© Lunja / stock.adobe.com
Buldogi angielskie zazwyczaj nie zostają psimi sportowcami, ale zawsze chętnie wybiorą się na spokojny spacer.
Wygląda ponuro, jest leniuszkiem i chrapie – chyba nieco inaczej wyobrażamy sobie naszego wymarzonego pupila. Ale dzięki niewątpliwemu urokowi, poczuciu humoru i sympatycznej, nieco niezdarnej naturze, buldog angielski błyskawicznie podbija serca swoich opiekunów.
Masywna głowa z krótką kufą, szeroka klatka piersiowa i dość wąski zad oraz krótkie nogi to do dziś charakterystyczne cechy buldoga, ale żadna z nich nie może być tak wyraźna, aby pies nie był zdolny do poruszania się czy sprawiał wrażenie zniekształconego.
Krępy, zwarty korpus musi mieć dobre proporcje. Chociaż zwłaszcza samce są dość ciężkie w stosunku do swoich niewielkich rozmiarów (około 25 kg), ich chód nie może sprawiać wrażenia ociężałego.
Idealny buldog angielski to pies aktywny, bez tendencji do nadwagi. Psy z niewydolnością oddechową są według wzorca rasy wysoce niepożądane. Małe, cienkie uszy buldoga, tak zwane „różane uszy”, są osadzone wysoko nad oczami i szeroko rozstawione.
Warto wiedzieć Oficjalna nazwa rasy to po prostu „bulldog”.
Ogon osadzony jest nisko na charakterystycznie wąskich tylnych kończynach i zakrzywiony na końcu ku dołowi. Wrastający, bardzo wąski ogon lub jego brak są obecnie zabronione i uważane za wadę. Mogą być bowiem być źródłem problemów zdrowotnych zwierzęcia.
Sierść buldoga jest krótka i bardzo delikatna. Zgodnie ze standardem rasy, buldogi powinny być jednolicie umaszczone lub ewentualnie posiadać czarną maskę lub kufę.
Kolory powinny być jednorodne, jasne i czyste. Pożądane umaszczenie to czerwone we wszystkich odcieniach, ochrowe płowe oraz białe. Dozwolone są także umaszczenia pręgowane i łaciate (białe w połączeniu z jednym z dopuszczalnych kolorów).
Maść czarna, czarna podpalana czy cielista są wysoce niepożądane, podobnie jak pozbawiony pigmentu nos.
© ltummy / stock.adobe.com
W rzeczywistości wygląd tych rasowych psów zdaje się w ogóle nie pasować do ich charakteru. Ich przysadzista sylwetka i niezadowolony wyraz pyszczka ukrywają ich przyjazny i towarzyski charakter.
W kontaktach z ludźmi buldogi okazują się wrażliwe, czasami nawet czułe. Jeśli ton głosu ich opiekunów jest zbyt ostry, reagują bardzo wrażliwie i w rezultacie mogą również zachowywać się wyjątkowo uparcie.
Komendy, które są wydawane zbyt ostro lub których znaczenie nie jest jasne dla buldoga, mogą być w tym przypadku czasem ignorowane. Austriacki Klub Buldoga pisze, że psy te są łatwe do wyszkolenia, jeśli weźmie się pod uwagę, że nie wyznają one zasady bezwarunkowego posłuszeństwa. Jednak po podbiciu serca buldoga i pokazaniu mu drogi poprzez konsekwentne, ale pełne miłości szkolenie, okazuje się on łatwy w wychowaniu, pomimo swojego uporu.
Dzięki dobrodusznemu i spokojnemu zachowaniu, buldog jest obecnie popularnym psem rodzinnym, którego bez problemu można zabrać ze sobą wszędzie – czy to na obiad w restauracji, czy na noc do hotelu.
Buldogi bardzo lubią dzieci i mogą być z powodzeniem trzymane w jednej rodzinie z nimi. Najlepiej, gdy dzieci będą już trochę większe, bo podczas zabawy może się zdarzyć, że ciężki i silny pies nie doceni swojej ogromnej siły i dojdzie do mimowolnych zderzeń.
