© Yi / stock.adobe.com
Królik rasy alaska charakteryzuje się czarnym kolorem futra.
Alaska to jednolicie czarny królik pochodzący z Niemiec. Ma gęstą, lśniącą sierść i był pierwotnie hodowany jako źródło futra i mięsa. Dziś jest żywiołowym i aktywnym małym zwierzęciem domowymi.
Alaskę zaliczamy do średnich ras królików. Ich waga waha się od 3,25 do 4 kilogramów – nie powinny zaś ważyć mniej niż 2,75 kilograma.
Charakteryzują się krępą i walcowatą budową. Ich klatka piersiowa i tylna część ciała są szerokie i zaokrąglone, głowa krótka o szerokim pyszczku i czole, osadzona mocno na dobrze umięśnionym tułowiu.
Kończyny tych królików są silne, o średniej długości, zapewniające dobrą stabilizację.
Cechą charakterystyczną królików tej rasy jest intensywnie czarna, gęsta szata, której włosy podszyciowe przybierają kolor niebieskawy. Błyszcząca sierść na brzuchu i bokach ciała staje się nieco matowa.
Okrywa włosowa osiąga długość od 26 do 30 milimetrów.
Mięsiste, stojące uszy mierzą natomiast od 10 do 12 centymetrów długości, a pazury są brązowe.
Miłośnicy i hodowcy królików opisują alaskę jako żywego, czujnego i ciekawskiego zwierzaka. Jeśli ma zapewnione właściwe warunki utrzymania, jest spokojnym i łagodnym współlokatorem, pozbawionym cienia agresji.
Przy odrobinie cierpliwości i okazjonalnemu przekupstwu w formie zdrowych przysmaków – zwierzęta te można z łatwością oswoić.
Podobnie jak wszystkie inne króliki, również alaska jest bardzo towarzyski. Potrzebuje towarzystwa przynajmniej jeszcze jednego przedstawiciela gatunku, niekoniecznie tej samej rasy.
Ważne: Trzymając króliki odmiennych płci, należy zadbać o to, aby samce były wykastrowane w celu uniknięcia niechcianego potomstwa.
© Jef / stock.adobe.com
Zwinne, aktywne małe zwierzęta, takie jak alaska potrzebują dużo przestrzeni do harcowania. Najlepiej będą czuły się na dobrze zabezpieczonym, urozmaiconym wybiegu, na którym nie może zabraknąć zacienionych obszarów, domków do spania, w których zwierzęta będą mogły się schronić oraz wielu możliwości zabawy.
Wybieg zewnętrzny musi być dokładnie sprzątany każdego dnia – skrupulatnej kontroli powinno podlegać zwłaszcza miejsce, w którym alaski załatwiają swoje potrzeby fizjologiczne. W razie potrzeby należy także wymieniać wówczas ściółkę.
Raz w tygodniu wybieg powinien przejść sprzątanie generalne.
Gęste futerko królików rasy alaska nie jest wymagające w pielęgnacji. Jedynie w okresie linienia warto od czasu do czasu proces ten wesprzeć, delikatnie je przeczesując.
Podstawą diety królików jest zielony pokarm. Co najmniej 80% dziennej racji żywieniowej powinny stanowić świeża trawa, zioła oraz zielone warzywa liściaste.
Uzupełniająco można podawać im także świeże marchewki, ogórki i pomidory.
Owoce, takie jak jabłka i gruszki należy ograniczyć do minimum, a dobrej jakości siano i świeżą wodę zapewnić w nieograniczonej ilości.
Podobnie jak króliki pozostałych ras, alaska również ma tendencję do ukrywania objawów choroby. W końcu dzicy przodkowie naszych domowych królików to potencjalne ofiary drapieżców, które demonstrując swoje osłabienie dawałyby im sygnał o byciu łatwym łupem.
Wszelkie zmiany w ilości przyjmowanego pokarmu, zachowaniu lub jakiekolwiek inne nieprawidłowości zawsze stanowią powód do odwiedzenia lekarza weterynarii. Tylko w ten sposób możliwe jest wczesne wykrycie ewentualnych dolegliwości i odpowiednio wczesne podjęcie leczenia.
Przy zapewnieniu im właściwych warunków utrzymania, żywienia i pielęgnacji, przedstawiciele tej rasy mogą żyć nawet 15 lat.
Alaska to niemiecka rasa królików, która po raz pierwszy została zaprezentowana szerszej publiczności w 1907 roku. Jej hodowca – Max Fischer pochodził z turyńskiego miasta Gotha i selektywnie krzyżował króliki rosyjskie, hawana, holenderskie i srebrzyste.
Celem, jaki mu przyświecał było stworzenie rasy, której szata byłaby możliwie najbardziej podobna do szaty lisa alaskańskiego. Jak można się domyślić, podobieństwu temu królik alaska zawdzięcza również swoją nazwę.
Pierwotnie, ten szybko rosnący mały zwierzak hodowany był jako źródło futra i mięsa. Dziś trafia przede wszystkim do rąk miłośników rasy.
Chcąc kupić przedstawiciela tej rasy, najlepiej skontaktuj się z najbliższym związkiem hodowców królików. Ceny młodych osobników mieszczą się w przedziale od 30 do 40 euro.
Nie jest jednak łatwo je znaleźć, poza swoją ojczyzną są prawdziwą rzadkością. W Niemczech natomiast rasa jest stale monitorowana i może wkrótce trafić do czerwonej księgi gatunków zagrożonych.
Jeśli nie uda Ci się znaleźć alaski, warto rozważyć inne rasy.
Bardzo podobny do niego jest na przykład czarny królik wiedeński, który jest jednak nieco cięższy i może osiągać wagę do 5,25 kilogramów. Można rozważyć również inne średniej wielkości rasy, na przykład czarnego rexa.
Wskazówka: W schroniskach na nowy dom czeka mnóstwo królików różnej wielkości i maści. Wiele z nich to nietrafione prezenty dla najmłodszych członków rodziny, którzy stracili nimi zainteresowanie. Być może jest wśród nich ten, który podbije Twoje serce?
Jego intensywnie czarna, lśniąca sierść przyciąga wzrok i cieszy oko. Jeśli jednak chcesz, aby alaska z Tobą zamieszkał i był szczęśliwy, zanim to nastąpi musisz wcześniej dowiedzieć się, jakie ma wymagania i potrzeby.
| Cechy szczególne: | Królik rasy alaska był pierwotnie hodowany jako źródło futra i mięsa. Rośnie w szybkim tempie i ma gęstą, błyszczącą sierść. |
| Charakter: | energiczny, czujny, spokojny, przyjazny |
| Wielkość: | średnia |
| Waga: | ok. 3,25–4 kg |
| Średnia długość życia: | 15 lat |
| Zachowania społeczne: | towarzyski |
| Kolor sierści: | czarny |
| Wzór sierści: | jednokolorowy |
| Pielęgnacja: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Cena: | ok. 40 euro |
| Herkunft: | Niemcy |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
