© Dogs / stock.adobe.com
Łatwy do ułożenia, przyjazny dla ludzi i wytrzymały: Średniej wielkości Labrador Retriever to uwielbiany pies rodzinny, który jako dawny pies pracujący lubi fizyczne i umysłowe wyzwania.
W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych Labrador Retriever należy do najpopularniejszych ras psów. Także w wielu innych krajach europejskich przoduje w statystykach narodzin szczeniąt rasowych. Nic dziwnego, gdyż Labrador Retriever jak żadna inna rasa odznacza się wybitną lojalnością wobec człowieka oraz wrodzonym posłuszeństwem. Jego naturalna potrzeba przypodobania się właścicielowi czyni z niego kompana niezwykle łatwego do ułożenia, wykazującego gotowość do współpracy i zdolność do przystosowania się. Labradora bez problemu można zabrać ze sobą wszędzie i wszędzie raczej będzie mile widzianym gościem. Obcych wita przyjaźnie, machając radośnie ogonem. To ciekawska, otwarta rasa, która najlepiej czuje się w towarzystwie. Płochliwość, strach czy niepewność są społecznemu Labradorowi równie obce co agresja i wrogość.
Labrador Retriever kocha swoją ludzką rodzinę, a zwłaszcza dzieci. Chciałyby być najchętniej wszędzie, bardzo niechętnie zostaje sam. U boku swoich właścicieli Retrievery odznaczają się szczególnie cierpliwą i zrównoważoną postawą. Dzięki swojej spokojnej osobowości i niezachwianej przyjacielskości przyczyniają się do utrzymania harmonijnej atmosfery wśród domowników. Jednak przygarnięcie Labradora z tego wyłącznie powodu byłoby dla niego krzywdzące. Pierwotnie Labradory hodowane były bowiem jako psy myśliwskie – wciąż kochają aktywności fizyczne i chętnie pracują, poza tym odznaczają się dobrym węchem, wyjątkową wytrwałością oraz zamiłowaniem do wody i aportowania.
Poza jego najbardziej ukochaną rolą psa rodzinnego, Labrador Retriever sprawdza się także doskonale jako pies przewodnik, ratownik czy pies szukający – policyjny czy też na granicy. By sprawić Labradorowi radość należy uwzględniać jego potrzebę wyzwań i ruchu. Jako zaangażowany właściciel szybko zorientujesz się, jak inteligentny, szybko reagujący i zrównoważony jest to pies, jeśli tylko zadbasz o to, by mógł wyżyć się fizycznie i intelektualnie.
Z wysokością w kłębie 56 do 57 cm u samców i 45 do 56 cm u suczek Labrador Retriever reprezentuje rasy średnie. Labradory są bardzo aktywnymi psami, wręcz uwielbiają ruch, co widać gołym okiem, ponieważ z natury mają odpowiednio silną i muskularną budowę ciała. Typowy Labrador jest kompaktowy, ma szeroką czaszkę i głęboko położoną klatkę piersiową. Charakterystyczny jest dla niego wysoko osadzony, masywny, zwężający się ku końcowi ogon. Na szerokim łbie z wyraźnie zarysowanym stopem i muskularną, średniej długości kufą osadzone są daleko z tyłu uszy.
Typowa dla rasy jest także krótka, gęsta, trzcinowata w dotyku szata z również gęstym, wodoodpornym podszerstkiem. Standard rasy zakłada trzy możliwe umaszczenia: czarne, żółte (biszkoptowe) oraz brązowe (wątrobiane). Futro jest zawsze jednokolorowe, akceptuje się jedynie małą białą plamkę na klatce piersiowej. Umaszczenie żółte występuje w gamie odcieni od jasnokremowego po rudy. Brązowe umaszczenie z kolei może być od jasno- po czekoladowo-brązowe. Dziedziczone dominująco czarne umaszczenie jest niezmiennie od początku istnienia rasy najczęściej spotykane.
Pomimo tego, że w standardzie rasy opisany został jeden typ, w ciągu ostatnich dziesięcioleci rozwijały się równocześnie dwie różne linie hodowli Labradorów: typ „wystawowy” o bardziej zwartej budowie oraz lżej zbudowany typ „pracujący”, z węższą głową i najczęściej nieco dłuższą kufą. Tak zwany typ „Dual Porpose” harmonijnie połączył oba powyższe w jeden i w ten sposób zbliżył się najbardziej do ideału rasy.
Linki do zawartych w materiale produktów znajdziesz w opisie filmu na kanale YouTube.
Przodkowie Labradorów wywodzą się, podobnie jak Nowofundlandy i Landseery, ze wschodniego wybrzeża Kanady. Według podań Labrador miał pochodzić od tak zwanego „psa św. Jana”, psa wodnego z gęstym, czarnym futrem. Psy te pomagały w łowach i przynosiły porwane przez wodę sieci rybackie. Pierwsze celowe hodowle miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku na terenie Anglii i Szkocji, po tym jak brytyjscy rybacy przywieźli ze sobą do ojczyzny te radosne i skore do pomocy psy. Angielskie określenie rasy Labrador Retriever odnosi się do tak samo brzmiącej nazwy półwyspu kanadyjskiego Labrador, a także do wrodzonej zdolności aportowania u psów tej rasy (ang. to retrieve = aportować, przynosić, ratować, odzyskiwać, wydobywać).
