© FurryFritz / stock.adobe.com
Zapalenie pęcherza moczowego u kotów nie należy do rzadkości.
Zapalenie pęcherza moczowego u kotów jest dość powszechną dolegliwością. Może mieć ono postać idiopatyczną (FIC) lub być spowodowane bakteryjnymi infekcjami dróg moczowych, kryształkami i kamieniami moczowymi.
Nieleczone infekcje bakteryjne pęcherza moczowego mogą rozwijać się w moczowodach, prowadząc do uszkodzenia nerek. Poza tym, zapalenie pęcherza moczowego jest bardzo bolesne i powoduje dodatkowy stres u kota.
Kolejnym problemem są zapalenia pęcherza moczowego, które w zależności od przyczyny i nasilenia, mogą prowadzić do częściowej lub całkowitej niedrożności cewki moczowej. Koty mają wówczas problemy z oddawaniem moczu lub nie oddają go wcale. Sytuacja taka jest stanem ostrym i wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzem weterynarii!
Pęcherz moczowy jest jednym z narządów dolnych dróg moczowych. Zapalenia w jego obrębie najczęściej prowadzą do pojawienia się następujących objawów:
Stan ostry: Jeśli kot bezskutecznie próbuje oddać mocz, cewka moczowa może być całkowicie zablokowana. W takiej sytuacji może dojść do nagłego pogorszenia stanu ogólnego kota, a nawet do zagrożenia życia. Dlatego zwierzę należy wówczas jak najszybciej zabrać do lekarza weterynarii.
Najpierw lekarz weterynarii przeprowadzi dokładny wywiad z opiekunem zwierzęcia, aby uzyskać ważne informacje, między innymi na temat dolegliwości towarzyszących oddawaniu moczu. Poza tym, zapyta również o ewentualne urazy, sposób żywienia i utrzymania.
Wskazówka: Jeśli to możliwe, zabierz ze sobą do gabinetu próbkę moczu kota.
Chociaż zapalenie pęcherza moczowego u kotów zazwyczaj nie jest stanem ostrym, warto poddać zwierzę ogólnemu badaniu klinicznemu. Dzięki temu można szybko ocenić jego aktualną kondycję na podstawie ważnych parametrów życiowych, takich jak stan ogólny, częstość oddechów i serca, stan błon śluzowych w jamie ustnej oraz temperatura ciała mierzona w odbycie.
Jeśli wyniki badań będą prawidłowe, można przejść do badania układu moczowego. Istnieją trzy metody diagnostyczne.
Próbkę można pozyskać spontanicznie (pobierając ją z moczu samodzielnie oddawanego przez kota) lub w sposób sterylny, pobierając ją z pęcherza moczowego (np. poprzez nakłucie jamy brzusznej pod kontrolą USG). Próbkę następnie bada się za pomocą pasków lub wysyła do laboratorium w celu przeprowadzenia badania bakteriologicznego. Pod mikroskopem widoczne będą kryształki moczu lub bakterie.
Na podstawie parametrów krwi, można rozpoznać istniejący stan zapalny oraz sprawdzić czynność nerek.
Wszelkie zmiany w budowie pęcherza moczowego lub ewentualne kryształki moczu można wykryć za pomocą badania ultrasonograficznego lub rentgenowskiego.
Leczenie dzielimy na przyczynowe i objawowe.
Niezależnie od przyczyny, konieczne jest podawania leków przeciwbólowych oraz rozkurczających. W przypadku bakteryjnego zapalenia pęcherza moczowego konieczne jest również zastosowanie antybiotyków, po uprzednim wykonaniu antybiogramu.
W przypadku kryształków moczu lub kamieni moczowych, konieczne będą dodatkowe środki. Kot będzie potrzebował wówczas leków obniżających wartość pH moczu oraz odpowiedniej diety. Niższa wartość pH moczu powoduje rozpuszczenie kryształków, a czasami nawet kamieni.
Jeśli badania uwidocznią większy kamień, którego nie będzie można pozbyć się za pomocą leków, konieczna będzie operacja.
Stan ostry: Jeśli drogi moczowe są niedrożne, konieczna może być interwencja chirurgiczna!
Oprócz leków i diety, można pomóc kotu samodzielnie w domu. Postaraj się zapewnić mu spokój, unikaj sytuacji stresowych i pomóż mu zgubić nadmiar kilogramów – oczywiście zawsze uwzględniając zalecenia lekarza weterynarii.
Upewnij się także, że kot pije odpowiednio dużo wody. Zwłaszcza koty karmione suchą karmą częściej cierpią na niedobór płynów. Dlatego w celu zapewnienia równowagi wodno-elektrolitowej, warto podawać im również mokrą karmę.
Miskę na wodę należy czyścić codziennie i umieścić kilka misek w domu lub zastosować specjalne poidełko, które zachęca koty do picia.
Sposób leczenia oraz rokowania są różne w zależności od tego, co wywołało dolegliwość. Chociaż zapalenie pęcherza u kotów na ogół dobrze poddaje się leczeniu, niedrożność dróg moczowych stwarza zagrożenie dla życia zwierzęcia.
Im dłużej taki stan trwa, tym gorsze są rokowania oraz mniejsze szanse na przeżycie.
Schorzenie to pojawia się u kotów dość często, a jego powody mogą być różne. Najczęściej dotyka koty niewychodzące i samce. Możliwe przyczyny dzielimy na zakaźne i niezakaźne.
Zakaźne zapalenie pęcherza moczowego, wywoływane przez różne bakterie, dotyka najczęściej starsze koty, w szczególności te, które cierpią na inne choroby (np. cukrzycę). Do zakaźnego zapalenia pęcherza moczowego może dojść w dwojaki sposób.
Za pośrednictwem dróg moczowych: Odpowiedzialne za dolegliwość bakterie dostają się do pęcherza moczowego zwierzęcia przez cewkę moczową lub wywołują ją podrażnienia pęcherza moczowego, najczęściej na skutek obecności kryształków moczu. Mogą one stopniowo gromadzić się, tworząc kamienie moczowe.
U kotów są to najczęściej struwity lub kamienie będące efektem nagromadzenia szczawianów wapnia. Powstają one w wyniku zmiany wartości pH z kwaśnej na zasadową. Dużą rolę odgrywa tutaj żywienie kota.
Za pośrednictwem krwi: Bakterie mogą dostać się do pęcherza w wyniku zatrucia krwi (sepsy). Źródłem zakażenia może być sama rana pooperacyjna lub inna rana w bardziej odległych częściach ciała.
Znalezienie przyczyny zapalenia pęcherza moczowego u kotów jest często niemożliwe nawet przy dokładnej diagnostyce. W takim przypadku mówimy o tak zwanym idiopatycznym zapaleniu pęcherza moczowego (z ang. FIC – Feline Interstitial Cystitis), którego przyczyny nie są znane.
Przypuszcza się, że pojawia się w wyniku kilku czynników, takich jak stres, zmiany neurologiczne czy hormonalne, które osłabiają układ odpornościowy i sprzyjają występowaniu reakcji zapalnych.
© Andrei / stock.adobe.com
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tej dolegliwości u kota, należy zwrócić szczególną uwagę na:
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
