© Callalloo Twisty / stock.adobe.com
Beagle harrier to doskonały myśliwy, który przy odpowiednim szkoleniu sprawdzi się również jako pies rodzinny.
Beagle harrier dostarcza aktywnym miłośnikom psów wiele radości. Jest inteligentny, wysportowany i uwielbia bliskość człowieka. W poniższym opisie rasy dowiesz się wszystkiego, co należy wiedzieć o tym żywiołowym czworonogu.
Nazwa rasy dokładnie opisuje jej wygląd, będący wypadkową cech zewnętrznych beagla i harriera. Tułów jej przedstawicieli jest muskularny, grzbiet prosty, a klatka piersiowa bardziej płaska niż u beagla. Oczy są ciemne, pysk trójkątny, a uszy szerokie. Ogon noszony dumnie w górze na kształt miecza.
Typowym umaszczeniem jest tricolor, będące połączenie trzech kolorów:
© VP / stock.adobe.com
Beagle harrier zaliczany jest do psów średniej wielkości. Dorasta do wysokości w kłębie od 45 do 50 centymetrów, a waga zdrowych przedstawicieli ras waha się od 20 do 25 kilogramów.
Czworonogi te to urodzeni myśliwi. Mają bezbłędny węch i silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Aby utrzymać go w ryzach, należy zapewnić psu odpowiednio dużo aktywności, które będą stanowiły dla niego wyzwanie zarówno fizyczne, jak i psychiczne, np. psie sporty. Pozwoli to na lepsze kontrolowanie jego zachowania.
Oprócz silnej chęci do polowania, przedstawiciele tej rasy mają również swoją wrażliwą stronę, co czyni ich prawdziwymi pieszczochami, którzy są nie tylko posłuszni, ale również wierni i skupieni na człowieku.
Jeśli najmłodsi członkowie rodziny zostaną nauczeni prawidłowego obchodzenia się ze zwierzętami, beagle harrier odnajdzie się również w roli psa rodzinnego. Ważne jest jednak, aby postępować z nim spokojnie, ale konsekwentnie.
Pies musi oczywiście przejść socjalizację z dziećmi i innymi zwierzętami już jako szczenię. Jeśli tak się stanie, nie ma przeciwwskazań, aby dzielił dom z innymi psami czy nawet kotami.
Psy tej rasy zazwyczaj bez trudu można wyszkolić, zachęcając je do wykonywania poleceń za pomocą smakołyków, ale pamiętaj, aby dawać im przysmaki dopiero po wykonaniu zadania.
Zrób to możliwie jak najszybciej – moment dania nagrody decyduje o tym, czy pies prawidłowo połączy swoje zachowanie z jej otrzymaniem.
Uwaga: Aby pies nie przybrał zanadto na wadze, każdy smakołyk powinien zostać uwzględniony w dziennej racji pokarmowej.
Beagle harrier należy do tych czworonogów, które lubią sprawiać przyjemność swoim opiekunom. Jego wysoko rozwinięta inteligencja sprawia, że uczy się w mig wszystkich najpopularniejszych komend, których znajomość jest zresztą niezbędna do uprawiania sportowych aktywności.
Zajęciem, które szczególnie sobie upodobał jest oczywiście tropienie, na przykład w ramach mantrailingu.
© Hantastic / stock.adobe.com
Tak jak każdy pies, beagle harrier potrzebuje wysokiej jakości karmy, której ilość należy dostosować do jego masy oraz stanu zdrowia. Nie ma znaczenia tak naprawdę, jaki sposób żywienia wybierzesz.
Najważniejsze jest to, aby dostarczyć jego organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych.
Szczególną uwagę należy zwracać na ilość podawanej karmy i nie ulegać błagalnemu spojrzeniu jego wielkich, uroczych oczu.
Zbyt duża ilość kalorii stopniowo prowadzi bowiem do nadwagi, a ta z kolei do poważnych problemów zdrowotnych.
