© deviddo / stock.adobe.com
Amerykański foxhound to energiczna rasa o silnym instynkcie łowieckim i przyjaznej naturze.
Delikatne spojrzenie, klapnięte uszy, gładka, łatwa w pielęgnacji sierść oraz średnia wielkość: foxhound amerykański wydaje się wielu laikom optymalnym towarzyszem dla każdego miłośnika psów, od emeryta po rodzinę z dziećmi. Jednak ten pierwotny pies myśliwski zdecydowanie ma charakterek, a także wysokie wymagania, o których fani rasy powinni dokładnie poinformować się przed zakupem. Poniżej znajdziesz kilka informacji na temat rasy, która jest praktycznie nieznana w Europie.
W amerykańskich foxhoundach płynie krew psów myśliwskich z wielu krajów. W 1650 roku Brytyjczyk Robert Brooke wypłynął z kilkoma brytyjskimi psami myśliwskimi do Maryland w dzisiejszych Stanach Zjednoczonych. W czasie, gdy psy te były importowane, polowanie wciąż było bardziej codzienną koniecznością niż przyjemnością dla szlachty. Różne linie ogarów wywodzą się od tych pierwszych „houndów angielskich”, o których uważa się, że w rzeczywistości były to czarno-podpalane irlandzkie beagle Kerry. Szlachta w Stanach Zjednoczonych wkrótce wykorzystała psy do polowań na lisy, a import szybszych lisów rudych z Europy stworzył zapotrzebowanie na jeszcze szybsze foxhoundy, co doprowadziło do odpowiednich krzyżówek. Rasa jest jedną z najstarszych ras hodowanych w USA – niektórzy eksperci od psów uważają ją nawet za „najstarszą rasę w USA”. George Washington, pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych (1789–1797), był również ich hodowcą jako namiętny łowca lisów i miłośnik psów, i jako taki wniósł duży wkład w rozwój tej rasy.
Swoim czworonogom nadawał emocjonalne imiona, takie jak „Sweet Lips”, „True Love” czy „Vulcan”. W 1785 roku otrzymał kilka francuskich psów myśliwskich w prezencie od generała La Fayette, które skrzyżował z foxhoundami. Około 1830 roku krzyżowano szybsze, irlandzkie psy myśliwskie. Ostatecznie dopiero te krzyżówki między brytyjskimi, francuskimi i irlandzkimi psami myśliwskimi, a także niemieckimi bloodhoundami doprowadziły w ciągu dziesięcioleci do powstania dzisiejszego foxhounda amerykańskiego. W 1886 roku American Kennel Club uznał tę rasę. Od 1966 roku amerykański foxhound zajmuje szczególne miejsce w kraju możliwości: jest on zaliczany do „psów stanowych” i jako taki reprezentuje stan Wirginia. W sumie jedenaście stanów USA ma „psa stanowego”, tj. rasę, która jest historycznie szczególnie blisko związana z danym obszarem. Amerykański foxhound jest dziś bardzo różnorodny: istnieją różne warianty rasy, jak na przykład Trigg lub Walker. Chociaż wszystkie wyglądają inaczej, odmiany te są zaliczane do amerykańskich foxhoundów. Szacuje się, że populacja rasy wynosi około 100 000 zwierząt na całym świecie.
Podobnie jak jego bliski krewny, angielski foxhound, amerykański foxhound należy do psów gończych i jest doskonałym myśliwym, który nadaje się przede wszystkim do polowań w stadach. Jego zadaniem w polowaniu jest wytrwałe ściganie, zwłaszcza lisów, aż do ich wyczerpania. Kiedy myśliwi importowali rudego lisa do USA, mając nadzieję na bardziej ekscytujące polowania, sprzyjało to również wysiłkom hodowlanym w kierunku amerykańskiego foxhounda. Ponieważ pierwotnie występował tam tylko lis szary, który jest wolniejszy od lisa rudego, ale potrafi wspinać się na drzewa. Psy myśliwskie były szczególnie poszukiwane w okresie feudalnym, kiedy to szlachcice przekształcali całe krajobrazy w tereny łowieckie, gdzie oddawali się swojej pasji z ogromnymi sforami psów i na koniach – amerykański foxhound zwykle dobrze dogaduje się z jeźdźcami i końmi. Te rozpustne polowania skończyły się wraz z upadkiem szlachty, ale w niektórych krajach są one nadal praktykowane, na przykład we Francji. W Niemczech i Wielkiej Brytanii polowanie na lisy w stadzie jest zabronione – ale psy podążają za sztucznymi tropami podczas polowań. Podczas gdy jego brytyjscy krewni są nadal często wykorzystywani do polowań, zwłaszcza oczywiście do polowań na lisy, amerykański foxhound jest obecnie również trzymany jako pies wystawowy i w związku z tym często można go spotkać na wystawach psów. Ze względu na swój instynkt łowiecki i wielką przyjemność ruchu, nadaje się on jednak tylko w ograniczonym zakresie na psa towarzyszącego.
