Fiński lapphund (suomen lapinkoira) This article is verified by a vet

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz
Suomen lapinkoira

Fińskie lapphundy to wspaniałe psy rodzinne o sportowym charakterze.

Przyjazny, dobroduszny i niezwykle uroczy fiński lapphund cieszy się coraz większą popularnością również poza swoją ojczystą Finlandią. Jeśli interesujesz się tą rasą, musicie mieć przynajmniej jedną cechę wspólną: Zamiłowanie do ruchu na świeżym powietrzu.

Charakterystyka fińskiego lapphunda

W skrócie: Fiński lapphund (suomen lapinkoira), pies pasterski i rodzinny
Wysokość w kłębie: 49 cm (psy), 44 cm (suki)
Waga: od 16 do 25 kg
Średnia długość życia: od 12 do 14 lat
Cena: od 1200 euro
Charakter: przyjazny, aktywny, inteligentny
Sierść: gruba, zazwyczaj gładka
Kolor sierści: różny
Trudność w wychowaniu: średnia
Pielęgnacja: mało lub średnio wymagająca
Potrzeba ruchu: duża
Pochodzenie: Finlandia

Wygląd: Cechy zewnętrzne

Średniej wielkości fiński lapphund dorasta do wysokości około 49 centymetrów w przypadku psów i około 44 centymetrów w przypadku suczek, a jego waga waha się od 16 do 25 kilogramów.

Ze względu na niskie temperatury panujące w jego ojczyźnie, pies ten ma grubą, średnio długą sierść, która niezawodnie chroni go przed zimnem. Jeśli chodzi o umaszczenie, suomen lapinkoira znany jest z jego bogactwa. Niewiele jest innych ras, które są tak barwne kolorystycznie, jak fiński lapphund.

Ogon przedstawicieli tej rasy jest średniej długości i takiej samej grubości.

Fińskie lapphundy na spacerze © Mikkel Bigandt / stock.adobe.com
Fińskie lapphundy mogą występować w bardzo różnych umaszczeniach.

Charakter: Łagodny sportowiec

Fiński lapphund jest aktywnym, przyjaznym i uważnym psem pasterskim. Wyróżnia go niezwykła inteligencja, łagodność i ciekawość, czyniąc go doskonałym towarzyszem człowieka.

Ponieważ obecność wszelkich nieznanych osób zawsze obwieszcza szczekaniem, może być również psem stróżującym. Nie ma jednak tendencji do ujadania i niełatwo go wyprowadzić z równowagi.

Fińskie lapphundy są delikatne i pełne wyczucia w kontaktach z dziećmi, osobami starszymi i z niepełnosprawnościami. Mogą mieszkać razem z innymi zwierzętami domowymi, pod warunkiem, że przejdą odpowiednią socjalizację już w wieku szczenięcym.

Lappi podczas agility © Juha Saastamoinen / stock.adobe.com
Fiński lapphund uwielbia sport.

Utrzymanie: Delikatne, ale konsekwentne wychowanie

Ten pies pasterski jest chętny do nauki i współpracy. Należy jednak zwrócić uwagę na to, aby skierować jego szczekanie na odpowiednie tory, żeby nie wymknęło się spod kontroli.

Czy fiński lapphund może trafić do rąk amatorów?

Z wychowaniem przedstawicieli tej rasy poradzą sobie również osoby bez większego doświadczenia. Niemniej, w takim przypadku warto skorzystać z profesjonalnego wsparcia psiego przedszkola i odwiedzić szkołę dla psów, a także zgłębić temat szkolenia psów, aby odpowiednio pokierować tą mądrą głową. W przeciwnym razie bowiem fiński lapphund szybko odkryje Twoje słabości i z chęcią je wykorzysta.

Nie pozwól więc, aby za sprawą swojego niekwestionowanego uroku owinął sobie Ciebie wokół łapy, ale pamiętaj także, że surowość i szorstkość nie są dobrą strategią w przypadku tego czworonoga.

Sport i aktywności: Jakiej dawki ruchu potrzebuje fiński lapphund?

