© Grigorita Ko / stock.adobe.com
Wygląda trochę jak owca i ma obwisłe uszka, ale pod aparycją Bedlington terriera kryje się sprytny myśliwy, który uwielbia szaleć w lesie i na polu. W domu opiekunowie mogą liczyć jednak na czułego i cierpliwego czworonożnego przyjaciela, choć Bedlington terier to raczej pies dla osób, które lubią u pupila nieco zadziorny charakter.
Bedlington terier ma wyglądać jednocześnie zgrabnie i muskularnie. Znakiem rozpoznawczym tego średniej wielkości czworonoga jest gęsta i lekko kręcona sierść. Umaszczenie jest albo niebiesko-szare z ciemnymi oczami i czarnym nosem, albo wątrobiane lub piaskowe – w tym przypadku oczy są jasne, a nos brązowy. Ciało jest sportowe i żylaste, a nisko osadzony ogon nie powinien być noszony nad grzbietem. W pełni wyrośnięty Bedlington terier ma około 40 cm wysokości w kłębie i waży od 8 do 10 kg.
W dawnych czasach ten kędzierzawy pies był głównie towarzyszem biednych klas. Uchodził za niezawodnego łowcę szczurów i zająców ubogich kłusowników w górniczych regionach północnej Anglii, gdzie był również wykorzystywany w kopalniach. Często towarzyszył też naprawiaczom kotłów, szlifierzom nożyc czy handlarzom jako „eliminator szkodników”: Podczas gdy ludzie handlowali, czworonogi pozbywały się szczurów i mogły zarobić trochę dodatkowych monet dla swoich panów.
Niestety, terier ten był też często wykorzystywany do walk zwierząt, na które stawiano zakłady. Ta okoliczność i towarzysząca jej niekompatybilność z innymi psami doprowadziły prawdopodobnie również do określenia „wilk w owczej skórze”. Przez pewien czas rasa ta była znana również jako Rothbury terier. Jego przodkami są teriery szkockie, whippety i otterhoundy. W 1820 roku rozpoczęto planową hodowlę rasy, nazwanej tak na cześć miasta położonego na północ od Newcastle. To właśnie w tym mieście, w Bedlington, w 1870 roku odbyła się pierwsza wystawa z udziałem przedstawicieli nowej rasy.
W 1877 r. powstało pierwsze stowarzyszenie hodowlane. Następnie te kędzierzawe teriery rozprzestrzeniły się po całej Europie. Bedlington terier nigdy nie stał się jednak modnym psem – nadal jest uważany za stosunkowo rzadkiego. Niektórzy hodowcy skarżą się jednak, że rasa ta nie może być obecnie traktowana poważnie jako pies pracujący, ponieważ hoduje się je coraz częściej jako psy do towarzystwa. Mówi się też o krzyżowaniu z pudlami w niektórych liniach, co ma ułatwić pielęgnację sierści. Jeśli więc interesuje Cię Bedlington terier jako pies towarzyszący rodzinie, warto wcześniej dowiedzieć się, który hodowca jest najodpowiedniejszy lub jaka jest historia starszego psa, jeśli chcesz takiego przygarnąć.
© Dogs / stock.adobe.com
W swoim domu ten terier w owczej skórze jest rzeczywiście barankiem. Jest bardzo czuły i przywiązany do swojego opiekuna, ale nie nachalny czy wymagający. Uważany jest za spokojnego, miłego i czułego – również w stosunku do dzieci, z którymi uwielbia się bawić. Na zewnątrz z kolei wychodzi z niego „wilk” z wielkim instynktem łowieckim. Szczególnie samce nie lubią obcych psów – zwłaszcza na swoim terytorium. Zdenerwowany pies może być trudny do uspokojenia. Zwykle toleruje jednak obcych ludzi. Bedlington terier jest żywy, gotowy do obrony i bardzo czujny, choć nie ma skłonności do ujadania. Jak tylko jego człowiek zaczyna wspólną aktywność, ten pies od razu się do niej zapala.
Bedlington terier może być z powodzeniem szkolony nawet przez początkujących, jeśli tylko dogłębnie zaznajomią się oni z tym tematem. Jednak szczenięta tej rasy mogą być czasami bardzo wymagające, ponieważ są nie tylko bardzo aktywne, ale także lubią nieustannie testować swoje granice. Wymagane są tutaj cierpliwość i konsekwencja, jeśli chcesz zapewnić sobie pozycję lidera stada na stałe. I zdecydowanie należy pójść tą drogą, ponieważ niewyszkolony Bedlington terier może szybko stać się nieprzyjemny – zwłaszcza pod względem instynktu łowieckiego i zgodności społecznej. Szkolenie Bedlington teriera ułatwia ponadto jego wielka chęć do nauki i bliska więź z opiekunem. Jednak należy pamiętać o jednym: Tylko pies, który miał odpowiednio dużo ruchu, może być dobrze wychowany. Jak najbardziej można w tym celu odwiedzić szkołę dla psów z tym czworonożnym przyjacielem, aby pozytywnie wpłynąć na kompatybilność społeczną.
