© niknikp / stock.adobe.com
Szeroka klatka piersiowa, wydłużony tułów, trójkątne uszy: Oto co wyróżnia nagiego psa meksykańskiego.
Nagi pies meksykański (xoloitzcuintle) to jedna z najstarszych ras psów w Ameryce. Chociaż istnieją owłosieni przedstawiciele rasy, najbardziej znane są osobniki bezwłose. Ten przyjazny, spokojny pies sprawdza się doskonale jako pies do towarzystwa i pies rodzinny, i może być trzymany również przez alergików.
Nagi pies meksykański, zwany również xoloitzcuintle lub w skrócie xolo, w rzeczywistości nie zawsze jest faktycznie pozbawiony sierści. Zgodnie ze wzorcem rasy, w przypadku odmiany bezwłosej dopuszczalne są niewielkie kępki włosów na czole i czubku ogona. Jego skóra jest gruba, gładka i miękka, czarna, szara, brązowa lub łaciata.
Ponadto, zdarzają się całkowicie owłosione egzemplarze o krótkiej sierści, a możliwe umaszczenia odpowiadają kolorom skóry odmiany bezwłosej.
Xoloitzcuintle charakteryzuje się wydłużoną, atletyczną budową, szeroką klatką piersiową i trójkątnymi uszami przypominającymi uszy nietoperza. Rasa hodowana jest w trzech wielkościach:
Brak sierści w przypadku tej bezwłosej rasy jest wynikiem wady genetycznej spowodowanej naturalną mutacją. Ten zmieniony gen wpływa również na wzrost zębów, dlatego uzębienie niektórych osobników może być niekompletne, co nie ma miejsca w przypadku owłosionych egzemplarzy.
Ponadto, brak sierści jest również tak zwanym czynnikiem letalnym (śmiertelnym), co oznacza, że w przypadku skojarzenia dwóch bezwłosych psów, wiele szczeniąt umiera jeszcze w łonie matki.
Ze względu na te problemy zdrowotne, obrońcy praw zwierząt uważają hodowlę nagiego psa meksykańskiego za noszącą znamiona znęcania się nad zwierzętami. Niemniej, jego hodowla i trzymanie nie zostały zabronione.
© Masarik / stock.adobe.com
Nagi pies meksykański jest z natury bardzo spokojny i harmonijnie wtapia się w życie swojej ludzkiej rodziny. Z reguły dobrze rozumie się z innymi czworonogami, kotami oraz dziećmi. Jest inteligentny i elastyczny, o dużych zdolnościach adaptacyjnych. Ze względu na swój zrównoważony charakter, może trafić także w ręce początkujących miłośników psów.
W stosunku do swoich opiekunów jest kochający i oddany, wobec nieznajomych powściągliwy. Jest czujny i uważny, ale agresja jest mu zupełnie obca.
Cechy te czynią go niezawodnym psem rodzinnym, do towarzystwa oraz stróżującym.
Xoloitzcuintle to wrażliwy pies, który musi być wychowywany z cierpliwością i pełną wyczucia konsekwencją. W sytuacjach stresowych wykazuje niezwykłe zachowanie – po jego pysku spływają łzy.
Ten egzotyczny pies uwielbia przebywać na świeżym powietrzu, stąd najbardziej odpowiednim miejscem zamieszkania będzie dla niego dom z ogrodem, ale odnajdzie się również w mieszkaniu.
Ponieważ bardzo przywiązuje się do człowieka, nie powinien na długo zostawać sam. Trzymanie go na uwięzi, z dala od swoich opiekunów też absolutnie nie wchodzi w grę.
Aktywny, bystry pies taki jak xoloitzcuintle uwielbia długie spacery oraz wszelkie zabawy, podczas których może wykazać się swoją bystrością. Poza tym, jest entuzjastą wszelkich psich sportów, takich jak agility, obedience oraz dog dancing. Sprawdzi się także w roli towarzysza joggingu, wędrówek i jazdy na rowerze.
Teoretycznie, ze względu na brak sierści, nagi pies meksykański może być trzymany przez alergików. Nie ma jednak gwarancji braku wystąpienia objawów alergii, ponieważ są one wywoływane nie przez same włosy, ale złuszczający się naskórek i ślinę.
Dlatego przed jego przygarnięciem alergicy powinni sprawdzić, czy wspólne mieszkanie jest w ogóle możliwe.
Skóra przedstawicieli tej rasy przejawia skłonność do niedoskonałości i chorób, w związku z czym wymaga specjalnej pielęgnacji w postaci regularnego nawilżania łagodnym balsamem. Wszelkie rany i otarcia należy niezwłocznie dezynfekować i smarować odpowiednią maścią.
Brud natomiast można usunąć wilgotną szmatką. W lecie, zwłaszcza jasne obszary skóry muszą być zabezpieczone przed poparzeniem słonecznym.
Ponieważ bezwłosi przedstawiciele rasy cierpią na problemy stomatologiczne, już w wieku szczenięcym należy przyzwyczaić je do mycia zębów.
Ze względu na brak sierści, nagi xolo potrzebuje więcej energii, aby utrzymać prawidłową temperaturę ciała. Dlatego zaleca się podawanie mu wysokiej jakości karmy rozdzielonej na kilka mniejszych porcji w ciągu dnia i zwracanie uwagi na kaloryczność posiłków, aby uniknąć nadwagi.
Dla osobników z wadami zgryzu i problemami z uzębieniem, miękka mokra karma będzie zdecydowanie lepsza niż sucha. Jest łatwiejsza do przeżucia, co jest ważne dla trawienia i dostarczenia wszystkich niezbędnych składników odżywczych.
