© lenkadan / stock.adobe.com
Nagi pies peruwiański polaryzuje: Podczas gdy dla niektórych miłośników psów stanowi on nietypowy i kontrowersyjny widok, dla innych jego charakterystyczny wygląd i towarzyski charakter stały się prawdziwym obiektem westchnień.
Najbardziej widocznym szczegółem wyglądu nagiego psa peruwiańskiego jest ten, którego brakuje: sierść. Jednak standardy rasy zezwalają na niewielkie kępki włosów na łbie i ogonie. Skóra może przybierać jasne i ciemne tonacje, być jedno-lub wielokolorowa, oraz naznaczona łatami. Co ciekawe, nie wszystkie psy tej rasy są nagie; istnieje jedna, owłosiona i niezbędna dla hodowli z powodów zdrowotnych odmiana – „Peludos“. Należy do niej około 1/3 psów. Ze względu na uzupełnienie standardów od 2013 roku na wystawach psów można zobaczyć również osobniki posiadające owłosienie. Ich sierść musi być krótka i miękka, dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia. Nagi pies peruwiański przypomina budową ciała charta. Smukły czworonóg ma duże, postawione na sztorc uszy, które może również położyć po sobie, elegancko ukształtowany, zwisający ogon oraz atletyczną budowę ciała. Ku uciesze fanów tej rasy nagi pies występuje w trzech różnych rozmiarach: mała – wysokość barków 25 do 40 cm, średnia – 40 do 50 cm oraz duża – 50 do 65 cm. Zależnie od wielkości pies może ważyć od 4 do 25 kg. Jedynie nieliczne nagie psy bez sierści dysponują kompletnym uzębieniem – do tej grupy zaliczają się praktycznie wszystkie owłosione osobniki.
Dokładne pochodzenie nagiego psa peruwiański (nazwa w Peru: „Perro sin pelo del Perú”) nie jest znane. Przypuszcza się, że jego przodkowie byli nierozłącznie związani z historią Peru: Bezwłose psy zostały uwiecznione na naczyniach kultury Moche już w 750 roku p.n.e.. W późniejszych czasach te urocze zwierzęta zarezerwowane były dla bogatej kasty Inków, którzy pilnie strzegli czystości rasy, nie dopuszczając do mieszania się jej z innymi ówcześnie żyjącymi psami. To właśnie Inkowie jako pierwsi wprowadzili zakaz spożywania psiego mięsa w północnych regionach Peru. Po zdobyciu kraju przez Hiszpanów, najeźdźcy odkryli wiele nagich psów pomiędzy hodowanymi przez Inków orchideami, skąd też wzięła się późniejsza nazwa europejska „flower dogs“ – kwieciste psy. W czasie podbojów doszło niemalże do całkowitego wytępienia rasy. Ocalałe w położonych na uboczu wioskach osobniki życie zawdzięczały wierze w przypisywane im mityczne właściwości. Uważano, że pozbawione sierści czworonogi posiadają właściwości lecznicze w przypadku określonych chorób, np. schorzeń kości i stawów. W roku 1985 największa światowa organizacja hodowców psów: Fédération Cynologique Internationale (FCI) uznała nagiego psa peruwiańskiego za osobną rasę. Tym samym na chwilę obecną wyróżnić można oficjalnie 3 rasy bezwłosych psów. Poza nagim psem peruwiańskim zaliczamy do nich nagiego psa meksykańskiego (znany również pod piękną nazwą „Xoloitzcuintle”) oraz nagiego grzywacza chińskiego. Wszystkie trzy rasy są ze sobą blisko spokrewnione.
© nok3709001 / stock.adobe.com
Nagi pies peruwiański posiada spokojne usposobienie: to przyjazny, zdolny do zaadoptowania się towarzysz. Najchętniej przebywa w towarzystwie jednej osoby, z którą również wchodzi w bliską relację. Oprócz tego należy on do bardzo towarzyskich psów. Integruje się z członkami rodziny i szybko zawiera przyjaźnie z pozostałymi zwierzętami domowymi oraz dziećmi. Mówi się, że wiele peruwiańskich bezwłosych psów z poświęceniem chroni w szczególności kobiety i dzieci. Należy o tym pamiętać podczas odwiedzin innych dzieci, by uniknąć sytuacji, gdy pies nadinterpretuje sytuację i pospieszy na pomoc swojemu małemu przyjacielowi. Żywe i pełne ciekawości usposobienie czyni z niego wymarzonego towarzysza wszelkich outdoorowych aktywności. Pozostawiony w domu pies zachowuje się spokojnie. Szczególną przyjemność sprawia mu usadzenie się na kolanach opiekuna i cieszenie się bliskością oraz ciepłem. Obcym okazuje z reguły dystans i ostrożność, ale nie wrogość.