© Rita Kochmarjova / stock.adobe.com
Jednak przedstawiciel tej rasy sam z siebie raczej nie wpadnie na to, by biegać, ponieważ buldogi angielskie są zwykle leniwe. W przeciwieństwie do np. dalmatyńczyków czy border collie raczej nie skaczą przed swoimi opiekunami i nie okazują, że chcą się poruszać. Potrzeba więc trochę motywacji i perswazji, aby wywabić je z ich przytulnego koszyka.
Gdy wewnętrzna niechęć do ruchu zostanie przezwyciężona, buldog zwykle jest tak entuzjastycznie nastawiony, że w ogóle nie chce przestać się bawić. Wielki malarz psów i kynolog Richard Strebel, sam będący hodowcą buldogów, ponad 100 lat temu opisał tę charakterystyczną cechę buldoga dość trafnie:
„Podstawową cechą charakteru buldoga jest dobrotliwa natura i pewna flegmatyczność, ale tylko tak długo, jak nic się nie dzieje lub nie wyzwolą się ich drzemiące namiętności. Jest tu pozorna sprzeczność, ale nie da się tego opisać inaczej, jak tylko w ten sposób, że flegmatyczność i namiętność spoczywają obok siebie. Jeśli dojdzie do wybuchu ich pasji bądź woli, to będzie on długotrwały.“
Prawdopodobnie właśnie ta sprzeczność sprawia, że charakter buldoga jest tak charakterystyczny i ujmujący. Ponury i zdeterminowany z wyglądu, ale dobroduszny i niezawodny w zachowaniu. Jest wygodny i flegmatyczny, ale jednocześnie aktywny i pełen pasji, kiedy coś przykuje jego uwagę.
Pielęgnacja sierści buldoga angielskiego okazuje się być bezproblemowa. Do czyszczenia wystarczy szczotka lub specjalna rękawica, którą od czasu do czasu należy przetrzeć sierść. Z drugiej strony oczy i fałdy nosowe wymagają codziennego czyszczenia i pielęgnacji, aby uniknąć chorób zakaźnych.
Ponadto, buldogi są bardzo wrażliwe na ciepło. Podczas upałów należy unikać długich spacerów czy wycieczek. Ważne jest, aby w tym czasie pies pił wystarczającą ilość wody i mógł wycofać się w zacienione miejsca.
W normalnych temperaturach zaleca się jeden lub dwa spacery dziennie – z których jeden może być nieco dłuższy. Nawet jeśli buldogi wydają się nieco ospałe, dużo ruchu oraz zrównoważona i zdrowa dieta są ważne w zapobieganiu otyłości, która jest niestety powszechna u tej rasy.
Wiele buldogów nadal boryka się z problemami oddechowymi, co oznacza, że mają kłopoty z oddychaniem i chrapią. Inne typowe choroby to problemy z biodrami, alergie, epilepsja i tzw. „wiśniowe oczy”, czyli choroba spojówek.
Jeśli zdecydujesz się na zakup buldoga angielskiego, dokładnie wypytaj hodowcę o możliwe choroby tej rasy i upewnij się, że są przestrzegane. W ten sposób zwiększysz wyraźnie swoje szanse na otrzymanie zdrowego psa.
Średnia długość życia zdrowych buldogów wynosi od ośmiu do dziesięciu lat. W pojedynczych przypadkach mogą jednak żyć dłużej.
Dieta buldoga angielskiego powinna być dostosowana do gatunku i zróżnicowana. Psy są co prawda mięsożercami, ale w ich diecie nie powinno zabraknąć również białka oraz innych składników odżywczych w odpowiednich proporcjach.
Karma dla psów powinna być wysokiej jakości i mieć dużą zawartość mięsa. Podczas układania jadłospisu buldoga, należy wziąć pod uwagę również jego stan zdrowia. Na przykład, psy cierpiące na cukrzycę potrzebują specjalnej karmy dla psów z cukrzycą.
Ponieważ buldogi angielskie mają tendencję do nadwagi, należy zwrócić uwagę na prawidłowe odżywianie i odpowiednią ilość ruchu. Dlatego też ilość karmy powinna być dostosowana do potrzeb energetycznych psa.
