Kishu, należący do psów w typie szpica, bardzo rzadko występuje poza Japonią.
Psy rasy Kishu są średniej wielkości, bardzo proporcjonalne i muskularne. Oprócz zwartej budowy ciała o mocnej strukturze kości, wyróżniają go wyprostowane uszy w typie szpica oraz zakręcony ogon. Samce osiągają wysokość w kłębie około 52 cm, suki 46 cm i ważą około 25 kilogramów. Umaszczenie jest zazwyczaj białe, ale zdarzają się też Kishu w kolorze sezamowym lub rudym. Pod gładką sierścią zewnętrzną kryje się miękki podszerstek.
Ten typ psa, który należy do rodziny szpiców azjatyckich, pochodzi z Japonii, a jego historia sięga tysięcy lat. Sama nazwa pochodzi od historycznej prowincji Kishu, na której terenie leży prefektura Wakayama i południowa część prefektury Mie. Japończycy używali tych psów przede wszystkim do polowań na zwierzynę łowną, a także na niedźwiedzie. Przedstawiciele tej rasy postępują przy tym bardzo samodzielnie, ale zawsze szukają kontaktu z myśliwym, aby ten mógł za nimi nadążyć. Wiele psów zostało wyszkolonych do samodzielnego zabijania zwierzyny – zwłaszcza dzika lub jelenia – przed przybyciem myśliwego. Pierwszy wzorzec rasy został opracowany dopiero w 1934 roku. Od tego roku Kishu jest również oficjalnie jednym z japońskich pomników przyrody. Do lat 70. XX wieku wywóz psów Kishu z Japonii był zabroniony – mogły one opuszczać swoją ojczyznę jedynie jako prezenty. Chociaż na początku hodowli około 70 procent Kishu nie było białych, dziś jest to najczęstszy kolor tej rasy. Jest to częściowo spowodowane tym, że białe psy są łatwiejsze do zauważenia podczas polowania. Poza Japonią rasa ta jest mało rozpowszechniona. W USA jest kilku hodowców, a w Europie kilkudziesięciu. Kishu ma pewne podobieństwa do Shikoku, Kai Ken, a zwłaszcza do ras z Hokkaido, które również rzadko występują poza Japonią.
Przedstawiciele tej japońskiej rasy myśliwskiej charakteryzują się wytrzymałością, inteligencją, wielką odwagą i zazwyczaj silnym instynktem łowieckim. Są uważane za psy jednego opiekuna, gdyż tylko z jednym człowiekiem tworzą silną więź i zachowują się wobec niego lojalnie. Kishu ma skłonności do zachowań dominacyjnych, co może prowadzić do problemów z innymi przedstawicielami gatunku, zwłaszcza między samcami. Ich dominacja przejawia się też czasem we własnych czterech ścianach, gdzie chcą mieć wszystko na widoku. Kishu nie są podporządkowane swoim opiekunom i zawsze mają swoje zdanie. Prowadzi to do tego, że zazwyczaj wykonują zadania tylko wtedy, gdy widzą w nich cel. Wobec obcych są zdystansowane lub nawet płochliwe. Byciem psem stróżującym nie jest ich mocną stroną.
Potrzeba trochę wiedzy i cierpliwości, aby wytrenować psa rasy Kishu, ponieważ te mądre zwierzęta mają tendencję do bycia upartymi i dominującymi. Przy konsekwencji i spokoju Kishu jednak z pewnością Cię zaakceptuje. Na surowość z kolei nie ma miejsca podczas jego szkolenia. Nie oczekuj uległego zachowania od tego dumnego czworonoga. Podczas szkolenia należy zwrócić uwagę na kontrolę lub opanowanie czasami bardzo wyraźnych zachowań łowieckich. Należy jednak pamiętać, że raczej nie będzie można puszczać Kishu bez smyczy, bo nawet optymalnie wyszkoleni przedstawiciele tej rasy zazwyczaj nie dadzą się przywołać, gdy zobaczą zwierzynę. Pracuj nad tym, by pewnie prowadzić go na smyczy, gdy napotkasz zwierzynę. Ponadto szkolenie powinno skupiać się na socjalizacji pupila. Sesje zabaw dla szczeniąt i szkoły dla psów stanowią dobrą okazję, ponieważ młody Kishu może tam nawiązać kontakt z osobnikami różnej wielkości i w ten sposób wzmocnić swoje umiejętności społeczne. Pamiętaj, że utrzymanie Kishu w aktywności fizycznej i psychicznej jest niezbędne, aby nie angażował się on w nieprzyjemną działalność alternatywną – na przykład niszczenie zawartości domu lub kłusownictwo.
