© spyrakot / stock.adobe.com
Objawy alergii na psy u niektórych osób podobne są do kataru siennego.
Po kontakcie z psem odczuwasz świąd skóry lub masz problemy oddechowe? Może to oznaczać, że cierpisz na alergię na psy. W poniższym tekście wyjaśniamy, w jaki sposób można zdiagnozować alergię na psy u człowieka, czy jest niebezpieczna i jak można złagodzić jej objawy.
O alergii mówimy, gdy układ odpornościowy jest wrażliwy na określone białka pochodzące od psa. Wiele osób uważa, że źródłem alergii jest sierść czworonoga, a prawda jest taka, że ludzki organizm nie reaguje na sierść zwierzaka, ale na pewne alergeny, dlatego określenie „alergia na sierść psów” jest w rzeczywistości niepoprawne. Niemniej, alergia na psy jak najbardziej istnieje.
Objawy alergii na psy są w wielu przypadkach łagodniejszej niż na przykład objawy alergii na owady. Nie oznacza to jednak, że u niektórych pacjentów objawy nie mogą być poważne. Wręcz przeciwnie, istnieje nawet prawdopodobieństwo wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego – najcięższej postaci alergii, która nieleczona może zagrażać życiu.
W 2013 roku w Instytucie im. Roberta Kocha w Berlinie zbadano, jak powszechne są alergie na psy w populacji niemieckiej. Naukowcy odkryli, że około 7% dorosłych jest wrażliwych na sierść psów, ale jedynie niecałe 30% z nich wykazuje reakcje alergiczne.
Warto wiedzieć: Alergia na psy występuje zdecydowanie rzadziej niż alergia na roztocza kurzu domowego.
© Sandra / stock.adobe.com
Przebieg alergii na psy jest zazwyczaj dużo łagodniejszy niż w przypadku innych alergii, a jej objawy przypominają katar sienny. Pacjenci z łagodną alergią przejawiają następujące objawy:
W niektórych przypadkach jednak alergia na psy może wywoływać poważniejsze objawy. Oznaką zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego jest na przykład świąd i zaczerwieniona skóra oraz duszność. W takiej sytuacji należy natychmiast skontaktować się ze specjalistą.
Jeśli cierpisz na alergię, która coraz bardziej Cię ogranicza, nie zwlekaj z wizytą u lekarza. Nieleczone alergie mogą bowiem pogarszać się z biegiem czasu.
Aby ułatwić specjaliście postawienie diagnozy, warto prowadzić dzienniczek alergii przez kilka dni lub tygodni. Codziennie zapisuj, czy i kiedy wystąpiły problemy. Notuj także przyjmowane leki.
Jeśli podejrzewasz u siebie alergię, możesz wykonać testy alergiczne u alergologa.
Uwaga: Można również skorzystać z domowego testu na alergię na psy, jednak specjaliści odradzają poleganie wyłącznie na nim.
Istnieją dwa sposoby wykrywania alergii na psy u człowieka za pomocą testów skórnych:
Innym sposobem potwierdzenia podejrzenia alergii na psy jest badanie krwi. Test RAST polega na pobraniu próbki krwi, która następnie analizowana jest pod kątem obecności określonych przeciwciał.
W tym przypadku lekarz aplikuje alergeny bezpośrednio na błonę śluzową nosa. Obecnie jest rzadko przeprowadzana, ponieważ w najgorszym wypadku może wywołać poważne reakcje alergiczne.
Najprostszym sposobem na złagodzenie objawów alergii na psy jest naturalnie ograniczenie kontaktu z czworonogami do minimum. Jednak, jeśli dzielisz już gospodarstwo domowe ze zwierzakiem, to nie będzie takie łatwe.
W takim wypadku postaraj się, aby pies nie lizał Cię po twarzy i regularnie myj ręce. Można także skorzystać z poniższych środków.
Wydawane na receptę leki antyhistaminowe lub kortyzon dostępne są w postaci kropli do oczu, maści oraz tabletek. W razie duszności można sięgnąć po leki wziewne zawierające beta2-mimetyki.
Uwaga: Należy pamiętać, że leki te nie leczą alergii, a jedynie łagodzą jej skutki.
Jeśli pomimo zastosowanych leków przeciwalergicznych objawy nadal są silne i uciążliwe, można poddać się odczulaniu, podczas którego lekarz podaje alergen w coraz większych dawkach przez kilka miesięcy lub nawet lat.
Alergen ma postać kropli pod język lub zastrzyku podskórnego. Stopniowo proces ten prowadzi do tego, że układ odpornościowy przestaje rozpoznawać alergen jako obcy i zaczyna go tolerować.
Alergia pojawia się, gdy układ odpornościowy reaguje nadmiernie na alergeny produkowane przez organizm psa. Alergeny te znajdują się nie tylko w skórze i sierści, ale również w ślinie i odchodach zwierzęcia.
Jeśli sierść i ślina rozprzestrzenią się po mieszkaniu, mogą spowodować występowanie trwałych objawów, nie tylko w wyniku bezpośredniego kontaktu z psem.
Alergię na psy u człowieka mogą wywoływać różne alergeny, a najczęstszym z nich jest tak zwany Can f 1.
Alergia na psy jest zazwyczaj alergią typu 1, tak zwaną natychmiastową reakcją alergiczną. Przy pierwszym kontakcie z psami i alergenami, organizm ocenia je jako obce. Jeśli ponownie mamy z nimi kontakt, układ odpornościowy zareaguje nadmiernie, wytwarzając przeciwciała i uwalniając histaminę. Proces ten powoduje obrzęk błon śluzowych i rozszerzenie naczyń krwionośnych.
Miłośnicy psów cierpiący na alergię muszą być świadomi, że alergia na psy sama nie zniknie. Można jednak podjąć środki, mające na celu złagodzenie występujących objawów.
Rokowania są zazwyczaj pomyślne po przejściu procesu odczulania. W tej kwestii najlepiej skonsultować się z lekarzem.
Alergia może pojawić się w każdym momencie naszego życia, dlatego w zasadzie nie istnieje skuteczny sposób, aby jej zapobiec. Można jedynie stosować leczenie objawowe lub wspomniane odczulanie.
Niektóre rasy psów mają większy potencjał uczulający niż inne, w związku z czym alergicy muszą wybierać te, które wytwarzają jak najmniej alergenów. Jednak zanim zdecydujemy się na psiego towarzysza, warto sprawdzić, czy wspólne mieszkanie jest w ogóle możliwe.
Jeśli pomimo alergii na psy masz z nimi kontakt, regularnie wietrz mieszkanie, dbaj o higienę rąk i jak najczęściej usuwaj alergeny, odkurzając i myjąc podłogę, piorąc dywany, meble tapicerowane i pozostałe powierzchnie.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
