Labradoodle

Charakter: Przyjazny pies

Labradoodle nie tylko wyglądają przyjaźnie, ale takie też są. Jednak ich zachowania da się przewidzieć jedynie w ograniczonym stopniu, ponieważ w procesie powstawania labradoodla udział brały przecież dwie różne od siebie rasy psów.

Często są to psy przyjacielskie, towarzyskie, nadają się do życia w domowym zaciszu, w rodzinie z dziećmi – o ile zagwarantuje im się odpowiednią ilość ruchu. W końcu i labrador, i pudel to w pierwotnym przeznaczeniu psy myśliwskie.

Wychowanie labradoodla

Pudle zwykle wykazują znacznie silniejszy instynkt łowczy niż labradory – jeśli więc labradoodle ma więcej cech pudla, należy od początku większą uwagę poświęcić nauce reagowania na przywoływanie.

W kwestii wychowania labradoodli zawsze należy być nadzwyczaj konsekwentnym, ponieważ uroczo wyglądające szczeniaki mogą w przyszłości stać się samostanowiącymi o sobie, upartymi psami.

Tak, jak w przypadku każdego psa, również tego pracującego, którym jest zarówno pudel jak i labrador, należy pamiętać, że Tylko zrównoważony pies pokaże się ze swojej lepszej strony. Dlatego zawsze warto odwiedzić ze swoim podopiecznym szkołę dla psów, w której nie tylko zadbasz o jego dobre wychowanie, ale również poznasz nowych ludzkich i zwierzęcych przyjaciół.

Pielęgnacja i warunki utrzymania: Pielęgnacja sierści

Jak często należy szczotkować labradoodla?

Sierść hybrydowej rasy labradoodle jest bardzo różnorodna, jednak jedną cechę posiada zawsze: Wymaga regularnej, złożonej pielęgnacji. Szata okrywowa labradoodla jest zwykle bardzo bujna, dlatego musi być porządnie szczotkowana przynajmniej raz na dwa dni, by sierść się nie kołtuniła.

Pudel jest rasą nieliniejącą, natomiast labrador zrzuca mnóstwo sierści. Która z opcji dotyczyć będzie danego labradoodla, nie da się przewidzieć. Wielu opiekunów psów tej rasy regularnie odwiedza salony fryzjerskie dla psów, by tam je ostrzyżono. Nie przy każdej strukturze sierści jednak takie wizyty są wskazane.

O ich sierść możesz także zadbać samodzielnie. W większości przypadków brud zalegający na sierści labradoodla można pozostawić do wyschnięcia, a potem usunąć podczas szczotkowania. Jeśli musisz jednak wykąpać swojego podopiecznego, używaj wyłącznie delikatnych szamponów dla psów.

Zarośnięte sierścią uszy labradoodla powinny być regularnie czyszczone specjalnymi środkami, ponieważ bardzo łatwo może wdać się do nich zakażenie, które koniecznie musi zobaczyć lekarz weterynarii. Warto więc wyrobić sobie nawyk zaglądania do uszu psa po każdym szczotkowaniu.

Czy labradoodle lepiej czuje się w mieście czy na wsi?

Labradoodle to bardzo elastyczne czworonogi. Mogą być szczęśliwe zarówno na wsi, jak i w mieście, o ile mają możliwość zaspokojenia niemałej potrzeby ruchu, jaka je cechuje. Najlepszą opcją jednak byłby zabezpieczony ogród, w którym żywotny czworonóg mógłby się wyszaleć.

Z kim labradoodle najlepiej się rozumie?

Zrównoważone, zsocjalizowane labradoodle z profesjonalnych hodowli dobrze rozumieją się z innymi psami. Dzieci także mogą stanowić dla nich pożądane towarzystwo, o ile potrafią obchodzić się należycie z psem. Nigdy jednak nie zostawiaj małych dzieci z nimi sam na sam!

Jeśli labradoodle był socjalizowany z kotami od szczenięcia, powinien całkiem grzecznie zachowywać się w ich towarzystwie. Mniejsze zwierzęta jednak, takie jak świnki morskie czy chomiki mogą aktywować u psa tej rasy pierwotne instynkty łowcze jego przodków.

Aktywna rodzina z dziećmi czy samotny senior, początkujący czy doświadczony opiekun: Labradoodle pasuje do wielu miłośników psów, którzy są tylko gotowi spędzać z nim trochę czasu na łonie natury. Alergicy powinni zachować ostrożność. Niestety nie ma gwarancji, że labradoodle będzie spełnieniem marzenia o hipoalergicznym towarzyszu.

Istnieje bowiem prawdopodobieństwo, że będą znacznie linieć. Bezpieczniejszym wyborem dla alergików będzie mimo wszystko pudel, który nie linieje. Dlatego przed zdecydowaniem się na konkretnego psa najlepiej zasięgnąć opinii lekarza weterynarii.

Czy labradoodle to pies dla początkujących?

Chociaż charakter i zachowanie labradoodla są trudne do przewidzenia, wszyscy przedstawiciele rasy uważani są za inteligentnych, pojętnych i zrównoważonych. Dlatego będzie on dobrym wyborem również dla tych, którzy nie mają dużego doświadczenia w wychowaniu czworonogów.

Sport i aktywności z labradoodlem

Zarówno labrador retriever, jak i pudel stworzone zostały z myślą o pomocy myśliwym. Obie te rasy wykorzystywano do zadań związanych często z wodą, przez co labradoodle chętnie pływają.

Są ponadto doskonałymi kompanami do długich pieszych wędrówek, a dorosłe osobniki po odpowiednim treningu mogą uczestniczyć również w wycieczkach rowerowych i przejażdżkach konnych.

Czy labradoodle nadaje się do uprawiania psich sportów?

Zanim sprawdzisz, czy Twojemu labradoodle odpowiada któryś z psich sportów, np. agility, udaj się do lekarza weterynarii, by zasięgnąć jego opinii. Niektóre labradoodle mogą być zbyt mało skoczne, by cieszyć się takimi sportami.

Aportowanie, nauka sztuczek czy praca węchowa, taka jak mantrailing, także mogą stanowić miłe urozmaicenie codzienności psa. Labradoodle sprawdzają się ponadto jako psy terapeutyczne oraz przewodnicy niewidomych.

© SAJ / stock.adobe.com

Zdrowie: Czy mieszańce to psy o dobrym zdrowiu?

Czy mieszańce są automatycznie zdrowsze niż psy rasowe? To sofizmat, który niestety słyszy się dość często. W przypadku labradoodli zarówno pudle, jak i labradory mogą być obciążone genetyczne, zwłaszcza wówczas, gdy rodowód tych zwierząt jest niejasny.

• Zwierzęta przeznaczone do rozrodu powinny być zawsze badane pod kątem dysplazji stawu biodrowego oraz łokciowego, a także postępującego zaniku siatkówki oka. Kondycję stawów sprawdza się, wykonując zdjęcie RTG, choroby oczu natomiast wykrywa się podczas badań genetycznych. Porozmawiaj o tym z lekarzem weterynarii i poproś o przedstawienie świadectwa wykonanych badań.
• Różnorodne struktury włosia pudla i labradora mogą u ich potomków powodować różne problemy skórne, począwszy od świądu, a skończywszy na łysieniu. Podczas gdy labrador regularnie linieje, pudel nie traci swoich włosów.
• Kolejnym problemem wynikającym z połączenia tych dwóch ras jest kształt kufy – u labradora znacznie szerszej niż u pudla, co czasami prowadzi u labradoodli do wad zgryzu.