© sopradit / stock.adobe.com
Osłuchując i opukując brzuch królika, lekarz weterynarii może wykryć obecność nadmiernej ilości gazów jelitowych.
Królik wyciąga przed siebie wszystkie łapy i i uderza nimi o podłoże? W takiej sytuacji należy jak najszybciej udać się z nim do lekarza weterynarii. Mogą to być bowiem objawy wzdęć. W poniższym artykule wyjaśniamy, jak można pomóc cierpiącemu na tę dolegliwość królikowi i jak jej zapobiegać.
Jeśli jelito jest rozdęte do tego stopnia, że dochodzi do zwężenia otaczających go naczyń krwionośnych, pojawiają się trudności z odpływem krwi, która gromadzi się w jednym miejscu zamiast docierać do pozostałych części ciała. Niedotlenione odcinki jelita mogą obumrzeć lub pęknąć, powodując ryzyko wystąpienia krwotoku i śmierci królika w wyniku wstrząsu hipowolemicznego, wywołanego utratą dużej ilości krwi.
W wyniku nagromadzonych gazów jelitowych układ pokarmowy królika nadyma się tak, że powoduje powiększenie objętości brzucha i jego twardość. Zwierzę odczuwa silny ból i układa się w pozycji leżącej z wygiętym grzbietem.
Wyciąga przy tym łapki przed siebie i zgrzyta zębami.
Wzdęć u królika nie należy lekceważyć – jeśli nie zostaną w porę rozpoznane, zwierzę może umrzeć w wyniku wstrząsu.
© Sergej Razvodovskij / stock.adobe.com
Jeśli zwierzę odczuwa silny ból lub traci przytomność, trzeba jak najszybciej udać się z nim do lekarza weterynarii. Będzie on chciał dowiedzieć się, kiedy królik jadł swój ostatni posiłek i jak długo występują u niego objawy.
Jednocześnie zbada ogólny stan jego zdrowia, mierząc temperaturę ciała za pomocą termometru. Jest to bardzo istotne z punktu widzenia rozpoznania stanu ostrego.
Następnie przejdzie do badania palpacyjnego jamy brzusznej. Jeśli okaże się, że brzuch jest twardy i mocno wzdęty, problem może leżeć w przewodzie pokarmowym. Wypełnienie jelita gazami lekarz weterynarii stwierdzi na podstawie opukiwania. Szybkie zabieranie łapek lub poruszanie głową będzie oznaczało, że jest to dla zwierzęcia bolesne, a stłumiony dźwięk słyszalny w jego wnętrzu będzie wskazywał na nagromadzone w brzuchu powietrze.
Aby potwierdzić swoje przypuszczenia lekarz weterynarii wykona zdjęcie rentgenowskie, dzięki któremu będzie mógł dokładniej przyjrzeć się temu, co dzieje się w jamie brzusznej – na zdjęciu powietrze będzie widoczne w kolorze czarnym. Miazga pokarmowa będzie natomiast uwidoczniona w kolorze jasnym. Dzięki temu można wykluczyć przeciążenie żołądka, które wywołuje podobne objawy do wzdęć.
Ważne: Wzdęcia są stanem nagłym, dlatego nie należy ich bagatelizować i natychmiast skonsultować się ze specjalistą, który spróbuje złagodzić je delikatnym masażem brzucha. Jeśli to nie pomoże, sięgnie po leki za wzdęcia (np. simeticon) lub pobudzające trawienie (np. metoclopramid). Jeśli to również nie przyniesie oczekiwanej poprawy, gazy mogą zostać usunięte z przewodu pokarmowego przy użyciu zgłębnika dożołądkowego lub dojelitowego.
W przypadku, gdy królik jest nieprzytomny, konieczne będzie ustabilizowanie krążenia za pomocą wlewów dożylnych i tlenoterapii. Dodatkowo, królik otrzyma leki przeciwbólowe i przez kilka dni po zabiegu konieczne będzie karmienie go sondą lub strzykawką.
Wzdęcia to bardzo niebezpieczna i bolesna dolegliwość układu trawiennego królików. Powstaje w wyniku nagromadzenia się zbyt dużej ilości powietrza w przewodzie pokarmowym i powoduje zwężenie otaczających go naczyń krwionośnych.
Przyczyn może być wiele:
Aby w układzie trawiennym zwierzęcia nie gromadziło się powietrze, nie należy podawać mu bogatego w węglowodany lub sfermentowanego pokarmu (np. świeżej trawy czy zielonki). Uważać trzeba również na to, aby pokarm nie zawierał trujących roślin oraz na bieżąco usuwać niezjedzone resztki jedzenia.
Poza tym, królik powinien być regularnie badany przez lekarza weterynarii, na przykład pod kątem ewentualnych was zgryzu czy chorób stomatologicznych.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