Rasa ta ma niewielką skłonność do zaburzeń metabolizmu spowodowanych nadmiernym magazynowaniem miedzi w wątrobie. Można je jednak w znacznym stopniu wykluczyć poprzez odpowiednie badania zdrowotne – badanie DNA krwi lub korzeni włosów u zwierząt hodowlanych. Poza tym niektóre linie mogą być nieco bardziej dotknięte chorobami oczu. W każdym razie, wskazane jest, aby zwrócić się do renomowanego hodowcy przy zakupie szczeniaka, który zapewnia odpowiednią opiekę zdrowotną, ponieważ zdrowi przodkowie są najlepszą inwestycją w zdrowie swojego czworonożnego przyjaciela. Poza dwoma wspomnianymi dolegliwościami, Bedlington terier jest jednak bardzo wytrzymałą rasą psów, która przy dobrej opiece może dożyć około 14 lat.
Nakarm wilka, a nie owcę! Oznacza to, że głównym składnikiem pokarmu powinno być wysokiej jakości mięso i to właśnie ono powinno być wymienione na pierwszym miejscu listy składników. Pełnowartościowa karma nie zawiera również zbóż – niezależnie od tego, czy wybieramy karmę mokrą czy suchą. Zapotrzebowanie energetyczne Bedlington teriera zależy w dużej mierze od ilości ruchu – dlatego też informacje podawane przez producentów są jedynie orientacyjnymi zaleceniami. Raz w miesiącu należy ważyć dorosłego Bedlington teriera i odpowiednio dostosować ilość jedzenia, jeśli Twój czworonożny przyjaciel przytyje lub schudnie. Jeśli chcesz zmienić rodzaj karmy, musisz wprowadzać zmiany powoli, tak aby Twój Bedlington terier nie zareagował nietolerancją pokarmową np. biegunką czy wymiotami. Wskazane jest, aby codziennie dodawać trochę więcej nowego pokarmu do tego, który pies już zna. Przekąski też mogą być zdrowe – od czasu do czasu porozpieszczaj swojego psa liofilizowanymi mięsnymi przysmakami lub przekąskami do pielęgnacji zębów. Suszone gryzaki, takie jak uszy wołowe, zaspokajają potrzeby żucia Twojego psa. Zawsze zapewnij swojemu pupilowi stały dostęp do świeżej wody.
Dobrą wiadomością jest to, że ten pies nie traci sierści i prawie nie wnosi do domu typowego „psiego zapachu”. Pielęgnacja sierści tej małej „psiej owieczki” wymaga jednak trochę pracy. Idealnie byłoby, gdyby Bedlington terier był czesany lub szczotkowany raz lub dwa razy dziennie. Regularne strzyżenie i trymowanie należy pozostawić profesjonalnemu psiemu groomerowi, który przynajmniej raz w roku zadba o typowy „wygląd owcy”. Regularnie sprawdzaj jego zwisające uszy i, jeśli to konieczne, czyść je specjalnym środkiem do czyszczenia uszu. Ważne jest również, aby zwrócić uwagę na pazury swojego kompana. Szczególnie u lekkich i starszych psów nie ulegają one wystarczającemu zużyciu, co stwarza ryzyko urazów. Obetnij pazury do bezpiecznej długości za pomocą specjalnych cążek do pazurów dla psa – jeśli nie wiesz dokładnie jak to zrobić, weterynarz chętnie Ci pomoże. Niektórzy opiekunowie psów przyzwyczajają już swoje szczeniaki do regularnego szczotkowania zębów za pomocą specjalnej szczoteczki i pasty do zębów dla psów. Jest to dobry sposób na zapobieganie powstawaniu kamienia nazębnego do późnej starości.
© Vtls / stock.adobe.com
Z Bedlington terierem można wiele przeżyć. Ten średniej wielkości pies doskonale nadaje się do uprawiania psich sportów, takich jak agility i – jeśli utrzyma się pod kontrolą jego wielki instynkt łowiecki – po odpowiednim przeszkoleniu jest dobrym psem do towarzystwa podczas joggingu lub jazdy konnej. Jest niestrudzonym wędrowcem, a ponadto jest zawsze gotowy do zabawy we własnych czterech ścianach, gdyż ten sprytny mały piesek lubi na przykład uczyć się nowych sztuczek. Wiele Bedlington terierów to amatorzy pływania, którzy uwielbiają kąpiele – są doskonałymi i szybkimi pływakami. Upewnij się, że Twój pupil nie przeziębi się po kąpieli w chłodnej wodzie. Obedience, mantrailing czy dog dancing – wypróbujcie razem, co sprawia Wam największą przyjemność. Oczywiście Twój Bedlington terier chętnie korzysta z równie ważnych okresów odpoczynku – najlepiej razem z Tobą. Relaks jest częścią odpowiedniego dla gatunku psiego życia.
