© Vincent / stock.adobe.com
Ten krzepki i silny retriever zawdzięcza swoją nazwę miejscu pochodzenia – Zatoce Chesapeake w amerykańskim stanie Maryland. Hodowany pierwotnie do polowań wodnych, chessie po dziś dzień odznacza się odwagą, wytrzymałością i odpornością. W przeciwieństwie do innych ras retrieverów Chesapeake bay retriever ma również dość silny instynkt obrony i stróżowania.
Chesapeake bay retriever to marzenie każdego pracodawcy – większość prawdopodobnie może tylko pomarzyć o tak ogromnym zaangażowaniu, determinacji i wytrwałości u swoich pracowników. Radość, z jaką chessie podejmuje się powierzonych mu zadań, jest wręcz zaraźliwa. Żadne zadanie nie jest dla niego zbyt trudne, żadna woda nie jest zbyt zimna, żadne krzaki nie jest zbyt ciasne, żadna kaczka nie jest zbyt ciężka. Ten „pracownik” wśród retrieverów jest nie tylko entuzjastycznym i użytecznym pomocnikiem myśliwego, lecz także odważnym psem stróżującym i obronnym, a także utalentowanym psem ratowniczym. Jako pies myśliwski ujawnia swoje umiejętności zwłaszcza na polowaniach wodnych: odważnie przełamuje lód, pływa w lodowatej wodzie, a nawet nurkuje po swoją zdobycz. Chesapeake odpuszcza dopiero wtedy, gdy przyniesie kaczkę lub gęś swojemu łowczemu. Ponadto ten chętny do pracy retriever z dobrym nosem doskonale sprawdza się również jako płochacz i posokowiec.
Choć chesapeake jest twardy i samodzielny w pracy, jest również wrażliwy. Nawiązuje bardzo bliską i intensywną więź ze swoją rodziną, zwłaszcza z opiekunem. Jest przyjazny, dobroduszny i lubi dzieci – dokładnie tak, jak można tego oczekiwać od retrievera. Jednocześnie jednak potrafi być bardzo uparty – to cecha, którą niekoniecznie przypisuje się retrieverom. Jako niegdyś pies pracujący jest przyzwyczajony do samodzielnej pracy i podejmowania własnych decyzji. Jego inteligencja i pewność siebie każą mu wątpić w sens niektórych prób wychowawczych i poleceń, dlatego czasami lubi chodzić własnymi ścieżkami. Jeśli jednak „przywódca stada” dostrzeże jego zapał do pracy i powierzy mu zadania, które będą dla niego wyzwaniem zarówno fizycznym, jak i psychicznym, chessie w każdej chwili chętnie za nim podąży.
Chesapeake bay retriever, który nie może pracować, szybko staje się psem sprawiającym problemy. Rola psa rodzinnego, którą większość jego kolegów retrieverów przyjmuje z entuzjazmem, dalece nie zaspokaja potrzeb tego chętnego do pracy psa myśliwskiego. Ci, którzy nie zadają mu zadań łowieckich, powinni powierzyć mu przynajmniej rolę psa stróżującego. W przeciwieństwie do innych ras retrieverów, czujny chessie wykazuje silne zachowania obronne. Jednak ta cecha charakteru również może prowadzić do problemów. Jako substytut braku pracy niektóre chesapeake’i mają tendencję do nadmiernego chronienia swojego terytorium i głośnego szczekania na każdego gościa – nawet jeśli jest to tylko listonosz – co z pewnością może przerodzić się w próbę nerwów, nie tylko dla samego opiekuna, lecz także dla sąsiadów. Jednak dzięki konsekwentnemu szkoleniu przez doświadczonego przewodnika, wczesnej socjalizacji i oczywiście dużej ilości ruchu można powstrzymać rozwój takich zachowań.
Przeszłość chesapeake bay retrievera jako psa pracującego jest widoczna również na zewnątrz. Przy wysokości w kłębie wynoszącej do 66 cm u samców i 61 cm u samic, waga często przekracza odpowiednio 36 kg i 32 kg. To sprawia, że jest on wyraźnie jedną z większych i cięższych ras retrieverów. Jego dobrze umięśniona sylwetka doskonale przystosowała się do danych warunków pracy. W związku z tym – odpowiednio do wykonywanych zadań – w obrębie rasy wykształciły się różne typy: typ raczej zwarty, typ sportowy, długonogi oraz typ duży i silny.
