© Julia / stock.adobe.com
Toksoplazmoza u kota może być powodem do obaw zwłaszcza dla kobiet w ciąży.
Kiedy rodzina, której członkiem jest kot ma się w najbliższym czasie powiększyć, wielu opiekunów ma wątpliwości dotyczące mieszkania zwierzęcia i dziecka pod jednym dachem. Głównym powodem do obaw przyszłych rodziców jest wywoływana przez pasożyty toksoplazmoza.
W przypadku zdrowych kotów zakażenie toksoplazmozą z reguły nie stanowi większego problemu. Inaczej jest w przypadku kociąt, kocich seniorów i kotów z osłabionym układem odpornościowym. Największe zagrożenie stanowi zaś dla kotek będących w ciąży.
Poza tym toksoplazmoza jest zoonozą, czyli chorobą, która może przenosić się na człowieka, a najbardziej niebezpieczna jest dla nienarodzonych dzieci – w ich przypadku może być nawet śmiertelna.
Toksoplazmoza u kotów zazwyczaj przebiega bezobjawowo lub w towarzystwie jedynie lekkich objawów, które organizm z reguły zwalcza samodzielnie.
Ostrożność zaleca się jednak w przypadku zwierząt z osłabionym układem odpornościowym, u których objawy toksoplazmozy są dużo silniejsze i mogą przejść w stan przewlekły. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych objawów należy koniecznie udać się z kotem do lekarza weterynarii:
W przypadku zdrowych dorosłych choroba również na ogół przebiega bezobjawowo lub przypomina grypę. Natomiast u osób z obniżoną odpornością mogą wystąpić problemy z koordynacją oraz skurcze.
Jeśli zarażona zostanie kobieta w ciąży, rzadko wykazuje jakiekolwiek objawy. Jednak im wcześniej się zarazi, tym większe zagrożenie pojawia się dla nienarodzonego dziecka. Możliwymi skutkami infekcji są, m.in., wodogłowie oraz nawet poronienie.
© Africa Studio / stock.adobe.com
Jeśli u kota podejrzewa się toksoplazmozę, lekarz weterynarii pobierze krew i kał zwierzęcia do badań. Wkrótce po zarażeniu koty wydalają dużą ilość zarodników (oocyst), które można zobaczyć pod mikroskopem.
We krwi można natomiast wykryć przeciwciała przeciwko toksoplazmozie. Aby odróżnić ostrą toksoplazmozę od jej chronicznej postaci należy zbadać dwie próbki krwi w odstępie dwóch do trzech tygodni.
Koty w dobrej kondycji zdrowotnej zazwyczaj samodzielnie potrafią uporać się z toksoplazmozą. W przypadku kotów osłabionych, u których występują silne objawy zakażenia, nie obędzie się bez interwencji lekarskiej.
Podobnie jest w przypadku człowieka. Objawy choroby pozostają zazwyczaj niezauważone i organizm sam sobie z nią radzi. Leczenie niezbędne jest natomiast w u osób z deficytami odporności. Natychmiastowego leczenia w postaci antybiotykoterapii oraz/lub leków przeciwpasożytniczych wymagają zwłaszcza kobiety w ciąży.
Rokowania w przypadku wystąpienia toksoplazmozy u kota zależą od sprawności jego układu odpornościowego oraz wieku, w którym doszło do zakażenia. Zdrowe, dorosłe zwierzęta mają bardzo duże szanse na powrót do zdrowia nawet bez leczenia.
Im młodszy jest kot w momencie infekcji, tym gorsze są rokowania. Jeśli zarazi się krótko po urodzeniu lub jako kocię, choroba może w jego przypadku zakończyć się śmiercią. U zwierząt z osłabionym układem odpornościowym toksoplazmoza ma na ogół przewlekły przebieg, ponieważ ich organizm nie jest w stanie całkowicie zwalczyć infekcji.
Za toksoplazmozę u kotów odpowiedzialny jest pasożyt o nazwie Toxoplasma gondii, dla którego kot jest żywicielem ostatecznym.
Oznacza to, że tylko z pomocą kota może się rozmnażać. W jego jelicie tworzy tak zwane oocysty, które zwierzę wydala wraz z kałem. Oocysty stają się zakaźne w ciągu kilku dni po wydaleniu.
Pasożyt może jednak również zarażać żywicieli pośrednich, w których bytuje, ale nie rozmnaża się. Są to w zasadzie wszystkie organizmy stałocieplne, w tym ludzie. Dlatego toksoplazmozę zaliczamy do tak zwanych zoonoz.
Zarażenie możliwe jest w dwojaki sposób:
Zakażeniu toksoplazmozą można zapobiegać jedynie w przypadku kotów niewychodzących i to też tylko wówczas, gdy są karmione wyłącznie odpowiednio podgrzanym lub mrożonym mięsem lub dostępną w sklepach karmą dla kotów.
U kotów wychodzących ryzyka tego nie da się uniknąć. Czy to podczas zakopywania swoich odchodów, czy po zjedzeniu swojej upolowanej ofiary – możliwości zakażenia u kotów wychodzących jest wiele. Ponieważ jednak zdrowe koty z reguły przechodzą toksoplazmozę bezobjawowo, nie ma większych powodów do obaw.
© Светлана Фарафонова / stock.adobe.com
Wśród wszystkich potencjalnych zagrożeń dla matki i dziecka w okresie ciąży, w przypadku opiekunek kotów toksoplazmoza znajduje się wysoko na liście. Zastosowanie się do poniższych wskazówek pomoże jednak znacząco zmniejszyć ryzyko infekcji:
Nawiasem mówiąc, nie tylko koty mogą być źródłem zakażenia. Patogen wywołujący toksoplazmozę może być obecny również w zanieczyszczonej glebie czy piasku, sałacie, warzywach oraz surowym lub półsurowym mięsie. Dlatego warzywa należy dokładnie myć, a wszelkie prace w ogrodzie wykonywać w rękawiczkach.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
