© annaav / stock.adobe.com
Czy dwa lub nawet trzy psy są lepsze niż jeden? Opiekunowie psów potwierdzają.
Wielu miłośników psów zastanawia się nad posiadaniem drugiego, a nawet trzeciego psa. Zalety posiadania kilku psów są oczywiste: Twój podopieczny ma zawsze towarzystwo do zabawy, a niepewne siebie zwierzęta mogą brać przykład ze swoich odważniejszych psich kolegów.
Niemniej, istnieją pewne ryzyka związane z pojawieniem się kolejnego czworonoga w domu. Zaliczamy do nich na przykład zaostrzenie się problemów związanych z budowaniem więzi.
Gdy dwa psy tworzą swoje stado, składające się z ośmiu lub więcej łap, zwracają uwagę przede wszystkim na siebie i przejmują od siebie różne wzorce zachowań – niekoniecznie te pozytywne.
Jeśli więc nie potrafisz poradzić sobie ze szkoleniem jednego psa i liczysz na to, że kolejny zwierzak pomoże mu wyjść na prostą i ułatwi jego wychowanie, możesz się rozczarować.
Wprost przeciwnie: W przyszłości problemy behawioralne Twoich podopiecznych mogą się podwoić. O kolejnym psie należy pomyśleć zatem jedynie wówczas, gdy Twój obecny pupil nie sprawia problemów wychowawczych.
Nie tylko w kwestii szkolenia posiadanie kilku psów może wiele zmienić. Czy Twój obecny opiekun psa ma pod opieką jeszcze inne psy? Czy możesz wziąć ze sobą w podróż oba psy? Czy masz wystarczająco dużo miejsca w samochodzie? Warto pamiętać, że drugi pies oznacza także podwójne wydatki związane z karmą i lekarzem weterynarii.
Abstrahując od powyższego, posiadanie kilku psów ma również swoje zalety. Najważniejsza z nich wynika z faktu, że psy to zwierzęta stadne, co oznacza to, że kiedy wyjdziesz z domu na przykład do pracy, pies w towarzystwie nie będzie się nudził.
Jeśli dwa psy dobrze się rozumieją, mogą do woli szaleć, bawić się ze sobą i przytulać do czasu Twojego powrotu. Ponadto, lękliwy pies może nabrać pewności siebie z drugim czworonogiem u boku.
Co co zasady, nie ma przeciwwskazań, aby również początkujący rozważyli taką możliwość. Jeśli myślisz o przygarnięciu rodzeństwa, zapytaj hodowcę o indywidualne cechy każdego z nich. Wspólnie na pewno znajdziecie odpowiednią parę, która będzie się ze sobą dobrze czuła.
Należy jednak pamiętać, że posiadanie kilku psów może być nie lada wyzwaniem – zwłaszcza dla mniej doświadczonych osób. W końcu Twoim zadaniem będzie jednoczesne wychowywanie dwóch psich dzieci. Warto w takiej sytuacji poszukać wsparcia w szkołach dla psów i u trenerów.
© KDImages / stock.adobe.com
Idealny partner Twojego psa musi nadawać na tych samych falach co on i stanowić jego uzupełnienie. Prawdopodobieństwo stworzenia duetu idealnego możesz zwiększyć, dokonują przemyślanego wyboru.
Najlepiej byłoby, gdyby pierwszy pies był już dorosły i różnica wieku między czworonogami wynosiła od 15 miesięcy do trzech lat. Wówczas szanse na to, że ich koegzystencja będzie udana są znacznie większe.
Trzymając kilka psów w domu nie bez znaczenia jest również ich płeć – dwa psy zazwyczaj dogadują się lepiej niż dwie suczki, a najmniejszych problemów należy się spodziewać w przypadku psa i suczki.
Jeśli jednak nie chcesz mieć niespodziewanego potomstwa, pomyśl zawczasu o zabiegu kastracji lub sterylizacji.
Pamiętaj, że nowo przybyły szczeniak będzie wzorował się na psie rezydencie, co oznacza, że jeśli jest on lękliwy , może przenieść swoje lęki na drugiego psa.
Czasami z kolei pies rezydent może przejąć pewne zachowania nowego lokatora. Jeśli ten jest towarzyski i jednocześnie pewny siebie, da psu rezydentowi poczucie bezpieczeństwa.
Zasadniczo, oba psy powinny mieć podobny temperament. Warto również rozważyć tymczasową opiekę nad drugim psem. Jeśli dogada się z psim rezydentem, będzie mógł zostać w jego domu.
Również przed przygarnięciem szczenięcia musisz dowiedzieć się od hodowcy czy pies danej rasy i jego charakter będzie pasował do Twojego podopiecznego. Nowo przybyłe szczenięta na ogół bez problemu podporządkowują się zastanej sytuacji. Jeśli jednak masz co do tego jakiekolwiek wątpliwości, nie decyduj się na największego łobuziaka w miocie.
Na przykład nowy młody psi lokator z reguły od razu zaakceptuje wyższą pozycję starszej suczki, hierarchia w stadzie będzie więc jasna od samego początku.
Nie wszystkie czworonogi przyjmą nowego przybysza z merdającym ogonem. Wielu z nich będzie postrzegało go jako intruza w swoim znanym otoczeniu i będzie sprawiało wrażenie jakby tylko czekało aż w końcu sobie pójdzie.
Dlatego nie zaniedbuj swojego dotychczasowego pupila – wchodząc do domu, witaj go jako pierwszego, pozwól mu mieć swoje miejsca odpoczynku i zabawki. Dzięki temu nie będzie czuł, że jego pozycja w stadzie jest w jakikolwiek sposób zagrożona.
Poinformuj gości, którzy przyjdą do Ciebie, aby poznać nowego zwierzaka, żeby zanim zaczną przytulać szczeniaka, najpierw przywitali się z psem rezydentem.
Należy pamiętać, że między psami jest określona hierarchia, którą trzeba akceptować. Jeśli bowiem będziesz faworyzować niższego rangą czworonoga, będzie to źródłem konfliktów.
Trzymanie i wychowywanie kilku psów pod jednym dachem może być na początku czasochłonne, zwłaszcza jeśli chodzi o spacery. Trzeba je bowiem wyprowadzać pojedynczo. Twój nowy pupil powinien spędzać dużo czasu sam z Tobą, aby nauczyć się posłuszeństwa i zbudować więź.
W miarę postępów w tym zakresie możesz spróbować powoli wychodzić z dwoma psami razem. Podczas szkolenia nie można oczywiście pomijać psa rezydenta, więc czas niezbędny na przechadzki może się podwoić.
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