Kolor i sierść chesapeake’a również dopasowały się do danego obszaru zastosowania. Podobnie jak w przypadku większości ras retrieverów, preferowane jest umaszczenie jednobarwne, ale paleta kolorów, w jakich może występować umaszczenie w różnych odcieniach, jest stosunkowo szeroka. Sięga od odcienia suchej trawy (light deadgrass, dark deadgrass) przez jasnoczerwony (binse/sedge) i szarobrązowy (tan) do najróżniejszych odcieni brązu (light brown, brown, dark brown). Krótka, gęsta sierść, która często sprawia wrażenie lekko tłustej, dzięki swojej strukturze i bardzo gęstemu podszerstkowi jest wyjątkowo odporna na działanie wody i umożliwia chesapeake’owi dzielnie pływać nawet w lodowatej wodzie. Od szyi przez grzbiet do ogona gęsta sierść jest lekko falista. Natomiast głowa, brzuch i nogi są gładkie.
Kolor oczu powinien odpowiadać kolorowi sierści i jest to zazwyczaj kolor bursztynowy lub jasnobrązowy. Najbardziej charakterystyczna jest jednak mimika i cała gama odgłosów, którymi niektóre „gadające” chesapeake’i zwracają na siebie uwagę – na przykład mocno uniesione fafle, które wyglądają jak szeroki uśmiech, lub głośne dźwięki, które brzmią tak, jakby pies gruchał, nucił, jodłował, a nawet śpiewał.
Wśród retrieverów chesapeake jest egzotykiem – nie tylko ze względu na swój instynkt stróżowania i obrony czy wokalizację, ale także ze względu na pochodzenie. To jedyna rasa retrieverów, która wywodzi się z Ameryki. Choć dokładna historia ich powstania do dziś nie została naukowo wyjaśniona, według jednej pięknej legendy wzięły swój początek od dwóch psów rasy nowofundland St. John’s, które w 1807 roku osiadły statkiem na mieliźnie w Zatoce Chesapeake w stanie Maryland (USA).
„Sailor”, rudy pies, i „Canton”, czarna suczka, wyczekiwali w lodowatej wodzie przez wiele godzin, zanim zostali uratowani przez mieszkańców wybrzeża. Ci byli pod tak wielkim wrażeniem wytrzymałości psów i ich umiejętności poruszania się w wodzie, że wyszkolili oba nowofundlandy na psy aportujące kaczki. Chociaż Sailor i Canton nigdy nie zostały ze sobą skojarzone, uważa się, że to od nich pochodzą dzisiejsze chesapeake bay retrievery. Kynolodzy podejrzewają, że rasa ta, zarejestrowana po raz pierwszy w Amerykańskim Związku Kynologicznym w 1878 roku, jest ostatecznie krzyżówką różnych ras psów, takich jak flat coated retriever i curly coated retriever, irlandzki spaniel dowodny oraz różne rasy seterów i coonhoundów.
© zuzule / stock.adobe.com
W swojej amerykańskiej ojczyźnie chesapeake jest dziś znany również poza granicami stanu Maryland. Cieszy się coraz większą popularnością jako zapalony pomocnik myśliwych, niestrudzony aporter, odważny pies stróżujący i sportowy towarzysz dla doświadczonych przewodników. Ale również w Europie ten rzadki i niezwykły retriever zyskuje coraz więcej fanów. Każdy, kto jest zainteresowany tą rasą, powinien najpierw skontaktować się z oficjalnym związkiem hodowców retrieverów, który dysponuje adresami hodowców w kraju i za granicą. Dobrym sposobem na poznanie rasy na żywo i porozmawianie z innymi opiekunami chesapeake’ów jest udział w corocznych spotkaniach, które odbywają się regularnie w niektórych europejskich krajach, takich jak Niemcy, Austria, Holandia czy Wielka Brytania.