Fiński lapphund należy do aktywnych ras i potrzebuje dużo wyzwań fizycznych i umysłowych. Mając u boku tego sportowego towarzysza, można wspólnie uprawiać wiele różnych aktywności.

Chociaż nie jest zbyt popularny poza swoją ojczyzną, wielokrotnie wyróżniał się swoimi osiągnięciami w zajęciach sportowych, np. w agility czy zawodach psów pasterskich.

Wszechstronny sportowiec

„Lappi” sprawdzi się również w obedience lub jako pies terapeutyczny w domach spokojnej starości czy szkołach. Bardzo chętnie będzie towarzyszyć Ci podczas długich spacerów czy joggingu, psich sportów, takich jak dog dancing czy tropienie.

Sprawdźcie wspólnie, co sprawia Wam największą przyjemność i od czasu do czasu spróbujcie czegoś nowego.

Oprócz dużej dawki aktywności fiński lapphund potrzebuje również czasu, aby odpocząć, wyciszyć się i zachować wewnętrzną równowagę. Spokojnie popołudnie w towarzystwie pieszczot opiekuna powinno być więc częścią codziennej rutyny.

Żywienie: Co je fiński lapphund?

Niezależnie od tego, czy karmisz swojego podopiecznego mokrą czy suchą karmą – żeby zapewnić mu zdrowie musisz uważać na to, aby jego dieta była odpowiednia dla gatunku. Bardzo ważna jest jakość jej składników i zbilansowane porcje.

Podobnie jak w przypadku wielu innych ras psów, podczas komponowania diety należy wziąć pod uwagę nie tylko wiek i wagę, ale również stopień aktywności czworonoga – poza tym fiński lapphund nie ma specjalnych wymagań żywieniowych.

Miej oko na wagę

Bujna sierść może maskować dodatkowe kilogramy, należy więc tym baczniej pilnować prawidłowej wagi lappiego – najlepiej raz w miesiącu i zapisywać pomiary. Ważnym elementem zapobiegania nadwadze jest uwzględnianie podawanych w ciągu dnia przysmaków w codziennej racji pokarmowej.

Poza tym, pies powinien mieć zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej. Dotyczy to również dłuższych wycieczek.

Pielęgnacja: Czy fiński lapphund jest łatwy w pielęgnacji?

Pomimo pięknej, bujnej sierści, pielęgnacja fińskiego lapphunda nie jest wymagająca. Z reguły w zupełności wystarczy gruntowne szczotkowanie raz lub dwa razy w tygodniu, aby zapobiec powstawaniu kołtunów. Ponieważ szczególnie często pojawiają się one za uszami lub na portkach, zwłaszcza te obszary należy mieć pod lupą. Nieco częściej można sięgać po szczotkę w okresie linienia, aby pomóc psu szybciej pozbyć się wypadających włosów.

Jeśli regularnie dbasz o pielęgnację psa, kąpiel konieczna będzie tylko w przypadku dużych zabrudzeń. Pamiętaj, że zbyt częste kąpanie psa może podrażniać jego skórę.

Oprócz szczotkowania, należy także regularnie sprawdzać pazury psa i w razie potrzeby przycinać je specjalnymi cążkami.

Zdrowie: Wytrzymała rasa psów

Fiński lapphund ogólnie uważany jest za odpornego na choroby, a jego średnia długość życia wynosi od 12 do 14 lat.

Niemniej, również on może zapadać na określone choroby dziedziczne, mogące wpływać na jakość jego życia. Należą do nich choroby oczu, takie jak postępujący zanik siatkówki oraz zaćma, które w najgorszym wypadku mogą prowadzić do ślepoty. Znane są również przypadki występowania dysplazji stawów biodrowych.

Dlatego przed zakupem szczenięcia koniecznie uzyskaj informacje o stanie zdrowia jego rodziców i poproś hodowcę o przedstawienie wyników badań genetycznych.

