© Vincent / stock.adobe.com
Gończy niemiecki ma gładką, krótką sierść.
Elegancki i silny gończy niemiecki jest jedną z najstarszych ras psów na świecie. Jako urodzony myśliwy stworzony jest do tropienia zwierzyny, ale lubi także wszelkie psie sporty, na przykład trening z dummy.
| Metryczka: | Stara rasa psów myśliwskich o wysokiej inteligencji, która szczególnie dobrze sprawdza się w rodzinach myśliwych. Aktywny gończy niemiecki potrzebuje dużo zajęć fizycznych i umysłowych, ale także dużo miłości. |
| Wielkość: | 53 cm |
| Waga: | 15-23 kg |
| Średnia długość życia: | 12-15 lat |
| Cena: | od 3000 zł |
| Usposobienie: | oddany człowiekowi, aktywny, ciekawski, wrażliwy, o rozwiniętym instynkcie łowieckim |
| Sierść: | krótka, twarda, gładka, gęsta |
| Kolor sierści: | czarny, biały, rudy, brązowy |
| Trudność w wychowaniu: | mało wymagający |
| Pielęgnacja: | mało wymagający |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Niemcy |
Niemieckie gończe to wyjątkowo urodziwe psy, których myśliwską przeszłość widać na pierwszy rzut oka. Dzięki dość wąskiej głowie i umięśnionej budowie, psy tej rasy prezentują się szlachetnie i zarazem sprawiają wrażenie wytrzymałych.
Gończy niemiecki mierzy od 40 do 53 centymetrów i tym samym zaliczany jest do psów średniej wielkości. Charakteryzuje go lekka, ale mocna sylwetka, smukły i wydłużony tułów, dość gruby ogon oraz wysokie kończyny. Uszy zwisają swobodnie po obu stronach długiej i lekkiej głowy, a między nimi znajdują się ciemne, przyjazne oczy o czujnym wyrazie. Warto wspomnieć również o mocnym uzębieniu.
Sierść gończego niemieckiego jest gęsta i gładka, porasta również jego brzuch, ale jak na psa krótkowłosego, jest dosyć długa.
Przedstawiciele tej rasy występują w czarnym, białym, rudym i brązowym umaszczeniu i często posiadają bardzo charakterystyczne:
© Anna / stock.adobe.com
Gończy niemiecki uważany jest za sympatycznego towarzysza zarówno polowań, jak i codziennego życia rodzinnego.
Zawsze czujny, nad wyraz inteligentny i wrażliwy, kocha swojego opiekuna miłością bezwarunkową i najchętniej nie odstępowałby go na krok.
Jego ponadprzeciętny węch sprawia, że najlepiej czuje się na łonie natury, gdzie może godzinami oddawać się poszukiwaniu interesujących tropów. W węszeniu jest wytrwały i samodzielny, ale lubi również wspólne tropienie z innymi psami. Jedno jest pewne – żadna zwierzyna nie ukryje się przed jego czujnym nosem!
Do szczęścia potrzebuje bliskiej więzi z opiekunem i uwielbia oddawać się jego pieszczotom po wykonanej pracy.
Co dziś robimy? Z takim pytaniem gończy niemiecki zdaje się rozpoczynać każdym nowy dzień, który wita z ciekawym spojrzeniem, merdającym ogonem, pełen zapału do działania. Nie ulega więc wątpliwości, że temu psu trzeba zapewnić zajęcie – zarówno umysłowe jak i fizyczne.
Z tego powodu pies tej rasy powinien znaleźć się w rękach osób aktywnych i mogących zapewnić mu codzienną dawkę ruchu. Gończy niemiecki to przede wszystkim myśliwy. Podczas polowania może w pełni wykorzystać wszystkie swoje talenty.
Dziś, przedstawiciele tej rasy wykorzystywani są przede wszystkim do polowań na zwierzynę płową, jednak lubią również wszelkiego rodzaju zabawy i psie sporty, takie jak treningi z dummy czy agility.
Gończy niemiecki przywiązuje się do swojego opiekuna i dobrze czuje się będąc członkiem ludzkiej rodziny. W kręgu swoich najbliższych osób czuje się bezpiecznie.
Dlatego z dala od człowieka, przebywając głównie z innymi psami, na dłuższą metę nie będzie szczęśliwy. Warto więc zapewnić mu właściwe warunki utrzymania – w zamian bowiem zyskamy wiernego i czujnego towarzysza.
Pomimo tego, psy tej rasy nie są typowymi psami rodzinnymi, którym do szczęścia wystarczy spokojne, kanapowe życie. Dwa okrążenia wokół bloku dziennie to zdecydowanie za mało. Brak ruchu i zajęcia może szybko doprowadzić u nich do rozwoju różnych zaburzeń behawioralnych.
