Rabbit hopping

rabbit hopping

Na czym polega rabbit hopping? Jakie rasy królików mogą go uprawiać? Jak możesz nauczyć rabbit hoppingu swojego pupila? Na co zwrócić uwagę, by wszystkim uprawianie tego sportu przynosiło wyłącznie radość? Dowiedz się!

Czym jest rabbit hopping?

Rabbit hopping, znany także pod nazwą rabbit agility, to sport dla królików, który polega na przeskakiwaniu przez króliki przeszkód na torze. Przeszkody dla królików wyglądem przypominają te, które na parkurze pokonują konie – są jednak oczywiście stosunkowo mniejsze. By pokonać tor i przeszkody, króliki prowadzone są przy poszczególnych dyscyplinach na szelkach i dwumetrowej smyczy przez swoich trenerów. W niektórych konkurencjach z kolei króliki skaczą wolno. Rabbit hopping uprawiany jest w niektórych krajach na zawodach sportowych dla królików, podzielonych na klasy i stopnie trudności.

Skąd wzięła się ta dyscyplina?

Rabbit hopping pochodzi ze Szwecji, gdzie wymyślony został już w latach 70’ XX wieku. Szybko stał się tam popularny wśród opiekunów i hodowców królików. Jako sport turniejowy przyjął się również w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Danii i w Szwecji. W Polsce znany jest przede wszystkim jako rabbit agility.

Jakie dyscypliny można oglądać na zawodach rabbit hoppingu?

Dyscypliny i podział na klasy różni się między państwami. U naszych zachodnich sąsiadów na przykład dyscypliny dzielą się na klasy: od „łatwej” po „elite”, a przeszkody mierzą od 25 do 50 cm wysokości i od 25 do 70 cm głębokości.

Popularne dyscypliny turniejowe rabbit hopping to:

  • Prosty tor: przeszkody ustawione są w jednym rzędzie po linii prostej, a zwierzęta prowadzone są na szelkach i smyczy
  • Skakanie wolno: na otwartym parkurze króliki skaczą bez smczy
  • Pokonywanie przeszkód na czas: ilość pokonanych przez królika przeszkód mierzona jest w czasie
  • Rzadziej i pod określonymi warunkami: skok w wzwyż lub w dal (do metra wysokości i w dal do 2,5 m)

W większości dyscyplin wygrywa ten królik, który z największą szybkością i najmniejszą ilością błędów pokona cały parkur. Błędem jest na przykład potrącenie przeszkody lub konieczność naprowadzania królika na przeszkodę przez trenera.

Atmosfera na turniejach rabbit hoppingu nie przypomina atmosfery towarzyszącej innym zawodom sportowym, na przykład wyścigom koni. Rabbit hopping jest wciąż sportem bardzo niszowym, w którym nie chodzi o zwycięstwo, a o zabawę i radość ze wspólnie spędzanego z pupilem czasu. Za kulisami zawodów zawiązują się również liczne przyjaźnie między miłośnikami i opiekunami królików.

Jakie rasy królików mogą uprawiać rabbit hopping?

Wszelkie rasy domowe, nawet miniaturowe mogą uprawiać rabbit hopping. Z reguły te mniejsze właśnie, bardziej rozbrykane króliki skaczą w zawodach chętniej i osiągają lepsze wyniki, dlatego generalnie można powiedzieć, że lepiej nadają się do tego sportu króliki o nieco lżejszej budowie ciała.

Niemniej w króliczym agility rasa królika i jego wiek grają podrzędne role. Decydujący jest przede wszystkim charakter zwierzaka. Być może Twój pupil akurat nie będzie chciał brać udział w treningach, ponieważ jest na przykład zbyt strachliwy. Zwierzę powinno być ciekawe i otwarte na trening, a Ty musisz obserwować, czy ma warunki odpowiednie do uprawiania sportu i nie możesz go pod żadnym pozorem forsować. Ważne, żebyście oboje cieszyli się spędzonym na ruchu czasem.

Czy ja też mogę uprawiać ze swoim królikiem rabbit hopping?

Zasadniczo każdy – mały i duży – może uprawiać z królikiem odpowiednie dla tego zwierzaka sporty. Jednak zaleca się, by dzieci trenowały z pupilem zawsze pod okiem osoby dorosłej. Agility dla królika w rękach dziecka może szybko stać się dla zwierzęcia męczarnią. Dorośli powinni nauczyć dzieci, jak obchodzić się ze zwierzętami, by nie robić im krzywdy. Zaleca się, by agility ze zwierzętami trenowały dzieci powyżej 8 roku życia.

Trening rabbit hoppingu: Jak nauczyć tego królika?

Masz ochotę wypróbować rabbit hopping ze swoim długouchym pupilem? Najlepiej zacząć, gdy zwierzak jest młody, ciekawski i chętny, by poznawać i uczyć się nowych rzeczy. Treningi zacznij bez użycia szelek i smyczy.

