© Cavan / stock.adobe.com
Królik japoński występuje w dwóch odmianach: Japoński arlekin ma pomarańczową sierść z czarnymi, niebieskimi, czekoladowymi lub fioletowymi plamkami.
Królik japoński jest komikiem wśród królików. Wyróżnia się nie tylko kolorowym, nakrapianym futerkiem, ale także wesołym, psotnym usposobieniem. Ten zwany również arlekinem królik jest zagrożony wyginięciem i w rzeczywistości z Japonią nie ma nic wspólnego. Skąd więc pochodzi i co sprawia, że jest tak wyjątkowy, wyjaśniamy poniżej.
Jego kolorowe łatki sprawiają, że jest absolutnie niepowtarzalny. W idealnym przypadku kolory powinny być ułożone geometrycznie: Jedna połowa pyszczka powinna być ciemna z jasnym uchem, a druga jasna z ciemnym uchem.
Japończyk ten może występować w dwóch odmianach:
W obu przypadkach wzór sierści jest pasiasty, pręgowany lub niejednolity. Hodowcy dążą do uzyskania nasyconych kolorów, ostrych granic pomiędzy nimi i grubego podszerstka.
Uwaga na możliwą pomyłkę: Również sierść innych ras królików może się charakteryzować wzorem typu arlekin.
Króliki japońskie należą do średniej wielkości królików, ważących od trzech do czterech kilogramów. Ich tułów powinien być krępy, z dobrze zaokrąglonym zadem, którego szerokość ma być taka sama jak szerokość klatki piersiowej. Głowa jest okrągła i dobrze osadzona.
Kiedy japończyk kica, jego tułów znajduje się kilka centymetrów nad podłożem.
Harmonijna, niezbyt duża głowa stanowi podstawę dla długich na 11–13 centymetrów, obficie owłosionych uszu.
© Elena_Alex / stock.adobe.com
Królik japoński jest psotny i bawi swoich opiekunów żywiołowym i zabawnym zachowaniem.
Jest wszędobylski i czasami lubi przekraczać granice. Nie robi tego jednak nigdy z premedytacją – on po prostu taki jest. A ponieważ jest również niezwykle ujmujący w swoich wybrykach, nie sposób się na niego gniewać.
Przedstawiciele tej rasy są ciekawscy i uwielbiają eksplorować swoje otoczenie. Dlatego zapewnij jego zmiany, aby królik się nie nudził i angażuj go w swoją codzienność.
Od czasu do czasu należy również zaopatrywać go w nowe zabawki, ponieważ te inteligentne zwierzęta stale potrzebują nowych bodźców i odpowiedniego zajęcia.
Japończyk ten jest aktywnym zwierzęciem. Dlatego potrzebuje dużo przestrzeni i ruchu, aby rozładować nagromadzoną energię i dać jej upust podczas zabawy. Lubi też towarzystwo, w związku z czym należy trzymać go przynajmniej w parze.
Umieść zwierzęta w dużym, wielopoziomowym i zadaszonym wybiegu zewnętrznym , na którym znajdzie się domek do spania i tunele do zabawy, co zapewni tym małym urwisom zajęcie i tak potrzebne im urozmaicenia.
Królowie ucieczki Trzymając króliki na zewnątrz musisz upewnić się, że ogrodzenie wybiegu będzie wbite kilka centymetrów w ziemię. Zwierzaki te bowiem bardzo lubią je podkopywać i czmychać niepostrzeżenie.
Japończyki mają grube futro, które ogrzewa je, gdy temperatura na zewnątrz spada. Jednak podczas surowej zimy z temperaturami poniżej zera, również im może być za zimno. W naturze, w takich warunkach króliki chowają się do podziemnych nor. Na wybiegu nie mają takiej możliwości. Dlatego w bardzo zimne dni zwierzęta lepiej przenieść do ciepłego pomieszczenia, aby nie narażać ich na niepotrzebny stres, a co za tym idzie, również na problemy zdrowotne.
Jeśli zdecydujesz się na trzymanie ich w domu, musisz zorganizować im nieograniczony wolny wybieg lub oddzielny pokój, w którym nie powinny znajdować się żadne niebezpieczne przedmioty, takie jak kable.
Z reguły króliki nie mają problemu z zachowaniem czystości. Umieść kilka przestronnych toalet w różnych miejscach w mieszkaniu i czyść je regularnie, dwa razy w tygodniu.
Najlepiej ustawić je pod strefami karmienia i siankiem, ponieważ mają w zwyczaju wypróżniać się i oddawać mocz podczas jedzenia.
W naturze tych gryzoni leży nieustanne chrupanie i przekąszanie. Dlatego muszą mieć stały dostęp do pokarmu i wody. Podczas karmienia weź pod uwagę następujące kwestie:
Arlekiny uważane są za zdrowe i wytrzymałe. Jedynie bardzo upalnym latem mogą pojawić się u nich biegunki lub zapalenie odbytu.
Dlatego należy wówczas codziennie sprawdzać jego stan i upewnić się, że jest czysty, a w przypadku jakichkolwiek wątpliwości skonsultować się z lekarzem weterynarii. Ponieważ króliki mają bardzo szybką przemianę materii, problemy zdrowotne mogą w krótkim czasie wymknąć się spod kontroli.
Zdrowi przedstawiciele rasy dożywają wieku od pięciu do ośmiu lat.
Z Japonii? Absolutnie nie. Ojczyzną tych gryzoni jest Francja. Po raz pierwszy zostały zaprezentowane w Paryżu w 1887 roku i od tamtej pory hodowane są na całym świecie.
Arlekiny pochodzą od szylkretowych królików holenderskich.
Nazwę nadano im w krajach anglojęzycznych, ze względu na ich charakterystyczne ubarwienie.
Zagrożona rasa Na świecie spotkamy niestety niewiele królików japońskich – szacuje się, że zaledwie kilkaset osobników. Dlatego uważane są za zagrożone.
© cuhle-fotos / stock.adobe.com
Króliki japońskie wnoszą radość i dobrą energię do każdego domu.
Są niewymagające w pielęgnacji i mogą być trzymane pod nadzorem również przez najmłodszych członków rodziny, a ich kolorowa sierść jest wyjątkowo miła dla oka.
Podsumowując: Królik japoński to niezwykle uroczy gryzoń, który świetnie sprawdzi się w roli zwierzęcia rodzinnego – pod warunkiem oczywiście, że uda Ci się go znaleźć.
| Cechy szczególne: | Kolorowy, średniej wielkości królik o żywiołowym, wesołym usposobieniu, zagrożony wyginięciem. |
| Nazwa: | królik japoński, arlekin |
| Charakter: | psotny, wesoły, żywiołowy |
| Wielkość: | 30–50 cm |
| Waga: | 3–4 kg |
| Umaszczenie: | cętkowane z odcieniami pomarańczowego, czarnego, białego, fioletowego, niebieskiego i czekoladowego |
| Długość życia: | 5–8 lat |
| Utrzymanie: | zabezpieczony przed zimnem wybieg zewnętrzny lub mieszkanie; wymagana duża przestrzeń |
| Pokarm: | suchy, treściwy, mokry – sałata, warzywa, owoce (w niewielkich ilościach) |
| Socjalizacja: | przynajmniej w parach, a najlepiej w grupie |
| Pochodzenie: | Francja |
Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.
