© dvr / stock.adobe.com
Przyjacielski, sprytny i zawsze gotowy na wspólne przygody: Barbet łączy w sobie wiele pozytywnych cech charakteru, które czynią go idealnym psem do towarzystwa. Miłośnicy psów nie powinni jednak lekceważyć tego, że Barbety potrzebują wielu różnorodnych zajęć, aby zachować równowagę.
Z wysokością w kłębie do 65 cm u samców, od 53 do 61 cm u suk, i dostojną sylwetką o zwartej budowie, barbet jest psem średniej wielkości. Nisko osadzone uszy są zwisające, podobnie jak ogon. Jego długa sierść jest kędzierzawa i czasami tworzą się w niej sznureczki – latem najczęściej jest strzyżona. Pod brodą barbet nosi małą futrzaną bródkę, a także „wąsy’ nad nosem, stąd nazwa „Barbet”, czyli „brodaty”. Umaszczenie może być czarne, szare, płowe, brązowe, piaskowe lub białe, przy czym większość barbetów jest jednobarwna, choć zdarzają się również barbety w umaszczeniu plamistym.
Korzenie tego psa wodnego sięgają aż do Afryki. Stamtąd prawdopodobnie dostał się do Francji wraz z Arabami, gdzie psy, podobnie jak dzisiejszy barbet, od średniowiecza towarzyszyły rolnikom na przybrzeżnych terenach. Tam opiekowały się domem i gospodarstwem i były niezawodnymi towarzyszami „zwykłego ludu” podczas polowań, w czasie gdy inne psy myśliwskie były zarezerwowane dla szlachty. W szczególności ten pies wodny (lub dowodny) – jak od XVI wieku nazywano również liczne podobne psy – polował na kaczki i łabędzie. Stopniowo określenie „Barbet” przyjęło się dla tego typu psów w całej Europie i było niekiedy ogólnym określeniem dla wszystkich wodnych pomocników myśliwskich o falistej sierści. Pod koniec XIX wieku francuscy przodkowie dzisiejszego barbeta prawie wymarli, a kędzierzawego czworonożnego przyjaciela zachowało tylko kilku rolników lub kłusowników. Jednak ze względu na przyjazny charakter, barbet przeżywał odrodzenie od lat 70-tych, tak więc dziś istnieje stabilna populacja tej rasy. Nawet dzisiaj francuski pies wodny jest trzymany zarówno jako pomocnik myśliwski podczas polowania na ptactwo wodne, jak i jako pies rodzinny. Mimo że barbet jest dość rzadkim czworonogiem, jego wpływ na świat psów jest ogromny, ponieważ rasa ta przyczyniła się do powstania psów myśliwskich, takich jak irlandzki spaniel wodny czy pudel pointer. Briard również prawdopodobnie wywodzi się z krzyżówki barbeta i picarda. Nie ma jednoznacznych dowodów, ale możliwe, że pudel też pochodzi od barbeta.
Jeśli odpowiednio pokierujesz tym mądrym, kudłatym pieskiem, okaże się, że jest przyjemnym i wszechstronnym czworonożnym towarzyszem. Barbet to przyjazny, zrównoważony pies, który jest towarzyski i wspaniale integruje się z aktywną rodziną. Jest wtedy zawsze gotowy na nowe przygody, ale jednocześnie nie daje się łatwo prowokować. Zawsze jest lojalny wobec swoich opiekunów, a w kontakcie z obcymi zazwyczaj jest bardziej wycofany. Barbet będzie wskazywał Ci, jeśli zauważy coś nietypowego, ale bez tendencji do ujadania.
Psy rasy barbet są ciekawskie i uwielbiają się uczyć – a to są najlepsze podstawy do nieskomplikowanego wychowania. Jednak z uwagi na to, że te czworonogi są również bardzo wrażliwe i sprytne, szybko rozpoznają każdą niekonsekwencję, nieważne jak małą. Stawiaj więc na swoim, nawet jeśli Twój barbet działa na Ciebie urokiem swojego jamniczego spojrzenia – „nie“ znaczy „nie“. Pozytywne wzmocnienie i urozmaicony trening to klucz do sukcesu z tym wrażliwym psem. Udaj się z barbetem do przedszkola dla szczeniaków, aby zapoznać go z innymi psami o różnej wielkości i charakterystyce. Co więcej, często można tam zawrzeć przyjaźnie na całe życie. Wizyta w szkółce dla psów pomaga nie tylko początkującym w nauczeniu małego psa podstaw posłuszeństwa podczas zabawy, również doświadczeni opiekunowie psów mogą korzystać z kursów doszkalających.