To właśnie dzięki brytyjskim próbom hodowli, podejmowanym między innymi przez Earla Malmesbury (1778-1841), ukierunkowanym konsekwentnie na zdolności łowieckie rasy, stała się ona popularna wśród polującej szlachty. Dnia 7. lipca 1903 rasa Labrador Retriever została oficjalnie uznana jako rasa samodzielna przez angielski klub kynologiczny. Liczne sukcesy na wystawach szybko doprowadziły do spopularyzowania aktywnego i przyjacielskiego Labradora wśród szlachty także poza granicami kraju. Umaszczenie żółte i brązowe początkowo uważane było za błąd w hodowli, jednak po jakimś czasie zaczęto uznawać je na równi z najczęstszym umaszczeniem czarnym.
Nawet jeśli dziś Labrador Retriever jest w pierwszej linii psem rodzinnym, wciąż odznacza się on chęcią do pracy i naturalnym zmysłem do aportowania. Zdecydowana większość hodowców zrzeszonych w związkach stawia na hodowlę zgodną ze standardem FCI – zdrowego, zrównoważonego, silnego i aktywnego fizycznie psa. Jeśli zdecydujesz się na przygarnięcie Labradora jako psa rodzinnego, nie zapominaj, że jest on wciąż psem użytkowym i wymaga adekwatnych, zróżnicowanych zadań fizycznych i umysłowych. Wiele związków hodowlanych posiada i udostępnia hodowcom i właścicielom bogato wyposażone place treningowe dla psów.
Wystarczająco zaangażowany w aktywności fizyczne Labrador jest z reguły zdrowy i silny. Niemniej jednak u Labradorów wystąpić może szereg genetycznych chorób, którym zapobiec może jedynie kontrolowana i rozważna hodowla. Do tych chorób należą przede wszystkim schorzenia aparatu ruchu, takie jak dysplazja stawu biodrowego, dysplazja stawu łokciowego czy jałowa martwica kości, oraz dziedziczne choroby oczu, na przykład progresywna atrofia siatkówki lub katarakta.
Przy zakupie Labradora poproś o wyniki badań wykazujące, że rodzice i rodzeństwo szczenięcia nie są obciążeni genetycznie żadną chorobą i upewnij się, że hodowla prowadzona jest tak, że zwierzęta chore są systematycznie wykluczane z rozpłodu. Jeśli interesuje Cię rasowy piesek, koniecznie zgłoś się do zarejestrowanego, zrzeszonego hodowcy, który będzie w stanie udowodnić Ci, że podjął wszelkie wskazane środki i dołożył wszelkich starań, by zapewnić szczeniętom zdrowie. Za zdrowe, zaszczepione szczenię z kontrolowanej hodowli, które posiada wszystkie potrzebne papiery, musisz naturalnie zapłacić nieco więcej. Cena za szczenię Labradora Retrievera powinna wynosić około 2 500 zł.
Od momentu przywiezienia psa do domu jego zdrowie jest w Twoich rękach. Wyważone żywienie, które zaopatrzy Labradora we wszystkie niezbędne dla jego organizmu substancje odżywcze i odpowiednią ilość kalorii sprawi, że będzie on żył aktywnie i witalnie przez długie lata. Niestety Labradory mają tendencję do przejadania się. Nadwaga jest u psów tej rasy niebezpieczna i prowadzi do licznych chorób, które mogą znacznie skrócić długość życia psa.
Zbędne tłuszcze czy środki słodzące, takie jak cukier czy glukoza, nie powinny nigdy znaleźć się w misce Labradora. Zdrowe, wyważone odżywianie powinno odznaczać się przede wszystkim wysoką zawartością mięsa (około 70%). Mięso jest dla psów najważniejszym źródłem białek. Ważne są także warzywa i owoce (ok. 20-30%), gdyż dbają o dostarczanie do organizmu psa niezbędnych witamin i substancji odżywczych. Zboża psy przyswajają jedynie w niewielkim stopniu, tak więc należy je w ich diecie zdecydowanie ograniczać.
Sprawdź karmę dla Labradora w sklepie zooplus!
By uniknąć nadwagi powinieneś, poza odpowiednim dobraniem składu posiłków, uważać na wielkość porcji. Nie pozwól psu decydować samemu o tym, ile je. Labradory Retrievery są z reguły dość łakomymi psami i często jedzą więcej niż powinny. Wielkość porcji odpowiedniej dla Labradora jest rzecz jasna zależna od jego wieku, wagi i poziomu aktywności fizycznej. Z reguły Labradorowi wystarcza jeden do dwóch posiłków dziennie, które powinien przyjmować o stałych porach. Jeśli podajesz swojemu psu smakołyki między posiłkami, powinieneś odliczyć ich liczbę kalorii od ilości kalorii w dziennej racji pokarmu i włożyć do jego miski odpowiednio mniejszy posiłek.
