© Iryna / stock.adobe.com
Większość miłośników psów rozpoznaje go na pierwszy rzut oka: Alaskan Malamute, przez swoich fanów pieszczotliwie nazywany „Mali”, jest jedną z ras psów zaprzęgowych lodowatej północy. Podobnie jak husky syberyjski, rasa ta znalazła obecnie wielu zwolenników w bardziej umiarkowanym klimacie. Ten wytrwały czworonóg stawia jednak swoim opiekunom bardzo konkretne wymagania.
Jest największym i najpotężniejszym z psów zaprzęgowych, co zdradza już jego wygląd: Alaskan Malamute ma zwartą budowę, zgodną z typem szpica, z szeroką klatką piersiową i silnymi ramionami, które pozwalają mu na ciągnięcie ciężkich ładunków. Uszy psa tej rasy są raczej małe i trójkątne, oczy w kształcie migdałów, przeważnie brązowe – ale nigdy niebieskie. Malamute nosi ogon zakręcony nad grzbietem. Futro, które chroni go przed zimnem, składa się z grubego podszerstka i wystającej górnej części włosa, która jest nieco dłuższa w okolicy braków i szyi. Kolor sierści jest zazwyczaj jasnoszary do czarnego, z białymi oznaczeniami. Na kufie malamuta zwykle formuje się maska. Dopuszczalne są również osobniki całkowicie białe. Alaskan Malamute to dość pokaźne psy: Samce osiągają w kłębie około 63 cm, suki 58 cm. Te kompaktowe czworonogi ważą od 34 do 38 kilogramów.
Nazwa „Alaskan Malamute” mówi o nordyckim pochodzeniu tego psa. Nosi ją na cześć swoich pierwotnych hodowców, Mahlemut Inuit. Ten koczowniczy lud Eskimosów z północno-zachodniej Alaski potrzebował silnego, wytrzymałego i niezawodnego psa zaprzęgowego. Stworzył więc Alaskan Malamute poprzez ukierunkowaną pod kątem wydajności selekcję. Jego przodkowie są w typie szpica nordyckiego, co łączy go z jego krewnymi psami zaprzęgowymi: Do tej grupy należą pozostałe klasyczne rasy psów zaprzęgowych: Szybszy i lżejszy Siberian Husky, a także rasy samoyed i pies grenlandzki, które są mniej powszechne poza swoją ojczyzną. Psy służyły myśliwym i rybakom w ich ojczyźnie nie tylko jako zwierzęta pociągowe, ale także jako psy myśliwskie, a czasem także jako psy stróżujące.
Chociaż ten typ psa istnieje od wieków i jest jedną z pierwotnych ras psów, ukierunkowana hodowla malamutów jest praktykowana dopiero od 1926 roku. W 1935 r. oficjalnie określono wzorzec rasy, a rasa została uznana przez American Kennel Club (AKC). Były to również narodziny Alaskan Malamute Club of America (AMCA). Rasa zyskała rozgłos, ponieważ niektóre Malamuty wspierały wyprawy polarne w wieczny lód. Dziś ten silny czworonóg jest również wykorzystywany w wyścigach psów zaprzęgowych, gdzie wyróżnia się nie tyle szybkością, co ogromną wytrzymałością. To zwierzę o nordyckim pochodzeniu zdobi herb kanadyjskiego terytorium Jukonu, które graniczy z amerykańskim stanem Alaska.
Ten czworonóg potrzebuje od początku jasnych i pewnych zasad, aby nawet nie zaczynał kwestionować hierarchii w domowym stadzie – bo to może być bardzo nieprzyjemne dla opiekunów w przypadku psa tej postury. Aby go szkolić, potrzeba doświadczenia z psami i cierpliwości. Musisz w sposób pewny pokazać Alaskan Malamute, że to Ty jesteś prawowitym dwunożnym przywódcą – inaczej będzie próbował zająć to miejsce, bo rasa ta ma tendencję do dominacji. Gdy zdobędziesz jego sympatię i aprobatę, Twój dumny pies zaprzęgowy zwykle będzie współpracował.
Wychowanie powinno odbywać się z pełną miłości konsekwencją – surowość nie sprawdzi się u tego wrażliwego czworonoga. Pamiętaj również: Tylko Malamute ćwiczony fizycznie może być dobrze wychowany – w przeciwnym razie pies zaprzęgowy będzie szukał innego ujścia energii, co w większości przypadków nie będzie budziło radości jego opiekuna. Zalecana jest również intensywna socjalizacja ze strony hodowcy, aby Twój kompan mógł dobrze dogadać się z innymi psami podczas codziennych spacerów. Warto socjalizować alaskana, odwiedzając szkoły i zajęcia sportowe dla psów.