W zależności od poziomu aktywności naszego czworonożnego przyjaciela, należy ją więc odpowiednio dostosować. Na przykład, aktywne psy potrzebują więcej energii niż psy, które są bardziej spokojne. Dla bezpieczeństwa najlepiej regularnie ważyć swojego buldoga angielskiego.
W sklepie zooplus znajdziesz specjalną karmę dla buldogów angielskich, która jest dostosowana do specyficznych potrzeb tej rasy.
Jeśli przyjrzeć się historii buldoga angielskiego, szybko staje się jasne, skąd bierze się ta pozorna sprzeczność w jego naturze. Praktycznie żadna inna rasa psa nie przeszła tak wielkiej zmiany w swojej historii jak buldog.
W skrócie: Kiedyś był hodowany jako agresywna „maszyna do walki”, która dzielnie stawiałaby czoła każdemu wrogowi, a teraz jest trzymany jako czuły, wrażliwy pies rodzinny, który brzydzi się przemocą.
Cofnijmy się w czasie: Początki tej rasy psów sięgają VI w. p.n.e., kiedy to Fenicjanie przywieźli swoje molosy na Wyspy Brytyjskie w celach handlowych i skrzyżowali je z dużymi, podobnymi do mastifów psami, które tam żyły.
Psy zostały po raz pierwszy wymienione pod nazwą „Bunddog” lub „Bolddog” w XIII wieku. W 1209 roku, te nieustraszone psy podobno rozdzieliły dwa walczące byki.
Ludzie byli pod wrażeniem ich śmiałego charakteru i siły, tym bardziej, że potrafiły nawet ugryźć byka, od czego zresztą wzięła się ich nazwa. Walka z bykami przyczyniła się do sławy tych silnych psów w okresie średniowiecza i ostatecznie przyniosła im nazwę rasy „Buldog”, która obowiązuje do dziś.
Szczególnie od XVI do XVIII wieku tzw. „bull baiting” był popularnym wydarzeniem towarzyskim w Wielkiej Brytanii, gdzie ludzie często zakładali się o duże sumy pieniędzy. Wkrótce pożądane walki psów z bykami zostały rozszerzone o walki z innymi dużymi zwierzętami, takimi jak niedźwiedzie, małpy, a nawet lwy. Popularne w tym czasie stały się również walki dwóch psów ze sobą.
W tamtych czasach buldog był uważany za typowego psa do walki, którego hodowla skupiała się na rozwoju cech, które przyniosłyby mu korzyść podczas zmagań z przeciwnikiem. Podczas gdy ich naturę miała cechować odwaga i agresywność, zewnętrznie kładziono nacisk na szeroką szczękę i możliwie najbardziej cofnięty nos, czego celem było zapewnienie psu wystarczającej ilości powietrza podczas gryzienia byka.
Kiedy okrutne walki psów w Wielkiej Brytanii zostały zakazane przez rząd w 1835 roku, hodowla buldogów przestała mieć cel. W rezultacie, niegdyś popularny pies bojowy prawie całkowicie zniknął ze sceny psów rasowych.
Prawdopodobnie wyginąłby, gdyby w tamtych czasach nie znaleźli się ludzie, którzy za fasadą „psa bojowego” dostrzegli przystosowawczy i sympatyczny charakter buldoga i na tym skupili swoje wysiłki hodowlane.
W ten sposób w połowie XIX wieku rozpoczęto hodowlę nowego typu buldoga, który miał charakteryzować się przyjacielskością i spokojem, a odrzucać bojowość i agresywne zachowanie.
W 1864 roku nowo powstały „Bulldog Club” przedstawił pierwszy wzorzec rasy. Mimo że wkrótce potem klub został ponownie rozwiązany, ten wzorzec istniał również u podstaw „Bulldog Club Incorporated” założonego w 1875 roku, który od tego czasu determinował hodowlę buldoga angielskiego.