Wygląd
Amerykański foxhound jest przeznaczony do polowania i wytrwałego biegania – piękno nie odgrywa większej roli w doborze zwierząt hodowlanych, jednak u tego ładnego czworonoga nie jest to takie oczywiste na pierwszy rzut oka. To, że ważna jest jego kondycja oraz szybkość, pokazuje już sama budowa ciała: Sylwetka psa jest umięśniona i żylasta, z głęboką klatką piersiową, w której znajduje się odpowiednio duża objętość płuc do długich biegów. Szorstka sierść jest ściśle przylegająca, przy czym dozwolone są wszystkie jej kolory. Amerykański foxhound ma klapnięte do przodu uszy. W porównaniu ze swoim bliskim krewnym, foxhoundem angielskim, amerykański foxhound jest wyższy i nieco mniej masywny. Masa ciała waha się od 30 do 34 kilogramów przy wysokości w kłębie od 53 do 63 centymetrów. Istnieją jednak zwierzęta wystawowe, które są większe i odpowiednio cięższe: samce mogą osiągnąć wysokość w kłębie do 74 centymetrów. Nadal istnieją różne typy w obrębie rasy w zależności od zastosowania, na przykład psy „Walker” lub „July” o jednolitym umaszczeniu.
Jako pies myśliwski, amerykański foxhound jest zasadniczo dość uparty: zwierzęta są hodowane tak, aby mogły samodzielnie chodzić z dala od myśliwego, ale zawsze utrzymywać z nim kontakt. W rezultacie rasa ta jest mniej ukierunkowana na ludzi, ale zwykle wykonuje polecenia – choć bez większego entuzjazmu. Foxhoundy amerykańskie szczególnie dobrze czują się w towarzystwie innych psów w dużym stadzie. Amerykański foxhound jest często przyjazny w stosunku do obcych, ale niektóre psy wyrażają swój instynkt opiekuńczy podczas takich spotkań. Nawiasem mówiąc, psy tej rasy mają specjalną cechę, która sprawia, że ich opiekunowie mogą je rozpoznać nawet w ciemności i z dużej odległości: słyną z charakterystycznego szczekania, które brzmi raczej jak śpiew. Ze względu na jego głośność – dźwięk jest słyszalny na odległość kilku kilometrów – amerykański foxhound nie nadaje się raczej do środowiska wrażliwego na hałas. Małe zwierzęta są zwykle „zjadane” przez myśliwych – należy o tym pamiętać przed zakupem, ponieważ dorosłe psy trudno jest socjalizować z małymi zwierzętami domowymi w „rozmiarze zdobyczy”.
Amerykańskie foxhoundy potrzebują pełnowartościowego pokarmu z wysoką zawartością mięsa i niewielką ilością zboża. Sportowe czworonogi powinny otrzymywać wszystkie ważne składniki odżywcze, których potrzebują do życia odpowiedniego dla gatunku. BARF (biologicznie odpowiednia surowa dieta) to obok karmienia karmą suchą lub karmą mokrą, kolejna opcja żywieniowa dla foxhounda amerykańskiego. Metoda ta opiera się na pierwotnym żywieniu psa. Czworonogi są karmione głównie surowym mięsem, a także podrobami, owocami, warzywami, suplementami witaminowymi i mineralnymi, które razem mają replikować składniki pokarmowe ofiary. Na pytanie o potrzeby żywieniowe czworonoga nie można odpowiedzieć ogólnie w przypadku każdego psa, ponieważ wpływają na to różne czynniki, takie jak wielkość, wiek i stan zdrowia. W szczególności poziom aktywności jest kluczowym aspektem wpływającym na dietę amerykańskiego foxhounda. Im intensywniejszy wysiłek, tym większe zapotrzebowanie na energię. Po sporcie czworonogom należy zapewnić obfity posiłek. Pamiętaj również, aby zawsze zapewnić swojemu foxhoundowi dostęp do świeżej wody.
