© Dogs / stock.adobe.com
Chin japoński: Chin to skrót od chiichi inu i oznacza w tłumaczeniu „mały pies”. Ten elegancki japończyk, o obfitej sierści i typowym orientalnym wyrazie, mieścił się do rękawów kimon japońskich dam i dziś znajduje wystarczająco dużo miejsca nawet w bardzo małym mieszkaniu w mieście. Jego spokojna, łagodna i czuła natura sprawia, że jest idealnym towarzyszem dla rodzin, osób starszych i początkujących miłośników psów.
„Sprytny i dumny jak małpa, niezawodny jak pies, a przy tym łagodny i cichy jak kot” – tak Japończycy opisują swojego China, który od tysięcy lat cieszy się wielkim szacunkiem w swojej ojczyźnie. Chin japoński jest niezwykle miłym psem, który doskonale przystosowuje się do codziennych warunków i dlatego idealnie nadaje się na psa miejskiego. Z natury jest niezwykle spokojny, od razu nawiązuje kontakt z ludźmi i innymi zwierzętami. Agresywność czy nerwowość są zupełnie obce temu otwartemu psu z Dalekiego Wschodu. Mimo że czujny Chin niezawodnie informuje swojego pana lub panią o każdym gościu, jego raczej łagodny głos nigdy nie jest zbyt głośny ani natrętny.
Ten rodowodowy pies nie jest bynajmniej szczekliwy. Chin ma wrodzony spokój wewnętrzny, dlatego – w przeciwieństwie do wielu innych ras psów – nie potrzebuje ani dużo ruchu, ani dużo przestrzeni, aby być zadowolonym i zrównoważonym. Ten pies miniaturowy wymaga jednak jednej rzeczy: uwagi! Długotrwałe przebywanie w samotności nie służy temu towarzyskiemu czworonogowi z Japonii, który lubi być w centrum uwagi. Potrzebuje bliskości swojej „paczki” i nalega na długie sesje przytulania. Dzięki swojej wrażliwej naturze jest bardzo czuły na nastroje swoich ludzi. Dzięki swojej figlarnej naturze i niewątpliwemu poczuciu humoru z pewnością błyskawicznie rozwieje wszelkie wahania nastrojów swoich opiekunów.
Wesoły Chin jest doskonałym psem dla początkujących, nadaje się zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i dla osób starszych. Jego nieskomplikowana natura i duże zdolności adaptacyjne sprawiają, że Chin i człowiek zawsze żyją razem w harmonii. Jego potulna natura i wyraźna „chęć przypodobania się” ułatwiają wychowanie. Chin niekoniecznie potrzebuje wokół siebie aktywnych ludzi, którzy spędzają z nim kilka godzin dziennie na wybiegu. Jeśli nie czujesz się już tak dobrze na nogach, po krótkim spacerze możesz po prostu dać swojemu czworonogowi piłkę, z którą będzie mógł się trochę wyszaleć w domu. Jednak żywiołowy i chętny do zabawy Chin nie odrzuca także dłuższych wycieczek na łono natury ani intensywniejszych spacerów po pobliskim parku.
© Dogs / stock.adobe.com
Przyjazna natura China jest natychmiast widoczna w jego sympatycznym i pogodnym wyrazie pyszczka. Pomimo swojej żywiołowej natury i raczej zwartej, kwadratowej budowy, ten pies rodowodowy, który już w VIII wieku był popularny wśród japońskiej arystokracji, wydaje się być bardzo elegancki i posiadający grację. Uderzające są jego duże, wyłupiaste oczy, krótka, szeroka kufa i równomierne rysy o orientalnym wyrazie. Na swoich delikatnych nóżkach i nieco wydłużonych łapach porusza się stylowo i zręcznie. Przy wzroście około 25 cm w kłębie i wadze około 3 kg należy do małych ras psów.
Inną charakterystyczną cechą małego Japończyka jest puszysta sierść, która zwisa – długa i jedwabista. Ogon, który pies nosi zwinięty w bok nad grzbietem, przypomina pióropusz. Jego jedwabista, lśniąca sierść jest biała z czarnymi lub czerwonymi oznaczeniami. Chiny japońskie, które mają okrągłą plamkę na czole, są szczególnie cenione w swojej ojczyźnie, ponieważ według legendy Budda pozostawił na czole China odcisk swojego palca, kiedy błogosławił te małe pieski.