Ten aktywny pies może być trzymany zarówno w mieszkaniu w mieście jak i w domu na wsi, pod warunkiem, że będzie mógł przebywać na świeżym powietrzu i miał możliwość wybiegania się.
Warto wiedzieć: Gończy niemiecki doskonale wie, czego chce i potrafi być asertywny. Dlatego nie nadaje się dla osób, które nie mają lub mają niewielkie doświadczenie w prowadzeniu psów.
Gończy niemiecki nie jest szczególnie wymagający pod względem żywienia i pielęgnacji. Jego sierść wystarczy od czasu do czasu wyszczotkować bądź wykąpać, aby usunąć brud pozostały po bardziej intensywnych gonitwach przez kałuże czy błoto.
Raz w tygodniu warto skontrolować jego długie, wiszące uszy i ostrożnie usunąć ewentualne zabrudzenia ciepłą wodą.
Przedstawiciele tej rasy nie linieją bardziej niż przeciętny pies. Oczywiście w okresie zmiany sierści utrata włosów jest silniejsza, ale jest to mało zauważalne ze względu na krótką, gładką strukturę włosa.
To, ile i jakiej karmy potrzebuje gończy niemiecki zależy od różnych czynników, takich jak: codzienna aktywność, wiek czy płeć.
Młode psy oraz psy wykorzystywane do polowań wymagają podawania wysokoenergetycznej karmy. Natomiast psy mniej aktywne oraz w starszym wieku mają dużo mniejsze zapotrzebowanie na energię.
Przeciętnie aktywnego gończego możemy karmić dostępną w sprzedaży suchą lub mokrą karmą, a po karmieniu należy psu zapewnić spokój i pozwolić na spokojne trawienie.
Rasa ta słynie z solidnego zdrowia. Pomimo tego, że jego historia hodowlana jest długa, gończy niemiecki rzadko cierpi na choroby genetyczne.
Od czasu do czasu można spotkać się u niego z mielopatią zwyrodnieniową. Niemniej jednak, należy regularnie odwiedzać lekarza weterynarii, choćby po to, aby wykonać niezbędne szczepienia.
Warto wiedzieć: Ze względu na częstą styczność z dziką zwierzyną, w przypadku psów myśliwskich istnieje większe ryzyko zapadnięcia na „chorobę Aujeszkyego”. Jest to rzadka, śmiertelna choroba przenoszona głównie przez dziki.
Przy odpowiednich warunkach utrzymania i właściwej pielęgnacji, psy te mogą osiągnąć słuszny wiek – przeciętnie dożywają dwunastu, a nawet piętnastu lat, a przy tym bardzo długo zachowują aktywność i zainteresowanie.
Gończy niemiecki jest często kojarzony z plemionami germańskimi, które nazywały go „segusier” – określenie to jednak nie przetrwało.
Niemiecka nazwa rasy „bracke” po raz pierwszy pojawiła się w pismach mnicha Marculfa, jednak dopiero w XIX wieku psy myśliwskie w typie dzisiejszego gończego niemieckiego zostały ponownie tak nazwane.
Kiedyś rodzina gończych obejmowała różne rasy, ale większość z nich niestety wymarła. Jedna z nich, mianowicie gończy westfalski, dała początek gończemu niemieckiego w znanym nam dzisiaj wzorcu rasy.
Oprócz gończego niemieckiego istnieją inne lokalne rasy, takie jak choćby gończy austriacki, a nad hodowlą gończego niemieckiego pieczę sprawuje niemiecki klub gończego niemieckiego Deutsche Bracken Club.
© Sandra Hullermann / stock.adobe.com
Gończy niemiecki należy do popularnych psów myśliwskich, a jego cena zaczyna się od 3000 złotych – im bardziej wyszkolony będzie pies, tym cena będzie wyższa.
Jeśli szukasz niezawodnego psa myśliwskiego, zdecyduj się na rodowodowe szczenię od profesjonalnego, godnego zaufania hodowcy, którego obowiązkiem jest poddawanie swoich podopiecznych egzaminom, podczas których sprawdzane jest posiadanie wymaganych wzorcem rasy cech, istotnych dla myślistwa.
Warto wiedzieć: Z reguły hodowcy oddają swoje szczenięta wyłącznie myśliwym, a nie hobbystom.
Rasowe psy można dziś coraz częściej znaleźć w schroniskach dla zwierząt, do których czasami trafiają również czekające na nowy dom gończe niemieckie z drugiej ręki.
Gończy niemiecki jako rasa ma długą historię i od dawna kojarzy się z polowaniem. Jego niezwykła inteligencja i pasja do polowań sprawiają, że rasa ta jest szczególnie atrakcyjna dla myśliwych.
A fakt, że gończy niemiecki nie tylko chętnie oddaje się wszelkim aktywnościom ze swoim opiekunem, ale również jego czułościom czyni go idealnym psem rodzinnym.
Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.