© liliya kulianionak / stock.adobe.com
Malamut powinien mieć możliwość, w zależności od swoich potrzeb, regularnej pracy jako zwierzę pociągowe w zaprzęgu lub też przy wozie. Ten zawodnik wytrzymałościowy z północy jest raczej silny niż szybki, co można odpowiednio wykorzystać. Przeciąganie ciężarów zyskuje coraz większą popularność wśród miłośników Alaskan Malamute w rejonach, gdzie jest mało śniegu. Tam czworonożny przyjaciel ciągnie wózek z obciążnikami dostosowanymi do jego masy ciała, które są zwiększane stosownie do jego siły. Jak wszystkie wymagające sporty, weight pulling (przeciąganie ciężarów) powinien być trenowany tylko z dorosłymi psami zaprzęgowymi w wieku 15 miesięcy lub starszymi.
Ponadto dorosły pies nigdy nie powinien być zbytnio forsowany, aby pozostać zmotywowanym i zdrowym przez cały czas. Rasa ta nie nadaje się do szkolenia psów obronnych ze względu na skłonność do dominacji i często nie może być wyprowadzana na spacer bez smyczy, ponieważ instynkt łowiecki jest po prostu zbyt silny. Jednak mimo to lubi długie wędrówki.
Aby kupić zdrowego Alaskan Malamute, konieczne jest znalezienie hodowcy posiadającego wiedzę i poczucie odpowiedzialności za czworonogi. Kupuj szczeniaki tylko od renomowanych hodowców, którzy są członkami związków i mogą przedstawić odpowiednie badania dotyczące zdrowia rodziców piesków. Na przykład istotne są testy na dysplazję stawu biodrowego, która może występować częściej u psów tej wielkości. Do zdrowia stawów pupila przyczynisz się, karmiąc i ćwicząc psa w sposób odpowiedni dla gatunku. Rasa może być również podatna na karłowatość i dermatozę cynkozależną – chorobę skóry spowodowaną zmniejszonym wchłanianiem cynku w jelitach. Objawia się ona między innymi w postaci zaczerwienienia, łupieżu i wypadania włosów. Terapia polega zwykle na podawaniu soli cynkowej – czasami w połączeniu z dietą niskowapniową.
Ze względu na swoją budowę i ocieplającą sierść, która jest doskonale przystosowana do zimnych warunków panujących w jego ojczyźnie, Alaskan Malamute nie toleruje upałów. Unikaj dużego wysiłku już przy temperaturze od 15 stopni i upewnij się, że latem Twój zwierzak z północy będzie miał chłodne miejsce do odpoczynku. W dobrym zdrowiu czworonóg ten może osiągnąć wiek około 12 lat.
Oczywiście, Alaskan Malamute powinien mieć zagwarantowaną odpowiednią dla gatunku dietę – a składa się ona z dużej ilości mięsa. Wybierz karmę dla psów o jak największej zawartości mięsa, aby w zdrowy sposób pokryć zapotrzebowanie Twojego towarzysza na białko. Na duże ilości zbóż nie ma miejsca w pełnowartościowej karmie. Dotyczy to zarówno karmy suchej, jak i mokrej. Jak wszystkie duże psy, Alaskan Malamute potrzebuje przerwy na trawienie po jedzeniu, w przeciwnym razie istnieje ryzyko wystąpienia zagrażającego życiu skrętu żołądka. Dlatego zawsze karm psa dopiero po ćwiczeniach, a następnie pozwól mu odpocząć. Dorosłym Alaskan Malamutom wystarczą dwie porcje pokarmu dziennie, dorastające czworonogi powinny być karmione do czterech razy dziennie. Pamiętaj, aby dostosować ilość karmy do rzeczywistego zapotrzebowania energetycznego psa i zwracać uwagę na jego szczupłą sylwetkę. Jeśli chcesz nagrodzić malamuta smakołykiem, podawaj zdrowe przekąski bez cukru, np. dentystyczne. Suche gryzaki zaspokoją jego naturalną potrzebę żucia. Upewnij się, że Twój czworonożny przyjaciel zawsze ma dostęp do wystarczającej ilości wody – pamiętaj, aby koniecznie zabrać ją ze sobą na dłuższe wyprawy.