Jak przystało na potomka pierwotnej rasy psów, nagi pies peruwiański wnosi w relacje człowiek-zwierzę pierwiastek prymitywności. Z tego też względu, w kwestii ułożenia psa wymagane jest pewne doświadczenie w obyciu z psami. Jednak również ambitne osoby początkujące mają duże szanse na właściwe ułożenie nagiego psa peruwiańskiego. Kluczem do sukcesu są, jak i u większości pozostałych ras, jasne zasady i konsekwencja. Nagi pies peruwiański jest wrażliwym czworonogiem – surowość w jego przypadku przyniesie odwrotny efekt, w postaci wycofania się zwierzęcia. Poszczególne osobniki tej rasy mają skłonności do lęku lub boją się nowych sytuacji. W związku z powyższym niezwykle istotną kwestią jest obszerne i przeprowadzane we właściwym tempie przystosowywanie psa do różnych sytuacji, nie przeciążając go przy tym. Hodowca przy zakupie szczenięcia z pewnością udzieli Ci kilku najważniejszych informacji na ten temat. Podróże pociągiem, wycieczki do centrum miasta, odwiedziny – konfrontuj swojego pupila z takimi codziennymi sytuacjami już od wieku szczenięcego. Regularny trening w szkole dla psów, optymalnie już za szczenięcia, w formie grup szczeniąt jest gorąco polecaną opcją, która ponadto wzmocni socjalne umiejętności nagiego psa peruwiańskiego.
W temacie rozrodczości, należy zwrócić uwagę na jedną kwestię: W procesie hodowli musi dochodzić do regularnego krzyżowania się z Peludos, czyli owłosionymi przedstawicielami rasy. Spowodowane to jest faktem, że zawiązanie się żywego embrionu wymaga połączenia dominujących genów odpowiedzialnych za brak włosów i za owłosienie. Embriony zawierające wyłącznie dominujące genów odpowiedzialne za brak włosów są wchłaniane już w macicy. Ze względu na powyższe, w każdym miocie rodzą się również owłosione osobniki. Bezwłose psy nie dysponują z reguły kompletnym uzębieniem, co jednak w niczym im nie przeszkadza. Szczególnie w przypadku jasnoskórych zwierząt i przede wszystkim na początku lata należy zwrócić uwagę na ich stopniowe przyzwyczajanie się do światła słonecznego – osobniki te powoli opalają się. By uniknąć poparzeń słonecznych, koniecznym może okazać się zastosowanie kremu do opalania, tym bardziej, że psy wyjątkowo chętnie wylegują się na słońcu. Również zimą należy zatroszczyć się o odpowiednią ochronę przed warunkami pogodowymi w postaci kubraczka – w innym wypadku brak aktywności podczas spaceru może doprowadzić do szybkiego wyziębienia psa. Mniejsze osobniki są bardziej wrażliwe na zimno, aniżeli ich więksi pobratymcy. Nagi pies peruwiański może dożyć wieku 15 lat.
© Evdoha / stock.adobe.com
Fakt niekompletnego uzębienia większości bezwłosych psów peruwiańskich nie ma na szczęście żadnych negatywnych konsekwencji dla kwestii żywieniowych. Dzięki temu podczas poszukiwań właściwej karmy możesz w całości skupić się na tym, co najważniejsze, czyli na wysokiej zawartości mięsa oraz braku zbóż i cukrów. To, czy karma jest sucha, czy mokra nie odgrywa w tym przypadku większej roli. Jednakże karma mokra cieszy się większą popularnością u psów, a ponadto zawiera znacznie więcej wody, dzięki czemu zwierzę nie musi dużo pić, by zapewnić organizmowi wystarczającą ilość wody. Zwracaj uwagę na szczupłą talię Twojego podopiecznego – w przypadku zbyt dużej wagi należy ograniczyć dzienne porcje i dodatkowe smakołyki. Odpowiednie do wielkości psa gryzaki zatroszczą się o jego zgryz. Rzecz jasna musisz zapewnić Twojemu nagiemu psu peruwiańskiemu wystarczającą ilość wody.
W przypadku bezwłosej odmiany tej rasy szczotka do niczego Ci się nie przyda. Kolejną zaletą w tym przypadku jest fakt, że na skórze nagiego psa peruwiańskiego bez trudu dostrzeżesz wszelkie pasożyty i możesz natychmiast zastosować odpowiednie środki przeciwdziałające – od pęsety na kleszcze po środki przeciwko pchłom. Nie oznacza to jednak, że nagi pies peruwiański nie potrzebuje żadnej pielęgnacji. Zależnie od potrzeby (według niektórych hodowców co tydzień) kąp swojego pupila za pomocą gąbki i delikatnego szamponu dla psów. Niektóre nagie psy peruwiańskie mają skłonności do suchej skóry – można jej zapobiec poprzez stosowanie bezzapachowych, delikatnych kremów nawilżających dla dzieci lub olejków oliwnych / kokosowych. W lecie nieodzownym środkiem pielęgnacyjnym jest krem przeciwsłoneczny. Obcinaj zbyt długie pazury Twojego psa i w razie potrzeby oczyszczaj jego uszy za pomocą środków do czyszczenia uszu dla psów.
