© Denis Babenko / stock.adobe.com
Żywiołowy, wysportowany i skupiony na człowieku: Irish soft-coated wheaten terier to prawdziwie wszechstronny i uwielbiany przez wielu pies rodzinny. Jego jedwabiście miękka sierść w kolorze pszenicy jest jednak wymagająca w pielęgnacji.
Z irish soft coated wheaten terierem można konie kraść. Z ochotą towarzyszy swojemu opiekunowi zawsze i wszędzie, w każdym momencie gotowy do zabawy. Jest idealnym kompanem do biegania, jazdy na rowerze czy psich sportów, świetnie rozumie się z dziećmi, jest także czujnym stróżem. Uwielbia spędzać czas ze swoją ludzką rodziną i nie istnieje dla niego nic ponad to.
Jego wielki zapał do pracy, pojętność i uwielbienie dla człowieka czynią go niezwykle wszechstronnym i sympatycznym psem rodzinnym, który wnosi do domu wiele życia i radości. Jego żywiołowy temperament i niezmiennie radosny nastrój są bowiem zaraźliwe. Udziela się to nawet obcym, wobec których również jest otwarty i sympatyczny. Wszelka agresja jest mu zupełnie obca, choć – jak na prawdziwego teriera przystało – nie brakuje mu odwagi i gotowości do obrony swoich bliskich, jeśli sytuacja tego wymaga. W połączeniu z wysokim poziomem czujności, ta nieustraszoność czyni go także doskonałym psem stróżującym, który każdą podejrzaną okoliczność sygnalizuje głośnym szczekaniem. Nie ma jednak skłonności do ujadania, co jest jego niewątpliwą zaletą.
Jednak to, co ma do zaoferowania swojej rodzinie, chciałby także otrzymać od niej. Oprócz poświęcenia niemałej ilości czasu na zabiegi pielęgnacyjne, soft coated wheaten terier wymaga dużo ruchu i aktywności. Najlepiej czuje się u boku człowieka i bardzo źle znosi samotność. Jeśli jego opiekun nie pozwala mu uczestniczyć w swoim życiu i zostawia go samego zbyt często i na zbyt długo, pies ten w krótkim czasie może rozwinąć zaburzenia behawioralne i nadmierną szczekliwość. Na szczęście nie musi do tego dojść, ponieważ jest bardzo elastyczny i nieskomplikowany, i jako taki jest mile widziany wszędzie tam, gdzie jego opiekun. Oczywiście zdarzają się sytuacje, które nie pozwalają na zabranie ze sobą czworonoga i nie zawsze możliwe jest znalezienie członka rodziny, który mógłby przejąć nad nim opiekę. Dlatego wskazane jest, aby jak najwcześniej przyzwyczaić psa do sporadycznego zostawania samemu.
Za sprawą dużej ilości pozytywnego wzmocnienia, na przykład w postaci pochwał, smakołyków czy zabawy, szkolenie soft coated wheaten teriera okazuje się być nieskomplikowanym procesem, a sam pies okazuje się być pojętnym, lojalnym wobec swojego „nauczyciela” uczniem. Nawet jego niechęć do samotności czy wrodzony instynkt łowiecki można sprowadzić na właściwe tory za sprawą pełnej wyczucia i uczucia konsekwencji. Bardzo ważne jest, aby szkolenie rozpocząć jak najwcześniej i wytrwale je kontynuować. Pies ten charakteryzuje się co prawda dużą chęcią zadowolenia swojego opiekuna, ale może zdarzyć się, że będzie chciał badać granice i ich nieprzekraczalność. Chociaż czasem bywa uważany za mniej „szorstkiego” w porównaniu do swoich krewnych – teriera irlandzkiego i kerry blue teriera, charakteryzuje się także pewną dozą uporu, charakterystyczną dla terierów, która dochodzi do głosu, gdy wywiera się na nim zbyt dużą presję.
