© DoraZett / stock.adobe.com
Nazwa króliki miniaturowe nie odnosi się do konkretnej rasy, ale do małych ras królików.
Ich przystępna wielkość i towarzyski charakter sprawiają, że króliki miniaturowe są niezwykle popularne jako zwierzęta domowe. Jeśli jednak zastanawiasz się nad przygarnięciem królika miniaturowego, musisz pamiętać, że małe zwierzęta też mogą mieć duże potrzeby.
| Nazwa: | królik miniaturowy, różne rasy |
| Waga: | od 0,7 do 1,5 kg |
| Długość życia: | do 10 lat |
| Rytm dobowy: | aktywne w ciągu dnia i po zmierzchu |
| Pożywienie: | roślinożercy (zioła, trawy, owoce, warzywa) |
| Pochodzenie: | głównie Hiszpania |
| Utrzymanie: | w grupie |
| Poziom trudności: | średnio wymagający |
Terminem króliki miniaturowe nie określamy odrębnej rasy, a całą grupę różnych, niewielkich rozmiarów królików. Z wyglądu bardzo podobne są do innych królików – mają parę słuchów, ogonek i puszyste futerko. Jedyna różnica to ich wielkość.
Przedstawiciele tej grupy niewielkich rozmiarów zwierząt domowych mogą różnić się od siebie wielkością, kolorem sierści i charakterem:
Warto wiedzieć: Królika miniaturowego nie należy mylić z królikiem karłowatym (Brachylagus idahoensis). Jest to bowiem odrębny gatunek z rodziny królików, który występuje w środkowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych.
Jak sama nazwa wskazuje, króliki te nie imponują rozmiarami – ważą nie więcej niż 0,7–1,5 kilograma.
Króliki nierodowodowe uznawane są za króliki miniaturowe do wagi nie większej niż 2 kilogramy.
© DoraZett / stock.adobe.com
Podobnie jak ich większych rozmiarów krewni, króliki miniaturowe są niezwykle towarzyskie i pielęgnują więzi społeczne.
Podczas gdy w ciągu dnia większość czasu spędzają w swoich „norach”, po zmierzchu stają się znacznie bardziej aktywne, co oznacza, że mogą hałasować do późnych godzin nocnych.
Chociaż człowiek bardzo często postrzega króliki, a zwłaszcza ich miniaturowe odmiany, jako pluszowe zabawki, w rzeczywistości są one bardzo płochliwe z natury i nie przepadają za pieszczotami. Dzieci mogą je więc bardzo łatwo przestraszyć, jeśli zbliżą się do ich klatki za szybko lub zbyt głośno, albo chcąc wziąć je na ręce.
Zapewnij swoim podopiecznych odpowiednio dużą przestrzeń i nie ograniczaj ich. Zwłaszcza rodzice najmłodszych pociech powinni zwracać szczególną uwagę na to, jak postępują z tymi nieufnymi zwierzętami.
Życie w pojedynkę? W przypadku królików miniaturowych to nie wchodzi w rachubę. Te niezwykle społeczne i towarzyskie zwierzęta potrzebują kontaktu z osobnikami, z którymi mogą się bawić, szaleć i „rozmawiać”.
Dlatego króliki miniaturowe nigdy nie powinny być trzymane samotnie, ale zawsze w parach lub w grupie.
Zgodnie z zaleceniami, dla pary królików należy wygospodarować przestrzeń o wielkości co najmniej sześciu metrów kwadratowych. Każdy kolejny zwierzak potrzebuje dodatkowych 20 procent powierzchni.
Króliki miniaturowe można trzymać zarówno w mieszkaniu, jak i na zewnątrz, przy czym najlepszym rozwiązaniem jest trzymanie ich w ogrodzie.
Jeśli nie dysponujesz ogrodem, możesz trzymać je również w pokoju. W takim przypadku ważne jest jednak, aby panowała w nim temperatura około 18 stopni Celsjusza, a klatka nie znajdowała się w przeciągu lub obok źródeł ciepła.
Odpowiednia dla danego gatunku dieta jest oczywiście również częścią odpowiedniej dla danego gatunku hodowli. Zapewnia ona nie tylko długie i zdrowe życie, ale także zapobiega otyłości i problemom trawiennym.
Króliki miniaturowe są wegetarianami i żywią się przede wszystkim świeżym, dobrej jakości sianem oraz pokarmem zielonym, takim jak trawa, zioła łąkowe i sałata.
Od czasu do czasu można im również podawać warzywa. Ponieważ owoce zawierają dużo fruktozy, nie powinny zbyt często trafiać do ich misek. To samo dotyczy dostępnych w sklepach mieszanek paszowych i granulatu.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w artykule: Dieta królika: Zdrowa i odpowiednia dla gatunku.
Podobnie jak inne króliki, również ich miniaturowe odmiany żyją średnio około 10 lat.
Błędy w utrzymaniu i żywieniu mogą przyczyniać się do powstawania różnych dolegliwości (na przykład wad zgryzu), które mogą wpływać na jakość i długość ich życia.
Dlatego nie należy zapominać o regularnych wizytach u lekarza weterynarii.
W zapobieganiu chorobom bardzo ważna jest odpowiednia pielęgnacja, stąd też należy mieć na oku ich sierść, pazury oraz zęby.
Niemniej ważna dla zdrowia i dobrego samopoczucia królików miniaturowych jest higiena. W ramach jej zapewnienia należy czyścić całe pomieszczenie dla królików raz w tygodniu – wymienić ściółkę i umyć podłoże ciepłą wodą. Pojemniki na paszę i wodę pitną powinny być czyszczone najlepiej codziennie ciepłą wodą lub z niewielkim dodatkiem octu.
Ponieważ króliki miniaturowe to bardzo popularne zwierzęta domowe, można znaleźć je w zasadzie w każdym sklepie zoologicznym i schronisku dla zwierząt.
Jeśli interesuje Cię konkretna, mniej znana rasa, najlepiej zwrócić się bezpośrednio do hodowcy. Profesjonalni hodowcy oddają swoich podopiecznych do nowych domów po ukończeniu przez nich co najmniej 10 tygodni.
Ceny królików zależą od rasy, wieku i pochodzenia. Jeśli zwierzę jest już wykastrowane lub wysterylizowane, wówczas ma to zazwyczaj swoje odzwierciedlenie w cenie, która wynosi od kilkudziesięciu do nawet kilkuset złotych. Przedstawiciele rzadszych ras są naturalnie wyraźnie droższe.
Jeżeli jesteś w stanie spełnić wyżej wspomniane warunki dotyczące ich utrzymania, towarzystwa oraz zabawy, nic nie stoi na przeszkodzie przygarnięciu dwóch lub więcej króliczków.
Jeśli będą czuły się one u Ciebie dobrze, dostarczą Ci wiele radości i przyjemności. Przy odrobinie cierpliwości i empatii możesz je spróbować oswoić, a nawet wyszkolić, na przykład z użyciem klikera.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
