© noemie / stock.adobe.com
Ten pies rasowy zawdzięcza swoje imię angielskiemu malarzowi Edwinowi Landseerowi, jednemu z najsłynniejszych malarzy zwierząt XIX wieku. Landseer wyrażał swój entuzjazm dla tych białych i czarnych gigantów o łagodnej naturze w licznych swoich obrazach.
Chociaż pochodzenie tej rasy psów sięga bardzo dawna, historia Landseerów jako niezależnej rasy jest stosunkowo młoda. Dopiero w 1960 roku FCI (Fédération Cynologique Internationale) uznała Landseera za niezależną rasę. W FCI rasa jest obecnie wymieniona pod numerem 226 i przypisana do grupy 2 (pinczery, sznaucery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie) i do sekcji 2.2 (psy górskie).
Wcześniej Landseery były uważane za część rasy nowofundlandów, sprowadzonych do Anglii z kanadyjskiej atlantyckiej wyspy Nowa Fundlandia. Pies nowofundlandzki, który szybko zyskał sławę jako niezawodny pomocnik wśród brytyjskich rybaków dzięki swojej miłości do wody i wyraźnej ciężkiej pracy, jest prawdopodobnie krzyżówką psów pierwszych europejskich rybaków z psami rdzennych Kanadyjczyków. Z uwagi na to, że przewożono psy na statkach, duże psy Portugalczyków, Basków i Hiszpanów (którzy odwiedzali bogate łowiska Nowej Fundlandii przed Brytyjczykami) zmieszały się z rodzimymi psami Nowej Fundlandii. Tak więc nowofundlandy, obecny Landseer i pirenejskie psy górskie mają prawdopodobnie wspólnych przodków.
Kiedy brytyjscy żeglarze przywieźli ze sobą do Anglii imponujące psy wodne, „Newfoundland Dogs” wkrótce zaczęły cieszyć się dużą popularnością. Szczególnie szlachta i wyższa klasa średnia lubiła przyozdabiać się tymi imponującymi gigantami. W 1886 roku w Anglii powstał „Newfoundland Club”, który hodował w swoim standardzie zarówno biało-czarne, jak i czysto czarne oraz czerwono-brązowe odmiany. Ponieważ nie dzielono hodowli według kolorów, typ biało-czarny był coraz bardziej spychany do tyłu przez dominujące dziedziczenie czarnego koloru futra. Pod koniec XIX wieku biały i czarny typ popadł w Anglii w zapomnienie.
To, że Landseer jest dziś mimo wszystko uznawany za samodzielną rasę, zawdzięczamy kynologom z Niemiec i Szwajcarii. Na przełomie wieków hodowcy niemieccy i szwajcarscy sprowadzili z Anglii do kontynentalnej Europy nieliczne jeszcze psy, które mogły służyć do hodowli i rozpoczęli tam czystą hodowlę umaszczenia biało-czarnego. Zgodnie z już rozpowszechnionym określeniem dla tego ubarwienia nowofundlanda, nowej rasie nadano nazwę „Landseer“. Malarz Edwin Landseer, który w swoich rysunkach również wolał biało-czarne psy, wyrobił sobie markę już w połowie XIX wieku swoimi obrazami ze zwierzętami. W Anglii biało-czarne nowofundlandy zyskały w tym czasie przydomek „Landseer Dog”.
Oprócz rasy Landseer, która została uznana przez FCI w 1960 roku, dziś istnieją również czarno-białe nowofundlandy. Jednak są one nadal w mniejszości w porównaniu z czarnymi nowofundlandami.
