Królik średni z Turyngii
© Petra Kohlstädt / stock.adobe.com
Łatwe w pielęgnacji króliki z Turyngii lubią aktywnie spędzać czas.
Królik średni z Turyngii to rasa królików o ponad 100-letniej historii. Potrzebuje on co prawda więcej przestrzeni niż przedstawiciele innych ras, ale jest od nich łatwiejszy w utrzymaniu. Ponadto jest niezwykle zrównoważony i oswojony. Co jeszcze warto o nim wiedzieć? Poniżej przedstawiamy jego sylwetkę.
Spis treści
- Wygląd: Jak rozpoznać królika średniego z Turyngii?
- Utrzymanie: Średnie z Turyngii potrzebują przestrzeni
- Zachowanie: Średni z Turyngii jest oswojony i łagodny
- Żywienie i zdrowie
- Historia rasy: Skąd pochodzi średni z Turyngii?
- Podsumowanie: Sympatyczny towarzysz
- Charakterystyka królika średniego z Turyngii
Wygląd: Jak rozpoznać królika średniego z Turyngii?
Cechą charakterystyczną średniego z Turyngii jest ubarwienie jego gęstej sierści. Żółto-brązowa do żółto-czerwonej barwa z ciemnymi, przydymionymi szarymi znaczeniami na masce i uszach została nawet nazwana turyńską.
Proporcjonalna sylwetka
Budowa średniego z Turyngii powinna być zwarta i mocna. Krótka, charakterystyczna głowa osadzona jest bezpośrednio na tułowiu, a szyja praktycznie niewidoczna. Stojące, obficie owłosione uszy mają od 10 do 12 centymetrów długości i są skierowane nieco do tyłu.
Równomiernie szeroki tułów wspierany jest przez silne, średniej długości tylne kończyny, które zapewniają zwierzęciu niezwykłą skoczność i zdolność pokonywania terenu. Lina grzbietu jest harmonijna i płynnie przechodzi w zaokrąglony zad.
Ile waży średni z Turyngii?
Waga tych puszystych kuleczek waha się od 3 do 4,5 kilograma.
Słońce czy deszcz? Barwa ich okrywy włosowej może zmieniać się w zależności od pogody i ciemnieje wraz z wiekiem.
Utrzymanie: Średnie z Turyngii potrzebują przestrzeni
Zanim zdecydujesz się na przedstawiciela tej rasy, musisz wziąć pod uwagę kilka kwestii. Podobnie jak wszystkie inne króliki, również on nie może być trzymany sam, dlatego należy rozważyć co najmniej parę.
Wybieg zewnętrzny
Poza tym, średni z Turyngii potrzebuje sporo przestrzeni. Idealnym rozwiązaniem w jego przypadku jest duży, wielopoziomowy, urozmaicony wybieg zewnętrzny z możliwościami zabawy.
Nie może na nim także zabraknąć schronienia przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Solidne zadaszenie ochroni go przed intensywnym promieniowaniem słonecznym i opadami, a klatka pozwoli na ogrzanie się w zimie.
Uwaga: Klatkę należy odpowiednio zabezpieczyć, ponieważ króliki są prawdziwymi mistrzami kopania i szybko potrafią znaleźć sobie z niej wyjście.
Trzymanie średniego z Turyngii w domu
Nie masz ogrodu? To żaden problem – zwierzaki te mogą być również trzymane w mieszkaniu, ale ciasna klatka na dłuższą metę nie będzie najlepszym pomysłem. Dlatego lepiej pomyśleć o wygospodarowaniu dla nich całego pokoju i pozostawieniu jego drzwi otwartych, aby mogły hasać po całym mieszkaniu.
Przy odrobinie treningu rozumieją, że nie wolno im załatwiać swoich potrzeb fizjologicznych na dywanie i chętnie wracają na swoje miejsce, aby wypocząć i przespać się. Niemniej, taki rodzaj utrzymania wymaga zapewnienia im bezpiecznego środowiska, bez żadnych źródeł zagrożenia.
Czyszczenie wybiegu
Niezależnie od tego, czy króliki trzymasz na zewnątrz czy w mieszkaniu – priorytetowe jest zachowanie czystości wybiegu. Ich największymi wrogami są bakterie, które lubią namnażać się w ściółce zanieczyszczonej odchodami. Regularnego czyszczenia wymagają również miski na pokarm i wodę.
