© Mary Swift / stock.adobe.com
Alaskan klee kai wygląda jak miniaturowy husky.
Alaskan klee kai (w skrócie AKK) to stosunkowo młoda rasa z USA. Określenie „klee kai” pochodzi z języka Inuitów i można je przetłumaczyć jako „mały pies”. Przodkami tego pełnego energii czworonoga są psy zaprzęgowe, takie jak alaskan husky, co wyjaśnia jego temperamentność i dużą potrzebę ruchu.
Przedstawicieli tej rasy można opisać jako miniaturowe husky. Z wyglądu przypominają swoich większych krewnych – alaskan husky oraz husky syberyjskiego. Czworonogi te jednak mogą być również średniej wielkości i są hodowane jako psy do towarzystwa w następujących odmianach:
Ich gęsta, dwuwarstwowa sierść składa się z miękkiego, ocieplającego podszerstka i pokrywającego go, grubego włosa okrywowego. Większość przedstawicieli tej rasy jest krótkowłosa i występuje w czerwono-białym, czarno-białym i szaro-białym umaszczeniu. Niepożądane są natomiast egzemplarze jednobarwne.
Na głowie w kształcie klina znajduje się maska, która wyraźnie wyróżnia się na białym tle.
Alaskan klee kai różni się od huskiego nie tylko wielkością, ale również stosunkowo dużymi stojącymi uszami i wysoko osadzoną talią. Jest zbudowany atletycznie, proporcjonalnie i jest nieco dłuższy niż wyższy.
Oczy w kształcie migdałów mogą występować w wielu kolorach, zdarzają się także oczy różnokolorowe („odd-eyed”). Owłosiony ogon jest zawinięty na grzbiecie i opada na jego środek lub na bok. Zęby są białe i mocne, a zgryz nożycowy.
Można go łatwo pomylić z hybrydowym pomskym, który jest również określany mianem miniaturowego husky. Niektóre organizacje hodowlane uznają jednak alaskan klee kai za niezależną rasę.
Pomsky należy natomiast do tak zwanych psów designerskich i jest wynikiem skrzyżowania szpica miniaturowego i husky syberyjskiego.
Alaskan klee kai jest żywiołowym, pełnym energii psem, ale jeśli ma zapewnioną odpowiednią ilość ruchu i zajęcia, w domu pokazują swoją wrażliwą i kochającą stronę.
W przeciwnym razie jednak może stać się nerwowy i spięty, a także rozwinąć pewne zachowania destrukcyjne.
Psy te są inteligentne, elastyczne, chętne do nauki i przejawiają wyraźną chęć do zadowalania swojego opiekuna, co znacznie ułatwia ich wychowanie, również w przypadku osób niemających dużego doświadczenia w szkoleniu czworonogów. Najlepsze rezultaty można osiągnąć za sprawą konsekwentnego, ale delikatnego treningu oraz pozytywnego wzmocnienia.
Ciekawski i wierny z natury alaskan klee kai może być psem rodzinnym, ale nie należy go zostawiać samego z małymi dziećmi, ponieważ może reagować nieodpowiednio na nieostrożne zachowanie maluchów.
Koty i małe zwierzęta, takie jak króliki może natomiast postrzegać jako swoje ofiary – posiada bowiem silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Aby był w stanie dzielić z nimi gospodarstwo domowe musi zostać do tego przyzwyczajony już w wieku szczenięcym.
Dobrze zsocjalizowany AKK jest z reguły bardzo towarzyski i nie będzie miał nić przeciwko wspólnemu mieszkaniu z innymi psami.
Wobec obcych pies ten jest nieufny, co czyni go również doskonałym psem stróżującym.
Od czasu do czasu lubi poszczekać i zwracać na siebie uwagę innymi odgłosami, takimi jak wycie czy skomlenie.
W przeciwieństwie do swoich większych krewnych, alaskan klee kai może z powodzeniem być trzymany w mieszkaniu, pod warunkiem oczywiście, że ma zapewnioną odpowiednią ilość ruchu. Jeśli ma do dyspozycji dom z ogrodem, musi być on dobrze zabezpieczony przed ucieczką. Kiedy bowiem alaskan klee kai zauważy potencjalną zdobycz, często daje się ponieść instynktowi. Dlatego też podczas spacerów powinien być spuszczany ze smyczy wyłącznie, jeśli niezawodnie przychodzi na komendę.
Temperamentne i mądre psy, takie jak AKK, muszą mieć zapewnione wyzwania fizyczne i umysłowe. Świetnie odnajdują się więc w psich sportach, takich jak agility, obedience czy dock diving.
