© toyosaka / stock.adobe.com
Spondyloza to zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie pojawiające się między innymi u starszych kotów.
Spondyloza u kotów jest chorobą stawów, która może wywoływać silny ból. Dotknięte nią zwierzęta są więc zdane na pomoc swoich opiekunów. W poniższym tekście wyjaśniamy, jak rozpoznać spondylozę u kotów na wczesnym etapie i dlaczego powoduje ona problemy ze stawami.
Spondylosis deformans występuje zarówno u psów, jak i kotów i prowadzi do zmian zwyrodnieniowych w kręgosłupie. Ponieważ rozwijają się one przez dłuższy czas, wiele zwierząt na początkowym etapie wykazuje jedynie łagodne objawy. Choroba w tym stadium może również przebiegać bezobjawowo.
Jeśli rosnące w trakcie choroby ostrogi kostne dotykają pobliskich nerwów, proces ten powoduje silny ból. W związku z dyskopatią pojawiają się również inne poważne objawy, takie jak nagły paraliż, będące poważnym zagrożeniem dla zdrowia i życia kota.
Spondyloza często pozostaje niezauważona przez całe życie. Nierzadko zostaje zdiagnozowana przy okazji wykonywania zdjęć RTG w związku z innymi chorobami.
Niektóre koty jednak odczuwają tak silne dolegliwości, że zostaje ona odkryta wcześniej. Jeśli nerwy lub dyski zostaną uszkodzone, w zależności od lokalizacji, zwierzęta mogą mieć problemy z utrzymaniem moczu, wykazywać nagłą kulawiznę, cierpieć na zaburzenia chodu, w tym chwiejność i sztywność ruchu, a czasami nie są w stanie w ogóle się poruszać.
Epizody spondylozy wywołują silny ból u cierpiących na nią kotów, w wyniku czego podczas takiego ataku koty głośno wokalizują, powodując zaniepokojenie u swoich opiekunów.
Spondyloza dotyka przede wszystkim starsze koty, ale w rzadkich przypadkach zmiany kostne mogą wystąpić już w młodym wieku. Dzieje się tak na przykład w wyniku silnych przeciążeń lub wrodzonych wad kości.
Gdy tylko kot zacznie kuleć lub wykazywać objawy bólowe należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, który ustali przyczynę dolegliwości i wdroży terapię mającą na celu uśmierzenie bólu.
Wiarygodne rozpoznanie spondylozy wymaga przeprowadzenia dokładnych badań.
Lekarz weterynarii zbada palpacyjnie grzbiet i inne części ciała zwierzęcia oraz po zidentyfikowaniu typowego obrazu klinicznego choroby zleci wykonanie zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa, które na ogół wystarczy do rozpoznania spondylosis deformans.
Aby odróżnić tę chorobę od innych schorzeń, lekarz weterynarii oceni jej stopień zaawansowania, wyjaśniając następujące kwestie:
W leczeniu spondylozy można zastosować środki wspomagające, mające na celu złagodzenie objawów choroby, np. środki przeciwbólowe, które uwolnią zwierzę od bólu i podniosą jego komfort życia.
Dodatkowo, warto wdrożyć fizjoterapię, aby zniwelować nieprawidłowe obciążenia i napięcia mięśni oraz wspierać kota w utrzymaniu dobrej kondycji, dzięki czemu kręgi będą odciążone. Należy bezwzględnie unikać nadwagi i zadbać o odpowiednie żywienie.
© Lilli / stock.adobe.com
Generalnie, spondyloza jest zbiorczym określeniem zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, których główną przyczyną jest związane z wiekiem zużycie. Pewną rolę w jej powstawaniu mogą odgrywać również nadwaga i przeciążenia.
Spondyloza u kotów powoduje zasadniczo dwie główne dolegliwości mające wpływ na ruchomość stawów:
Takie skostnienia tworzą się w miejscach, gdzie obciążenie jest największe.
U kotów mogą wystąpić następujące rodzaje spondylozy:
Spondyloza jest postępującą chorobą przewlekłą stawów i jest niestety nieuleczalna.
Można jednak poprawić jakość życia i zmniejszyć dolegliwości bólowe cierpiących na nią kotów, wspierając je w miarę możliwości w codziennym funkcjonowaniu i stosując się do zaleceń lekarza weterynarii oraz fizjoterapeuty.
Ryzyka powstania spondylozy nie można całkowicie wyeliminować, ponieważ towarzyszy ona procesowi starzenia się i pojawia się na przykład w wyniku choroby zwyrodnieniowej stawów.
Można jednak zmniejszyć prawdopodobieństwo jej wystąpienia, np. unikając nadwagi czy przeciążeń kręgosłupa i stosując się do poniższych wskazówek.
W przeciwieństwie do kotów wychodzących, które nie mogą narzekać na brak ruchu, kotom niewychodzącym należy zapewnić możliwość zabawy i zachęcać je do regularnego ruchu. Można w tym celu wykorzystać zabawki dla kota lub drapak.
Dodatkowo warto nauczyć kota chodzenia na smyczy. Jest to nie tylko korzystne dla jego zdrowia, ale stanowi również świetną zabawę i wzmacnia więź między zwierzęciem i jego opiekunem.
Ruch tak, przeciążenia nie. Zadbaj o odpoczynek kota i zrezygnuj z aktywności sportowych jak tylko zauważysz, że Twój kot kuleje czy odczuwa ból.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
