© savytska / stock.adobe.com
Aktywny kerry blue terier potrzebuje przynajmniej dwóch godzin ruchu każdego dnia.
Kerry blue terier jest jednym z uznanych przez FCI psów myśliwskich i stróżujących. W Irlandii – swojej ojczyźnie, od lat wykorzystywany jest z powodzeniem do polowań na wydry i borsuki. Jest jednak nie tylko zdeterminowanym towarzyszem myśliwego, ale również bardzo wdzięcznym psem rodzinnym.
Wygląd kerry blue teriera jest wyjątkowy. Jego cechą charakterystyczną jest falująca lub kręcona, miękka i gruba sierść, której długość może różnić się w zależności od osobnika.
Swoją nazwę zawdzięcza szaro-niebieskiemu umaszczeniu, chociaż wzorzec hodowlany dopuszcza nieznaczne wariacje kolorystyczne. Dozwolone są również pojawiające się tu i ówdzie czarne znaczenia.
Typowe umaszczenie przedstawiciele tej rasy osiągają dopiero w wieku 18 miesięcy. Pieski po urodzeniu są czarne lub ciemne, ale są posiadaczami dominującego genu, odpowiedzialnego za zmianę maści.
Z czasem czarny kolor stopniowo ustępuje miejsca jaśniejszemu, aż do osiągnięcia pożądanego „silver” (srebrnego) lub „blue” (niebieskiego).
Warto wiedzieć Kerry blue terier gubi bardzo mało włosów, a u większości osób uczulonych na sierść psów nie wywołuje reakcji alergicznej.
Kerry blue terier jest typowym przedstawicielem długonogich terierów. Osiągając wzrost około 47 centymetrów i wagę około 16 kilogramów sprawia wrażenie muskularnego i wysportowanego.
Jego czaszka jest mocna, głowa silnie owłosiona, a na pysku zazwyczaj znajduje się typowa, długa broda. Spojrzenie orzechowo-brązowych oczu jest przenikliwe i czujne.
Skupioną uwagę wyrażają również niewielkie, skierowane do przodu uszy. Łopatki są skośne, grzbiet prosty, zakończony noszonym w górze, prostym ogonem.
© Eine Berta-stenfors/Wirestock Creators / stock.adobe.com
Kerry blue terier jest bardzo aktywnym psem, czujnym i zawsze gotowym do działania. Podobnie jak inne teriery, jest bardzo pewny siebie. W stosunku do członków swojej rodziny jest przyjazny, miły i czuły.
Silnie przywiązuje się do człowieka i lubi uczestniczyć w jego codziennym życiu. Wobec obcych jest raczej otwarty, ale zdarzają się również osobniki ostrożne i powściągliwe.
Rzadko przejawia agresję czy skłonność do ujadania. Nie oznacza to jednak, że nie będzie bronił swojego terytorium!
W przeciwieństwie do innych ras terierów, kerry blue terier bardzo lubi dzieci. Chętnie się z nimi bawi i wykazuje w stosunku do nich zaskakująco dużo cierpliwości i spokoju.
Warto przyzwyczajać psa do nich jak najwcześniej, aby zaakceptował je jako członków swojego stada.
Z innym zwierzętami domowymi może natomiast nie być tak łatwo. Nie jest jednak niemożliwe trzymanie go razem z małym zwierzęciem, kotem czy drugim psem.
Jeśli masz taki zamiar, postaraj się zrobić to cierpliwie i z wyczuciem, ale pamiętaj, że może się zdarzyć, że Twój podopieczny nie zaakceptuje innych zwierzęcych współlokatorów.
Kerry blue terier jest psem aktywnym i powinien trafić do rąk osób, które mają już doświadczenie w szkoleniu psów. Tak, jak wszystkie inne teriery, również kerry blue terier wymaga dużej ilości uwagi, szkolenia i zdecydowanego przewodnika.
Chociaż psy tej rasy są chętne do nauki, ich szkolenie nie zawsze jest łatwe. To właśnie tu ujawnia się ich upór i silny charakter.
