© hemlep / stock.adobe.com
Staroniemieckie psy pasterskie takie jak gelbbacke stały się dzisiaj rzadkością.
Gelbbacke należy do grupy staroniemieckich psów pasterskich. Ma silny instynkt pasterski i potrafi samodzielnie pilnować dużych stad owiec. Jest niezależny i asertywny, dlatego powinien trafić do rąk doświadczonych miłośników psów – najlepiej pasterzy.
Ponieważ gelbbacke nie jest oficjalnie uznaną rasą psów, nie istnieje w jego przypadku jednolity wzorzec rasy. Zarówno więc jego wygląd jak i charakter mogą się różnić.
W zależności od pochodzenia, gelbbacke dzielony jest na dwa typy – typ wschodnioniemiecki i południowoniemiecki. Gelbbacke w typie wschodnioniemieckim to smukłe, średniej wielkości czworonogi. Mają niemal kwadratowy tułów, atletyczną budowę, a ich wysokość w kłębie waha się od 55 do 60 centymetrów. Waga nie jest ściśle określona, ale powinna odpowiadać wielkości psa.
Typową cechą wschodnioniemieckiego gelbbacke jest czarna, długa sierść z wyraźnymi rudymi, żółtymi lub brązowymi znaczeniami nad oczami, wokół kufy i na nogach.
Warto wiedzieć: Oprócz gelbbacke istnieją jeszcze dwie inne odmiany barwne staroniemieckiego psa pasterskiego w typie wschodnio- i środkowoniemieckim – schwarzer i fuchs. Mogą być one ze sobą kojarzone i mogą występować w ramach jednego miotu.
Inne cechy charakterystyczne wschodnioniemieckiego gelbbacke to ciemno pigmentowana trufla nosowa, duże, okrągłe lub lekko migdałowate oczy i trójkątne stojące lub oklapnięte uszy.
Podwójna sierść wyposażona jest w dużą ilość podszerstka. Długi, zakrzywiony ogon jest bujnie porośnięty sierścią, kufa jest klinowata, a zgryz nożycowy.
Gelbbacke w tym typie mogą się od siebie różnić wyglądem, ale zazwyczaj mają czarną, brązową lub ciemną sierść z jasnymi, brązowymi lub żółtymi znaczeniami. Często mają mocniejszą budowę niż ich wschodnioniemieccy krewni.
Niektóre południowoniemieckie gelbbacke mają oklapnięte uszy, podobnie jak collie, inne mają smukłą budowę hovawarta, a inne wyglądają zupełnie jak mniejsza wersja owczarka niemieckiego.
Odpowiednie produkty dla swojego gelbbacke znajdziesz w sklepie internetowym zooplus:
Gelbbacke to pies pracujący z krwi i kości. Ma wyraźnie rozwinięty instynkt pasterski i może być wykorzystywany do samodzielnego wypasania, zaganiania i pilnowania stad owiec.
Jest wytrwałym, inteligentnym psem, który nie tylko pasterzy zachwyca swoim zapałem do pracy, czujnością i chęcią do nauki. Gelbbacke jest w stanie pilnować nawet bardzo licznych stad owiec i w razie potrzeby podejmować decyzje samodzielnie.
W naturze staroniemieckiego gelbbacke leży samodzielne podejmowanie decyzji i ich egzekwowanie, co znacznie utrudnia jego szkolenie. Gelbbacke to czworonogi o dużej sile woli, które nie posiadają wrodzonej chęci zadowalania swoich opiekunów, stąd też absolutnie nie są polecane dla amatorów.
W roli psów rodzinnych sprawdzą się natomiast jedynie wówczas, gdy będą miały zapewnione odpowiednie zajęcia fizyczne i umysłowe. Jeśli bowiem te energiczne psy będą się nudziły, mogą pojawić się u nich zaburzenia behawioralne, takie jak nadmierne szczekanie czy agresja.
Gelbbacke prawdopodobnie nigdy nie będzie milusińskim, łatwym do kontrolowania czworonogiem. Jednak za sprawą konsekwentnego, pełnego wyczucia i uczucia szkolenia może stać się przyjaznym, miłym towarzyszem.
Ostrożność zaleca się zwłaszcza w kontaktach z małymi dziećmi. Gelbbacke mają bowiem skłonności do przejawiania instynktu pasterskiego w stosunku do najmłodszych członków swojego dwunożnego stada. Może więc zdarzyć się tak, że będą je szturchać i popychać, jeśli uznają, że te oddalają się za bardzo od reszty. Instynkt pasterski mogą także obudzić w nich biegacze i rowerzyści.
Idealnym zajęciem dla gelbbacke byłoby oczywiście zaganiania owiec. Jednak jeśli nie jest wykorzystywany jako pies pasterski, potrzebuje alternatywnego zajęcia, na przykład w postaci psich sportów, takich jak agility, dogdance, obedience czy flyball. Czworonogi te bardzo często osiągają dobre wyniki w psich zawodach, w szczególności w konkurencjach dla psów pasterskich.
Oprócz dużej ilości ruchu i zajęć, bardzo istotna jest dla gelbbacke uporządkowana codzienna rutyna. Szkolenie i zajmowanie się tą odmianą staroniemieckiego psa pasterskiego wymaga poświęcenia mu dużej ilości czasu, dlatego jest prawie niewykonalne dla osób czynnych zawodowo. Długie przebywanie samotnie w domu nie wchodzi w jego przypadku w grę.