Dzięki umiejętnemu doborowi hodowlanemu udało się ukształtować dawnego psa bojowego na sympatycznego psa rodzinnego, który szybko zyskał dużą popularność również w domach prywatnych. Umiejący się przystosować buldog ze swoim charakterystycznym wyglądem stał się psem do towarzystwa brytyjskich dżentelmenów, a tym samym ostatecznie czymś w rodzaju psa narodowego Wielkiej Brytanii.
Niestety późniejszy proces hodowlany doprowadził do rozwoju skrajności u tych zwierząt. Należały do nich ekstremalnie duże głowy, zbyt krótkie nosy, skrajnie pomarszczone twarze i zbyt krótkie nogi, co nieraz powodowało sporo cierpienie dla tych zwierząt.
Oprócz problemów z oddychaniem i płodnością, szerokie łopatki, duże głowy i wąskie biodra sprawiały, że poród naturalny u większości hodowanych w ten sposób suk nie był już możliwy. Częstotliwość cięcia cesarskiego wzrosła do ponad 80 procent.
Aby przeciwdziałać tej ekstremalnej i męczącej hodowli, wiodący brytyjski Kennel Club – mimo masowych protestów wielu uznanych hodowców – ustanowił w 2009 roku nowy wzorzec. W związku z tym zdrowie i dobre samopoczucie psów powinno być w przyszłości głównym celem hodowli buldogów. FCI przyjęła ten wzorzec, który obowiązuje do dziś, w październiku 2010 roku.
Zdrowy fizycznie i psychicznie buldog jest bardzo przyjaznym psem rodzinnym i towarzyskim, który równie dobrze czuje się w jednoosobowym gospodarstwie domowym, jak i w dużej rodzinie. Drugi buldog w domu to wielkie szczęście dla każdego z tych psów – za to wspólne mieszkanie z kotami często prowadzi do problemów.
Miłość opiekunów jest dla tego czworonoga ważniejsza niż wszystko inne. Czy to w mieszkaniach jednoosobowych, czy w domach rodzinnych – buldog angielski lubi być w centrum zainteresowania i w pełni cieszyć się niepodzielną uwagą swoich opiekunów.
© Rita Kochmarjova / stock.adobe.com
Jeśli pies jest pewien tej miłości, jest bardzo spokojnym i zrównoważonym partnerem, który czuje mały pęd do pracy i nie przeszkadza mu zgiełk dużego miasta.
Uczy swoich ludzi rozwagi w ten sposób, ale i perswazji, bo trzeba trochę się nagimnastykować, żeby „wygonić” buldoga za drzwi. Opiekunowie tej rasy powinni raczej być pod tym względem przeciwieństwem swojego psa: Tylko wtedy, gdy sami lubią sport i ćwiczenia, będą w stanie zmotywować swojego nieco wygodnego czworonoga do dłuższego spaceru lub zabawy na świeżym powietrzu i przekonać go o korzyściach płynących z aktywności fizycznej.
Buldog angielski z pewnością nigdy nie stanie się entuzjastą psich sportów. Nie tylko dlatego, że wielu przedstawicieli rasy ma niewystarczający do tego dopływ tlenu, ale także dlatego, że po prostu nie widzą sensu w skakaniu przez przeszkody, gdy można obok nich wygodnie przejść.
Z tym dość upartym charakterem na ogół sympatycznego buldoga właściciele zetkną się także w innych sytuacjach. Oprócz wystarczającego doświadczenia w trzymaniu psów, opiekunowie buldogów powinni więc mieć wystarczająco dużo asertywności i konsekwencji, aby skierować swojego „uparciucha” w pożądanym kierunku.
Dla udanego partnerstwa z buldogiem angielskim wskazane jest również pewne poczucie humoru i umiejętność „wrzucenia na luz”, ponieważ nie można oczekiwać od tych psów absolutnego posłuszeństwa.
Wychowany z wielką miłością i cierpliwością (i małymi nagrodami), buldog okazuje się lojalnym i oddanym towarzyszem, który chętnie spełnia życzenia swoich ludzi – przynajmniej, jeśli uzna je za rozsądne.
Przeczytaj również przygotowany przez nas artykuł dotyczący adopcji szczenięcia oraz podstawowego wyposażenia!