Zwróć uwagę na nadmiar kilogramów u swojego psa: Zbyt duża ilość kalorii w połączeniu z niewielką ilością ruchu u psów myśliwskich może prowadzić do nadwagi w ponadprzeciętnie szybkim tempie.
Rasa ma genetyczną predyspozycję do choroby, jaką jest małopłytkowość, czyli braku płytek krwi we krwi, przy której nawet drobne urazy mogą prowadzić do obfitego krwawienia. Poza tym niektóre psy mogą mieć predyspozycje do dysplazji stawu biodrowego – przy zakupie szczeniaka koniecznie dowiedz się o odpowiednich badaniach wstępnych od hodowców zwierząt. Średnia przewidywana długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi od 11 do 13 lat.
Pielęgnacja sierści amerykańskiego foxhounda jest bardzo prosta: Wystarczy raz w tygodniu szczotkować sierść. Aby ograniczyć fruwające po domu włosy lub pomóc psu w zmianie sierści, przydatne jest również codzienne krótkie szczotkowanie.
Wychowanie foxhounda amerykańskiego należy do doświadczonych osób już od okresu szczenięcego, ponieważ konieczne jest wzięcie pod uwagę pewnych cech rasy. Dlatego też znacznie trudniej jest wyszkolić psa tej rasy, aby był posłuszny, jeśli spędził więcej czasu z dużą sforą psów niż z ludźmi, gdy był szczeniakiem. Wszystkie czworonogi tej rasy potrzebują dużo uwagi, szkolenia i czasu, aby móc przyzwyczaić się do życia jako pies rodzinny. Amerykański foxhound jest samodzielny, a ponadto silny instynkt łowiecki. Najlepszym sposobem na dogadanie się z czworonogiem jest odpowiednie wyszkolenie go jako psa myśliwskiego. Wychowanie wymaga trochę cierpliwości, ponieważ rasa ma charakterek – zwłaszcza jeśli zwierzęta podążają za śladem ofiary.
Amerykański foxhound należy do tzw. „psów gończych” i, jak sama nazwa wskazuje, nie jest psem dla osób nie lubiących ruchu: Potrzebuje kilku godzin ćwiczeń każdego dnia. Podczas polowania amerykański foxhound może bez problemu utrzymać tempo przez pięć do sześciu godzin. Oczywiście przedstawiciele tej rasy również chętnie będą towarzyszyć ci podczas joggingu, ale to raczej nie wystarczy, aby zaspokoić potrzebę ruchu i pracy tego czworonoga. Problemem jest również to, że ze względu na swój wielki instynkt łowiecki, ten zapalony myśliwy prawie nie może biegać na zewnątrz swobodnie bez smyczy. Amerykański foxhound o niedostatecznie zaspokojonej potrzebie ruchu staje się niespokojny i nerwowy. Przedstawicielom tej rasy często zaleca się także trening posłuszeństwa.
