© Ricant Images / stock.adobe.com
Rodzinny pies stróżujący: Hovawart
Nazwa tej niemieckiej rasy psa użytkowego zdradza jego przeznaczenie: Hovawart był pierwotnie wykorzystywany do pilnowania domostwa. W języku średnio-wysoko-niemieckim (niem. Mittelhochdeutsch), „hova” oznacza podwórze, dziedziniec, a „wart” oznacza stróża. Cechy, którym zawdzięcza swoją nazwę, hovawart zachował do dziś. W międzyczasie stał się też bardzo popularny jako pies rodzinny.
| W skrócie: | rodzinny pies użytkowy o silnym, ale zrównoważonym charakterze |
| Wysokość w kłębie: | 58–70 cm |
| Waga: | 30–40 kg |
| Średnia długość życia: | 12 lat |
| Cena: | od ok. 4000 zł |
| Charakter: | czujny, oddany, wrażliwy |
| Sierść: | średniej długości, lekko falowana, bujna na piersi, przednich łapach i ogonie |
| Kolor sierści: | czarny podpalany, czarny, blond |
| Trudność w wychowaniu: | średnia |
| Pielęgnacja: | mało wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Niemcy |
Hovawart jest wszechstronnym, silnym i aktywnym psem o obszernym ruchu. Jego średniej wielkości sylwetka jest nieco wydłużona i pokryta długą, lekko falowaną sierścią. Silna głowa o szerokim, łukowatym czole i prostym grzbiecie nosa jest wyraźnie smuklejsza w przypadku suk niż psów.
Również w zakresie wielkości i wagi istnieją różnice między sukami a psami: Przy wysokości w kłębie od 58 cm do 65 cm, suki są około pięć centymetrów niższe niż psy, których wzrost waha się od 63 cm do 70 cm. Podczas gdy psy ważą około 40 kilogramów, średnia waga suk to około 10 kilogramów mniej.
Cechy, które je łączą to ciemne, brązowe oczy o ufnym spojrzeniu i ładne, trójkątne, wiszące uszy, sprawiają, że miłośnikom psów trudno oprzeć się ich urodzie.
Sierść przedstawicieli tej rasy może występować w trzech odmianach kolorystycznych:
© Dogs / stock.adobe.com
Jako były strażnik domu i podwórka, hovawart jest z natury bardzo pewny siebie i charakteryzuje się wysoko rozwiniętym instynktem stróżującym.
Hovawart jest spostrzegawczym i uważnym psem stróżującym. Nie oznacza to jednak, że będzie atakował każdego, kto wkroczy na jego terytorium. Wprost przeciwnie: Ta rasa psów uchodzi za zrównoważoną i opanowaną.
Ze względu na silny charakter hovawart dobrze sprawdzi, czy jego opiekun nadaje się na przewodnika stada. Jeśli poczuje u niego niepewność, nie będzie się długo zastanawiał nad przejęciem przywództwa.
Może się zdarzyć, że pies błędnie zinterpretuje zachowanie swojego opiekuna jako strach, które zasugeruje mu grożące niebezpieczeństwo, wymagające od niego zdecydowanego i agresywnego zachowania.
Jeśli natomiast opiekun hovawarta zyska sobie jego szacunek i tym samym zaufanie, znajdzie w nim wiernego i uważnego towarzysza. W takim przypadku hovawart uruchomi swój instynkt psa stróżującego jedynie, gdy jego przewodnik uzna to za konieczne.
Ponieważ psy te mają silny charakter, w ich wychowaniu należy wykazać się konsekwencją. Niepewność przyniesie bowiem tyle szkody co nadmierna surowość.
Pomimo swojej siły charakteru, hovawart ma również wrażliwą stronę. Aby żyć z nim w harmonii, należy uzbroić się w cierpliwość i wykazać wyrozumiałością w sytuacjach, gdy pies nie od razu zrozumie czego od niego oczekujemy, czy zapomni wcześniej zapamiętane komendy
Należy wziąć też pod uwagę fakt, że psy tej rasy należą do tak zwanych późno dojrzewających: Ich charakter stabilizuje się tak naprawdę dopiero po trzecim roku życia.