Budda nie jest jedyny, który podobno polubił małe Chiny; wytworna japońska arystokracja również przyozdabiała się tymi pięknymi karłowatymi pieskami już w średniowieczu. Jednak historia Chinów japońskich sięga znacznie dalej. Choć dokładne pochodzenie dzisiejszego China jest sporne, przyjmuje się, że pierwszy przodek tej rasy psów był darem koreańskiego władcy dla Japonii i zamieszkał w japońskim domu królewskim już w 732 roku. Ponadto kynolodzy przypuszczają, że Chin jest spokrewniony z rasami krótkonosymi pochodzącymi z Chin, które dały początek słynnym pekińczykom.
Chin, nazywany w języku japońskim „psem domowym”, tak bardzo spodobał się we wczesnych japońskich kręgach arystokratycznych, że wkrótce każdy Japończyk, który się za kogoś uważał, trzymał małego psa tej rasy. Ważne przy tym było: Im mniejszy pies, tym bardziej wartościowy. Malowidła, produkty z brązu i wazy liczące ponad 1000 lat przedstawiają tego zwartego, szlachetnego psa o krótkim nosie i puszystej sierści. W Europie chiny japońskie stały się znane najpóźniej za sprawą angielskiej królowej Wiktorii, która w 1853 r. otrzymała dwa psy w prezencie od japońskiej rodziny królewskiej. Mówi się również, że niemiecka cesarzowa Augusta otrzymała China jako prezent gwiazdkowy od ówczesnej cesarzowej Japonii w 1880 roku. W XIX wieku ta japońska rasa psów, jako „prezent od gości”, trafiła również do USA, gdzie do 1977 r. nosiła nazwę japońskiego spaniela i była popularny wśród ludzi zamożnych i elit. Jej trzymanie przez długi czas pozostawało zarezerwowane dla elit, dlatego też Chin japoński nigdy tak naprawdę nie doczekał się wielkiej popularności poza swoją dalekowschodnią ojczyzną.
W wielu krajach Chin japoński – mimo że doskonale sprawdza się jako pies miejski i rodzinny – jest jedną z rzadkich ras psów. Jeśli więc zastanawiasz się nad zakupem China japońskiego, być może będziesz musieć uzbroić się w cierpliwość, zanim dostaniesz go w swoje ręce. Miłośnicy psów powinni zawsze bardzo ostrożnie wybierać hodowcę – za wszelką cenę należy unikać pochopnych zakupów uroczych szczeniaków z Internetu lub podejrzanych ogłoszeń w gazetach. Jest to szczególnie ważne przy zakupie China, ponieważ niestety ten mały pies rodowodowy jest podatny na różne choroby. Renomowani hodowcy, którzy hodują swoje psy zgodnie z wymogami FCI i poddają się ścisłej kontroli hodowlanej, zwracają drobiazgową uwagę na doskonały stan zdrowia swoich zwierząt hodowlanych i dbają o to, aby ich potomstwo było jak najzdrowsze, przeprowadzając kompleksowe kontrole, badania zdrowotne i szczepienia. Cena zdrowego szczeniaka z renomowanej rasy wynosi obecnie około 4000 zł i więcej.
© Dogs / stock.adobe.com
Pomimo starań wielu hodowców, Chiny japońskie są bardziej niż przeciętnie podatne na następujące choroby oczu:
Dla wszystkich chorób obowiązuje następująca zasada: Im wcześniej zostaną rozpoznane, tym większe szanse na wyzdrowienie. Jeśli zauważysz zmiany w oku swojego psa, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza weterynarii. Należą do nich na przykład nadmierne, spazmatyczne mruganie, wodnista wydzielina z oka, zaczerwienienie spojówek lub zmętnienie soczewki.
Ponadto w hodowli Chinów japońskich stosunkowo często występuje wodogłowie i ciężkie porody.
Kompleksowe badania genetyczne rodziców oraz zdrowa linia rodowa mogą ograniczyć występowanie wyżej wymienionych chorób, które zazwyczaj mają podłoże genetyczne – niestety nie mogą im całkowicie zapobiec. Zdrowie psa nie zależy przecież wyłącznie od jego materiału genetycznego. Na samopoczucie psa mają również wpływ czynniki środowiskowe, takie jak warunki mieszkaniowe, odżywianie i pielęgnacja. Szczególnie ważna jest odpowiednia karma dla psa. Nic dziwnego, że pytanie o to, który pokarm jest właściwy, budzi tyle kontrowersji. Nie daj się zmylić wielu różnym opiniom, ale skup się wyłącznie na tym, czego potrzebuje Twój pies. Nie ma znaczenia sposób, w jaki pies zaspokaja swoje potrzeby żywieniowe, tzn. za pomocą mokrej lub suchej karmy, karmy gotowanej lub surowej (BARFing).
