© Africa Studio / stock.adobe.com
Kocie ciało funkcjonuje dzięki delikatnie skoordynowanemu współdziałaniu różnych elementów. Ten zwykle doskonale działający system szybko ulega zniszczeniu. Szczególnie zauważalne są zaburzenia nerwowe i hormonalne u kotów.
Układ nerwowy kota składa się z bilionów małych komórek nerwowych, które przebiegają przez wszystkie narządy, łączą się w rdzeń kręgowy, a ich ośrodkiem kontroli jest mózg. Sieć ta koordynuje prawie wszystkie zmysły i ruchy kociego ciała, kontroluje ruchy i emocje.
Podobnie jak u ludzi, koci mózg jest ośrodkiem ośrodkowego układu nerwowego. Wszystkie wrażenia zmysłowe kota łączą się w tym organie, który waży od 20 do 28 gramów i ma około 3,5 cm długości i szerokości oraz 2,5 cm wysokości. Mózg odpowiada za ocenę, łączenie i przechowywanie impulsów nerwowych – decyduje także o sile potencjalnej reakcji na bodźce czuciowe.
Ta sieć informacyjna może być zakłócona przez różne czynniki, w tym urazy spowodowane np. wypadkiem, chorobami wrodzonymi lub infekcjami.
Znaną chorobą ośrodkowego układu nerwowego jest tak zwana „ataksja”. Koty z ataksją wykazują poważne zaburzenia neurologiczne, które mogą objawiać się chwiejnym chodem, problemami z koordynacją, pochyloną głową, a często także brakiem czystości. Przyczyny ataksji można traktować jako przykład różnych zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, ponieważ są one niezwykle różnorodne:
Objawy deficytów neurologicznych są zawsze stanem zagrożenia! Przy pierwszych objawach tych nietypowych objawów należy skonsultować się z weterynarzem – dobrym pomysłem jest udanie się na pogotowie weterynaryjne w weekend lub w nocy. W zależności od przyczyny objawów, stan może być ostry, zagrażający życiu lub przewlekły. Nie zawsze jednak stanowią wyrok śmierci: Na przykład koty z ataksją często rodzą się z zaburzeniami neurologicznymi. Jeśli ludzie są gotowi, przystosować się do ich małych osobliwości, „chwiejący się kot” może nadal wieść szczęśliwe i długie życie. To samo dotyczy kotów, które cierpią z powodu udaru mózgu. Zmiany w gospodarstwie domowym, takie jak rampa do lekko podniesionego legowiska, kuwety z niskim wejściem oraz wyrozumiałość i szczególna sympatia ze strony człowieka co prawda nie mogą zdziałać cudów, ale mogą umożliwić choremu kotu wspaniałe kocie życie!
Należy jednak powstrzymać się od zdalnej diagnozy za pomocą wyszukiwarek internetowych. Wyłącznie weterynarz może postawić tutaj diagnozę i zaproponować potencjalne możliwości leczenia!
© Vasyl / stock.adobe.com
Podobnie jak układ nerwowy kota, równowaga hormonalna naszych czworonogów składa się z milionów małych składników, które idealnie ze sobą współpracują. Hormony są właściwymi dla organizmu substancjami chemicznymi, które przekazują informacje w organizmie i w ten sposób utrzymują i kontrolują funkcje i procesy metaboliczne organizmu. Hormony są wytwarzane przez gruczoły dokrewne w ciele kota i przemieszczają się przez krwiobieg do odpowiedniego organu docelowego. Uwalnianie hormonów jest kontrolowane i regulowane przez mózg, ośrodek kontroli ośrodkowego układu nerwowego.
Układ hormonalny kota jest niezbędny dla każdego procesu zachodzącego w organizmie kota, od tworzenia komórek jajowych po regulację poziomu cukru we krwi i wykorzystanie składników pokarmowych do wzrostu ciała. Ma to ogromny wpływ na emocje naszych pupili. Zrównoważona równowaga hormonalna jest tak ważna po to, żeby wszystkie procesy biologiczne w organizmie kota mogły przebiegać sprawnie, kocięta mogły wyrosnąć na zdrowe koty, a nasz tygrys domowy pozostał sprawny i zdrowy nawet w starszym wieku. Jeśli równowaga ulegnie zniszczeniu, ma to ogromne konsekwencje.
Zaburzenia hormonalne u kotów mogą mieć różne konsekwencje. Do najbardziej znanych chorób układu hormonalnego należą m.in. nadczynność i niedoczynność tarczycy oraz cukrzyca.
Cukrzyca jest coraz częściej występującą chorobą u kotów.
Cukrzyca i choroby tarczycy to tylko dwa przykłady braku równowagi hormonalnej u kotów. Wszystkie zaburzenia układu hormonalnego są poważne i mogą być diagnozowane i leczone wyłącznie przez lekarza weterynarii.
Przyczyn takich schorzeń często można upatrywać w doborze hodowli, ale czasem także w diecie naszych kotów domowych. Rzadko możesz uchronić przed chorobą swojego kota, ale zdrowy tryb życia z kontrolą wagi i żywieniem dostosowanym do gatunku, mają dobry wpływ na zdrowie Twojego futrzanego przyjaciela!
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
