Pochodzący z Ameryki black and tan coonhound został wyhodowany do polowania na szopy, w tropieniu których nie ma sobie równych. Czarny podpalany, przypominający z wyglądu bloodhounda, coonhound ma bardzo zrównoważony temperament i dobrze rozumie się zarówno z ludźmi, jak i innymi czworonogami.
© Willee Cole / stock.adobe.com
Gdy black and tan coonhound zwęszy szopa, nic nie jest w stanie go powstrzymać przed pościgiem. Niezrażony, podąża jego tropem i wpędza na drzewo, gdzie obszczekuje go swoim charakterystycznym głosem, przypominającym dźwięk rogu myśliwskiego, do czasu przybycia myśliwego. Amerykański black and tan coonhound podchodzi niezwykle metodycznie do polowania – szopy i oposy nie mają szans z tym zdeterminowanym i wytrwałym psem myśliwskim.
Chociaż ich niezłomność i wytrwałość są niezwykle cenione podczas polowań, mogą być one pewną przeszkodą w szkoleniu i utrzymaniu tych czworonogów. Duży coonhound może być naprawdę uparty i zawzięty, zwłaszcza jeśli jego opiekun nie poświęca mu wystarczająco dużo uwagi lub wydaje komendy ze zbyt dużą surowością. Jednak, jeśli damy mu odpowiednie zadania do wykonania, swobodę, która pozwoli mu zaspokoić swoją potrzebę ruchu, przekonamy się, że black and tan coonhound jest zrównoważonym i zgodnym towarzyszem, który doskonale czuje się również wśród rodzin z dziećmi.
Zasadniczo, coonhound jest bardzo towarzyskim i otwartym psem, który nie tylko lubi towarzystwo człowieka, ale także go potrzebuje, a w wyniku zbyt długiego przebywania w samotności mogą się u niego rozwinąć zaburzenia behawioralne lub zachowania destrukcyjne. Doskonale dogaduje się również z innymi psami, zarówno przedstawicielami tej samej rasy, jak i innych – w końcu ściśle z nimi współpracuje, gdy spełnia się w roli psa gończego. Absolutnie obce jest mu nieśmiałe czy agresywne zachowanie. Co prawda na początku utrzymuje dystans w stosunku do nieznajomych, ale zazwyczaj szybko otwiera się na ich próby zbliżenia się do niego. Zatem pomimo swojej odwagi i determinacji, nie jest idealnym kandydatem na psa stróżującego.
Imponująca wielkość, przestrzenny, silny i rytmiczny ruch oraz elegancka, kruczoczarna sierść z nasyconymi brązowymi znaczeniami zdecydowanie chwytają za oko. Swój mocny i muskularny tułów z wydłużonymi, proporcjonalnymi kończynami oraz długie, wiszące uszy, coonhound zawdzięcza „starszemu bratu”, pochodzącemu z Belgii bloodhoundowi. Jednak BTC nie tylko pozbawiony jest typowych fałd skórnych, ale jest również nieco mniejszy i lżejszy niż bloodhound. Dorasta bowiem do wysokości w kłębie od 58 do 69 cm i waży około 25 kg.
Oprócz charakterystycznych, długich uszu, które sięgają daleko poniżej linii pyska, w oczy rzuca się jego zdecydowany ruch. Nawet jeśli jego ciemnobrązowe oczy w domu emanują wielkim spokojem i opanowaniem, na zewnątrz coonhound udowadnia, że jest niezwykle utalentowanym i wytrzymałym sportowcem, o ogromnej sile i zwinności. Smoliście czarna sierść z wyraźnym podpalaniem jest krótka, gęsta i zapewnia mu niezawodną ochronę we wszystkich warunkach pogodowych. Blisko przylega do ciała i subtelnie podkreśla jego atletyczną budowę.