Foxhound amerykański jest doskonałym psem myśliwskim, ale w pewnych okolicznościach nadaje się również na psa towarzyszącego. Niektórzy eksperci odradzają trzymanie tego psa jako psa towarzyszącego, chyba że profesjonalny myśliwy w rodzinie może codziennie zabierać go do pracy. Nawiasem mówiąc, to samo dotyczy jego bliskiego krewnego, angielskiego foxhounda, który również najlepiej czuje się w kompetentnych rękach myśliwych. Przyczyną tego jest wyjątkowo duża potrzeba ruchu, a także instynkt łowiecki rasy, który zwykle można wprowadzić w kontrolowany tryb tylko w ramach szkolenia psów myśliwskich. Tylko wyczerpany amerykański foxhound jest przyjemnym towarzyszem w codziennym życiu, ale niewielu opiekunów jest w stanie zaspokoić wysoką potrzebę ruchu tej rasy. Miłośnicy rasy powinni dowiedzieć się od hodowców o różnych odmianach, ponieważ psy z linii wystawowych zazwyczaj nie są tak wymagające pod względem ogromnej potrzeby ruchu, jak psy odmiany pracującej. Jednak zakup psa myśliwskiego musi być również dobrze przemyślany, ponieważ choć jest on uroczy, jego warunki utrzymania odpowiednie dla gatunku pozostają wymagające. W świecie psów istnieje wiele ras, które zazwyczaj znacznie bardziej nadają się do życia jako pies towarzyszący, a ci, którzy nie są myśliwymi i szukają psów z pewnością znajdą wśród nich odpowiednie alternatywy dla amerykańskiego foxhounda. Rasa najchętniej mieszka razem z kilkoma innymi psami – powinien być przynajmniej jeden inny pies, a najlepiej więcej. W stosunku do dzieci amerykański foxhound jest zazwyczaj przyjazny. Jednak spokojna socjalizacja z kotami lub małymi zwierzętami jest prawie niemożliwa. Amerykański foxhound nie nadaje się do mieszkania w mieście, a pomimo codziennych wypadów do lasu i na pola, psy doceniają zabezpieczony przed ucieczką ogród, w którym po całym dniu mogą spędzać czas ze swoimi psimi towarzyszami. Oczywiście ważne jest, aby rozważyć długoterminową odpowiedzialność ze wszystkimi jej konsekwencjami przed nabyciem tej rasy: zrób sobie listę kontrolną dla następujących obszarów: opieka podczas urlopu, regularne wydatki (karma dla zwierząt, lekarz weterynarii), wyposażenie podstawowe (smycz, kosz dla psa, miski, koce, szczotki itp.) oraz ewentualne wydatki specjalne w przypadku choroby. Ponadto realistycznie zaplanuj z wyprzedzeniem codzienny czas, jaki należy poświęcić czworonogowi.
Zakup amerykańskiego foxhounda
Foxhoundy amerykańskie nie są powszechne w Europie, co wiąże się z tym, że psy tej rasy z reguły trafiają w ręce profesjonalnych myśliwych. Niewielu prywatnych opiekunów psów jest w stanie sprostać wymaganiom tego ciężko pracującego biegacza. Znalezienie hodowcy amerykańskiego foxhounda może czasami być trudne, ponieważ w Europie jest ich mało. Najlepiej jest skontaktować się ze stowarzyszeniami hodowców psów w Twojej okolicy, które mogą Ci pomóc w znalezieniu odpowiedniego hodowcy. Może nawet warto przebyć ocean do kraju pochodzenia rasy, gdyż foxhoundy amerykańskie są tu znacznie bardziej rozpowszechnione. Oczywiście dobrym sposobem na poszukiwanie hodowcy jest również Internet. Upewnij się jednak, że znajdziesz hodowcę, który jest zrzeszony w stowarzyszeniu i zwraca uwagę na opiekę zdrowotną przodków Twojego wymarzonego szczeniaka. Renomowani hodowcy nie mają nic do ukrycia – zazwyczaj można poznać nie tylko szczenięta, ale także ich rodziców podczas pierwszej wizyty, a także zadać hodowcy liczne pytania. W zamian za to, będzie on miał również pewien wkład w zapewnienie, że jego protegowany wprowadzi się do domu, który będzie w stanie zaspokoić jego wysokie potrzeby. Z reguły, nie bez powodu, amerykańskie foxhoundy są przekazywane tylko osobom, które polują z psem. Karta szczepień, świadectwo zdrowia i dokumenty stanowią część przekazania. Jeśli możesz również zdecydować się na zakup dorosłego psa, najlepiej rozejrzeć się w Internecie. Istnieją stowarzyszenia zajmujące się dobrostanem zwierząt, które poświęciły się umieszczaniu psów myśliwskich, a od czasu do czasu umieszczają także amerykańskiego foxhounda lub pokrewne rasy. Najczęściej są to psy, których opiekun był przytłoczony wymaganiami dotyczącymi ćwiczeń psa myśliwskiego lub szkolenia – często wymagane jest tutaj duże doświadczenie z psami. Jeśli nie jesteś profesjonalnym myśliwym, ale podoba Ci się wygląd rasy i jej niezależny charakter, rozejrzyj się w schroniskach dla zwierząt – często są tam rasy mieszane, które wyglądają dość podobnie do amerykańskich foxhoundów, ale lepiej nadają się jako psy rodzinne.
