© CALLALLOO CANDCY / stock.adobe.com
Piękny eurasier powstał z połączenia ras chow chow, szpic wilczy oraz samojed.
Eurasier to najmłodsza rasa psów pochodząca z Niemiec. Kto bliżej pozna te średniej wielkości czworonogi, zachwyci się nie tylko ich bujną sierścią, ale także wyjątkowym charakterem.
Pochodzenie eurasiera widać na pierwszy rzut oka – przypomina on mieszańca szpica. Typowe są dla niego szpiczaste uszy i zakręcony na grzbiecie ogon.
Ma średnio mocną budowę z niemal poziomym, szerokim zadem i należy średniej wielkości, względnie dużych psów.
Nazwa eurasier nawiązuje do dwóch kontynentów, z których pochodzą rasy wykorzystane do jego wyhodowania. Z zamierzenia ma on łączyć w sobie powściągliwość psów rasy chow chow z przyjaznością również pochodzącego z Azji samojeda oraz towarzyskość szpica wilczego.
Celem hodowców było stworzenie towarzyskiego psa rodzinnego. Jednak eurasier nie jest zupełnie nieskomplikowany. Ma bowiem silną osobowość i jest nieco uparty, dlatego niekoniecznie będzie najlepszym wyborem dla osób bez doświadczenia.
Eurasier pilnie strzeże swojego terytorium, ale nie ma tendencji do nadmiernego szczekania. Ponadto, niektórzy przedstawiciele rasy mają silnie rozwinięty instynkt łowiecki, inni natomiast za polowaniami nie przepadają.
To, co jest najbardziej charakterystyczne dla eurasiera, to jego umiejętność wyczuwania ludzkich nastrojów. Jest niezwykle wrażliwy i buduje bardzo bliską więź ze swoim opiekunem.
W stosunku do obcych – zarówno ludzi, jak innych zwierząt – jest natomiast powściągliwy. Zwłaszcza psy nie tolerują nieznajomych na swoim terytorium. Dobrze wychowany eurasier jest jednak spokojnym i miłym towarzyszem.
Ten pewny siebie zwierzak potrzebuje jasnych wskazówek. Niektórzy przedstawiciele rasy mają tendencję do ignorowania poleceń swoich opiekunów, jednak przy odrobinie konsekwencji i cierpliwości można nauczyć ich posłuszeństwa.
Dużym wsparciem w procesie wychowawczym mogą być wizyty w psim przedszkolu, gdzie pies uczy się prawidłowych zachowań w grupie rówieśników. Dzięki odpowiedniej socjalizacji w wieku szczenięcym, psy w dorosłym wieku są spokojniejsze w stosunku do innych czworonogów. W przypadku nielicznych eurasierów z rozwiniętym instynktem łowieckim, warto zaplanować nieco czasu na odpowiednie szkolenie, mające na celu oduczenie ich polowań.
© Wildcat / stock.adobe.com
Eurasier może być trzymany zarówno przez rodziny, jak i osoby samotne, ale powinny mieć one już doświadczenie z psami i lubić spędzać z nimi czas na różnych aktywnościach.
Odnajdzie się w przestronnym mieszkaniu w mieście, ale potrzebuje dużo ruchu na świeżym powietrzu. Nie będzie jednak wymagał od nas szczególnego zamiłowanie do sportu.
Eurasier dobrze rozumie się z dziećmi, chociaż, tak jak w przypadku wszystkich innych psów, nie należy zostawiać go z nimi bez nadzoru. Poza tym, nauczmy nasze pociechy traktowania zwierzaka z szacunkiem, a jemu zapewnijmy możliwość wycofania się, jeśli poczuje się przytłoczony zabawą z nimi.
Jeśli mamy w domu kota, eurasier raczej nie będzie miał problemów, aby żyć z nim pod jednym dachem. Łatwiejsze to będzie oczywiście wówczas, gdy zostanie wcześniej przyzwyczajony do kotów u hodowcy.