Zachowanie: Średni z Turyngii jest oswojony i łagodny
Króliki miewają różne charaktery. Królik turyński należy do bardzo towarzyskich. Jest oswojony, ufny i otwarty, lubi wspólne zabawy z opiekunem i głaskanie, co dodatkowo wzmacnia wzajemną więź.
Gdy zdobędziesz ich zaufanie, ta więź może być wyjątkowo silna, a same zwierzęta będą się zachowywać jak małe psy. Takie zachowanie można zaobserwować zwłaszcza w przypadku trzymania ich w otwartych mieszkaniach. Wówczas towarzyszą swoim opiekunom krok w krok i chętnie uczestniczą we wszystkich ich czynnościach.
Żywienie i zdrowie
Bardzo ważna w przypadku królików jest bogata w błonnik, zbilansowana dieta, oparta na świeżym, wysokiej jakości sianie i czystej słomie. Większość z nich lubi również bogaty w błonnik suchy pokarm.
Ostrożność należy zachować w przypadku świeżych owoców. Zawierają one bowiem cukier i sprzyjają rozwojowi cukrzycy. Lepiej podawać im więc świeże warzywa, które dostarczają również płyny.
Pokarm powinien być zawsze dostępny w wystarczających ilościach, aby ich układ pokarmowy mógł prawidłowo funkcjonować i aby nie dochodziło do zaparć. Przyczynia się do tego również miska stale napełniona wodą lub specjalne poidło dla królików.
Jak długo żyje średni z Turyngii?
Króliki turyńskie należą raczej do długowiecznych i nierzadko dożywają nawet 15 lat, a przy tym są niewymagające w utrzymaniu. Wystarczy regularnie czyścić ich uszy i tylną część ciała, i skracać pazury.
Warto je również sprawdzać pod kątem ewentualnych urazów czy infekcji. Szczególnie ważne są wszelkie otwarte rany – zwłaszcza latem mogą zagnieżdżać się tam larwy much, powodując bardzo poważne problemy zdrowotne.
Jeśli zauważysz u swojego podopiecznego jakiekolwiek nieprawidłowości w zachowaniu, zwłaszcza nadpobudliwość lub ospałość, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem weterynarii.
Warto wiedzieć: Króliki, a szczególnie szybko dojrzewające średnie z Turyngii, bardzo szybko się rozmnażają. Dlatego należy je jak najwcześniej wysterylizować. W przeciwnym razie bowiem trzeba liczyć się regularnym posiadaniem gromadki małych króliczków.
Historia rasy: Skąd pochodzi średni z Turyngii?
Królika turyńskiego po raz pierwszy wyhodowano na początku XIX wieku w Turyngii. Powstał on ze skojarzenia królików himalajskich, srebrzystych i olbrzymich.
Obecnie obowiązujące standardy hodowlane zostały ustanowione w latach trzydziestych XX wieku i od tamtej pory średni z Turyngii jest oficjalnie uznawany za odrębną rasę. Ich hodowcy zrzeszeni są w stowarzyszeniu niemieckich hodowców królików – Zentralverband Deutscher Kaninchenzüchter.
Podsumowanie: Sympatyczny towarzysz
Średni z Turyngii jest wyjątkowo przyjaznym i przywiązanym do człowieka królikiem. Do tego jest również niewymagający w utrzymaniu. Można go karmić marchewkami i głaskać jego miękkie futerko – czego chcieć więcej?
Jedyną rzeczą, co do której nie toleruje kompromisów jest przestrzeń. Dlatego należy zapewnić mu odpowiednią ilość miejsca w ogrodzie lub rozważyć trzymanie na otwartej przestrzeni w domu.
Charakterystyka królika średniego z Turyngii
| Cechy szczególne: | Oswojony gatunek królika, wyhodowany w Turyngii na początku XX wieku. |
| Charakter: | spokojny, oswojony, zrównoważony |
| Wielkość: | 30–50 cm |
| Waga: | 3,0–4,5 kg |
| Utrzymanie: | wybieg zewnętrzny, osłonięty od zimna |
| Socjalizacja: | przynajmniej w parach, a najlepiej w grupach |
| Pokarm: | suchy, treściwy, mokry – sałata, warzywa owoce (w niewielkich ilościach) |
| Umaszczenie: | żółto-brązowe do żółto-czerwonego z ciemnymi znaczeniami |
| Długość życia: | do 15 lat |
| Pochodzenie: | Niemcy |
Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.
