© Rita Kochmarjova / stock.adobe.com
Mikroświnki to figlarne, urocze i mądre zwierzęta!
Na widok tak uroczej miniaturowej świnki każdy rozpłynąłby się z rozrzewniania, czyż nie? Ale czy miniaturowa świnka zwisłobrzucha (teacup pig) jest na pewno odpowiednia do trzymania jako zwierzątko domowe? A jeśli tak, to co trzeba wziąć pod uwagę? Tutaj znajdziesz odpowiedzi na wszystkie ważne pytania.
Istnieje kilka ras i linii hodowlanych świnek miniaturowych, zwanych także mikroświnkami lub świnkami teacup. Myśląc o nich, większość ludzi wyobraża sobie słodkie świnki, które pozostają malutkie przez całe życie. Ale uwaga – większość z nich osiąga wagę nawet do 60 kilogramów!
Popularne rasy świnek miniaturowych to:
O dokładne standardy rasy zapytaj hodowcę. Terminy mikroświnka, świnka teacup, micro mini pig, czy pocket pig dotyczą wielkości a nie typu czy rasy. Wszystkie te świnki są po prostu miniaturową świnką zwisłobrzuchą.
Świnki miniaturowe zwisłobrzuche są bardzo inteligentnymi i przyjaznymi zwierzętami. Tak, jak w przypadku innych zwierząt domowych (np. psów), możesz uczyć swoją mikroświnkę komend, wspólnie odkrywać otoczenie lub po prostu wspólnie się bawić i przytulać się do siebie.
Te coraz bardziej popularne zwierzęta bywają nieco uparte, potrzebują bezpiecznego środowiska oraz stałego towarzystwa. Chętnie dogadują się z wieloma innymi stworzeniami, w tym z psami i kotami.
© kathomenden / stock.adobe.com
Świnki miniaturowe, podobnie jak ich więksi krewni trzymani jako zwierzęta gospodarskie, mają specjalne potrzeby. Musisz wziąć je pod uwagę, aby utrzymać swoje mikroświnki w zdrowiu. Należą do nich:
Wbrew powszechnej opinii świnki są bardzo czystymi zwierzętami domowymi. Dlatego ważne jest, by kilka razy w tygodniu czyścić klatkę, miejsce karmienia i toaletę zwierzaka. Oprócz świeżej słomy i miejsca do kąpieli świnka potrzebuje również regularnej pielęgnacji kopytek.
Jako błotko nada się kuweta z piaskiem lub mały basenik, który można podlewać za pomocą węża lub konewki. Jeśli chcesz umyć świnkę miniaturową, rób to tylko za pomocą specjalnych szamponów dla zwierząt domowych, unikaj mydeł z drogerii.
© Jackson Photography / stock.adobe.com
Świnki miniaturowe są uważane za zwierzęta domowe, ale nie należy trzymać ich wyłącznie w domu lub mieszkaniu.
Zapewnij swojemu czworonożnemu przyjacielowi możliwość zbadania ogrodu. Weź jednak pod uwagę, że świnka może przeryć trawnik lub wykopać grządki z kwiatami. Ponadto, upewnij się, że obszar jest bezpiecznie ogrodzony i Twoja mirkoświnka nie wymknie się z posesji bez Twojej wiedzy.
W deszczowe dni lub w czasie mrozów miniaturowa świnka będzie również szczęśliwa, mając do dyspozycji małe, odporne na warunki atmosferyczne schronienie. Z kolei w wysokich temperaturach ucieszy się z parasola przeciwsłonecznego. Jednak trzymanie świnki w kojcu zewnętrznym nie jest alternatywą odpowiednią dla tego gatunku!
Świnka miniaturowa potrzebuje dziennie pokarmu o wadze około jednego do dwóch procent swojej aktualnej masy ciała. Możesz podzielić tę porcję na dwie części, tak aby karmić mikroświnkę rano i wieczorem. Zwykła komercyjna pasza dla świń jest zazwyczaj przeznaczona do tuczenia. Nie jest więc ona odpowiednia dla Twojego zwierzęcia.
Mikroświnkom zaleca się podawanie paszy zawierającej grubo zmielone ziarno (jęczmień, owies, kukurydza lub pszenica). Ziarna należy namoczyć w wodzie, aby powstał z nich kleik. Następnie kleić należy wymieszać ze specjalną mieszanką minerałów przeznaczoną dla świnek. Zwracaj uwagę na zawartości minerałów w mieszance i unikaj przedawkowania lub niedoborów!