Ponieważ przedstawiciele tej rasy bardzo przywiązują się do swoich opiekunów, musimy uwzględnić to na przykład podczas planowania wakacji. Może warto wybrać się na wspólne wędrówki w umiarkowanym klimacie?
© redsnakeskin / stock.adobe.com
Chociaż sierść eurasiera wygląda na bujną, jest z reguły łatwa w pielęgnacji. Niemniej, dokładne szczotkowanie raz w tygodniu powinno się odbyć. Nieco częściej po szczotkę powinnyśmy sięgać w okresie linienia, aby zapobiec plątaniu się sierści oraz pozostawianiu jej w mieszkaniu.
Nie należy jednak przycinać sierści ani jej strzyc. Bujne owłosienie działa bowiem jak system klimatyzacji i chroni psa zarówno przed ciepłem, jak i zimnem. Strzyżenie zniszczyło by strukturę sierści.
Aby ułatwić psu funkcjonowanie w ciepłej porze roku, możemy wyczesywać podszerstek, a w razie potrzeby zapytać o radę innych, doświadczonych opiekunów eurasierów lub zaufanego psiego fryzjera.
Dowiedz się więcej na ten temat z lektury artykułu: Wskazówki dotyczące pielęgnacji sierści psa.
Eurasier lubi przebywać z członkami swojej ludzkiej rodziny. Potrzebuje codziennych, długich spacerów na łonie natury niezależne od pogody. Może z powodzeniem uprawiać psie sporty, w których nie wymagana jest szybkość i ślepe posłuszeństwo.
Idealna będzie na przykład praca węchowa, taka jak mantrailing, która nauczy psa koncentracji, a jednocześnie pozwoli mu zaspokoić potrzebę węszenia. Uważajmy jednak, aby nie trenować w miejscach, gdzie może poczuć trop dzikiej zwierzyny.
Dobrym pomysłem jest również trening z klikerem, który nie tylko zapewni czworonogowi zajęcie, ale również wzmocni łączącą go z opiekunem więź.
Profesjonalni hodowcy eurasiera przywiązują dużą wagę do zdrowia swoich podopiecznych. Oznacza to, że przed dopuszczeniem do hodowli psich rodziców, są oni badani pod kątem dysplazji stawów biodrowych i łokciowych, a czworonogi cierpiące na padaczkę, entropium, zwichnięcie rzepki, wady zgryzu czy ze skróconymi ogonami są z niej eliminowane.
Pomijając ryzyko wysokiego współczynnika chowu wsobnego, który w przypadku profesjonalnych hodowców eurasierów jest ściśle kontrolowany, psy te są zasadniczo wytrzymałą rasą, cieszącą się dobrym zdrowiem. Zwracajmy uwagę na prawidłową wagę, odpowiednią ilość ruchu i wybierajmy wysokiej jakości karmę, a wówczas nasz podopieczny będzie mógł osiągnąć wiek nawet 15 lat.
Wszystkie najważniejsze informacje na temat żywienia psów znajdziesz w magazynie zooplus.
Początki hodowli miały miejsce w latach 60-tych XX wieku, w małym miasteczku Weinheim w Badenii-Wirtembergii, gdzie Julius Wipfel chciał połączyć cechy charakteru nieskomplikowanego szpica wilczego z chow chowem, w rezultacie czego powstał pies o nazwie „wolf-chow”.
Pomysł ten bardzo spodobał się behawioryście zwierzęcemu Konradowi Lorenzowi, który zajmował się psami, będącymi mieszankami owczarków i wolf-chow. Dokonał on rozróżnienia między psami pracującymi, które bez problemu podporządkowywały się człowiekowi oraz psami w typie nordyckim, które charakteryzowały się dużą dozą uporu. Chciał jednak stworzyć rasę, która łączyłaby w sobie cechy obu ras, co było również celem hodowców wolf-chow. W 1972 roku Lorenz zaadoptował sukę rasy wolf-chow o imieniu Babette, a później został honorowym członkiem istniejącej do dziś społeczności hodowców eurasierów.