© ysbrandcosijn / stock.adobe.com
Rosnący popyt w ciągu ostatnich kilku lat doprowadził do tego, że coraz więcej barbetów jest oferowanych przez podejrzanych „hodowców”. Należy pamiętać o jednym: Wybór odpowiedzialnego hodowcy jest optymalną podstawą dla długiego, zdrowego życia psa. Hodowcy powinni rozmnażać wyłącznie ze zwierzętami, które zostały przebadane w kierunku dysplazji stawów biodrowych i łokciowych – nie krępuj się poprosić o wyniki badań na piśmie. Prawidłowa masa ciała i odpowiednie ćwiczenia również przyczyniają się do dopasowania stawów. W niektórych liniach barbet ma genetyczną skłonność do epilepsji, a także do wadliwego ułożenia powieki (entropion). Poważni hodowcy śledzą drzewa genealogiczne od kilku pokoleń i wybierają zwierzęta hodowlane nie tylko według typu i charakteru, ale także patrzą na zdrowych przodków. Jak w przypadku wielu psów wodnych, barbet jest narażony na zwiększone ryzyko infekcji ucha – ale można temu przeciwdziałać dzięki odpowiednim kontrolom i pielęgnacji. Barbet w dobrej formie jest bardzo odporny i wytrzymały – zarówno w zimnej wodzie, jak i na lądzie. Nie toleruje jednak dobrze upałów, dlatego latem lepiej go przystrzyc. Rasa ta osiąga średni wiek od 13 do 15 lat.
Zapewnij swojemu barbetowi dietę przyjazną dla psów – a to oznacza dużo mięsa w misce! Niezależnie od tego, czy wybierzesz karmę suchą czy mokrą, mięso powinno znajdować się na szczycie deklaracji składu. Najlepiej jest podawać szczeniakowi karmę, którą zna z domu hodowcy, nawet jeśli później chcemy ją zmienić. Kiedy przyzwyczai się już do nowego otoczenia, możesz codziennie mieszać trochę więcej nieznanego jedzenia z tym, które już zna, krok po kroku. W ten sposób unikniesz nadwrażliwości na nowe pożywienie. Jeśli chodzi o przysmaki, wybieraj sensowne i zdrowe warianty, takie jak przekąski z suszonego mięsa lub specjalne przysmaki dla psów do pielęgnacji zębów. Podobnie jak w przypadku diety zasadniczej, również przy przekąskach uzupełniających obowiązują następujące zasady: Unikaj zbóż i cukru, bo na jedno i drugie nie ma miejsca w pełnowartościowych karmach dla psów. Daj swojemu czworonogowi od czasu do czasu kości do żucia lub inne suche gryzaki, na przykład żwacze, ponieważ to dla niego prawdziwa przyjemność żucia. W przypadku czworonogów średniej wielkości, takich jak barbet, ważne jest, aby pozwolić mu odpocząć po posiłku, aby zapobiec zagrażającemu życiu skrętowi żołądka. Dlatego też obowiązuje następująca zasada: Jedzenie jest najlepsze po spacerach i przed spokojną drzemką. Pomimo bujnej sierści, należy pilnować talii swojego barbeta – w razie czego można go ważyć co kilka tygodni, aby odpowiednio szybko przeciwdziałać nadwadze. Jest to zwykle możliwe bez dietetycznej karmy – zamiast tego polegaj na dostosowanych racjach i większej ilości ćwiczeń. Pamiętaj, że świeża woda pitna powinna być zawsze w zasięgu Twojego barbeta.
Odkryj nasz wybór karm i akcesoriów dla psów!
Falista sierść jest naturalna i łatwa w pielęgnacji, ale zwłaszcza jeśli Twój barbet nosi sierść dłuższą, należy ją przynajmniej raz w tygodniu dokładnie wyszczotkować, aby zapobiec powstawaniu kołtunów. Najlepiej codziennie przeszukiwać długowłosego barbeta w poszukiwaniu „pamiątek” w postaci liści lub małych gałązek, które łatwo mogą utknąć w jego futrze. Skorzystaj z okazji, aby przyjrzeć się uszom swojego czworonożnego przyjaciela, ponieważ barbet jest podatny na ich infekcje. Możesz temu zapobiec, utrzymując jego uszy wolne od włosów i używając łagodnego środka do czyszczenia uszu psa, jeśli są one zabrudzone. Najlepiej jest skonsultować się z weterynarzem przy pierwszych oznakach zapalenia. Jeśli sierść jest nadmiernie zabrudzona, możesz wykąpać swojego towarzysza łagodnym szamponem dla psów. Chociaż barbet, jako „pies wodny”, generalnie ceni sobie kąpiele w wodzie, dobrze jest ćwiczyć ten rytuał z psem już za młodu. W lecie wielu opiekunów barbetów strzyże swojego czworonożnego przyjaciela – to wielka ulga w upalne dni, którą warto zafundować swojemu czworonożnemu przyjacielowi. Barbet nie ma też nic przeciwko częstszemu strzyżeniu, nawet cztery razy do roku – o poradę w tej sprawie zapytaj swojego hodowcę. Skróć pazury, jeśli staną się zbyt długie, w przeciwnym razie Twój czworonożny przyjaciel może gdzieś nimi zaczepić, co będzie bolesne.