Za sprawą żywego usposobienia psy chętnie przebywają na dworze i cieszą się długimi, dającymi im okazję do dokonywania nowych odkryć spacerami. Dorosłe osobniki dobrze sprawują się w charakterze towarzysza do joggingu, o ile tylko zapewnisz im wcześniej odpowiedni trening. Pies może Ci również towarzyszyć w jeździe na rolkach, jeździe konnej, czy też jeździe na rowerze. Nagi pies peruwiański jest z reguły posłuszny i praktycznie nie posiada instynktu łowieckiego. Te inteligentne zwierzęta nie znajdują upodobania w monotonnych, powtarzalnych czynnościach. Przy klasycznym aportowaniu szybko tracą ochotę do zabawy. Agility, Dog Dancing, Dog Frisbee lub nauka sztuczek z klikerem – sprawdź, co sprawi Twojemu psu największą frajdę!
© Tsvetkova / stock.adobe.com
Ta nieskomplikowana rasa dostarczy wiele radości miłośnikom psów. Nagie psy peruwiańskie potrafią zaadoptować się do warunków domowych, o ile zapewni im się wystarczającą ilość ruchu i zajęcia. W przypadku alergików zwierzęta te mogą stać się urzeczywistnieniem marzenia o posiadaniu psa, jednakże taką decyzję należy zawsze wcześniej skonsultować z lekarzem oraz hodowcą. Poza tym pies ten ucieszy z pewnością wszystkich, którzy niezbyt chętnie garną się do szczotkowania i czesania psów. Nie będzie potrzebna również szczotka do zbierania sierści, co wydatnie ułatwia utrzymanie czystości. Ze względu na kontrowersyjny wygląd i spowodowane nim komentarze, opiekunowie nagich psów peruwiańskich sami muszą się przystroić w „grubą skórę”.
Nagi pies peruwiański doskonale pasuje do aktywnie spędzających czas rodzin z dziećmi. Jednakże nie znosi on pośpiechu – szybko go przerasta. W przypadku posiadania małych dzieci powinnaś (powinieneś) zapewnić psu miejsce, do którego może się wycofać. Zwierzę dobrze spisuje się w roli psa dozorującego, gdyż ostrzega szczekaniem przed obcymi. Ciężko jest udzielić odpowiedzi na pytanie, czy nagi pies peruwiański jest dobrym wyborem dla początkujących właścicieli psów. Jego poczucie suwerenności może stanowić spore wyzwanie dla niedoświadczonych opiekunów. Osoby nieposiadające doświadczenia związanego z wychowaniem psów powinny przed przyjęciem naszego bohatera zarezerwować terminy w szkole dla psów i szeroko doinformować się w kwestii wychowania tych zwierząt. Solidna wiedza podstawowa pozwoli dobrze wychować psa, nawet jeśli po drodze zdarzą się niewielkie błędy. Warunki nieodpowiednie dla tej rasy to ekstremalne temperatury, w szczególności zimno.
Zarówno same nagie psy peruwiańskie, jak i ich hodowcy stanowią rzadkość w Europie. Rozejrzyj się za odpowiednimi stowarzyszeniami, które pomogą Ci w poszukiwaniach. Przykładowo na terenie Niemiec stowarzyszenie „Club für Exotische Rassehunde e.V” dysponuje listą hodowców tej rasy, natomiast w Szwajcarii znajdziesz „Schweizer Club für lateinamerikanische Nackthunde“, który zajmuje się w całości promowaniem ras nagi pies peruwiański i meksykański. W tych i podobnych stowarzyszeniach możesz uzyskać dane kontaktowe do hodowców psów. W przypadku ewentualnych adopcji szczeniąt z innych krajów, należy wziąć pod uwagę, z czym taka transgraniczna adopcja może się wiązać.
Wszyscy fani bezwłosych psów z pewnością znają blisko spokrewnione rasy: nagi pies meksykański oraz grzywacz chiński. Być może jeden z tych psów będzie łatwiejszym obiektem do znalezienia w Twojej okolicy. Również w przypadku chęci sprowadzenia do domu dorosłego psa bezwłosego należy zaprzyjaźnić się z opcją, że może to być zwierzę należące do jednej z pozostałych dwóch ras bądź też mieszaniec. Wymaga to najczęściej przeprowadzenia odpowiednich poszukiwań. Jednak zdarzają się w Internecie i hasła typu „Nagie psy w potrzebie”, prowadzące do dorosłych bezwłosych psów szukających nowego domu. Postaraj się dowiedzieć jak najwięcej odnośnie historii Twojego ewentualnego, nowego kompana.
Życzymy ci całej masy wspaniałych chwil z niepowtarzalnym nagim psem peruwiańskim!