Landseer z pewnością nie tylko otrzymuje komplementy za swoje „dobre zachowanie”, gdyż ten biało-czarny pies to także prawdziwa piękność, która z pewnością przyciągnie spojrzenia pełne podziwu. Przy wysokości w kłębie od 72 do 80 cm u samców i 67 do 72 cm u suk, Landseer bez wątpienia należy do dużych ras psów, które imponują swoim wyglądem. Podczas gdy samce ważą 60 do 75 kg, suki osiągają wagę od 50 do 55 kg. Pomimo potężnej postury, długiej sierści i czasami spokojnego charakteru, Landseery nie wyglądają na niezgrabne – wręcz przeciwnie, ich ciała świadczą o sile mięśni i energii, która wyróżniała je jako pierwotne psy pracujące i wodne kanadyjskich rybaków.
Biało-czarny kolor sierści Landseera jest nie do pomylenia z żadnym innym, co w decydujący sposób przyczyniło się do tego, że ta rasa psów w ogóle się rozwinęła. Na czystym, białym tle, na grzbiecie i zadzie rozłożone są czarne, podarte płaty. Szyja, przedpiersie, brzuch, ogon i nogi muszą być białe. Charakterystyczna dla białego pyska jest niezbyt szeroka, symetryczna biała pręga na czarnej głowie. Również czarne, trójkątne, obwisłe uszy są średniej wielkości. Podczas gdy głowa jest raczej krótkowłosa, sierść na reszcie ciała jest długa i gęsta. Pomimo swojej pełności, sierść jest całkiem delikatna w dotyku. Chociaż sierść powinna być tak prosta, jak to tylko możliwe, dopuszcza się lekko pofalowaną na grzbiecie i udach. Wierzchnia warstwa przeplatana jest podszerstkiem, ale nie tak gęstym jak u jego bliskiego krewnego, czarnego nowofundlanda. Dwie rasy psów, które wyłoniły się z „psów nowofundlandzkich”, czyli Nowofundland i Landseer, różnią się również głową, która u Landseera wygląda nieco mniej masywnie, z nieco dłuższym pyskiem niż u Nowofundlanda. Ponadto Landseer wydaje się nieco większy i bardziej zwinny.
© cynoclub / stock.adobe.com
Wrodzone zamiłowanie tych psów do wody szczególnie podkreśla obraz Landseera zatytułowany „Saved” z 1856 roku, na którym czarno-biały pies wyciąga z wody dziecko, ratując mu w ten sposób życie. Wyraźna miłość do wody i umiejętność samodzielnego działania w niebezpiecznych sytuacjach sprawiają, że Landseer jest popularnym psem ratownictwa wodnego i pełni swoje obowiązki na jeziorach i wybrzeżach. Jednak ten zorientowany na ludzi czworonożny przyjaciel cieszy się dużą popularnością także jako pies rodzinny.
Swoim spokojnym, zrelaksowanym sposobem bycia, sympatycznym wyglądem i wyjątkową przyjacielskością Landseer zyskuje sympatię każdego członka rodziny. Landseery charakteryzują się szczególną niezawodnością i lojalnością wobec swoich ludzi. Są przyjazne i otwarte, a dzięki wysokiemu poziomowi zdolności adaptacyjnych można je bezproblemowo zabrać ze sobą niemalże wszędzie. Landseer wykazuje się dużą życzliwością i serdecznością w stosunku do przyjaciół rodziny, a współżycie z innymi zwierzętami domowymi, takimi jak koty, także zwykle nie sprawia po krótkiej aklimatyzacji żadnych trudności.
Aby wszystkie te pozytywne cechy Landseera mogły się w pełni rozwinąć, ten pies rasowy potrzebuje bliskiego kontaktu z rodziną. Kojec jest zdecydowanie nieodpowiednim miejscem dla czułego psa, który potrzebuje miłości. Aby być szczęśliwym, musi być blisko swoich ludzi i mieć poczucie przynależności do rodziny. Mimo całej delikatności i spokoju Landseer zajmuje pewne miejsce w swojej rodzinie. Jako pies pracujący chce być „używany” i lubi się przydać, np. pomagając w noszeniu zakupów lub zbierając zabawki w domu, więc nie zawsze musi to być tak wymagające zadanie, jak szkolenie na psa ratowniczego lub lawinowego – Landseer lubi również przyziemne czynności.