Jako opiekunowie tego czworonoga musimy mieć świadomość, że należy on do psów późno dojrzewających – nie tylko pod względem zewnętrznym, ale także pod względem rozwoju osobowości. Nie oczekujmy więc zbyt wiele od naszego szczeniaka i uzbrójmy się w cierpliwość, jeśli nie będzie posłuszny każdemu naszemu słowu. W odpowiednich rękach miłośnika psów, który ma wiedzę na temat szkolenia i nie obcy jest mu charakter teriera ze wszystkimi jego blaskami i cieniami, soft coated wheaten terier odnajdzie się doskonale. Niemniej, również początkujący z pewnością sobie z nim poradzą, pod warunkiem, że mają czas i chęć poświęcić się zgłębianiu meandrów charakteru rasy i jej utrzymania. W wielu przypadkach odwiedzanie szkoły dla psów może być dobrym sposobem na przyswojenie sobie podstaw wychowania psa i zbudowanie zaufania między zwierzakiem i opiekunem.
Nawet jeśli na pierwszy rzut oka może niektórym przypominać psa pasterskiego, soft coated wheaten terier jest terierem z krwi i kości, o dużej sile, wytrzymałości i odwadze. Jego muskularne ciało jest zwarte, ale nie ociężałe, i pozwala przypuszczać, że jego posiadacz jest silny i zwinny. Prosta linia grzbietu i proste kończyny, oglądane z każdej perspektywy, podkreślają harmonijną budowę. Łapy są niewielkie, a ogon zawsze noszony w górze. Mocna głowa, małe do średniej wielkości, opadające do przodu uszy i oczy o czujnym wyrazie zdradzają jego żywy temperament. Przy wysokości w kłębie sięgającej 48 centymetrów i wadze od 15 do 17 kilogramów, wheaten zaliczany jest do średniej wielkości psów. Suki są zazwyczaj mniejsze i odpowiednio lżejsze.
Najbardziej imponującą cechą wyróżniającą wheaten teriera spośród większości innych ras terierów jest z pewnością jego miękka i jedwabista sierść w kolorze jasnopszenicznym, przy czym kolor osiąga swoją głębię dopiero, gdy pies jest w pełni rozwinięty. Po urodzeniu prawie wszystkie szczenięta są ciemne.
Sierść dorosłego psa nigdy nie jest szorstka, jest natomiast pozbawiona podszerstka i nie zmienia się sezonowo. Aby podkreślić typowy wygląd rasy, okrywa włosowa powinna być od czasu do czasu przycinana.
W większości krajów, w których hoduje się soft coated wheaten teriera, preferuje się irlandzką, lekką formę trymowania. W USA, „hodowcy podążający za modą” przywiązują szczególną wagę do dużej ilości sierści, aby móc ją w dowolny sposób modelować, chociaż spotkamy tam również całkowicie ostrzyżone teriery.
© DoraZett / stock.adobe.com
Nazwę rasy można przetłumaczyć jako miękkowłosy irlandzki pszeniczny terier, którą jak nietrudno się domyślić zawdzięcza swojej sierści. Pierwsze pisemne wzmianki o takich czworonogach pochodzą już z połowy XVIII wieku.
Pomimo istnienia od ponad 200 lat, dokładne pochodzenie rasy nie jest znane, co wynika przede wszystkim z faktu, że wówczas nie dokonano jeszcze rozróżnienia między czterema obecnie znanymi rasami terierów. Termin „terier irlandzki” obejmuje wszystkie typy terierów pochodzące z Irlandii. Dzisiejszego podziału na irish soft coated wheaten teriera, kerry blue teriera, irish red teriera czy glen of imaal teriera dokonano dopiero wraz z rozwojem tych terierów. Przypuszcza się, że przodkowe soft coated wheaten teriera byli krzyżówkami tych typów terierów.
