© inna_astakhova / stock.adobe.com
Bullmastiff może być uważany za bandoga.
Termin „bandog” może mieć różne znaczenia. Nie odnosi się jednak do jednej uznanej rasy. Poniżej wyjaśniamy, co to jest bandog, jakie psy rozumie się pod tym pojęciem i dlaczego trzymanie ich jest problematyczne.
Bandogi to duże, imponujące psy, które mają wzbudzać strach. To nie jest konkretna rasa psa, ale typ psa – z problematycznym pochodzeniem.
Niestety te psy niegdyś często musiały żyć na łańcuchu. Dlatego też rozpowszechniło się określenie „bandog” w znaczeniu „pies łańcuchowy”. Równolegle do tego istnieje angielskie określenie „chain dog“. Z reguły są to psy stróżujące. Żyją więc w ciągu dnia w ogrodzonym kojcu. W nocy pilnują one terenu fabryki lub podwórka.
Bandogi nie są jednak zwykłymi psami stróżującymi, a raczej bardzo dużymi i dostojnymi czworonogami. Ponadto są one zazwyczaj specjalnie wyszkolone, nieustraszone i mają wzbudzać lęk u ludzi. Przez większość czasu psy te muszą żyć na uwięzi.
Widzisz takiego „bandoga” i chcesz mu pomóc? W takiej sytuacji najlepiej najpierw porozmawiać z jego opiekunami. Może uda się znaleźć sposób, aby razem poprawić sytuację. Jeśli jednak opiekun psa nie wyrazi chęci współpracy, należy – jeśli to możliwe – skontaktować się z urzędem weterynaryjnym lub organizacją ochrony zwierząt i zgłosić, że pies jest trzymany na łańcuchu.
Już samo określenie „pies łańcuchowy” wyjaśnia, dlaczego taka forma trzymania zwierząt nie jest właściwa dla gatunku. Psy takie jak bandogi muszą spędzać większość swojego życia samotnie, przywiązane do łańcucha. Takie trzymanie na uwięzi jest jednak całkowicie sprzeczne z trybem życia i wymaganiami psów, ponieważ psy generalnie są zwierzętami bardzo towarzyskimi. Potrzebują one interakcji z innymi przedstawicielami gatunku, ze swoim ludzkim stadem i z otoczeniem. Trzymanie psa na łańcuchu czy przez cały czas w kojcu nie jest zatem w żaden sposób odpowiednie dla gatunku i powinno zostać odrzucone choćby z tego powodu. Dotyczy to zarówno bandogów, jak i wszystkich innych psów.
Bandog nie jest przedstawicielem rasy, nawet jeśli niektórzy opiekunowie tak to postrzegają. Bardzo różne psy są hodowane lub wykorzystywane jako bandogi. Najczęściej są to duże psy w typie molosów lub psy takie jak bullterrier.
Niektórzy mówią w kontekście bandogów o psach czystej krwi, takich jak bullmastiffy, dog z Bordeaux, Mastino Napoletano, bokser niemiecki albo rottweiler. Inni mają na myśli wyłącznie psy ras mieszanych. Bez względu na to, czy mowa o psach rasy mieszanej czy czystej: Wspólną cechą tych masywnych psów jest ich przeszłość jako średniowiecznych poganiaczy niedźwiedzi, pomocników w polowaniach na dziki, czy jako psów stróżujących.
Psy w typie doga są bowiem dzielne i potrafią się bronić. Jednak w nieodpowiednich rękach mogą one niestety szybko zostać wykorzystane jako niebezpieczna broń. Taki jest też cel nazwy bandog, gdyż kojarzy się ona z imponującym psem, który często ma nadawać swojemu właścicielowi groźnego image’u i być niejako symbolem statusu.
© bordeauxdogge / stock.adobe.com
W latach 60. ubiegłego wieku weterynarz John Swinford zaangażował się w hodowlę bandogów. Poza kryteriami wizualnymi miały przede wszystkim mieć jeden wspólny charakter, który czyniłby z nich doskonałe psy stróżujące.
Swinford był zdania, że we współczesnej hodowli psów zbyt duży nacisk kładzie się na wygląd, a zbyt mały na temperament i zdrowie. Poprzez odpowiednią selekcję, głównie mastifów angielskich, amerykańskich pitbull terrierów lub ras mieszanych, chciał stworzyć „Swinford bandoga”.
Jego wysiłki odbiły się wprawdzie pewnym echem w mediach, ale po śmierci Swindona w 1971 roku niewielu miłośników psów poświęciło się hodowli typowych Swinford bandogów. Dziś jeszcze – bardzo sporadycznie – spotyka się w USA zwolenników tego typu psów.
W dzisiejszej Europie termin bandog lub pies łańcuchowy odnosi się głównie do psów agresywnych lub szczególnie onieśmielających, które są symbolem statusu dla właścicieli z pewnych kręgów. Dotyczy to również zwierząt, które są hodowane i niestety tresowane do udziału w – tak naprawdę zakazanych – walkach psów. Bandogi są często umieszczane na listach ras, które mają ograniczenia hodowlane.
Nie kupuj nigdy szczeniaków określanych jako „bandog”. Otrzymasz wtedy młodego psa bez papierów, który prawdopodobnie pochodzi z wątpliwej hodowli.
Jeśli interesują Cię duże psy, z pewnością znajdziesz odpowiedniego dla Ciebie zwierzaka u hodowców ras molosowatych. Oprócz tego, że otrzymasz psa z dokumentami, możesz mieć pewność, że poważnym hodowcom zależy na tym, by ich podopiecznym dobrze się powodziło. Przywiązują oni dużą wagę do zdrowego psa o silnym charakterze, dbają o wychowanie szczeniąt w sposób właściwy dla gatunku i starannie rozważają, w jakie ręce oddają psie potomstwo.
Więc jeśli szukasz szczeniaka, rozejrzyj się wśród takich hodowców. Unikaj również skrajności, takich jak szczególnie ciężkie psy lub psy z wieloma zmarszczkami lub bardzo krótkimi pyskami.
Duże psy, które z niecierpliwością czekają na kochający dom, można również znaleźć w schroniskach dla zwierząt. Jeśli zdecydujesz się na dorosłego bandoga ze schroniska, pamiętaj o tym, by zapoznać się zawczasu z jego historią. Szczególnie psy, które służyły zastraszaniu lub były trzymane jako psy łańcuchowe, często mają znaczne braki w wyszkoleniu.
Takie psy potrzebują bardzo doświadczonego opiekuna. Bliska więź i wiele pozytywnych wzmocnień w połączeniu z bezwzględną konsekwencją doprowadzą do tego, że bandog będzie Cię szanował i stanie się lojalnym, całkowicie niezawodnym towarzyszem.
Małe dzieci, koty lub inne zwierzęta nie powinny mieszkać z Tobą w domu, jeśli zdecydujesz się na psa w typie teriera lub mastifa o nieznanej historii. Zasięgnij szczegółowych informacji z kompetentnych źródeł!