Zanim zdecydujesz się na zakup szczenięcia, najpierw upewnij się, czy chesapeake bay retriever rzeczywiście jest odpowiednią rasą psów dla Ciebie. Ten amerykański pies myśliwski nie jest – jak już wspomniano – zwykłym retrieverem ani typowym psem rodzinnym. Potrzeba dużo wiedzy, konsekwencji, a przede wszystkim czasu, aby odpowiednio zaangażować i wyszkolić tego sportowego i chętnego do pracy towarzysza. Porozmawiaj z hodowcą o tym, jaką rolę chcesz, aby pies odgrywał w Twojej rodzinie i jak wyobrażasz sobie przyszłość z chesapeake’iem. Sprawdzony hodowca, który prowadzi hodowlę zgodnie z zasadami FCI, będzie gotów udzielić Ci porad i informacji na temat tej rasy, a na temat swoich psów w szczególności. Dotyczy to również ewentualnego odradzenia zakupu psa tej rasy. Obecna cena szczenięcia czystej krwi rasy chesapeake z renomowanej hodowli wynosi około 6000 złotych.
Decydującą zaletą przy zakupie szczenięcia z renomowanej hodowli jest z pewnością zdrowie zwierząt. Zanim chesapeake zostanie dopuszczony do hodowli – oprócz zalecanego testu temperamentu, testu psa towarzyszącego i testu myśliwskiego przy użyciu dummy lub bardziej zaawansowanego testu myśliwskiego – przechodzi również badania pod kątem różnych chorób dziedzicznych, takich jak dysplazja stawów biodrowych (HD), dysplazja stawów łokciowych (ED) i choroby oczu. Przed zamieszkaniem z nową rodziną szczenięta są także szczepione, kilkakrotnie odrobaczane i chipowane. Koszty wizyt u weterynarza w przypadku rasy chesapeake, która i tak jest uważana za bardzo odporną i zdrową, trzymają się więc zwykle w rozsądnych granicach.
Zdrowie psa nie zależy wyłącznie od materiału genetycznego jego przodków. Inne czynniki również odgrywają istotną rolę w dobrym samopoczuciu i witalności – prawdopodobnie najbardziej decydującym czynnikiem jest odżywianie. Nieprawidłowa dieta może być przyczyną wielu chorób, które wykraczają daleko poza kwestię zwykłej nadwagi. Z drugiej strony, zdrowa dieta zapobiega również wielu chorobom. Może zmniejszyć już istniejące dolegliwości i w ten sposób zdecydowanie przyczynić się do poprawy samopoczucia psa. Dotyczy to również sposobu żywienia chesapeake’a.
Podobnie jak wiele innych dużych ras psów, chessie jest podatny na problemy ze stawami (np. HD lub ED). Dlatego, jako młody pies w fazie wzrostu, powinien otrzymywać karmę odpowiednią dla jego wieku i poziomu aktywności. Jeśli karma dla psa jest zbyt wysokoenergetyczna, może dojść do przedwczesnego przyrostu długości kości. Chrząstki i więzadła nie są jeszcze wystarczająco stabilne, aby udźwignąć duży ciężar kości, co sprzyja rozwojowi chorób układu szkieletowego w przyszłości. Nieprawidłowy stosunek wapnia do fosforu w karmie może również prowadzić do problemów z kośćmi i stawami. Jednak nie tylko u szczeniąt, ale także w przypadku dorosłych psów, zawartość składników odżywczych w karmie powinna być dostosowana do rzeczywistych potrzeb.
Mimo że znaczna część diety psa składa się z mięsa (ok. 70–80%), świeżość, rodzaj i pochodzenie mięsa, a także dodatek warzyw, ryżu lub płatków mają istotny wpływ na dostarczanie do organizmu zwierzęcia ważnych składników odżywczych, minerałów i witamin. Aby mieć pewność, czego dokładnie potrzebuje Twój chesapeake, ważne jest, aby znać jego potrzeby. Różnią się one w zależności od psa – w końcu chessie, który codziennie skacze do wody, żeby łapać kaczki, ma większe zapotrzebowanie energetyczne niż ten, który „tylko” pilnuje domu i podwórka.