Warto wiedzieć: Chociaż wśród jego przodków znajdują się psy zaprzęgowe, ze względu na swoje niewielkie gabaryty nie jest idealnym kandydatem na zawodnika w sporcie psich zaprzęgów.
Dużo więcej przyjemności będzie natomiast czerpał z długich spacerów, urozmaiconych zabaw z aportem czy tropienia.
Krótka sierść tego amerykańskiego czworonoga nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Ze względu na dość gruby podszerstek potrzebuje natomiast regularnego szczotkowania w okresie linienia, aby usunąć luźne włosy. Kąpiele nie są zazwyczaj konieczne w jego przypadku.
Jeśli chodzi o żywienie również nie stawia on przed swoim opiekunem dużych wymagań: Nie przejawia skłonności do alergii pokarmowych ani nadwagi.
Ważne jest natomiast, aby podawana mu karma była wysokiej jakości. Nie ma znaczenia czy będzie ona w postaci mokrej, suchej, czy surowej (BARF) – to zależy tylko od preferencji opiekuna. Przy obliczaniu dziennej racji pokarmowej należy uwzględnić czynniki takie jak wiek, waga i poziom aktywności zwierzęcia.
Ogólnie rasa ta uważana jest za zdrową i wytrzymałą. Jednak jej przedstawiciele hodowani są w sposób kontrolowany dopiero od około 30 lat, co oznacza, że niewiele wiadomo na temat ewentualnych chorób dziedzicznych.
Sporadycznie mogą pojawiać się w ich przypadku choroby wątroby oraz serca, problemy z tarczycą, zwichnięcie rzepki, a także zaćma. Czasami spotyka się również tak zwany niedobór czynnika VII, czyli wrodzone zaburzenie krzepnięcia krwi.
Średnia długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi około 14 lat.
Za założycielkę rasy uważa się Amerykankę Lindę S. Spurlin. Zaczęła ona krzyżować różne rasy na początku lat 70-tych, z zamiarem stworzenia małego psa do towarzystwa o wyglądzie husky.
W procesie tym oprócz alaskan husky i husky syberyjskiego swój udział miał american eskimo dog oraz schipperke. W przeciwieństwie do swoich nordyckich krewnych, AKK nie jest psem pracującym, ale wiernym towarzyszem dla singli, par i rodzin.
Obecnie najbardziej popularny jest w USA, gdzie został uznany przez stowarzyszenia, takie jak United Kennel Club (UKC) i American Rare Breed Association (ARBA). Dotychczas nie został natomiast uznany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).
© Kablonk Micro / stock.adobe.com
W Europie psy te należą do rzadkości, dlatego będzie ciężko znaleźć profesjonalną hodowlę, która działa zgodnie ze standardami amerykańskich stowarzyszeń hodowlanych.
Chcąc więc kupić AKK, należy śledzić plany hodowlane hodowców i zgłosić swoje zainteresowanie szczenięciem z odpowiednim wyprzedzeniem. Ze względu na niską liczebność miotów, cena zdrowego, rasowego pieska może być dość wysoka i wynosić od 1.000 do nawet 4.000 euro.
Z alaskan klee kai nie sposób się nudzić. Ten nieco zuchwały, figlarny pies jest gotowy na niemal każdą zabawę. Pomimo swoich stosunkowo niewielkich rozmiarów, ma dużą potrzebę ruchu. Dlatego, jeśli szukasz spokojnego psa do towarzystwa, lepiej rozważ inną rasę.
| Cechy szczególne: | Pies do towarzystwa z Alaski, wizualnie przypominający husky. Rasa nie została uznana przez FCI. |
| Charakter: | temperamentny, czujny, inteligentny, żywiołowy |
| Wysokość w kłębie: | toy: Do 33 cm miniatura: 33 do 38 cm standard: 38 do 42 cm |
| Waga: | toy: Do 4,3 kg miniatura: Do 7 kg standard: Do 10 kg |
| Sierść: | najczęściej krótka, z bujnym podszerstkiem |
| Umaszczenie: | dwukolorowe czerwono-białe, czarno-białe lub szaro-białe |
| Pielęgnacja sierści: | niewymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pies dla początkujących: | raczej tak |
| Szczekanie: | okazjonalne |
| Długość życia: | ok. 14 lat |
| Typowe choroby: | choroby wątroby, serca, problemy z tarczycą, zwichnięcie rzepki, zaćma |
| Cena: | ok 1.000–4.000 euro |
| Pochodzenie: | USA |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