Niektóre Kishu mają skłonność do niedoczynności tarczycy spowodowaną niedoborem hormonów tarczycy, co często wynika z ograniczonej sprawności tego organu. Objawy obejmują zmęczenie i zmniejszoną zdolność do aktywności fizycznej. Dlatego opiekunowie Kishu powinni zdecydowanie zlecić weterynarzowi sprawdzenie tarczycy, jeśli zauważą u swojego psa takie objawy. Choroba ta nie zagraża życiu i zwykle można ją skutecznie leczyć za pomocą odpowiednich tabletek. Ze względu na kształt oczu, rasa ta ma również zwiększoną genetyczną predyspozycję do wad powiek, które jednak mogą być korygowane chirurgicznie. Kishu mają też pewną skłonność do alergii pokarmowych i środowiskowych. Poza tym ta japońska rasa jest uważana za odporną, a jej średnia długość życia wynosi 13 lat.
Najlepszą opieką zdrowotną, oprócz zakupu od odpowiedzialnego hodowcy, jest wysokiej jakości i odpowiednia dla danego gatunku dieta Twojego czworonożnego przyjaciela. Konkretnie oznacza to, że należy wybrać karmę dla psów, której głównym składnikiem jest mięso, które powinno być wymienione na pierwszym miejscu listy składników. Unikaj zbóż – nie tylko są gorszym środkiem wypełniającym, ale mogą również powodować alergie u niektórych Kishu. Karmienie wysokiej jakości żywnością zmniejsza ryzyko nietolerancji karmy. Nawet u przedstawicieli rasy, którzy nie wykazywali nietolerancji pokarmowej, nie należy dokonywać gwałtownych zmian w żywieniu, a jedynie powoli przyzwyczajać ich do nowej karmy. Należy stopniowo mieszać większe ilości nieznanego pokarmu z tym już znanym i obserwować, czy pies nie wykazuje reakcji nietolerancji. Oczywiście, Twój Kishu powinien mieć zawsze dostęp do świeżej wody pitnej.
Jeśli podejrzewasz alergię pokarmową u Twojego Kishu, dieta eliminacyjna ma sens, aby dowiedzieć się, na co Twój pies jest uczulony. W tym celu należy uzbroić się w cierpliwość i skonsultować się z weterynarzem, ponieważ należy podawać określoną karmę tylko w ustalonym czasie. W tym celu nadaje się na przykład karma dla zwierząt domowych, która zawiera tylko jeden rodzaj mięsa – najlepiej taki, której pies nie jadł wcześniej np. konina lub kozie mięso – oraz jak najmniej innych składników i żadnych zbóż. Jeśli objawy ustąpią dzięki karmieniu, możesz przetestować kolejną karmę. Jeśli stan się pogarsza, należy skontaktować się z weterynarzem w celu uzyskania dalszych porad. W ten sposób możesz dowiedzieć się, na jakie składniki Twój Kishu ma uczulenie. Uwaga: W miarę możliwości nie należy w tym czasie podawać smakołyków.
Szczotkowanie raz w tygodniu zwykle wystarcza, aby utrzymać sierść tej rasy w doskonałym stanie. Podczas zmiany sierści, która ma miejsce dwa razy w roku, należy jednak częściej sięgać po szczotkę, aby usunąć martwe włosy. Ma to również pozytywny efekt uboczny, że Twój pupil traci mniej futra w mieszkaniu. Brud można zazwyczaj usunąć szczotką, gdy tylko wyschnie, lub zmyć wilgotną szmatką. W porównaniu z innymi rasami, Kishu są uważane za bardzo czyste psy. Ponadto, podczas pielęgnacji sierści przynajmniej raz w tygodniu zajrzyj do uszu, aby w razie potrzeby wyczyścić je za pomocą specjalnego środka. Sprawdzaj także pazury. Należy je skracać, gdy tylko staną się zbyt długie. Dzieje się tak zazwyczaj tylko w przypadku starszych Kishu, które mają mniej ruchu, lub u psów, które chodzą głównie po bardzo miękkich podłogach.