Black and tan coonhound jest ściśle związany z historią swojej ojczystej Ameryki, gdzie w XVII i XVIII wieku bardzo popularną rozrywką był tak zwany coonhunting, czyli polowanie na oposy i szopy. Dlatego pomyślano o wyhodowaniu psa myśliwskiego, specjalnie wyszkolonego do tego zadania, którego niezawodny węch umożliwiałby wyczuwanie śladów szopów z daleka. Zwiadowcy Simon Kenton oraz bracia Poe z doliny Ohio, którzy zasłynęli w zaciekłej walce z rdzennymi Amerykanami, jako pierwsi poświęcili się hodowli „psa na szopy”. Ich linia „Old Glory”, powstała ze skrzyżowania bloodhounda, amerykańskiego foxhounda i pochodzącego z Irlandii kerry beagle’a, jest uważana za pierwszą linię hodowlaną black and tan coonhoundów.
© Willee Cole / stock.adobe.com
Przez ponad 130 lat systematycznej i czystej hodowli tej najsłynniejszej linii hodowlanej, udało się stworzyć doskonałego psa myśliwskiego i tropiącego. Dzięki swojemu programowi hodowlanemu, znaczący wkład w rozwój dzisiejszej rasy black and tan coonhound wnieśli również bracia Merritt, podobnie jak linia Ten Oaks Dona Stringera. Jednak Amerykański Związek Kynologiczny długo zwlekał z zaakceptowaniem coonhounda jako samodzielnej rasy, uznając ją jedynie za odmianę foxhounda. W 1945 roku starania klubu black and tan coonhounda zostały jednak nagrodzone ustanowieniem obowiązkowych numerów identyfikacyjnych rasy, a BTC stał się pierwszym i jedynym coonhoundem uznanym przez AKC. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna podążyła śladami American Kennel Club i w tym samym roku również uznała rasę.
W USA black and tan coonhound jest nadal wykorzystywany do polowań, nie tylko na szopy, ale również na jelenie, niedźwiedzie i inną dużą zwierzynę. Amerykanie cenią go również jako towarzyskiego i aktywnego psa rodzinnego, który nie tylko imponuje swoim doskonałym węchem, ale także zrównoważonym charakterem. W Europie jednak spotkamy go rzadko. Dlatego też nieliczni hodowcy, którzy hodują BTC poza Stanami Zjednoczonymi, posiłkują się głównie psami z linii amerykańskich lub kanadyjskich.
Jeśli chcemy kupić rasowego coonhounda w Europie i nie mamy możliwości bezpośredniego skontaktowania się z hodowcami w USA, będziemy musieli uzbroić się w cierpliwość, zanim bowiem poszukiwania zakończą się sukcesem, może minąć trochę czasu. Czas oczekiwania można jednak dobrze wykorzystać. Nie chodzi tu tylko o przygotowanie domu na przybycie psa i zakup odpowiedniego wyposażenia, ale także o rozmowy i spotykanie się z innymi opiekunami i hodowcami coonhoundów oraz innych psów myśliwskich i gończych, aby jeszcze lepiej poznać specyfikę rasy. Czy nasze wyobrażenie o życiu z BTC odpowiada jej charakterystyce? Czy dysponujemy wystarczającą ilością czasu, aby zapewnić naszemu pupilowi konieczne zajęcia i aktywności? Czy wszyscy członkowie rodziny zgadzają się na zakup tego czworonoga? Poświęćmy trochę czasu, aby odpowiedzieć na te pytania i ponownie rozważmy decyzję o zakupie, jeśli mamy jakiekolwiek wątpliwości.
Posiadając w domu przedstawiciela rasy black and tan coonhound, z reguły nie musimy martwić się częstymi wizytami u lekarza weterynarii. Dzięki starannej hodowli ta amerykańska rasa jest bardzo odporna na wszelkie dolegliwości zdrowotne. Nie są znane w jej przypadku praktycznie żadne choroby typowe dla rasy. U niektórych coonhoundów może występować dość powszechna u dużych psów dysplazja stawów biodrowych. Ryzyko jej wystąpienia można jednak zmniejszyć zarówno poprzez wykorzystywanie do hodowli rodziców wolnych od dysplazji, jak i odpowiednie utrzymanie oraz żywienie. Na przykład stawów psa nie wolno nadmiernie obciążać w fazie wzrostu. W okresie szczenięcym należy unikać zbyt szybkiego, gwałtownego aportowania czy częstego biegania po schodach. W tym kontekście ważne jest również odżywianie.