Kerry blue terier jest bardzo zwinnym psem, potrzebującym dużej ilości ruchu, aktywności i zabawy. Jego poziom energii jest wysoki i wymaga regularnej stymulacji umysłowej do zachowania równowagi.
Długi spacer przeplatany urozmaiconymi rozrywkami dwa razy w ciągu dnia pomoże utrzymać jego dobre samopoczucie i kondycję.
Ze względu na rozwinięty instynkt myśliwski zawsze należy zachować ostrożność. Jeśli kerry blue terier zwietrzy trop, może być naprawdę trudno odwieść go od pogoni za zwierzyną. Z drugiej strony natomiast jest świetnym kompanem do treningu z dummy.
Kerry blue terier lubi i chce pracować, ale po wykonanych obowiązkach chętnie oddaje się pieszczotom swojego opiekuna. Może być trzymany w mieszkaniu, w którym będzie blisko swojej ludzkiej rodziny – dobrze czuje się, mogąc odpoczywać w jej obecności. Przedstawiciele tej rasy nie odnajdą się jako psy podwórkowe – potrzebują swoich ludzi w pobliżu.
Kerry blue terier nie jest wyjątkowym smakoszem. Co prawda uwielbia jeść, ale równie dobrze smakuje mu zarówno karma mokra jak i sucha.
Należy jednak zwrócić uwagę na to, aby ilości karmy były dostosowane do poziomu aktywności fizycznej, wieku i kondycji psa. Niezależnie od tego, jak dużo karmy podajesz swojemu podopiecznemu, rób to zawsze przed odpoczynkiem, nigdy przed spacerem czy zabawą.
Dzienną rację żywieniową podziel na dwie porcje, aby nie obciążać żołądka.
Poza tym, pamiętaj, aby zapewnić psu stały dostęp do świeżej wody pitnej.
W przypadku barfowania pies karmiony jest świeżym, przygotowanym w domu mięsem. Ten rodzaj żywienia jest bardzo naturalny i zdrowy, i pozwala na uniknięcie niepotrzebnych dodatków obecnych w niektórych gotowych karmach.
W praktyce oznacza to jednak dla opiekuna konieczność poświęcenia dużej ilości czasu i środków na przygotowanie posiłków, dlatego powinno być dobrze przemyślane.
Pielęgnacja sierści kerry blue teriera jest nieco bardziej wymagająca niż w przypadku innych terierów. Ponieważ jego włosy często sięgają aż do oczu i mogą wywoływać ich stany zapalne, należy je w tym miejscu zawsze przycinać.
Wielu opiekunów decyduje się na strzyżenie całego psa, aby ułatwić sobie pielęgnację. Jeśli jednak podoba Ci się długa sierść Twojego podopiecznego, sięgnij po odpowiednią szczotkę do sierści, szczególnie po spacerach.
W przypadku regularnych wycieczek na łono natury, warto zastosować skuteczny preparat odstraszający kleszcze, ponieważ pasożyty te mogą łatwo zaplątać się w kręconej sierści teriera.
W przypadku psów tej rasy praktycznie nie występują żadne problemy zdrowotne. Jest uważany za bardzo wytrzymałego, aczkolwiek w starszym wieku może mieć tendencję do problemów skórnych oraz stawowych. Decydującą rolę odgrywają tu jednak długotrwałe przejadanie się i nadwaga.
Zwłaszcza w przypadku psów, które mają kontakt z dzikimi zwierzętami, powinno skonsultować się z lekarzem weterynarii każde nietypowe zachowanie czy zauważone nieprawidłowości. Mogą one bowiem oznaczać poważne choroby zakaźne lub inwazję pasożytów.
Przedstawiciele tej rasy żyją średnio od 13 do 15 lat.
Rasa ta ma długą historię. Prawdopodobnie jest tak stara, że niektóre informacje na jej temat mogły zaginąć. Pewne jest natomiast, że kerry blue terier był używany od pokoleń w irlandzkich gospodarstwach do różnych celów związanych z myślistwem, pasterstwem i stróżowaniem.