Historia rasy: Pies z dalekiej północy

Przodkowie dzisiejszego lapphunda byli wykorzystywani głównie jako psy myśliwskie i stróżujące przez Saamów (zwanych dawniej Lapończykami – rdzennych mieszkańców północnej Fennoskandii). Później coraz częściej ich zadania pasterskie skupiały się wokół reniferów, które stanowiły źródło utrzymania wielu Saamów.

Zdolność psów do wykonywania ich obowiązków była znacznie ważniejsza niż ich wygląd, który przez długi czas pozostawał niespójny. Dopiero w 1945 roku fiński związek kynologiczny opracował pierwsze wzorce.

Od stróża do psa rodzinnego

W latach 60-tych ubiegłego wieku rasa ta została rozdzielona na lapinporokoira i lapphunda, który to od 1993 roku oficjalnie nazywany jest fińskim lapphundem.

W ostatnich dziesięcioleciach rola fińskiego lapphunda w pilnowaniu stad reniferów traciła na znaczeniu, chociaż w swojej ojczyźnie nadal pozostaje bardzo popularny i znany. Każdego roku rodzi się tam ponad 1000 szczeniąt tej rasy. Dziś, zwany przez Finów „suomen lapinkoira“ spełnia się przede wszystkim jako pies rodzinny.

Zakup: Gdzie mogę znaleźć fińskiego lapphunda?

Kupując szczenię, zwróć uwagę, czy jego hodowca zrzeszony jest w związku kynologicznym. Tylko w ten sposób możesz przyczynić się do wspierania wysiłków profesjonalnych hodowców, zmierzających do stworzenia najlepszych warunków dla zdrowego życia zwierząt. Pamiętaj jednak, że hodowle psów tej skandynawskiej rasy nie znajdują się w każdym kraju, co oznacza, że chęć jego posiadania będzie wiązała się z koniecznością odbycia nierzadko dalekiej podróży.

Jeśli to nie stanowi dla Ciebie problemu, warto odwiedzić hodowcę w domu i przyjrzeć się jego podopiecznym oraz rodzicom maluchów. Będzie to także najlepsza okazja do zadania mu pytań na temat specyfiki rasy, jej wymagań, potrzeb oraz ewentualnych problemów zdrowotnych.

Ile kosztuje fiński lapphund?

Ceny szczeniąt mogą się znacznie różnić, ale średnio wynoszą około 1200 euro. Do tego należy jeszcze doliczyć koszty dodatkowe, np. związane z zakupem misek, smyczy oraz obroży, a także bieżące koszty wyżywienia i opieki weterynaryjnej.

Alternatywnie, można również adoptować fińskiego lapphunda. W tym celu skontaktuj się z miejscowym schroniskiem dla zwierząt lub organizacją zajmującą się psami nordyckimi. Być może będą one w stanie pomóc Ci w znalezieniu dorosłego przedstawiciela rasy lub jej mieszańca.

Podsumowanie: Czy fiński lapphund do mnie pasuje?

Wszechstronne psy tej rasy są idealnymi kompanami osób, które lubią aktywnie spędzać czas na świeżym powietrzu. Najlepiej sprawdzą się w rękach osób, które mają już nieco doświadczenia w układaniu czworonogów.

Jednak ambitni początkujący miłośnicy psów również mogą spróbować wspólnej z nimi przygody, pod warunkiem, że wcześniej dokładnie zapoznają się ze specyfiką rasy i wyrażą chęć skorzystania z pomocy profesjonalistów.

Fiński lapphund najlepiej będzie czuł się w aktywnych sportowo rodzinach, również tych z małymi dziećmi. Z wielką chęcią będzie towarzyszył Ci we wszelkich aktywnościach na świeżym powietrzu, a ponadto sprawdzi się także jako pies stróżujący. Bardzo ceni sobie bliski kontakt ze swoim ludzkim stadem i uwielbia wszędzie mu towarzyszyć.

Poznaj inne rasy z grupy V FCI (sekcje 1,2 i 3 – psy zaprzęgowe i północne):


Franziska G., Weterynarz
Profilbild von Tierärztin Franziska Gütgeman mit Hund

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.


Najczęściej polecane