Generalnie, ze względów zdrowotnych nie powinno się podawać świnkom słodyczy, takich jak czekolada lub mocno solone pokarmy. Odpowiednimi przysmakami dla mirkoświnki są za to: suszone pieczywo (świeże pieczywo wzdyma), suszone owoce lub świeże warzywa (np. ogórki, dynia, sałata, rzodkiewka, pomidory).
Można również zaoferować śwince miniaturowej świeże owoce. Nie należy jednak robić tego zbyt często, ponieważ owoce zawierają dużo wysokoenergetycznej fruktozy.
Uwaga: Nieważne czy pies, czy świnka – odpady spożywcze są tabu ze względu na ochronę przed chorobami zwierząt! Powód: niebezpieczne zarazki przenoszone są przez żywność (zwłaszcza mięso) i mogą być zabite tylko przez silne ogrzanie (obróbkę cieplną).
Większość świnek teacup choruje tylko dlatego, że ich opiekunowie nie trzymają i nie karmią ich odpowiednio. Na przykład zbyt niska temperatura, zbyt wysoka wilgotność lub zbyt duża ilość amoniaku w powietrzu mogą powodować dyskomfort w płucach mikroświnek.
Świnki miniaturki mogą poślizgnąć się na śliskiej podłodze lub ich kopytka mogą zaklinować się w szerszych szczelinach. Upewnij się, że wszystkie pomieszczenia, do których świnka ma dostęp, są przygotowane w taki sposób, żeby nie mogła się zranić. Pomogą w tym wykładziny dywanowe i osłony krawędzi dla dzieci.
Otyłość jest poważnym i dość niestety częstym schorzeniem u świnek miniaturowych. Ponadto, świnki z otyłością cierpią w sutek niej także na inne dolegliwości – takie jak cukrzyca czy problemy ze stawami.
Jeśli skóra świnki jest przebarwiona lub jeśli świnka ma wysoką gorączkę, należy natychmiast powiadomić o tym lekarza weterynarii. Mogą to być bowiem objawy różycy świń, choroby wywoływanej przez bakterię Erysipelothrix rhusiopathiae.
Inne poważne choroby świń również powodują wysoką gorączkę, ciężkie zapalenia i nagłą śmierć zwierzęcia. Należą do nich pryszczyca i pomór świń. Są to choroby zwierząt podlegające obowiązkowi zgłoszenia. Dlatego jako opiekun świnki musisz o nich koniecznie pamiętać.
Mikroświnki można kupić od specjalnych hodowców lub od osób prywatnych. W zależności od rasy, cena za świnkę może sięgać nawet 1000 złotych – im mniejsza świnka, tym paradoksalnie droższa.
W świecie świnek, samice mają przewagę w stadzie. Oznacza to, że knury są niżej w hierarchii.
Samce nie troszczą się tak o rodzinę, jak ich żeńskie odpowiedniki, ale są bardziej jowialne z natury. Należy jednak oczekiwać, że samce będą cięższe i większe od samic.
Jeśli zdecydujesz się na samicę, zyskasz lojalną towarzyszkę, która będzie chciała Cię chronić przed obcymi. Podobnie jak u suczek, cykl hormonalny świnek zaczyna się co 21 dni. Nie krwawią jednak podczas „tych dni”, po prostu bardziej niż zwykle szukają bliskości.
Wskazówka: Świnki nie są samotnikami, są zwierzętami stadnymi.
Dwa wykastrowane samce lub dwie samiczki będą się razem doskonale dogadywać. Także wykastrowany samiec szczególnie dobrze dogada się z samiczką, ponieważ podporządkuje się jej i nie dojdzie wobec tego do stresu społecznego.
Historia świń udomowionych, czyli hodowanych przez człowieka, sięga starożytnej Grecji. Tamte zwierzęta gospodarskie to przodkowie mniejszych i łatwiejszych w utrzymaniu świnek miniaturowych.
Mikroświnki powstały jednak znacznie później, bo około połowy XX wieku. Naukowcy wyhodowali pierwszą świnkę miniaturową, Minnesotę, w latach 40. ubiegłego wieku do celów eksperymentalnych. W latach 60-tych w Niemczech powstała kolejna rasa (Göttinger Minischwein).
Świnki miniaturowe są nie tylko urocze, ale są również doskonałymi zwierzętami domowymi. Ale uwaga: Jeśli chcesz trzymać świnkę w sposób odpowiedni dla jej gatunku, musisz przeprowadzić pewne działania strukturalne w domu, mieszkaniu i ogrodzie. Karmienie, pielęgnacja i koszty weterynaryjne (np. szczepienia, leczenie) również wymagają niekiedy wysokich kosztów bieżących, co zdecydowanie należy rozważyć przed podjęciem decyzji o zakupie zwierzęcia.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