Oprócz konsekwentnej, ale kochającej ręki, nie trzeba wiele, aby zadowolić Landseera i w pełni wykorzystać jego potencjał do pracy fizycznej i umysłowej. Ten biało-czarny pies rasowy również nie stawia większych wymagań podczas codziennych spacerów. Wystarczy mu spokojny spacer po lesie lub po polu. Jednak prawdziwe uczucie szczęścia wyzwala w nim jezioro lub strumień, gdzie podczas spacerów może zrobić sobie krótką przerwę na kąpiel.
Chociaż Landseery są bardzo czujnymi i aktywny psami, uważa się tę rasę za miłe i spokojne psy domowe, które mają niewielki instynkt łowiecki i rzadko szczekają. Landseer jest również raczej powściągliwy niż agresywny wobec obcych. Ze względu na wrodzony instynkt ochronny jest bardzo czujny, ale też szybko pokazuje swoje przyjazne i radosne oblicze, gdy zorientuje się, że gość jest mile widziany.
Pomimo łatwej obsługi i dobrodusznej postawy, Landseer – jak właściwie każdy pies – potrzebuje konsekwentnego szkolenia. W końcu ci inteligentni czworonożni przyjaciele bywają samodzielni i działają często niezależnie, co przynajmniej w niektórych sytuacjach nie będzie specjalnie cieszyć opiekuna. Dzięki szybkiej percepcji i silnemu nastawieniu na człowieka Landseer bardzo szybko się uczy i jest łatwy w szkoleniu nawet dla początkujących opiekunów, pod warunkiem przestrzegania najważniejszych zasad.
Nawet jeśli Landseer jest bardzo wytrzymałym psem i na szczęście w dużej mierze oszczędzono go przed chorobami typowymi dla psów rasowych, zdarza się jednak, że cierpi na choroby, które często występują zwłaszcza u dużych ras. Należą do nich na przykład dysplazja stawu biodrowego i choroby chrząstek. U tej rasy od czasu do czasu diagnozowane są również choroby serca lub skręt żołądka. Na szczęście ryzyko zachorowania można zmniejszyć. Obejmuje to, oprócz odpowiednich dla danego gatunku warunków utrzymania z odpowiednią ilością ruchu, przede wszystkim regularne kontrole u weterynarza oraz odpowiednią dla rasy karmę. Landseerowi lepiej jest podawać kilka mniejszych porcji rozłożonych w ciągu dnia niż jedną dużą.
Odpowiedzialna hodowla również przyczynia się do zdrowia zwierząt. Landseery mogą być hodowane tylko zgodnie ze ścisłymi wytycznymi, które dotyczą zarówno zwierząt hodowlanych, jak i hodowców. Dzięki ścisłej kontroli i procedurom wykluczającym zwierzęta z hodowli, tendencja do występowania chorób genetycznych znacznie się zmniejsza.
Opieka medyczna nad zwierzętami hodowlanymi, szczepienia i badania oraz wysokiej jakości pasza dla matki i młodych zwierząt są oczywiście drogie dla hodowców. Przy cenach około 3000 do 5000 złotych za szczeniaka, często opłata pobrana za zakup ledwo pokrywa koszty ponoszone przez hodowcę. Należy więc bardzo ostrożnie podchodzić do ofert, które są znacznie tańsze. Takie „megaoferty” są możliwe tylko wtedy, gdy zlekceważy się surowe wytyczne dotyczące hodowli. To przede wszystkim same zwierzęta płacą za te tanie ceny swoim zdrowiem psychicznym i fizycznym. Także dla samego kupującego te „okazyjne ceny” szybko okazują się być złudne, gdyż rzeczywistość skutkuje drogimi rachunkami od weterynarza lub psiego terapeuty.