Barbet nadaje się do dziś do polowań – na przykład jako „retriever” w polowaniach wodnych, ale także jako utalentowany pies wskazujący lub do intensywnych prac. Możesz jednak z łatwością trzymać swojego barbeta jako psa do towarzystwa, jeśli zapewnisz mu zajęcie w odpowiednim zakresie. Ten wszechstronny czworonóg doskonale nadaje się do wszelkich form pracy nosem, takich jak gry poszukiwawcze lub mantrailing, do psich sportów, takich jak agility i oczywiście jako towarzysz długich spacerów lub podczas joggingu. Upewnij się, że zawsze dostosowujesz zajęcia sportowe do poziomu wytrenowania swojego czworonożnego przyjaciela – należy ćwiczyć tylko w odpowiednim dla niego zakresie, zwłaszcza z młodym psem. Inteligentny i wrażliwy barbet jest nie tylko entuzjastą myślistwa i sportu: Swoje liczne talenty demonstruje również często jako niezawodny pies przewodnik lub pies terapeutyczny.
© Juha Saastamoinen / stock.adobe.com
Ten sprytny towarzysz chce mieć aktywne gospodarstwo domowe i członków rodziny, z którymi może wiele zdziałać. Widać, że nie jest to pies dla kanapowców! Zaplanuj więc kilka godzin dziennie na zajęcia z barbetem. Ta przyjazna rasa jest dobrze dostosowana do potrzeb rodzin i może być wspaniałym towarzyszem dla dzieci, pod warunkiem, że nauczyły się one traktować zwierzęta z szacunkiem. Barbet może też zaprzyjaźnić się z kotami – w tym celu jako szczeniak powinien bliżej poznać przedstawicieli tego gatunku.
Mimo bujnej szaty, nie znajdziesz w domu prawie żadnych luźnych włosów, bo barbet nie zrzuca sierści, pomijając niewielkie ilości podszerstka. Nie oznacza to jednak, że jest to pies dla alergików. Jeśli istnieje możliwość uczulenia na ślinę zwierzęcą, należy zawsze wcześniej sprawdzić u lekarza, czy nie jest się uczulonym, a w razie wątpliwości porozmawiać z nim o dostępnych opcjach. Wprawdzie niektórzy alergicy nie reagują na barbety, jednak i tak wskazane jest, aby wcześniej spędzić dużo czasu z przedstawicielami rasy.
Barbet może być z powodzeniem trzymany przez początkujących hodowców, ale powinni oni wtedy wraz ze swoim czworonogiem udać się do szkoły dla psów. Choć barbet nie nadaje się do małego mieszkania ze względu na sam rozmiar, może stać się psem miejskim, byle na wystarczającej przestrzeni. Wybieraj się na wycieczki do parków lub poza miasto tak często, jak to możliwe, aby zapewnić swojemu towarzyszowi urozmaicenie na zewnątrz. Ogólnie rzecz biorąc, nie należy zostawiać tego zorientowanego na ludzi i towarzyskiego czworonoga samego na zbyt długo. Wskazówka: Jeszcze zanim wprowadzisz nowego zwierzęcego współlokatora, zaplanuj dla niego miejsce pobytu w okresie urlopu. Może chcesz go zabrać ze sobą? Dzięki licznym hotelom przyjaznym psom nic nie przemawia przeciwko wędrówkom w umiarkowanym klimacie z dobrze wychowanym barbetem. Wręcz przeciwnie, sporo argumentów jest za!
W ostatnich latach barbet cieszy się również niewielkim wzrostem popularności poza Francją, ale w sumie nadal jest raczej rzadko spotykany. Nie daj się jednak skusić na zakup rzekomego barbeta bez dokumentów – zaufaj wiedzy renomowanych hodowców, którzy wnoszą cenny wkład w zachowanie wyglądu, zdrowia i charakteru tej sympatycznej rasy. Takim koneserom i miłośnikom zależy przede wszystkim na zapewnieniu szczeniętom pełnego, zdrowego i silnego charakteru oraz optymalnego startu w życie. Udaj się do domu hodowcy i sprawdź na własne oczy, czy szczenięta są wychowywane z miłością. Jeśli hodowca zada Ci kilka pytań, to jest to pozytywny znak, gdyż pokazuje, że przyszłość jego podopiecznych jest dla niego ważna. Być może będzie trzeba liczyć się z czasem oczekiwania lub dłuższymi podróżami, aby dostać się do barbeta z najlepszymi warunkami, ale zdecydowanie warto wziąć to na siebie!
A może wolisz, aby wprowadził się do Ciebie już dorosły pies? Potrzeba trochę szczęścia, aby znaleźć bezdomnego barbeta, gdyż ta rasa jest nadal stosunkowo rzadka, zwłaszcza poza Francją. Najlepiej zwrócić się do klubu spanieli i psów dowodnych – czasem barbety hodowane są także przez kluby psów francuskich. A może zainteresuje Cię inna rasa psa dowodnego lub mieszaniec o podobnych cechach? Czworonożny przyjaciel o wspaniałych cechach, który idealnie nadaje się jako pies do towarzystwa, może również czekać na nowy dom w lokalnym schronisku dla zwierząt. Dlatego też szukając dorosłego zwierzęcego członka rodziny, bądźcie otwarci, ale koniecznie doinformujcie się jak najszerzej o dotychczasowej historii zwierzęcia, aby dowiedzieć się, czy odpowiada ono Wam i Waszym warunkom życia.
