Mokra karma, sucha karma, domowe posiłki, a może dieta typu BARF? Bogaty wybór karm dla kota dostępnych na rynku może przyprawić o zawrót głowy. Jaka karma będzie odpowiednia dla naszego kota? Poniżej przedstawiamy przegląd zalet i wad najpopularniejszych metod żywienia kotów, aby ułatwić podjęcie nam decyzji.
© 279photo / stock.adobe.com
W sklepach znajdziemy najróżniejsze karmy dla kota o różnych właściwościach. To, na którą z nich się zdecydujemy, zależy przede wszystkim od indywidualnych potrzeb naszego pupila – wieku, rasy czy chorób, na które cierpi.
Poniżej zamieszczamy przegląd właściwości różnych karm, aby ułatwić wybór najodpowiedniejszej dla naszego pupila:
Najważniejszą cechą suchej karmy jest niska zawartość wody. W celu usunięcia płynów z surowców, producenci stosują różne procesy, wśród których najbardziej powszechne jest wytłaczanie, czyli poddawanie karmy działaniu ciśnienia i pary.
Jej niewątpliwą zaletą jest długi termin przydatności do spożycia. Poza tym, jest bardzo łatwa w przechowywaniu, a kocia miska pozostaje czysta.
Niemniej, niewielka ilość zawartej w niej wody niesie ze sobą ryzyko dla zdrowia kota. Jeśli je on wyłącznie suchą karmę, może mieć problemy z pęcherzem moczowym lub nerkami, w wyniku zaburzonej gospodarki wodno-elektrolitowej.
W porównaniu do suchej karmy, mokra karma zawiera więcej płynów – zazwyczaj od 60 do 85%. Jest zwykle sprzedawana w puszkach, jednorazowych miseczkach lub praktycznych saszetkach.
Chociaż jej okres przydatności do spożycia jest krótszy w porównaniu do suchej karmy, dostarcza ona organizmowi kota odpowiednią ilość płynów. Jednak ze względu na bardziej miękką konsystencję, może prowadzić do powstawania płytki nazębnej.
Uwaga: Zarówno mokra jak i sucha karma może być dobrej i złej jakości. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w artykule: Jaką karmę podawać kotu – suchą czy mokrą?
Jeśli nasz podopieczny jest uczulony na typowe składniki karmy dla kotów, pomocne może być samodzielne przygotowywanie dla niego posiłków. Niewątpliwą zaletą takiego rozwiązania jest to, że dokładnie wiemy, co się w nich znajduje.
Należy jednak pamiętać, aby przed przygotowaniem posiłków uzyskać szczegółowe informacje na temat zasad ich komponowania – najlepiej u kociego dietetyka. Ponieważ niektóre minerały i witaminy ulegają rozpadowi podczas obróbki termicznej, należy zadbać o ich odpowiednią suplementację.
Dieta typu BARF zakłada podawanie kotu wyłącznie surowych elementów pochodzenia zwierzęcego (np. mięsa mięśniowego, podrobów), uzupełnionych sztucznymi lub naturalnymi dodatkami, takimi jak skorupki jaj czy mączka kostna. Ponieważ jest to surowe pożywienie, szczególnie ważną rolę w procesie jego przygotowywania odgrywa higiena.
Karmienie wyłącznie mięsem mięśniowym może ponadto bardzo szybko doprowadzić do objawów niedoboru składników odżywczych. Dlatego niezwykle istotne jest, aby ustalić, jakie potrzeby ma nasz pupil, zanim zdecydujemy się na barfowanie.
Termin „whole prey” oznacza „całą ofiarę”. Ten model żywienia zakłada karmienie kota wyłącznie pokarmem zwierzęcym, bez dodatków i składników pochodzenia roślinnego, tak jak ma to miejsce w barfowaniu. Zamiast tego, zwolennicy diety whole prey podają swoim podopiecznym całe zwierzęta, na przykład jednodniowe kurczęta lub myszy, lub ich kawałki takie jak udka z kurczaka.
W przypadku odmiany „franken prey” karmimy kota różnorodnymi częściami obrobionych tuszek zwierzęcych.
Ponieważ sposób karmienia należy zawsze dostosować do indywidualnych potrzeb kota, musimy pamiętać, że nie istnieje jedna idealna dieta. Ważne jest, aby dostarczała organizmowi zwierzęcia wszystkich niezbędnych składników odżywczych, których na danym etapie życia potrzebuje.
W wielu przypadkach pomocne mogą okazać się porady żywieniowe lekarza weterynarii. Jeśli bowiem zna on stan zdrowia kota, może udzielić precyzyjnych informacji dotyczących diety optymalnej w jego przypadku.