Psy rasy Landseer mogą osiągnąć wiek od 9 do 12 lat, jeśli są utrzymywane w sposób odpowiedni dla gatunku i karmione zdrową dietą.
© DoraZett / stock.adobe.com
Nie można odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie dotyczące idealnego żywienia psa, ponieważ wymagania żywieniowe różnią się w zależności od danego osobnika. Dużą rolę odgrywa kilka czynników, takich jak poziom aktywności, stan zdrowia i wiek. Ogólnie można powiedzieć, że duże psy mają większe zapotrzebowanie na energię niż małe. Ponadto zawsze należy mieć na uwadze wagę czworonożnego przyjaciela, ponieważ nadwaga na dłuższą metę uszkadza stawy i narządy wewnętrzne. Nie zapomnij pod żadnym pozorem podać swojemu pupilowi wystarczającej ilości świeżej wody.
BARF (biologicznie odpowiednie dla danego gatunku surowe karmienie) oferuje alternatywę dla konwencjonalnej karmy suchej i mokrej. Psy są karmione głównie surowym mięsem, a także warzywami, owocami, podrobami oraz suplementami mineralno-witaminowymi. Ponieważ ta metoda żywienia wymaga wysokiego poziomu wiedzy specjalistycznej, należy wcześniej odpowiednio się o niej poinformować. Wskazane jest skonsultowanie się w tym celu z zaufanym weterynarzem. Dzięki temu uzyskasz bardziej szczegółowe informacje na temat potrzeb żywieniowych Twojego czworonoga. Jeśli pies jest karmiony nieprawidłowo, może to prowadzić do poważnych objawów niedoboru, które zagrażają jego zdrowiu.
Jeśli zdecydujesz się na zakup psa rasowego, nie oszczędzaj na cenie zakupu. Skontaktuj się z zarejestrowanym, renomowanym hodowcą, który stawia dobro swoich psów ponad swój biznes. Poważny hodowca dokładnie Ci się przyjrzy, aby sprawdzić, czy jego zdaniem nadajesz się do utrzymywania jednego z jego szczeniaków – może również doradzić ponowne rozważenie zakupu tak dużego psa, jeśli uzna, że nie spełniasz wszystkich wymagań dotyczących zapewnienia Landseerowi odpowiednich warunków życia.
Jakie są te optymalne warunki? Przede wszystkim z pewnością należy tu wymienić przestrzeń. Pies tak duży jak Landseer naturalnie potrzebuje dużo miejsca w domu i ogrodzie. Landseer jest zupełnie nie na miejscu w miejskim mieszkaniu. Środowisko naturalne, park, las czy pole, którymi można urozmaicić codzienne spacery, są tak samo ważne jak ogród, w którym pies może wyszaleć się bez pana i smyczy. Codzienne spacery nie muszą być wcale długie, aby zadowolić Landseera. Jeśli w pobliżu znajduje się strumień lub jezioro, Twój Landseer i tak będzie wolał popływać niż dużo chodzić. Jeśli więc naprawdę chcesz uszczęśliwić swojego psa, upewnij się, że będzie on mógł realizować swoją pasję do wody.
Równie ważna jak woda dla Landseera jest bliskość jego ludzi. Rodzina, w której Landseer może zająć stałe miejsce i w której czuje się kochany i potrzebny, jest zatem kolejnym podstawowym warunkiem utrzymania tej rasy łagodnych olbrzymów. Jeśli starczy czasu i pieniędzy (w końcu utrzymanie tak dużego psa kosztuje miesięcznie kwotę, której nie należy lekceważyć), nic nie stoi na przeszkodzie, by szczęśliwa relacja pies-człowiek trwała przez wiele lat. W końcu niewiele jest czworonożnych stworzeń, które wniosłyby do rodziny tyle dobroci, lojalności, dobroduszności i niezawodności jak wspaniały Landseer!