Wbrew temu, co sugerowałaby jego długa sierść, przedstawiciele tej rasy nie sprawiają problemów w pielęgnacji. Nie potrzebują zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych, a jako, że posiadają niewielki podszerstek, ich sierść nie ma tendencji do filcowania się. Poza okresem zmiany okrywy włosowej, hovawart nie wymaga codziennego szczotkowania.
Pomimo łatwości w utrzymaniu hovawart nie nadaje się dla niedoświadczonych opiekunów. Ten pewny siebie czworonóg potrzebuje równie pewnego siebie przewodnika, któremu będzie mógł zaufać.
Psy tej rasy są mają silną osobowość, ale są również bardzo wrażliwe i potrzebują bliskości człowieka. Z tego też powodu są one bardzo związane z członkami swojego ludzkiego stada. Najlepiej hovawart będzie wychowywał się w rodzinie posiadającej doświadczenie w układaniu psów.
Wspólne spędzanie czasu ze swoimi ludźmi, połączone z głaskaniem i pieszczotami, jest tym, co hovawart lubi najbardziej. Jego chęć do nauki i inteligencja umożliwiają mu skierowanie swoich wrodzonych cech psa obronnego na właściwe tory.
Za sprawą właściwego wychowania i odpowiednich warunków utrzymania sprawdzi się w roli psa rodzinnego, który znajdzie nić porozumienia nawet z dziećmi. Jego więź z rodziną w połączeniu z przyjacielskim charakterem, dużą wytrzymałością i dobrym węchem sprawiają, że sprawdzi się on również jako pies zaprzęgowy, pies ratownik czy pies towarzyszący.
Na komfort zarówno psa, jak i rodziny składa się nie tylko dobre traktowanie zwierzęcia, ale również odpowiednia ilość przestrzeni. Trzymanie psa takiego jak hovawart w czterech ścianach nie jest dobrym rozwiązaniem. W jego przypadku najlepiej sprawdziłby się dom z ogródkiem lub podwórkiem, aby zapewnić mu możliwość swobodnego ruchu.
Uznany za psa użytkowego, hovawart wymaga od swojego opiekuna poświęcenia dużej ilości czasu i chęci do jego aktywnego spędzania.
Ma dużo energii, jest niezwykle inteligentny i chętny do nauki, które to cechy należy wspierać, zapewniając mu odpowiednią dawkę ruchu i aktywności.
Aby zachować sprawność Twojego pupila, oprócz długich spacerów na łonie natury, biegania i jazdy na rowerze warto również spróbować różnych psich sportów, podczas których będzie on mógł wykorzystać swój wrodzony zapał do pracy i bystrość.
Nie ma znaczenia, czy jest to popularny sport, czy szkolenie na psa obronnego, zaprzęgowego czy psa ratownika: Dzięki wspólnym aktywnościom, Ty i Twój hovawart jeszcze bardziej się ze sobą zżyjecie, a dodatkowo zapobiegniesz w ten sposób szukaniu przez niego zajęć we własnym zakresie.
Warto wiedzieć: Fizycznie i psychicznie zmęczony pies będzie chętniej słuchał Twoich poleceń niż pies, który z nudów sam będzie wymyślał sobie zajęcia.
Jak każdy czworonożny przyjaciel, hovawart ucieszy się z zabawek dla psa, takich jak sznurki i kółka. W przypadku tych niezwykle inteligentnych psów świetnie sprawdzą się zabawki na inteligencję, które położą kres nudzie i jednocześnie wytrenują ich spryt i sprawność. Godziny spędzone na wspólnej zabawie służą nie tylko zabiciu czasu, ale wzmacniają więź między Tobą a Twoim podopiecznym.
Hodowcy i kluby poświęcone tej rasie działają zgodnie ze ściśle określonymi przepisami i regułami, dzięki czemu udało się ich przedstawicielom wyhodować zdrową i zrównoważoną rasę psów.
W porównaniu do innych ras podobnej wielkości, odsetek przypadków ciężkiej i umiarkowanej postaci dysplazji stawów biodrowych jest w przypadku hovawartów bardzo niski. Psy, które wykazują predyspozycje lub cierpią na łagodną postać dysplazji czy innych chorób dziedzicznych, są konsekwentnie eliminowane z hodowli.
Dzięki rygorystycznym wymogom hodowlanym w zakresie zdrowia, bazie danych o rasie dostępnej dla potencjalnych nabywców psów oraz współpracy z naukowcami, rasowe hovawarty są dziś uznawane za psy bardzo odporne na choroby. Średnia długość ich życia wynosząca ponad 12 lat jest dłuższa niż w przypadku wielu innych ras psów.