Pomimo braków w uzębieniu, xolo należy podawać również miękkie gryzaki.
Jak już wspomnieliśmy, brak sierści u xoloitzcuintle związany jest z pewnymi dolegliwościami zdrowotnym – są to przede wszystkim skłonności do problemów stomatologicznych oraz zwiększone ryzyko chorób skóry.
Z drugiej strony, jego gruba, wytrzymała sierść nie jest łakomym kąskiem dla pasożytów.
Poza tym, zwłaszcza osobniki o jasnej skórze są narażone na oparzenia słoneczne w przypadku silnego promieniowania słonecznego i muszą być smarowane kremem przeciwsłonecznym. Pomocny może być również ochronny płaszczyk.
Warto wiedzieć: Podobnie jak wszystkie inne psy, również xolo nie wydziela potu całym ciałem, a poci się jedynie na opuszkach.
Przy zapewnieniu im dobrej opieki, przedstawiciele tej rasy mogą żyć od 12 do 15 lat.
Pomimo swojej nagości, xoloitzcuintle nie jest specjalnie wrażliwy na zimno i może być trzymany w nieco zimniejszych regionach. Niemniej, w przypadku ekstremalnie niskich temperatur, zaleca się zakładanie mu płaszcza dla psów. Jeśli będzie mu zimno, zacznie się trząść.
Nagi pies meksykański nie jest, jak mogłoby się wydawać, wytworem nowoczesności, a jedną z najstarszych ras psów w Ameryce, a nawet na świecie.
Bezwłose psy znano w Meksyku już około 3.500 lat temu. Najstarszy wizerunek xolo w postaci glinianej figurki datowany jest na 1700 r. p.n.e., kiedy był prawdopodobnie bardzo szanowanym zwierzęciem. Ten przyjazny pies do towarzystwa służył przede wszystkim chorym, jako żywy termofor. Mówiono o nim, że ma zdolność łagodzenia problemów zdrowotnych, takich jak przeziębienie, reumatyzm i astma.
Nazwa ta pochodzi z azteckiego języka Nahuatl i jest wymawiana jako scholoitz-kuint-li, co można przetłumaczyć jako „pies boga Xolotla”.
Nagi pies meksykański uważany był bowiem za ziemskiego przedstawiciela Xolotla – azteckiego boga piorunów, nieszczęść i śmierci.
Zadaniem tego niezwykle czczonego psa było towarzyszenie zmarłym w zaświatach. W grobach, znajdywano je zmumifikowane obok zmarłych. Przy specjalnych okazjach xolo był także składany w ofierze, a jego mięso spożywane jako przysmak.
Ceny rasowego, zdrowego xoloitzcuintle zaczynają się od 1.500 euro. W jego hodowli istnieje kilka istotnych aspektów, na które należy zwrócić uwagę, dlatego wymaga ona sporej dawki wiedzy.
Jeśli kojarzone są ze sobą dwa bezwłose osobniki, embriony umierają jeszcze w łonie matki. Wada genetyczna będąca przyczyną braku owłosienia jest równocześnie genem śmiertelnym.
Dlatego jeden z rodziców musi zawsze być owłosiony, a drugi bezwłosy. Ich potomstwo wówczas będzie w połowie nagie, a w połowie owłosione. Owłosione osobniki również nie mogą być ze sobą krzyżowane.
Nagi pies meksykański to rasa oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną i umieszczona w grupie 5 – Szpice i psy ras pierwotnych.
W wyniku krzyżowania go z europejskimi psami do towarzystwa powstał prawdopodobnie grzywacz chiński. Xolo jest również blisko spokrewniony z nagim psem pies peruwiańskim.
Xoloitzcuintle jest nietuzinkowym psem, który z pewnością wzbudzi zainteresowanie podczas Waszych wspólnych spacerów czy wizyt w szkole dla psów. Opinie dotyczące jego wyglądu są podzielone: W konkursach na najbrzydszego psa świata przedstawiciele tej rasy zawsze zajmują miejsce na podium.
Jednak ważniejsze od wyglądu jest jego zdrowie. Jeśli więc chcesz przygarnąć xolo, musisz bezwzględnie poszukać profesjonalnego, godnego zaufania hodowcy, który dba o swoich podopiecznych i swojego pupila również otoczyć troskliwą opieką.
| Cechy szczególne: | Xoloitzcuintle to stara rasa psów pochodząca z Meksyku. Jej przedstawiciele mogą być bezwłosi lub owłosieni. |
| Charakter: | przyjazny, wierny, spokojny, inteligentny |
| Wysokość w kłębie: | Odmiana standardowa: 46–60 cm (+2 cm tolerancji) Średnia: 36–45 cm Miniaturowa: 25–35 cm |
| Waga: | 4–25 kg |
| Sierść: | brak sierści lub krótka sierść, kolor sierści lub skóry: Czarny, szary, wątrobiany lub brązowy, możliwe różowawe lub kawowe łaty |
| Pielęgnacja skóry: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | lubi przebywać na zewnątrz, sprawdzi się np. w agility lub obedience |
| Pies dla początkujących: | tak |
| Szczekanie: | czujny, szczekaniem sygnalizuje gości |
| Długość życia: | 12–15 lat |
| Typowe choroby: | problemy stomatologiczne, choroby skóry, rany |
| Cena: | od 1.500 euro |
| Grupa FCI: | 5 – Szpice i psy ras pierwotnych |
| Potrzeba ruchu: | średnia |
| Pochodzenie: | Meksyk |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