Pierwsze pisemne wzmianki o nim jako psie myśliwskim pochodzą z XVIII wieku. W 1922 roku został uznany przez FCI i objęty regulowanym programem hodowlanym, w którym niezmiennie podkreśla się jego wartość użytkową jako psa myśliwskiego do polowań na borsuki i wydry.
Duma Irlandii Kerry blue terier jest jednym z narodowych psów Irlandii.
Jeśli interesujesz się psami tej rasy i chcesz, aby jeden z nich z Tobą zamieszkał, musisz liczyć się z wydatkiem rzędu 5000–7000 złotych. Szerokim łukiem omijaj pozornie korzystne oferty sprzedaży – najprawdopodobniej pochodzą one z wątpliwych hodowli, dotyczą psów bez rodowodu lub nawet nielegalnego obrotu.
Koszty związane z opieką weterynaryjną czy utrzymaniem mieszczą się w średnim zakresie. Kerry blue terier nie jest bowiem szczególnie wrażliwy, nie potrzebuje też dużych ilości jedzenia.
Decyzję o zakupie kerry blue teriera należy dobrze przemyśleć – w końcu zapraszasz do swojego domu zwierzę, które będzie od Ciebie całkowicie zależne i będzie potrzebowało Twojej codziennej opieki. Dlatego jeszcze przed zakupem zastanów się nad ewentualnym planem B na wypadek braku możliwości zajęcia się nim. Kto się nim zaopiekuje? Co się stanie, gdy zachorujesz?
Jeśli decyzja o zakupie kerry blue teriera jest już nieodwołalna, czas poszukać odpowiedniego hodowcy. W porównaniu do innych terierów, kerry blue jest dużo mniej popularny. Może więc zająć Ci trochę czasu, zanim znajdziesz profesjonalną hodowlę – zwróć przy tym uwagę na wszelkie wyróżnienia, certyfikaty czy członkostwo w klubie, ale także kieruj się własną intuicją.
Odwiedź hodowcę osobiście, aby zorientować się, w jakich warunkach mieszkają psy i poproś go, aby opowiedział Ci o swoich podopiecznych i o rasie.
Dzięki temu szybko zorientujesz się, czy nadajesz z nim na tych samych falach. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, wybierz się do innego hodowcy i na spokojnie przemyśl wszystkie argumenty za i przeciw.
Kerry blue terier to terier z krwi i kości. Ma więc dość złożoną osobowość i mocny charakter, dlatego polecany jest dla osób z doświadczeniem.
Jeśli Cię to nie zniechęca, w kerry blue terierze znajdziesz odważnego, czujnego towarzysza. Przedstawiciele tej rasy uważani są za doskonałych myśliwych, którzy będą również strzec Twojego podwórka i staną w obronie rodziny bez nadmiernej agresji czy ujadania.
Są wspaniałymi psami rodzinnymi i cieszą się dobrym zdrowiem, a ich wesołe, a czasami wręcz figlarne usposobienie może być źródłem wielu radości i niezastąpionym urozmaiceniem codzienności.
| Cechy szczególne: | Średniej wielkości, muskularny terier o silnie rozwiniętym instynkcie myśliwskim i obronnym. Uwielbia pracę i zabawę (również z dziećmi); w obejściu odważny i przywiązany do człowieka, bywa uparty. |
| Charakter: | żywiołowy, pewny siebie, przyjazny |
| Wysokość w kłębie: | 45–48 cm suki, 48–50 cm psy |
| Waga: | 14–17 kg suki, 15–18 kg psy |
| Sierść: | bujna, niebieska lub szara, kręcona |
| Pielęgnacja sierści: | średnio wymagająca, niewielkie linienie |
| Potrzeba ruchu: | duża, co najmniej 2 godziny dziennie |
| Pies dla początkujących: | nie |
| Szczekanie: | średnie |
| Długość życia: | 14 lat |
| Typowe choroby: | choroby oczu i skóry |
| Cena: | 5000–7000 złotych |
| Grupa FCI: | 3. Teriery |
| Pochodzenie: | Irlandia |
Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.