Chociaż sierść tej rasy jest łatwa w pielęgnacji, Alaskan Malamute traci dużo sierści. Regularne czesanie ma zatem w przypadku tej rasy zdecydowanie sens. W ten sposób pomagasz mu pozbyć się nadmiaru włosów. Szczególnie wiosną i jesienią, kiedy sierść się zmienia, pies zaprzęgowy traci podszerstek niemalże w kępkach. Jeśli jego włosy zabrudzą się, zwykle wystarczy wyczesać je na sucho. Tylko w wyjątkowych wypadkach należy psa umyć – wtedy należy też użyć łagodnego szamponu dla psów. Regularnie sprawdzaj uszy i, jeśli to konieczne, czyść je specjalnym środkiem do czyszczenia uszu dostępnym w specjalistycznych sklepach. Niektórzy opiekunowie psów decydują się na mycie zębów specjalną szczoteczką do zębów dla psów i pastą do czyszczenia zębów. Jeśli masz taką możliwość, staraj się już przyzwyczaić szczeniaka do takiego codziennego rytuału pielęgnacyjnego. Szczotkowanie zębów psa jest również uważane za najskuteczniejszą metodę zapobiegania kamieniowi nazębnemu i związanym z nim chorobom wtórnym. Regularnie sprawdzaj długość pazurów i w razie potrzeby skracaj je za pomocą specjalnych cążek.
© deviddo / stock.adobe.com
Silny pies z północy stawia przed potencjalnymi właścicielami wysokie wymagania: Jest to pies dla doświadczonych osób, które dobrze poradzą sobie z jego dominującym charakterem i będą potrafili spokojnie doprowadzić go do posłuszeństwa, co jest szczególnie ważne ze względu na jego siłę. Ten aspekt zdecydowanie powinien zostać uwzględniony w rozważaniach przed zakupem Alaskan Malamute, ponieważ jest on przez wielu niedoceniany. To samo dotyczy ogromnej potrzeby ruchu u tych czworonożnych sportowców wytrzymałościowych.
Rasa z bezkresu Alaski nie nadaje się do miasta ani do mieszkania – malamut potrzebuje przestrzeni i dużo przyrody. Najlepiej trzymać go na zewnątrz na bezpiecznie ogrodzonym terenie z zadaszeniem, gdy jest w stadzie z innymi psami. Możliwe jest również trzymanie go jako psa rodzinnego – w obu przypadkach będzie potrzebował dużo kontaktu z człowiekiem.
Oczywiste jest, że pies ten nie nadaje się do ciepłych krajów, ponieważ będzie cierpiał z powodu upałów. Pamiętaj o tym, planując wakacje na południu i zostaw Alaskan Malamute w domu pod fachową opieką.
Przed wprowadzeniem się alaskana oszacuj czas i koszty tak realistycznie, jak to tylko możliwe, ponieważ nowy czworonożny przyjaciel z pewnością pochłonie i spowoduje ich wiele: Pies zaprzęgowy potrzebuje dużo czasu na spacery i ćwiczenia – nie można także zaniedbać pielęgnacji i pieszczot. Oprócz jednorazowych wydatków na psa od renomowanego hodowcy, należy ponieść również koszty podstawowego wyposażenia oraz, w razie potrzeby, wyposażenia dla psa pociągowego lub zaprzęgowego. Koszty stałe obejmują koszt pełnowartościowej karmy, badań weterynaryjnych, w tym szczepień i odrobaczenia, a także podatek od psa i ubezpieczenie OC psa. Ubezpieczenie zdrowotne zwierząt może też być sensownym rozwiązaniem.
Po Siberian Husky’m, Alaskan Malamuty należą do najczęściej spotykanych psów zaprzęgowych, ale nie są one jednak tak powszechne, jak ich mniejsi krewni. Niemniej, w większości krajów stosunkowo szybko można znaleźć renomowanego hodowcę, który spodziewa się miotu. Odwiedź hodowcę w jego domu i dowiedz się więcej o jego celach hodowlanych i opiece zdrowotnej. Hodowca powinien w każdym przypadku należeć do związku i przekazywać swoje szczenięta tylko z metryką rodowodową ze związku należącego do FCI. Tylko w ten sposób możesz mieć pewność, że otrzymujesz czystej krwi Alaskan Malamute, którego rodzice zostali wybrani do hodowli pod względem typu, charakteru i zdrowia. Nigdy nie kupuj szczeniąt o podejrzanym pochodzeniu – nawet z litości. Kto kupuje w ten sposób szczeniaki, wzmacnia rynek dla kolejnych „pseudohodowli”.
Jeśli szukasz dorosłego Alaskan Malamute, możesz zajrzeć do schroniska dla psów nordyckich – może rasa mieszana również zdobędzie Twoje serce. Wybierz psa, który będzie odpowiadał Twoim warunkom życia i doświadczeniom z psami. W razie potrzeby skontaktuj się ze związkami psów nordyckich, które mogą pomóc Ci znaleźć Alaskan Malamute. Najlepiej umówić się na spotkanie, na którym Ty i Twój czworonożny przyjaciel będziecie mogli w spokoju poznać się, „obwąchać” nawzajem i określić wspólny potencjał na stworzenie dream teamu.
