© Jimmy / stock.adobe.com
Szczury bywają bardzo ufne i lubią kontakt z człowiekiem.
Lubią przytulać się do swoich opiekunów i są niezwykle pojętne: Szczury to fascynujące, łatwe w utrzymaniu zwierzęta. Sprawdzą się nawet w przypadku osób pracujących czy starszych dzieci. Te urocze gryzonie są stosunkowo niewymagające, aczkolwiek zwłaszcza początkujący ich miłośnicy nie powinni lekceważyć związanych z nimi obowiązków.
Szczury to mądre, społeczne zwierzęta. Obserwowanie ich, zabawa z nimi i uczenie ich sztuczek może dostarczyć naprawdę dużo radości. Ponieważ gryzonie te są szczególnie aktywne późnym popołudniem i wczesnym rankiem, sprawdzą się świetnie jako zwierzęta domowe dla czynnych zawodowo opiekunów.
Starsze dzieci mogą również wziąć odpowiedzialność za stadko szczurów i opiekować się nimi wspólnie z rodzicami. Należy jednak pamiętać, że szczury żyją średnio około dwóch lat, a śmierć ukochanego zwierzęcia może być dla dzieci bardzo bolesna.
Szczury trzymane jako zwierzęta domowe pochodzą od szczurów wędrownych. Występują w różnych umaszczeniach, między innymi czarnym, brązowym, kremowym, białym oraz łaciatym. Również albinosy, czyli białe osobniki z czerwonymi oczami, są dość powszechne.
Jeśli chcesz przygarnąć szczura lub grupę szczurów, warto odwiedzić okoliczne schroniska, do których regularnie trafiają te gryzonie w oczekiwaniu na nowego opiekuna. Można nabyć je za niewielką opłatą na poczet schroniska.
Warto pamiętać, że jako zwierzęta stadne, szczury nie mogą być trzymane w pojedynkę. Aby mogły prowadzić życie w zgodzie z wymaganiami właściwymi dla gatunku, potrzebują przynajmniej jednego towarzysza, a najlepiej czują się w grupie trzech do sześciu kompanów.
Aby uniknąć niechcianego potomstwa, należy wybierać zwierzęta tej samej płci – przy czym samice uważane są za bardziej zgodne niż samce. Alternatywnie, można trzymać razem samice i wykastrowanych samców. Chcesz powiększyć swoją grupkę szczurów? Do dorosłych zwierząt dołącz młode osobniki.
© George Dolgikh / stock.adobe.com
Jak dużo miejsca potrzebuje szczur? Zgodnie z zaleceniami specjalistów, w przypadku stadka składającego się z dwóch do sześciu zwierząt, wymiary klatki powinny wynosić 100 x 50 x 120 centymetrów. Powinna ona mieć kilka poziomów, na które te sprytne gryzonie będą mogły się dostać za pomocą drabinek lub gałęzi.
Podłogę klatki należy wyłożyć miękkimi, odpylonymi trocinami. Poza tym, te dbające o czystość gryzonie potrzebują kącika toaletowego ze żwirkiem dla kota lub piaskiem dla szynszyli. Ponadto, wyłożony sianem lub słomą domek do spania oraz liczne kryjówki i zabawki, takie jak tekturowe rurki, sprawią, że klatka będzie dla nich prawdziwym rajem.
Niezależnie od tego, jak duża i urozmaicona jest klatka, szczury muszą mieć możliwość codziennego wybiegania się poza nią. Przez kilka godzin dziennie, te ruchliwe i ciekawskie gryzonie powinny móc eksplorować swoje otoczenie – oczywiście pod nadzorem. Kable elektryczne, książki, trujące rośliny i wszystkie inne przedmioty, nadające się do skubania powinny zostać usunięte.
Wspólna zabawa jest ważnym elementem utrzymania szczurów. Czy to w klatce, czy na wybiegu: Zwierzęta te potrzebują wielu urozmaiceń, aby zaspokoić swoje umysłowe i fizyczne potrzeby.
Możliwość kopania i wspinaczki można zapewnić im na przykład wykorzystując niezadrukowane kartony wypełnione pogniecionym papierem. Kartony lub stare książki można także użyć do zbudowania labiryntów, w których ukryte będą przysmaki, takie jak kawałki ogórka.
© Mary Swift / stock.adobe.com
W przeciwieństwie do innych małych zwierząt, szczury bywają bardzo ufne – zwłaszcza wtedy, gdy w młodości miały intensywny kontakt z człowiekiem. Im więcej się nimi zajmujemy, tym bardziej będą oswojone i skłonne do pieszczot. Wiele szczurów lubi siedzieć na ramieniu swojego opiekuna i cieszyć się bliskim kontaktem z nim.
Wskazówka: Jeśli chcemy wyjąć szczura z klatki, należy ostrożnie włożyć jedną rękę pod jego brzuch, a drugą przytrzymać grzbiet. Nie chwytajmy ich za ogony, są bowiem bardzo wrażliwe i szczury nie lubią być za nie podnoszone.
Szczury są w zasadzie wszystkożerne, ale jedzą więcej pokarmu roślinnego niż zwierzęcego. Lubią płatki owsiane i specjalne mieszanki zbóż, ale także świeże warzywa, takie jak ogórki, sałata i marchewki. W ich menu znajdują się również owoce, z wyjątkiem owoców cytrusowych.
Białko zwierzęce można dostarczać szczurom w postaci gotowanych jaj, twarogu, jogurtu lub mączników. Natomiast orzechy, sucharki czy chrupki sprawdzą się świetnie jako przekąska między posiłkami.
Jeśli szczury są trzymane w sposób odpowiedni dla gatunku, z reguły rzadko chorują, ale matowa sierść, zaropiałe oczy i zatkane nozdrza wskazują, że w ich organizmie dzieje się coś niepokojącego. Do objawów chorobowych zaliczamy również głośne oddychanie, brak apetytu i apatię.
Jeśli zauważymy takie objawy u naszego podopiecznego, nie zwlekajmy z wizytą u lekarza weterynarii – najlepiej takiego, który specjalizuje się w małych zwierzętach. Do typowych chorób szczurów należą infekcje układu oddechowego i nowotwory.
Szczury to bardzo płodne zwierzęta – samice są gotowe do rozrodu już w wieku pięciu do sześciu tygodni. Rodzą średnio dziesięć młodych i tuż po porodzie są ponownie gotowe do zajścia w ciąże. Samica szczura ma średnio cztery mioty w ciągu roku, czyli wydaje na świat czterdzieści młodych.
Dlatego, aby z naszej hodowli szczurów nie wynikły żadne niespodzianki, podczas formowania stada należy zwrócić szczególną uwagę na płeć jego członków. Ponadto, hodowlę lepiej zostawić profesjonalistom.
Szczury sprawdzą się lepiej w roli zwierząt domowych dla dzieci niż na przykład świnka morska czy królik. W przeciwieństwie do tych stroniących od kontaktu z człowiekiem zwierząt, oswojone szczury nie boją się na ogół dotykania i głaskania. Wprost przeciwnie: Lubią spędzać czas ze swoim opiekunem i poddawać się jego pieszczotom.
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