Pielęgnacja chesapeake’a jest dość łatwa. Chessie uchodzą za bardzo wytrzymałe, a równie wytrzymała okazuje się być ich krótka, gęsta sierść, która skutecznie chroni przed brudem i wodą. Regularne szczotkowanie jest jednak wskazane, aby usunąć martwe włosy i przewietrzyć tłusty podszerstek. Poza tym należy regularnie sprawdzać i w razie potrzeby oczyścić oczy, uszy i łapy. W ten sposób można nie tylko wykryć ewentualne infekcje na wczesnym etapie, ale także częściowo ich uniknąć.
W porównaniu z karmieniem i pielęgnacją, zajęcie chesapeake’a z pewnością zajmuje najwięcej czasu i przestrzeni. Ten rasowy pies, jako urodzony „tytan pracy”, wymaga sensownych zadań, które może wykonywać przez kilka godzin dziennie i które stanowią dla niego wyzwanie zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym. Długie spacery, wspólne wycieczki rowerowe, bieganie czy wycieczki nad jezioro są oczywiście ważne, ale z pewnością nie wystarczą. Opiekunowie, którzy nie trzymają go w celach łowieckich, powinni zapewnić mu odpowiednie alternatywne zajęcie. Możliwości jest wiele: regularne szkolenie w zakresie aportowania na lądzie i w wodzie, również przy użyciu dummy, szkolenie na psa ratowniczego, czy też psie sporty (np. agility). Ważne, aby pamiętać o upodobaniach chessie’ego, jego chęci do aportowania, instynkcie łowieckim oraz zamiłowaniu do wody i regularnie wychodzić im naprzeciw.
© rima15 / stock.adobe.com
Wolnostojący dom na łonie natury z dużym, ogrodzonym ogrodem z pewnością odpowiadałby kochającemu wolność i przywiązanemu do natury chessie’emu. Idealnym dla tego uwielbiającego wodę psa byłby oczywiście pobliski zbiornik wodny, jezioro lub strumień, do którego mógłby wskakiwać według swego „widzimisię”. Natomiast w mieście chesapeake czuje się raczej nieswojo. Jego silny instynkt obrony i stróżowania oraz związany z nim odruch „donoszenia” na każdego przechodzącego w pobliżu sąsiada, mógłby szybko stać się problematyczny w miejskiej przestrzeni. Na wsi, z kolei, należy pozwolić mu na pilnowanie domu i podwórka.
Chesapeake bay retriever to przede wszystkim pies pracujący. Początkujący opiekunowie lub rodziny poszukujące nieskomplikowanego psa do towarzystwa powinny rozważyć inne rasy retrievera. Chesapeake jest jak najbardziej chętny do nauki i gotowy do posłuszeństwa, ale tylko wtedy, gdy jest odpowiednio zaangażowany fizycznie i psychicznie, a jego chęć do pracy jest traktowana poważnie. Potrzebuje jasnej hierarchii i należy mu ją konsekwentnie pokazywać od wieku szczenięcego. Należy pamiętać, że chesapeake jest raczej „psem jednoosobowym”, który mocno przywiązuje się do jednego opiekuna. Toleruje i chroni innych członków rodziny, ale niekoniecznie przyjmuje od nich polecenia. Dlatego krótkotrwałe przekazanie psa innemu przewodnikowi, na przykład podczas wakacyjnej podróży, wcale nie jest takie proste.
Ponadto czekanie – w przeciwieństwie do pracy – nie wchodzi mu w krew, dlatego najpierw musi nauczyć się, że to jego opiekun decyduje o porządku dnia. Regularny rytm dnia i stałe pory jedzenia, odpoczynku i pracy nadają mu strukturę i pomagają opanować jego żywiołowy temperament. Aby ukierunkować jego instynkt stróżowania i obrony we właściwym kierunku, konieczna jest również pozytywna socjalizacja od samego początku. Im więcej będzie miał kontaktu z innymi psami, zwierzętami i ludźmi, tym mniej będą go później niepokoić lub wzbudzać jego nieufność.