Odkryj nasz wybór karm dla małych psów i karm dla szczeniąt!
© Dogs / stock.adobe.com
Zapotrzebowanie na składniki odżywcze psa zależy od kilku, bardzo indywidualnych czynników. Należą do nich wiek, wielkość, masa ciała i poziom aktywności fizycznej. Niestety, na pytanie, czego potrzebuje Chin japoński, nie można odpowiedzieć w sposób ogólny. W razie wątpliwości porozmawiaj z hodowcą lub lekarzem weterynarii. Jednak w diecie China nigdy nie powinno zabraknąć mięsa. Mimo że japońscy arystokraci lubili karmić swoje pieski w sposób wegetariański, wiemy, że każdy pies pochodzi od wilka i dlatego z natury jest mięsożercą. Podobnie jak wilk, który zjadał nie tylko czyste mięso swojej ofiary, ale także treść żołądka i kości, pies potrzebuje dodatkowych witamin i minerałów pochodzących z warzyw, owoców, ryżu lub makaronu. Jeśli chodzi o skład karmy, zawsze warto rozróżniać karmę dla szczeniąt, dorosłych i seniorów, ponieważ młody, żywiołowy pies w okresie wzrostu ma inne zapotrzebowanie energetyczne niż na przykład starszy pies, który wygodnie leży na kanapie – mimo że Chiny japońskie mają opinię psów „zachowujących młodość” do późnej starości.
Zasadniczo Chin japoński jest uważany za psa nieskomplikowanego, który łatwo przystosowuje się do naszego codziennego życia i – poza regularnym głaskaniem – nie stawia zbyt wielu wymagań. Wyjątkiem w tym kontekście jest jednak jego pielęgnacja. Jego jedwabista, delikatna sierść wymaga regularnego i intensywnego szczotkowania. Zwłaszcza wiosną i jesienią, kiedy sierść ulega zmianie, nie można unikać codziennej pielęgnacji. Jeśli jednak odpowiednio wcześnie przyzwyczaisz do tego swojego psa, wkrótce ten rytuał pielęgnacyjny przestanie Ci przeszkadzać: Twój pies będzie zadowolony z Twojej uwagi, a Ty będziesz mógł się cieszyć z mniejszej ilości włosów na dywanach i fotelach.
Niewiele jest psów, które radzą sobie na tak małej przestrzeni, jak Chin japoński. Jego spokojne usposobienie, otwartość w stosunku do ludzi, zwierząt towarzyszących i innych zwierząt domowych, a także zdolności adaptacyjne predestynują go do życia w mieście. Jest wiernym i przytulnym partnerem dla osób starszych, wesołym towarzyszem zabaw dla dzieci oraz uważnym i pełnym humoru kompanem dla rodzin. Kto ma w domu China japońskiego, ten szybko nie będzie chciał stracić jego sympatycznej, figlarnej, a jednocześnie cierpliwej natury. Chociaż wydaje się, że Chiny japońskie doskonale przystosowują się do codziennego życia, należy się dwa razy zastanowić przed zakupem psa tej rasy. W końcu japońskie psy karłowate nie lubią być same i nie opuszczą Cię przez najbliższe 10–15 lat.
Dużo wolnego czasu lub pracodawca przyjazny psom, który pozwala na ich obecność w biurze, to podstawowe warunki posiadania China. Ponadto jeszcze przed wprowadzeniem się nowego współlokatora musisz zastanowić się, gdzie zatrzyma się Twój Chin, gdy wyjedziesz na wakacje bez niego. Czy masz możliwość zabrania psa ze sobą na wakacje lub czy masz krewnych lub bliskich przyjaciół, którzy mogą się nim zaopiekować pod Twoją nieobecność? Im lepiej przygotujesz się do życia ze swoim czworonożnym przyjacielem, tym mniej będzie ono skomplikowane i nic nie stanie na przeszkodzie, aby nawiązać intensywną więź na całe życie.