Dla Labradora Retrievera nie ma jednej, uniwersalnej tabeli z odpowiednią wagą. To, czy Twój pies jest za gruby czy też za chudy, je zbyt wiele lub zbyt mało, pozostawione jest Twojej opinii. Ogólna zasada mówi, że żebra psa o odpowiedniej posturze powinny być z łatwością wyczuwalne pod palcami, lecz niewidoczne dla oczu. Jeśli nie jesteś pewien, jak ocenić wagę swojego psa, najlepiej skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Podobnie w sprawie prawidłowego odżywiania pupila powinieneś poradzić się weterynarza lub hodowcy, od którego nabyłeś zwierzę.
Odpowiednia pielęgnacja Labradora z pewnością przyczyni się znacznie do utrzymania go w dobrym zdrowiu. Poza rutynowymi badaniami u weterynarza, którym poddawać pupila należy koniecznie, warto regularnie samodzielnie sprawdzać go pod kątem infekcji. Zwracaj przy tym szczególną uwagę na uszy, oczy oraz zęby psa. By zapobiegać zranieniom i zapaleniom powinieneś także regularnie obcinać psu pazury. Sierść Labradora jest stosunkowo łatwa w pielęgnacji, praktycznie sama się czyści, jednak powinna być szczotkowana przynajmniej raz w tygodniu, by pozbyć się luźnego włosia oraz przylepionego brudu.
Dobra pielęgnacja nie powinna zajmować zbyt wiele czasu. Sprawdzanie oczu i uszu oraz rytuały pielęgnacyjne wpisz najlepiej do swojego dziennego czy tygodniowego planu tak, by stały się dla Ciebie i Twojego pupila rutyną. Psy lubią regularność i dobrą organizację. Zbyt wiele nieoczekiwanych zmian raczej zdezorientuje i zmiesza Labradora, zamiast go ucieszyć. Swój „program pielęgnacyjny” zacznij najlepiej już w wieku szczenięcym, by przyzwyczajać psa sukcesywnie do spokojnego siedzenia w jednym miejscu.
Podobnie nieskomplikowane jak pielęgnacja Labradora, okazuje się być zazwyczaj jego wychowanie. Ten przyjacielski, przepadający za ludźmi czworonóg nadaje się doskonale do wychowywania przez właścicieli bez doświadczenia. Jednak w wychowaniu Labradora też obowiązuje kilka podstawowych zasad.
Labrador jest z natury psem pracującym i użytkowym, z tego względu potrzebuje dużej ilości ruchu oraz wystarczającej ilości zajęć, dzięki którym będzie mógł dać upust swojej wrodzonej potrzebie aportowania. Dom z ogrodem, w którym ten aktywny pies będzie mógł cieszyć się wystarczającą ilością miejsca, w zasadzie powinien stanowić wymóg do trzymania Labradora. Labrador powinien codziennie mieć zagwarantowaną sposobność do „wyżycia się” – kilka krótkich spacerów nie wystarczy. Sporty dla psów, takie jak Obedience czy Dog Dancing, szkolenia na psy śledcze czy polowania, nadają się doskonale, by fizycznie i umysłowo zaangażować Labradora. By uczynić codzienne spacery nieco bardziej atrakcyjnymi, możesz w ich trakcie bawić się z psem w aportowanie lub szukanie np. przysmaków. Szczęśliwszym uczynisz psa tej kochającej wodę rasy naturalnie także wtedy, kiedy pozwolisz mu na kąpiel w stawie czy strumyku.
Dla pokojowej i bezproblemowej koegzystencji Labradora z naturą i społeczeństwem należy nauczyć go, podobnie jak na przykład owczarka, słuchania się i wykonywania poleceń. Prawidłowe wychowanie psa tej rasy jest podstawą wspólnego życia z człowiekiem. Ogółem Labrador raczej nie utrudnia swojemu właścicielowi procesu wychowania z racji swojej przyjacielskiej i ugodowej natury. Ważne, żebyś obchodził się z tą wrażliwą rasą konsekwentnie, ale z czułością. Labrador znacznie częściej zareaguje tak jak chcemy na wzmocnienie pozytywne, na przykład pochwałę czy smakołyk, niż na przesadną surowość i rygor. Dla początkujących właścicieli zaleca się jednak udanie się z psem do szkoły tresury, w której nie tylko zwierzę uczy się rozróżniać najważniejsze polecenia i tego, jak na nie reagować, lecz w której także właściciel dowiaduje się, jak kontrolować zachowanie swojego pupila.
Ogólnie, im lepiej Twój pies jest wychowany, tym więcej zajęć możesz z nim podejmować i tym więcej przygód możecie razem przeżywać, takich jak na przykład wycieczka rowerowa, odwiedziny u przyjaciół w domu z ogrodem czy wakacje na plaży dla psów.
Życie z Labradorem Retrieverem z pewnością będzie ciekawe i pełne niespodzianek!