© Willee Cole / stock.adobe.com
Nadmierna ilość białka w diecie szczeniąt może prowadzić do zbyt szybkiego wzrostu, a wówczas rozwój mięśni i kości zostaje zaburzony, co może sprzyjać późniejszym nieprawidłowościom ze strony układu mięśniowo-szkieletowego. Dlatego zwracajmy szczególną uwagę na to, co trafia do miski naszego pupila i upewnijmy się, że karma jest dostosowana do jego potrzeb. Po zakupie od hodowcy zaleca się jeszcze przez jakiś czas podawanie szczeniakowi tej samej karmy, którą od niego otrzymywał do tej pory. Po kilku tygodniach można przejść na karmę dla dorosłych. Jej skład powinien zawsze odpowiadać zapotrzebowaniu psa na składniki odżywcze i energię. W przypadku młodych psów karma powinna charakteryzować się mniejszą zawartością białka i odpowiednim stosunkiem wapnia do fosforu.
Dieta dorosłego psa rasy coonhound powinna opierać się głównie na mięsie (ok. 70–80%). Zdrowym jej uzupełnieniem są ryż i warzywa. Karmienie powinno mieć miejsce o stałym porach (dwa razy dziennie), a w dziennej racji żywieniowej należy uwzględnić wszelkie ewentualne przysmaki. Coonhoundy mają z natury tendencję do nadwagi, która może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Po skończonym posiłku zabierajmy miskę na karmę. Nie pozwalajmy psu na jedzenie o dowolnej porze dnia, kiedy będzie miał na to ochotę. Inaczej jest w przypadku wody do picia, która powinna być zawsze dla niego dostępna.
Za sprawą krótkiej sierści, pielęgnacja black and tan coonhounda jest stosunkowo nieskomplikowana. Aby utrzymać jej połysk i strukturę, w zupełności wystarczy szczotkowanie mniej więcej dwa razy w tygodniu. Ponadto należy regularnie sprawdzać oczy i uszy psa, które bywają podatne na stany zapalne. Odpowiednia pielęgnacja może zapobiec takim dolegliwościom lub przynajmniej sprawić, że zauważymy je na wczesnym etapie rozwoju.
Black and tan coonhound jest rosłym, atletycznym psem pracującym, który potrzebuje dużo przestrzeni, ruchu i aktywności. Nie będzie odpowiednim kompanem dla osób mieszkających w mieście, które wolą spędzać czas na kanapie niż w lesie, a którzy po prostu ulegli urokowi rasy. Jeśli przy naszym boku coonhound nie będzie pełnić roli psa myśliwskiego, a rodzinnego, ważne jest zaoferowanie mu wówczas wystarczającej ilości alternatywnych zajęć. Mogą to być psie sporty, ale przede wszystkim trzeba postawić na pracę węchową (np. mantrailing), do której pies ten jest stworzony. Może być również wykorzystywany przez policję lub służby celne.
Zrównoważona i spokojna natura przedstawicieli tej rasy będzie miała okazję rozwinąć się jedynie wtedy, gdy będą mieli zapewnione zadania, do których zostali stworzeni. Sukces wychowawczy w jego przypadku zależy jednak nie tylko od tego. Ze względu na swoją towarzyską naturę psy, które zbyt często są pozostawiane same sobie i większość czasu spędzają jako „psy kanapowe”, często rozwijają niepożądane cechy. Ciągłe, głośne wycie, gonienie kota sąsiada czy niszczenie mebli w domu to tylko kilka możliwych scenariuszy w takim przypadku. Te inteligentne psy rasowe nie zaakceptują opiekuna, który nie ma dla nich czasu, traktuje je niesprawiedliwie i nie pozwala im uczestniczyć w swoim codziennym życiu. Dlatego od samego początku okazujmy naszemu podopiecznemu zainteresowanie i miłość, i udowadniajmy mu, że może na nas polegać, jako na przewodnikach stada. Znajdźmy czas na wspólne aktywności oraz zapewnijmy mu sensowne zadania do wykonania, a wówczas z całą pewnością będzie szczęśliwy, nawet jeśli nie będzie miał okazji do polowania na swoje ulubione szopy.
Odkryj nasz asortyment produktów dla psów i szczeniąt, a także przeczytaj nasze wskazówki dotyczące adopcji szczeniaka.