Jako zasadniczo wytrzymała i zdrowa rasa, beagle harrier nie wymaga intensywnej pielęgnacji czy troski. Zazwyczaj w zupełności wystarczy cotygodniowe szczotkowanie i ewentualnie nieco częstsza pielęgnacja sierści w okresie linienia.
Wskazówka: Podobnie jak beagle, beagle harrier ma tendencję do ślinienia się.
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają pazury i zęby Twojego podopiecznego. Jeśli tego nie dopilnujesz, mogą pojawić się problemy zdrowotne, takie jak kamień nazębny czy wrastające paznokcie.
W porównaniu do psów innych ras, u beagle harriera rzadziej występują choroby dziedziczne. Nie oznacza to jednak, że jest odporny na alergie czy problemy ze stawami, takie jak dysplazja stawu biodrowego, zwłaszcza, gdy jego opiekun nie zapewni mu odpowiednich warunków utrzymania i odpowiedniej diety.
Aby móc w porę rozpoznać chorobę i tym samym zapobiec poważnym jej konsekwencjom, należy psa bacznie obserwować i w przypadku zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości nie zwlekać z wizytą u lekarza weterynarii.
Średnia długość życia zdrowych przedstawicieli tej rasy wynosi około 12–13 lat.
Korzenie beagle harriera sięgają Francji XIX wieku. Najprawdopodobniej powstał w wyniku skrzyżowania beagla i harriera.
Za ojca rasy uważa się francuskiego malarza barona Gerarda, który marzył o mniejszym harrierze o doskonałych zdolnościach myśliwskich, jakimi dysponował beagle.
Beagle harrier szybko zyskał dużą popularność w Europie i drogą morską trafił do USA, gdzie w krótkim czasie stał się nieodłącznym elementem polowań na zające i króliki.
Fédération Cynologique Internationale (FCI) uznała beagle harriera za samodzielną rasę w 1974 roku. Nieco później, w 1996 roku, również United Kennel Club (UKC) zatwierdził rasę.
Jeśli interesujesz się tą niezwykłą rasą psów, udaj się do hodowcy. Nie będzie to zadanie łatwe, ponieważ nie jest ona tak znana jak inne, w związku z czym hodowców jest odpowiednio mniej.
Nasza rada: Od czasu do czasu beagle harriery trafiają do schronisk dla zwierząt lub fundacji. Warto je regularnie odwiedzać i dać ich podopiecznym szansę na nowy dom.
Ceny psów mogą być różne w zależności od hodowcy, pochodzenia i wieku. Należy jednak liczyć się z wydatkiem rzędu 4000–8000 zł.
Jeśli kochasz beagle i masz ochotę na małą odmianę, beagle harrier będzie ciekawą alternatywą. W porównaniu do beagla jest nieco większy, ale cechują go takie same zdolności i umiejętności łowieckie. Jeśli zostanie odpowiednio wychowany, ten uroczy myśliwy sprawdzi się również jako pies rodzinny i kompan miłośników sportu.
| Cechy szczególne: | Beagle harrier nie tylko wygląda jak beagle, ale często zachowuje się podobnie. Ma silnie rozwinięty instynkt myśliwski i lubi towarzyszyć swojemu opiekunowi. |
| Charakter: | lojalny, inteligentny, ale o silnym instynkcie łowieckim |
| Wysokość w kłębie: | 45–50 cm |
| Waga: | 20–25 kg |
| Sierść: | krótka i gruba, tricolor (brązowy, czarny i biały) |
| Pielęgnacja sierści: | szczotkowanie raz w tygodniu |
| Potrzeba ruchu: | duża potrzeba pracy węchowej i aktywności |
| Pies dla początkujących: | tylko dla doświadczonych opiekunów |
| Szczekanie: | często szczeka i wyje, chcąc zwrócić na siebie uwagę |
| Długość życia: | ok. 12 lat |
| Typowe choroby: | choroby dziedziczne występują rzadko, ale mogą się pojawić |
| Cena: | od 4000 zł |
| Grupa FCI: | 6 |
| Pochodzenie: | Francja |
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
