Nagi pies meksykański (xoloitzcuintle)

Ten egzotyczny pies uwielbia przebywać na świeżym powietrzu, stąd najbardziej odpowiednim miejscem zamieszkania będzie dla niego dom z ogrodem, ale odnajdzie się również w mieszkaniu.
Ponieważ bardzo przywiązuje się do człowieka, nie powinien na długo zostawać sam. Trzymanie go na uwięzi, z dala od swoich opiekunów też absolutnie nie wchodzi w grę.

Zabawy i aktywności

Aktywny, bystry pies taki jak xoloitzcuintle uwielbia długie spacery oraz wszelkie zabawy, podczas których może wykazać się swoją bystrością. Poza tym, jest entuzjastą wszelkich psich sportów, takich jak agility, obedience oraz dog dancing. Sprawdzi się także w roli towarzysza joggingu, wędrówek i jazdy na rowerze.

Pies dla alergików?

Teoretycznie, ze względu na brak sierści, nagi pies meksykański może być trzymany przez alergików. Nie ma jednak gwarancji braku wystąpienia objawów alergii, ponieważ są one wywoływane nie przez same włosy, ale złuszczający się naskórek i ślinę.
Dlatego przed jego przygarnięciem alergicy powinni sprawdzić, czy wspólne mieszkanie jest w ogóle możliwe.

Skóra przedstawicieli tej rasy przejawia skłonność do niedoskonałości i chorób, w związku z czym wymaga specjalnej pielęgnacji w postaci regularnego nawilżania łagodnym balsamem. Wszelkie rany i otarcia należy niezwłocznie dezynfekować i smarować odpowiednią maścią.
Brud natomiast można usunąć wilgotną szmatką. W lecie, zwłaszcza jasne obszary skóry muszą być zabezpieczone przed poparzeniem słonecznym.

Ponieważ bezwłosi przedstawiciele rasy cierpią na problemy stomatologiczne, już w wieku szczenięcym należy przyzwyczaić je do mycia zębów.

Miękka karma dla psów z problemami stomatologicznymi

Ze względu na brak sierści, nagi xolo potrzebuje więcej energii, aby utrzymać prawidłową temperaturę ciała. Dlatego zaleca się podawanie mu wysokiej jakości karmy rozdzielonej na kilka mniejszych porcji w ciągu dnia i zwracanie uwagi na kaloryczność posiłków, aby uniknąć nadwagi.

Dla osobników z wadami zgryzu i problemami z uzębieniem, miękka mokra karma będzie zdecydowanie lepsza niż sucha. Jest łatwiejsza do przeżucia, co jest ważne dla trawienia i dostarczenia wszystkich niezbędnych składników odżywczych.

Pomimo braków w uzębieniu, xolo należy podawać również miękkie gryzaki.

Jak już wspomnieliśmy, brak sierści u xoloitzcuintle związany jest z pewnymi dolegliwościami zdrowotnym – są to przede wszystkim skłonności do problemów stomatologicznych oraz zwiększone ryzyko chorób skóry.

Z drugiej strony, jego gruba, wytrzymała sierść nie jest łakomym kąskiem dla pasożytów.

Poza tym, zwłaszcza osobniki o jasnej skórze są narażone na oparzenia słoneczne w przypadku silnego promieniowania słonecznego i muszą być smarowane kremem przeciwsłonecznym. Pomocny może być również ochronny płaszczyk.

Warto wiedzieć: Podobnie jak wszystkie inne psy, również xolo nie wydziela potu całym ciałem, a poci się jedynie na opuszkach.

Jak długo żyje nagi pies meksykański?

Przy zapewnieniu im dobrej opieki, przedstawiciele tej rasy mogą żyć od 12 do 15 lat.

Pomimo swojej nagości, xoloitzcuintle nie jest specjalnie wrażliwy na zimno i może być trzymany w nieco zimniejszych regionach. Niemniej, w przypadku ekstremalnie niskich temperatur, zaleca się zakładanie mu płaszcza dla psów. Jeśli będzie mu zimno, zacznie się trząść.

Nagi pies meksykański nie jest, jak mogłoby się wydawać, wytworem nowoczesności, a jedną z najstarszych ras psów w Ameryce, a nawet na świecie.

Bezwłose psy znano w Meksyku już około 3.500 lat temu. Najstarszy wizerunek xolo w postaci glinianej figurki datowany jest na 1700 r. p.n.e., kiedy był prawdopodobnie bardzo szanowanym zwierzęciem. Ten przyjazny pies do towarzystwa służył przede wszystkim chorym, jako żywy termofor. Mówiono o nim, że ma zdolność łagodzenia problemów zdrowotnych, takich jak przeziębienie, reumatyzm i astma.

Jak należy prawidłowo wymawiać nazwę „xoloitzcuintle”?

Nazwa ta pochodzi z azteckiego języka Nahuatl i jest wymawiana jako scholoitz-kuint-li, co można przetłumaczyć jako „pies boga Xolotla”.

Nagi pies meksykański uważany był bowiem za ziemskiego przedstawiciela Xolotla – azteckiego boga piorunów, nieszczęść i śmierci.

Zadaniem tego niezwykle czczonego psa było towarzyszenie zmarłym w zaświatach. W grobach, znajdywano je zmumifikowane obok zmarłych. Przy specjalnych okazjach xolo był także składany w ofierze, a jego mięso spożywane jako przysmak.