Jeśli chodzi o żywienie, przedstawiciele tej rasy nie są zbyt wymagający. Odpowiednia, zbilansowana dieta i dużo ruchu są najważniejszymi gwarantami ich długiego i szczęśliwego życia.
W kwestii żywienia każdy pies ma swoje własne potrzeby i upodobania, które zależą między innymi od wieku, wielkości i stanu zdrowia, i muszą być uwzględnione podczas układania diety. Tak, jak w przypadku większości ras psów, hovawart wymaga wysokiej jakości karmy bogatej w mięso, o niskiej zawartości zbóż.
Oprócz karmy mokrej lub karmy suchej, możesz również zastosować żywienie typu Barf (biologicznie odpowiednią surową dietę). Poza tym, pamiętaj, aby psia miska z wodą była zawsze pełna.
Duży wysiłek włożony przez hodowców w stworzenie wytrzymałych i odpornych na choroby hovawartów ma swoją cenę. Zwróć zatem szczególną uwagę na psy, które kosztują mniej niż 4000 zł. Taka oszczędność podczas zakupu może obrócić się przeciwko Tobie, jeśli okaże się, że Twój podopieczny będzie wymagał regularnych wizyt u lekarza weterynarii.
Wprawdzie wysoka cena oferowana za hovawarta nie jest gwarancją jego zdrowia, ale odpowiedzialnie wychowywane szczenięta pochodzące od zdrowych psich rodziców zwiększają znacznie jego szanse na długą i zdrową egzystencję. Dzięki prawidłowej pielęgnacji i warunkom utrzymania ograniczysz koszty wizyt w gabinecie weterynaryjnym do niezbędnego minimum.
W średniowieczu wszystkie psy będące stróżami drobnej szlachty i chłopów, niezależnie od wyglądu, były nazywane „hovawartem“ lub „hovewartem“. Dopiero pod koniec XIX wieku mianem „Hovawarth” zaczęto określać psy domowe i dworskie, które wyglądem przypominają współczesny wzorzec rasy.
Pierwszą próbę hodowlaną podjął w roku 1922 Kurt Friedrich König i jego ojciec Bertram König. Chcieli oni wyhodować psy, które posiadałyby wrodzone cechy psów obronnych i stróżujących. Stali oni wówczas w opozycji do powszechnej praktyki, zakładającej specjalną tresurę mającą na celu wychowanie psa stróżującego. Aby dalej rozwijać pożądane przez siebie cechy, panowie König krzyżowali psy pasterskie, takie jak nowofundlandy, leonbergery i kuvasze.
W 1937 r. hovawart został uznany za odrębną rasę psów. W 1948 r. w Niemczech, ojczyźnie hovawarta, został utworzony niemiecki Klub Hovawarta – Der Rassezuchtverein für Hovawart-Hunde e.V. (RZV), który od tamtej pory ustala standardy i zasady hodowlane. Oprócz niego istnieją jeszcze dwa inne kluby rasy Hovawart-Zuchtgemeinschaft Deutschland (HZD) oraz Hovawart Club Deutschland (HC).
W latach 50. ubiegłego wieku, na tą niemiecką rasę psów zwrócili uwagę również hodowcy z innych krajów europejskich. W kolejnych latach hovawart zdobył popularność na całym świecie.
© Dogs / stock.adobe.com
Hovawart jest psem o niezwykłej urodzie, który najlepiej będzie się czuł u boku doświadczonego, wysportowanego opiekuna. Dzięki swojej przyjaznej naturze i dobremu zdrowiu, hovawart będzie Twoim wiernym i niezastąpionym towarzyszem przez długie lata.
Zwierzęta towarzyszą jej odkąd pamięta – nie posiada prawie żadnego zdjęcia z dzieciństwa bez papużki falistej na głowie lub kota na kolanach. Od ponad dziesięciu lat pisze jako redaktorka na różne tematy, od ubezpieczeń zdrowotnych po posiadanie kota. Towarzyszy jej kotka Mimi, która jest najlepszym źródłem inspiracji dla wielu tekstów i zawsze wie, kiedy jest odpowiedni czas na przerwę w pisaniu.