Ze względu na duże zapotrzebowanie na ruch, nie zaleca się trzymania gelbbacke w mieszkaniu czy w mieście. Najlepiej będą czuły się na wsi, w otoczeniu przyrody, spędzając większość czasu na świeżym powietrzu.
Odporna na warunki atmosferyczne sierść gelbbacke nie jest wymagająca w pielęgnacji. W zupełności wystarczy wyszczotkować ją raz lub dwa razy w tygodniu, aby pozbyć się luźnych włosów i zapobiec kołtunieniu się ochronnego podszerstka.
Regularnej kontroli pod kątem ewentualnych stanów zapalnych wymagają uszy i oczy. Pazury zazwyczaj ścierają się same i z reguły nie ma potrzeby ich przycinania.
Pies pracujący, jakim bez wątpienia jest gelbbacke, ma zwiększone zapotrzebowanie na energię. Zaleca się więc podawanie mu wysokiej jakości, pożywnej karmy o wysokiej zawartość białka oraz przysmaków dentystycznych, które dodatkowo zadbają o zdrowie jego zębów.
Staroniemieckie psy pasterskie takie jak gelbbacke to pierwotne, wytrzymałe zwierzęta, w hodowli których zawsze koncentrowano się na zdrowiu i przydatności do pracy. Dlatego w ich przypadku nie są znane w zasadzie żadne choroby genetyczne. Sporadycznie występuje u nich jedynie dysplazja stawu biodrowego.
Mogą pojawiać się także alergie, zaburzenia metaboliczne, ale jak dotąd należały do rzadkości.
Psy te cieszą się dobrym zdrowiem i żyją średnio od 13 do 15 lat.
Grupa „staroniemieckich psów pasterskich” obejmuje psy pasterskie pochodzące z różnych regionów Niemiec. Należą do niej na przykład harzer fuchs, schafpudel, westerwälder kuhhund oraz właśnie wschodnio- i południowoniemieckie gelbbacke.
Psy te mogą się znacznie różnić od siebie wyglądem, łączą je jednak doskonałe umiejętności pasterskie. Już w średniowieczu towarzyszyły pasterzom, wypasając i chroniąc ich bydło.
Wschodnioniemiecki gelbbacke jest najbardziej rozpowszechnioną odmianą staroniemieckiego psa pasterskiego. Bywa również nazywany „owczarkiem staroniemieckim”, co może prowadzić do nieporozumień. Określenie to jest bowiem używane w odniesieniu do długowłosej odmiany owczarka niemieckiego.
Ponieważ wędrownych pasterzy ubywa, rasowe psy pasterskie są dzisiaj coraz mniej potrzebne. Gelbbacke jest więc rasą uważaną za zagrożoną i został umieszczony na czerwonej liście niemieckiego towarzystwa „Gesellschaft zur Erhaltung alter und gefährdeter Haustierrassen (GEH)“, zajmującego się ochroną starych i zagrożonych ras zwierząt domowych.
Pasterze często sami zajmują się hodowlą gelbbacke i sprzedają swoje szczenięta innym pasterzom w korzystnej cenie. Jednak również prywatni miłośnicy psów mogą je nabyć. Powinni się oni zwrócić do odpowiedniego stowarzyszenia, na przykład „Arbeitsgemeinschaft zur Zucht Altdeutscher Hütehunde“.
Jeśli natomiast nie uda się znaleźć hodowcy gelbbacke, można rozważyć zakup psa pokrewnej rasy, takiego jak chodský pes – jego bliskiego kuzyna z Czech.
© hemlep / stock.adobe.com
Ceny przedstawicieli tej rasy wahają się od 600 do 1.000 euro. Można również rozważyć zakup mieszańca, który powstał w wyniku skrzyżowania gelbbacke z innym psem (pasterskim).
Gelbbacke nie jest co prawda niezależną rasą, ale jego hodowla ma długą historię. Jego korzenie sięgają bowiem średniowiecza. Decydując się na zakup tego pracowitego, inteligentnego czworonoga, przyczyniamy się również do jego ochrony przed wyginięciem. Należy jednak pamiętać, że aby wieść szczęśliwe życie, musi mieć zapewnione zajęcie, któremu na co dzień będzie mógł się oddawać.
| Cechy szczególne: | Wschodnioniemiecki i południowoniemiecki gelbbacke należy do grupy staroniemieckich psów pasterskich. |
| Charakter: | samodzielny, pracowity, inteligentny, czujny |
| Wysokość w kłębie: | 55–60 cm (typ wschodnio- i środkowoniemiecki), nieustalona (typ południowoniemiecki) |
| Waga: | odpowiednia do wielkości |
| Sierść: | czarna, długa z jasnymi znaczeniami (typ wschodnio- i środkowoniemiecki), niejednolita (typ południowoniemiecki) |
| Pielęgnacja sierści: | średnio wymagająca |
| Aktywność: | potrzebuje dużo zajęć i ruchu |
| Pies dla początkujących: | nie |
| Szczekanie: | intensywne |
| Długość życia: | 13–15 lat |
| Typowe choroby: | rzadko dysplazja stawów biodrowych, alergie, choroby metaboliczne |
| Cena: | ok. 600–1000 euro |
| Grupa FCI: | nieuznany |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Niemcy |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
