należy regularnie kontrolować pazury psa, ponieważ zwłaszcza w przypadku małych ras nie ścierają się one w wystarczającym stopniu, i w razie potrzeby przycinać je specjalnymi obcinaczami. Jeśli to konieczne, poprośmy lekarza weterynarii o udzielenie niezbędnych wskazówek.
Ten żywiołowy terier uwielbia ruch na świeżym powietrzu i wszelkie aktywności ze swoim opiekunem. Nie ma potrzeby jednak chodzenia na wielogodzinne wędrówki – w zupełności wystarczą mu krótkie spacery po okolicy, najlepiej uzupełnione pracą węchową. Nie oznacza to bynajmniej, że nie będzie zadowolony z dłuższych spacerów. Ze względu na swoje krótkie nóżki, z pewnością nie sprawdzi się jednak w roli towarzysza osób uprawiających jogging czy jazdę na rowerze. Wybierając się na wycieczkę na łono natury, zwłaszcza w pobliżu lasów lub pól, należy zawsze pamiętać, że nasz pupil jest małym myśliwym i chętnie rzuci się w pogoń za wiewiórkami czy szczurami, jeśli takie wywęszy. Właściwe szkolenie jest więc nieodzowne, aby móc psa spuszczać ze smyczy i nie martwić się tym, czy odpowie na przywołanie. Odpowiednimi aktywnościami w przypadku przedstawicieli tej rasy są także obedience oraz agility dla małych psów. Wielu norwich terierom przyjemność sprawia też nauka sztuczek. W każdym przypadku warto spróbować różnych aktywności i wybrać te, które najbardziej przypadną do gustu zarówno naszemu pupilowi, jak i nam.
© lenkadan / stock.adobe.com
Jeśli szukamy przyjaznego i wytrzymałego małego czworonoga, zdecydowanie warto rozważyć zakup norwich teriera. Świetnie odnajdzie się on w roli członka rodziny, jak i kompana dla singla, w tym również seniora – najważniejsze, aby mógł liczyć na nasze towarzystwo i wspólne spędzanie czasu, najlepiej w naturze. Może być bez przeszkód trzymany w mieszkaniu w mieście i nie potrzebuje wysportowanego opiekuna, ponieważ nie będzie najlepszym kompanem do uprawiania sportu, ze względu na swoje krótkie nogi. W kręgu zainteresowań jego opiekuna muszą jednak znajdować się dłuższe spacery. Norwich terier może z powodzeniem trafić w ręce mniej doświadczonych osób, chociaż, podobnie jak w przypadku wszystkich innych czworonogów, powinny one znać podstawy szkolenia psów i najlepiej uczęszczać z pieskiem do psiego przedszkola. Jeśli mamy ogród, norwich terier z pewnością będzie szczęśliwy, mając możliwość swobodnego węszenia i harcowania po nim. Pamiętajmy tylko o odpowiednim ogrodzeniu, aby potencjalne polowanie na myszy czy inne gryzonie ograniczało się wyłącznie do naszej posesji.
Ponieważ psy te są bardzo związane ze swoimi opiekunami, planując wyjazd czy urlop, warto zabrać je ze sobą. Nie powinno to stanowić większego problemu, ponieważ dzisiaj wiele hoteli z otwartymi ramionami przyjmuje czworonożnych gości, zwłaszcza tak niewielkich rozmiarów jak norwich terier. Planując zakup zwierzęcia, weźmy pod uwagę koszty, jakie wiążą się nie tylko z jego nabyciem, ale również podstawowym wyposażeniem, wysokiej jakości karmą, ubezpieczeniem, podatkiem czy wizytami kontrolnymi u lekarza weterynarii. Warto także przygotować choćby minimalny zapas gotówki na wypadek niespodziewanego zachorowania naszego pupila.
Najlepiej od razu skierować swoje kroki do renomowanego hodowcy. Powinien on być zrzeszony w związku i zaprosić nas do swojego domu, abyśmy mogli poznać osobiście maluchy i ich rodziców. Profesjonalny hodowca chętnie porozmawia z nami o specyfice rasy, profilaktyce zdrowotnej i swoich celach hodowlanych dotyczących typu i charakteru zwierząt. Będzie chciał również dowiedzieć się nieco i o nas samych – naszych warunkach życia, trybie pracy czy doświadczeniu z czworonogami. Szerokim łukiem natomiast omijajmy wątpliwych hodowców, których podopieczni nie mają rodowodów i nie należą do klubu – zazwyczaj kładą oni bowiem większy nacisk na zysk niż dobro szczeniąt, co odbija się negatywnie zarówno na ich zdrowiu jak i socjalizacji. Wystrzegajmy się także zakupu z litości, pamiętając, że podaż reguluje popyt.
Ponieważ norwich teriery zazwyczaj wydają na świat dość małe mioty i nie są szeroko rozpowszechnione, niewykluczone, że będziemy musieli nieco poczekać na naszego wymarzonego szczeniaczka.
Jeśli bierzemy pod uwagę przygarnięcie dorosłego norwich teriera, możemy odwiedzić miejscowe schroniska dla zwierząt, w których zarówno przedstawiciele tej rasy, jak i jej mieszanki mogą czekać na nowy dom, lub skontaktować się z klubem teriera, który może pomóc w znalezieniu odpowiedniego dla nas osobnika.
Miejmy otwarty umysł. Być może bowiem serce skradnie nam norfolk terier lub podobnie wyglądający mieszaniec. W każdym przypadku jednak powinnyśmy dowiedzieć się jak najwięcej o pochodzeniu i przeszłości psa, aby móc ustalić czy do siebie pasujemy pod względem charakteru czy warunków życia. Starsze psy miewają silny charakter i mogą być nie lada wyzwaniem, zwłaszcza dla początkujących.
Życzymy Ci wielu radosnych chwil z Twoim norwich terierem!
Jeśli zainteresował nas norwich terier, być może zainteresują nas również poniższe rasy:
