© Todorean Gabriel / stock.adobe.com
Ropień może powstać u królika między innymi na szczęce.
Ropnie to częsta przypadłość u królików, zwłaszcza w okolicy szczęki. Po czym rozpoznać ropień u królika i jak go leczyć? Odpowiedź znajdziesz w poniższym artykule.
Jeśli u zwierzęcia pojawi się ropień, uniemożliwiający mu pobieranie pokarmu, sytuacja staje się niebezpieczna. Układ trawienny tych zwierząt może bowiem funkcjonować prawidłowo jedynie wówczas, gdy nieprzerwanie dostarczane mu są nowe porcje jedzenia, które przemieszczają dalej już znajdującą się w żołądku treść pokarmową.
Jeżeli proces trawienia zostanie zaburzony, może dojść do rozdęcia żołądka i jelit, które w najgorszym wypadku mogą pęknąć. Dlatego tak ważne jest, aby w przypadku zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Typowym objawem tej dolegliwości jest obrzęk lub guz na ciele. Dotknięty nim obszar jest zaczerwieniony, bolesny i wrażliwy na ucisk.
Ból z kolei powoduje u królików zmianę zachowania – chowają się, tracą ochotę na jedzenie i chudną. Wraz z postępującym stanem zapalnym pogarsza się ich stan ogólny i może pojawić się gorączka.
Jeśli ropień znajduje w organach wewnętrznych, nie jest on widoczny gołym okiem, ale można zaobserwować jego objawy:
Jeśli zauważysz u swojego podopiecznego ropień, nie zwlekaj z wizytą u lekarza weterynarii. Tylko za sprawą profesjonalnego leczenia ropień może się zagoić.
Dalszy rozwój stanu zapalnego może spowodować groźne powikłania. Bakterie mogą dostać się do krwiobiegu i wraz z krwią rozprzestrzenić się po całym organizmie zwierzęcia, doprowadzając do zatrucia krwi (sepsy). W konsekwencji może dojść do zapalenia różnych narządów, a nawet do ropnia mózgu.
Jeśli przyczyną ropnia są problemy stomatologiczne, aby stan zapalny mógł się wygoić konieczne będzie leczenie także ich.
Do postawienia diagnozy niezbędne jest ogólne badanie zwierzęcia, którego celem jest zidentyfikowanie specyficznych objawów i czynników ryzyka. Należą do nich zbyt długie zęby, wady zgryzu, rany, otyłość, nadwaga lub zaburzenia metaboliczne.
Lekarz weterynarii z reguły przeprowadza następujące badania:
Zanim lekarz weterynarii podejmie się leczenia ropnia, sprawdzi rozległość stanu zapalnego. Jeśli ropień dopiero zaczyna się tworzyć, na ogół wystarczy podanie antybiotyku oraz środków przeciwbólowych.
Niestety większość królików wykazuje objawy dopiero wówczas, gdy stan jest już zaawansowany. W takim wypadku konieczna będzie interwencja chirurgiczna, polegająca na otwarciu ropnia, jego oczyszczeniu i przepłukaniu obszaru objętego stanem zapalnym.
Duże i położone głębiej ropnie muszą zostać usunięte operacyjnie. W takiej sytuacji lekarz weterynarii pozbywa się całej tkanki objętej stanem zapalnym, a następnie zakłada zwierzęciu na kilka dni drenaż, aby płyn z rany i ropa mogły swobodnie wypłynąć. Równolegle podaje się środki przeciwbólowe oraz antybiotyki.
Jeśli ropień spowoduje zatrucie krwi, w najgorszym wypadku królik może nawet umrzeć, choć jest to naprawdę skrajny przypadek. Przebieg dolegliwości wywoływanych przez ropnie może być różny w zależności od umiejscowienia, wielkości i rodzaju bakterii.
Co do zasady, duże ropnie mają większą tendencję do pękania, a co za tym idzie, w ich przypadku bardziej prawdopodobne jest wystąpienie sepsy.
Szanse wyleczenia są duże, jeśli w porę podejmie się odpowiednie kroki. Jeśli natomiast bakterie są oporne na leki lub zmiana znajduje się w trudno dostępnym miejscu, na przykład na górnej szczęce lub w miednicy, rokowania stają się mniej optymistyczne.
© evepj / stock.adobe.com
Ropień to stan zapalny, który tworzy się tkance go otaczającej. Bakterie wnikają do tkanki, gdzie panują optymalne warunki do ich wzrostu i namnażania.
Układ odpornościowy zwierzęcia reaguje na to infekcję, między innymi wysyłając komórki obronne do objętego zapaleniem obszaru, co powoduje tworzenie się ropy.
Jeśli układ odpornościowy nie zdoła zwalczyć bakterii, istnieje ryzyko, że stan zapalny się rozprzestrzeni. Aby uchronić przed tym organizm, w miejscu dotkniętym zapaleniem powstaje zgrubiała tkanka, która otacza jamę ropnia.
Możliwe przyczyny ropni u królików obejmują:
Króliki często cierpią z powodu szybkiego wzrostu zębów lub wad zgryzu.
Ropnie w jamie ustnej królika mogą powstać na skutek zapalenia dziąseł, chorób przyzębia (paradontoza), urazów spowodowanych ciałami obcymi znajdującymi się w pożywieniu lub gnijącymi resztkami pokarmu.
Ponieważ w jamie ustnej znajduje się dużo różnych bakterii, szybko dostają się one do szczęki zwierzęcia.
Często dochodzi do nich na skutek walk między rywalizującymi królikami. Ropień może także rozwinąć się w wyniku kontaktu ze szpiczastymi ciałami obcymi, takimi jak ciernie czy strzykawkami, jeśli w danym miejscu powstanie stan zapalny.
Szczególnie predysponowane do zapalenia są głębokie rany, przez które bakterie mogą wniknąć do skóry.
Czasami ropień powstaje w wyniku stanów zapalnych w obrębie sąsiadujących tkanek – np. stan zapalny w korzeniach zębów może spowodować zapalenie kości i ropień oka.
W rzadkich przypadkach niewielkie rany czy nawet zapalenie pępka u nowo narodzonych królików mogą spowodować zatrucie krwi (sepsę). Wraz z krwią bakterie transportowane są po całym organizmie, powodując ropnie w narządach wewnętrznych, takich jak wątroba.
U królików trzymanych na zewnątrz może zdarzyć się, że wraz z wdychanym powietrzem do ich płuc dostaną się źdźbła trawy lub kłosy, a ponieważ mogą być zanieczyszczone różnymi patogenami środowiskowymi, mogą powodować ropnie w płucach.
Zmiany te mogą pojawić się tak naprawdę w dowolnym miejscu na ciele oraz w każdym narządzie wewnętrznym, najczęściej na skutek zakażenia bakteriami, takimi jak gronkowce, Clostridia lub Escherichia coli. Sterylne, niezakaźne zmiany zdarzają się u królików bardzo rzadko.
Ropniom u królików można zapobiegać tylko częściowo.
Jeśli Twój pupil zranił się lub połknął ciało obce, udaj się z nim do lekarza weterynarii, aby zaopatrzyć ranę. U królików rany szybko ropieją.
Lekarz weterynarii przytnie sierść wokół rany, oczyści ją sterylnym roztworem soli fizjologicznej i zastosuje odpowiedni środek dezynfekujący.
Aby rana mogła wyschnąć i wygoić się, zazwyczaj rezygnuje się z założenia opatrunku. Przez kolejne kilka dni ranę należy jednak uważnie obserwować i w przypadku zauważenia objawów zapalenia lub pogorszenia się stanu ogólnego zwierzęcia, należy ponownie skonsultować się ze specjalistą.
W przypadku problemów stomatologicznych, takich jak nieprawidłowy zgryz czy zbyt długie zęby, należy je regularnie przycinać, aby zapobiec powstawaniu stanów zapalnych, chorób korzeni i innych dolegliwości, co znacznie zmniejsza ryzyko powstania ropni.
Studiowała weterynarię na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie w 2012 roku obroniła pracę doktorską. Po studiach uczestniczyła w wielu projektach, zdobywając cenne doświadczenie na przykład jako lekarz weterynarii i doradca naukowy. Szczególną wagę przykłada do działań na rzecz poprawy dobrostanu zwierząt oraz medycyny zwierząt gospodarskich. Zawsze stara się działać w najlepszym interesie swoich pacjentów i zapewnić im optymalną opiekę. Poza weterynarią interesuje się również jeździectwem, jest także pasjonatką i wieloletnią opiekunką psów, z którymi chętnie uprawia różne psie sporty.