Jednak to nie był koniec historii. W tym samym roku do hodowli włączono samojedy, a rok później nowo powstała rasa eurasier została uznana za niezależną przez niemiecki związek VDH oraz FCI.
W kraju pochodzenia profesjonalni hodowcy prowadzą swoje hodowle zgodnie z pierwotnymi założeniami. Oznacza to, że zainteresowane strony rejestrują się w klubie eurasierów, a stowarzyszenia pełnią rolę pośredników w sprzedaży, uwzględniając preferencje dotyczące koloru czy płci szczeniąt. Wszyscy zrzeszeni hodowcy rozmnażają swoich podopiecznych „na zamówienie”.
Z inicjatywy Juliusa Wipfela powstał w Niemczech klub Eurasier Klub Sitz Weinheim (EKW), za pośrednictwem, którego sprzedawane są szczenięta kosztujące 1.800 euro.
Pośrednictwem w sprzedaży eurasierów zajmują się również niemieckie Zuchtgemeinschaft für Eurasier oraz Kynologische Zuchtgemeinschaft Eurasier (KZG). Te trzy organizacje są częścią VDH i FCI i pod ich skrzydła trafiają także psy, które z różnych powodów straciły swoje domy.
W Polsce nie istnieje wiele hodowli tej rasy, a ceny szczeniąt eurasiera oscylują w granicach 6000–7000 złotych.
Eurasiery noszą w sobie wiele cech swoich przodków, dlatego zainteresowanym mogą przypaść do gustu również szpice wilcze, samojedy, czy chow chowy, które jednak są nieco bardziej uparte i wymagające w pielęgnacji.
Elo jest mieszanką owczarka staroangielskiego, chow chowa i eurasiera, ale nie został uznany za niezależną rasę ani przez VDH, ani przez FCI.
Eurasier to pies dla koneserów lub tych, którzy pragną nimi zostać. Rasa powstała w wyniku projektu autorstwa kilku miłośników psów i już dawno zyskała sobie wielu fanów. Kontrolowany program hodowlany eurasiera jest jedną z cech szczególnych w przypadku tych sympatycznych czworonogów.
| Cechy szczególne: | Eurasier to efekt celowego połączenia psów rasy chow chow, szpic wilczy i samojed, którego hodowcy chcieli uzyskać zdrowego i wytrzymałego psa do towarzystwa. |
| Charakter: | wrażliwy, czujny, niezależny, spokojny, chętny do nauki |
| Wielkość: | psy: 52–60 cm, suki: 48–56 cm |
| Waga: | psy: 23–50 cm, suki: 18–26 kg |
| Sierść: | Gruby podszerstek i średniej długości włos okrywowy. Dopuszczalne wszystkie umaszczenia z wyjątkiem białego, białego pręgowanego i wątrobianego. |
| Pielęgnacja sierści: | Wymaga częstszego szczotkowania w okresie linienia. |
| Aktywność: | Przeciętna potrzeba ruchu, uwielbia wędrówki i tropienie. |
| Pies dla początkujących: | pod pewnymi warunkami |
| Szczekanie: | obwieszcza obecność obcych szczekaniem, ale nie ujada |
| Długość życia: | 12–15 lat |
| Typowe choroby: | nieznane |
| Cena: | ok. 7.000 zł |
| Grupa FCI: | Grupa 5, Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne |
| Pochodzenie: | Niemcy |
Forum zooplus było dla niej wstępem do pisania: Tam zainteresowani miłośnicy kotów spotkali się w 2011 r., aby stworzyć własne czasopismo drukowane o nazwie "Pfotenhieb". W kontekście swojej nauki niemieckiego mogła napisać kilka artykułów do "Pfotenhieb". Dzisiaj, jako szczęśliwa posiadaczka psa, poświęca się głównie tematom związanym ze zwierzętami i ich zdrowiem.