Rasa musiała długo czekać na zaakceptowanie jej jako niezależną. The Irish Kennel Club uznał oficjalnie irish soft coated wheaten teriera dopiero w 1937 roku. Prowadzone od tamtej pory księgi hodowlane pokazują stały wzrost jej popularności. Dzisiaj hodowców tej wyjątkowej rasy znajdziemy na całym świecie. Podczas gdy w Kanadzie i USA wheaten stał się nawet psem modnym, w Europie w przeważającej mierze udało mu się uniknąć masowej hodowli. Dzięki temu psy te, pierwotnie hodowane ze względu na swoją przydatność do pracy, były w stanie zachować swoje zdrowie i temperament. Oprócz dysplazji stawów biodrowych i niektórych dziedzicznych chorób nerek, nie są znane żadne choroby typowe dla rasy, a średnia długość ich życia, pod warunkiem, że pochodzą z profesjonalnej hodowli, wynosi około 14 lat.
Jeśli interesuje nas zakup szczeniaka, powinnyśmy przede wszystkim upewnić się, że jego hodowca jest odpowiedzialny i godny zaufania. Ponieważ czasami istnieją rozbieżności poglądów dotyczących typu psa, do którego powinno dążyć się w hodowli, w wyniku obowiązywania różnych międzynarodowych trendów, wykształciły się różne typy. Dlatego warto poruszyć ten temat z wybranym hodowcą, aby upewnić się, że nasze preferencje są spójne. Co do zasady, należy unikać wszelkich skrajności czy ekstremów w hodowli – nie tylko ze względów zdrowotnych, ale również ze względu na zamiłowanie do rasy. Nieskażone piękno i wytrzymałość jej przedstawicieli to bowiem cechy, które czynią ją tak wyjątkową.
Uroczy wygląd i pozytywne cechy charakteru sprawiają, że jest on idealnym wyborem dla wielu osób. Niemniej, kupno tego czworonoga należy dokładnie przemyśleć, ponieważ jedno jest pewne: Wnosi on do domu nie tylko ogrom pozytywnej energii, ale również niewiele mniej brudu. Co prawda irish soft coated wheaten terier nie linieje, ale jego miękka, puszysta sierść przyciąga wszelkie zanieczyszczenia z zewnątrz czy pozostałości jedzenia i skutecznie rozprowadza jej po kanapie, dywanie czy ubraniach. Z całą pewnością nie będzie więc odpowiedni dla osób, które przywiązują dużą wagę do czystości.
Posiadanie wheatena wiąże się nie tylko z tolerancyjnością względem czystości, ale także poświęceniem dużej ilości czasu na pielęgnację i aktywności. Aby jego jedwabista, lśniąca i lekko falista sierść zachowała swój urok i nie plątała się, wymaga codziennego szczotkowania, a w celu utrzymania typowego dla rasy wyglądu, również strzyżenia co około 10 tygodni. Jeśli czujemy się w tej materii wystarczająco pewnie, możemy wykonywać strzyżenie samodzielnie, pamiętając u uprzednim dokładnym umyciu psa nawilżającym szamponem. Alternatywnie możemy także zlecić wykonanie takiego zabiegu psiemu fryzjerowi. Tak czy inaczej, zdecydowanie zaleca się przyzwyczajenie piesków do tych rytuałów pielęgnacyjnych już w wieku szczenięcym.
Oprócz regularnej pielęgnacji, dla optymalnej kondycji okrywy włosowej niezbędna jest także podaż odpowiednich składników odżywczych. Dlatego dietę tych czworonogów warto urozmaicać raz w tygodniu na przykład jajkiem lub łyżką drożdży piwnych oraz olejem słonecznikowym lub kukurydzianym w celu nadania sierści połysku. Poza tym, ten irlandzki terier nie ma specjalnych wymagań co do pożywienia, oprócz tego, że podawana mu karma powinna być zawsze wysokiej jakości i zawierać wszystkie niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu składniki. Niezależnie od tego, czy podajemy naszemu pupilowi suchą czy mokrą karmę, domowe posiłki, czy może stawiamy na dietę opartą na surowym mięsie, ważne jest, aby pies otrzymywał niezbędną ilość białka, witamin, minerałów i pierwiastków śladowych, która będzie dopasowana do jego wieku, wagi, stanu zdrowia i poziomu aktywności. Można przyjąć, że zdrowy pies ważący około 16 kilogramów, o przeciętnej aktywności, potrzebuje około 250 g mięsa, 125 ryżu i 125 g warzyw.