Kishu potrzebują codziennego ruchu, ale nie musi on oznaczać wielogodzinnego biegania – zwłaszcza jeśli Twój czworonóg ma do dyspozycji ogrodzony wybieg w ogrodzie, ponieważ ta rasa uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu. Ten japoński pies myśliwski – na smyczy i w pełni dorosły – nadaje się na towarzysza joggingu, ale należy pamiętać, że w większości przypadków nie można go spuścić ze smyczy ze względu na jego silny instynkt łowiecki. Ważny jest również wysiłek umysłowy. Oczywiście możesz od czasu do czasu wykonać klasyczne aportowanie, ale Twój Kishu prawdopodobnie wkrótce się tym znudzi. Szukaj więc zadań, które wymagają również sprytnego umysłu. Można tu wymienić agility lub obedience. Kishu może być również wykorzystywany jako pies pasterski.
Nawet jeśli Kishu są psami, które przywiązują się do jednego opiekuna, potrafią współgrać z rodziną. Są bardzo lojalne, a także dobrze dogadują się z dziećmi, jeśli zostały do nich przyzwyczajone. Dlatego, jeśli masz dzieci w rodzinie, należy albo adoptować dorosłego Kishu, który już ma doświadczenie z dziećmi, albo zaadoptować szczeniaka, który będzie rósł razem z dziećmi. Jeśli masz kota w swoim domu, należy zaadoptować tylko takiego Kishu, który miał kontakt z kotami już od okresu szczenięcego. W przeciwnym razie ryzykujesz, że będzie polował na kota, co może skończyć się dla tego śmiertelnie. Ten „myśliwy” nigdy nie powinien zostawać sam na sam z małymi zwierzętami. Doświadczenie z psami jest niezbędne, jeśli rozważasz adopcję Kishu ze względu na jego popęd zdobyczny, a także dominujące zachowanie.
Również warunki mieszkalne powinny być dopasowane do psa. Kishu powinien mieć możliwość zamieszkania albo w dużym mieszkaniu na parterze z zieloną, ogrodzoną przestrzenią, albo najlepiej w dużej posiadłości na wsi. Ta rasa w ogóle nie pasuje do miasta. W każdym razie ogrodzenie powinno być zabezpieczone przed ucieczką, aby zapobiec kłusowniczym wypadom psa. Z uwagi na to, że ta rasa w większości przypadków nie harmonizuje szczególnie dobrze z obcymi, najlepiej jest zabrać psa ze sobą na wakacje, jeśli to możliwe, lub zatrudnić opiekuna, który jest już zaznajomiony z Twoim czworonogiem.
Poza Japonią psy Kishu są uważane za bardzo rzadkie – zastanów się wcześniej, co dokładnie Cię fascynuje w tej rasie i czy chcesz również wziąć pod uwagę inne rasy, które są bardziej rozpowszechnione w Europie. Sama jego rzadkość nie powinna być powodem do wybrania tego dumnego i pewnego siebie czworonoga, który stawia swoim opiekunom stosunkowo wysokie wymagania.
Rasa ta jest bardzo rzadko spotykana poza Japonią. Jednak w Twojej okolicy może znaleźć się hodowca psów, który poświęcił się tej rasie. Oprócz garstki hodowców w USA i Rosji, jest też kilku w Europie, głównie w Czechach, Holandii, Finlandii i na Litwie, ale także w Polsce. Jeśli zdecydujesz się na Kishu, być może z braku wolnych szczeniąt w miotach w Polsce będzie trzeba go adoptować z zagranicy, a co za tym idzie, trzeba się przygotować na dalszą podróż. Unikaj hodowców, którzy oferują szczeniaka Kishu bez papierów – zazwyczaj chodzi im tylko o szybki zysk i jest mało prawdopodobne, że w ten sposób zdobędziesz zdrowego psa tej rasy.
Prawda jest taka, że trudno znaleźć dorosłego Kishu poza Japonią – trzeba tu mieć spore szczęście, jeśli szukasz psa czystej krwi. Jednakże, nawet jeśli fascynuje Cię właśnie rasa Kishu, sensownym rozwiązaniem może być poszukanie podobnych ras w typie szpica lub ras mieszanych ze schroniska – dotyczy to oczywiście również szczeniąt. W ten sposób prawdopodobieństwo sukcesu jest znacznie większe, a Ty ponadto zapewnisz nowy dom bezdomnemu czworonożnemu przyjacielowi. Wcześniej należy dokładnie zapoznać się ze znaną historią i charakterem potencjalnego nowego członka rodziny. Często bowiem, podobnie jak w przypadku samego Kishu, ważne jest pewne doświadczenie z psami, aby umożliwić udane współżycie i uniknąć problemów w komunikacji między zwierzęciem a człowiekiem.