Ten „terier w owczej skórze” pasuje do Ciebie, jeśli lubisz typowy dla terierów zadziorny urok i potrafisz sobie z nim poradzić. Chociaż nie musisz mieć dużego doświadczenia z psami, aby trzymać teriera, to musisz przynajmniej chcieć nauczyć się podstaw i zabrać swojego teriera do szkoły dla psów. Jeśli Bedlington terier ma wystarczającą ilość ruchu, może być w pełni szczęśliwy w mieszkaniu. Oczywiście, jak każdy pies, będzie bardzo zadowolony z – ogrodzonego – wybiegu we własnym ogródku. Bardzo ważne jest, aby mógł spędzać dużo czasu ze swoimi ludźmi i aby ci zachęcali go oraz stawiali przed nim wyzwania psychiczne i fizyczne. Nie jest więc psem dla kanapowców.
Dobrze pasuje do rodzin, ale także do singli, którzy lubią mieć swojego psa w pobliżu. Ma tendencję do bycia psem jednego opiekuna, któremu jest szczególnie oddany, ale zazwyczaj dobrze dogaduje się również z innymi członkami rodziny. Bedlington terier powinien wychowywać się z kotami od szczenięcia, jeśli mają one być wśród jego współlokatorów. Ze względu na jego wielki instynkt łowiecki, nigdy nie powinien być pozostawiony w pomieszczeniu bez nadzoru z małymi zwierzętami. Zasadniczo nie zaleca się trzymania tego niegdysiejszego łowcy szczurów w jednym gospodarstwie domowym z małymi zwierzętami, takimi jak świnki morskie czy szczury.
Zanim podejmiesz ostateczną decyzję o przygarnięciu Bedlington teriera, musisz zastanowić się nad odpowiedzialnością, jaką weźmiesz na siebie w nadchodzących latach. Przedstawiciel tej rasy wymaga bowiem na co dzień dużo czasu na pielęgnację i aktywność. Należy również zawczasu obliczyć, jakie koszty stałe Cię czekają. Obejmują one wydatki na pełnowartościową karmę, wizyty u weterynarza i doświadczonego groomera, a także podatek od psa i ubezpieczenie. Zastanów się również, jak zaopiekujesz się psem, gdy będziesz chorować lub wybierzesz się na wakacje.
Wskazówka: Dobrze wychowanego Bedlington teriera można spokojnie zabrać ze sobą na wakacje, podczas których będziecie razem wędrować. Coraz więcej hoteli przyjmuje psy jako towarzyszy dwunożnych gości. Pamiętaj, aby przed wprowadzeniem się do domu sprawdzić, czy domownicy nie mają alergii – zwłaszcza jeśli jest to Twój pierwszy pies.
Rasa ta jest stosunkowo rzadka w większości krajów poza Wielką Brytanią. Na przykład w Niemczech w ostatnich latach urodziło się tylko około 20 szczeniąt tej rasy. Jeśli więc szukasz młodego Bedlington teriera, być może będzie konieczne przejechanie paru kilometrów, jak również uzbrojenie się w cierpliwość, aby móc przygarnąć swojego wymarzonego psa. Ale zdecydowanie warto poczekać! Poważni hodowcy przywiązują dużą wagę do odpowiednich testów hodowlanych, które są obowiązkowe dla członkostwa w Klubach Teriera. Hodowla rasy z niewielką ilością osobników wymaga pewnego know-how. Hodowcy z poczuciem odpowiedzialności zwracają również uwagę, aby potomstwo było zsocjalizowane i zgodne z typem rasy. Osiągają to nie tylko poprzez odpowiednią selekcję, ale również poprzez intensywną socjalizację w pierwszych tygodniach życia. Szczeniak może zamieszkać z Tobą najwcześniej w wieku 8 tygodni.
Szukasz psa już dorosłego? Znalezienie rasowego Bedlington teriera jako dorosłego będzie kwestią szczęścia, ponieważ rasa ta jest dość rzadka. Najprawdopodobniej jednak uda Ci się to w przepastnych czeluściach internetu – tu również możesz nawiązać kontakt z klubami terierów, które mogą udzielić Ci wskazówek, jak znaleźć Bedlington teriera. Możesz również rozważyć przedstawicieli ras mieszanych, którzy szukają nowego domu.