Krok 1: Przygotuj w kojcu lub klatce mały parkur z przeszkodami. Na początek możesz wykorzystać zwykłe kijki lub deski. Później możesz kupić specjalne akcesoria do agility dla królika. Najpierw jednak obserwuj, czy Twój królik w ogóle ma ochotę na skoki przez przeszkody czy inne manewry tego typu.

Krok 2: Jeśli królik chętnie skacze bez namawiania, spróbuj zachęcić go do skoku przez przeszkodę, pokazując nad nią przysmak. Pochwal zwierzątko i pogłaszcz, kiedy dla przysmaku pokona przeszkodę. Z czasem zobaczysz, jak będzie przeskakiwało na samą komendę „hop” lub cmoknięcie. Musisz te elementy wprowadzić w momencie pokazywania przysmaku.

Krok 3: Trenujcie regularnie, ale nie zbyt często. Króliki mogą szybko stracić chęć do kicania, jeśli poczują się zbyt intensywnie angażowane w ruch. Pod żadnym pozorem nie trenuj z królikiem codziennie. Trening raz w tygodniu zdecydowanie wystarczy. Jeśli zaobserwujesz, że po tygodniu przerwy królik dalej nie ma ochoty na pokonywanie przeszkód, przesuń trening na inny dzień. Nic na siłę! Podnoś poprzeczkę – w przenośni i dosłownie – powoli, krok po kroku. Dbaj o to, by królik nie zrobił sobie krzywdy podczas pokonywania toru.

Krok 4: Powoli przyzwyczajaj królika do szelek i smyczy. Nie próbuj tego za wcześnie, bo królik się zrazi. Królik powinien mieć własne, dostosowane do jego potrzeb szelki. Przyzwyczajaj go do nich, wkładając mu je i pozwalając swobodnie się w nich poruszać. Tak kilka, kilkanaście razy – na coraz dłuższy czas. Kiedy Twój królik poczuje się dobrze w swoich szelkach (przestanie na nie zwracać uwagę i będzie zachowywać się zupełnie normalnie), spróbuj przypiąć do szelek smycz. Delikatnie i z empatią spróbuj pociągnąć królika na smyczy. Z czasem zacznie chodzić w pożądanym kierunku jedynie nawigowany za pomocą smyczy.

Krok 5: Kiedy królik przyzwyczaił się już do skakania w szelkach i na smyczy i masz wrażenie, że dobrze się przy tym bawi, możesz rozbudować tor i przyprowadzać tam królika. Kto wie, może w Polsce niedługo również zaczną odbywać się turnieje rabbit hoppingu?

Jak często powinny odbywać się treningi?

Króliki szybko tracą zainteresowanie skakaniem, jeśli są zmuszane do zbyt dużego wysiłku. Raz w tygodniu, maksymalnie 10 minut i przerwa, dwa lub trzy razy – tyle w zupełności wystarczy. Zwróć uwagę na rodzaj podłoża – miękka trawa czy dywan ochronią stawy pupila.

Czy rabbit hopping jest znęcaniem się nad zwierzętami?

Jak wiele innych sportów dla zwierząt, rabbit hopping zalała fala krytyki. Wpisując rabbit hopping w wyszukiwarkę, z pewnością natkniesz się na niejeden wpis zawierający słowo „znęcanie”. Krytycy twierdzą, że skakanie przez przeszkody, do tego w szelkach i na smyczy, jest dla królików nienaturalne. W dodatku królik z natury jest zwierzęciem raczej płochliwym, dlatego zawody przysparzają mu mnóstwo stresu. Poza tym może się zdarzyć, że kiedy opiekunowi włączy się duch rywalizacji, zapomni o komforcie zwierzęcia.

Są jednak również poplecznicy tej dyscypliny sportowej, którzy twierdzą, że w odpowiedni sposób zaspokaja ona przecież naturalną potrzebę ruchu u królika, do tego przeciwdziała nudzie i ospałości u nieangażowanych zwierzaków domowych. Podkreślają oni jednocześnie, że królik musi wykazywać chęć do uprawiania sportu i nigdy nie być do treningów zmuszany.

Jeśli chcesz zacząć treningi, upewnij się, że królikowi sprawiają one przyjemność. Nigdy nie zmuszaj pupila do skakania przez przeszkody. Możesz go zachęcić smakołykiem, ale sam musi chcieć. Robiąc cokolwiek wbrew pupilowi, szkodzisz nie tylko jemu, ale też waszej wzajemnej relacji. Jeśli królik traci zainteresowanie treningami, odpuszczaj mu. Jeśli po dłuższej przerwie dalej nie będzie chciał pokonywać przeszkód – to nie dla niego. Nie ćwiczcie na zewnątrz w trakcie upałów! Tylko z ogromną ilością empatii, zrozumienia dla królika i szczególną troską o jego bezpieczeństwo, treningi rabbit hoppingu będą sprawiać radość zarówno jemu, jak i Tobie!

Najczęściej polecane
1 min

Zrozumieć chomika

Chomiki to wyjątkowo popularne małe zwierzęta domowe. Mamy dla Ciebie kilka wskazówek, jak można zrozumieć ich specyficzny język.