© leesle / stock.adobe.com
Przepuklinę pępkową u kotów można usunąć chirurgicznie.
Guz na pępku kociaka może przestraszyć jego nowego opiekuna. Ale czym jest przepuklina pępkowa u kotów i czy jest niebezpieczna? Dowiedz się wszystkiego, co należy o niej wiedzieć z lektury poniższego tekstu.
Przepuklina pępkowa (hernia umbilicalis) to niecałkowicie zamknięta ściana jamy brzusznej w okolicy pępka. Często pojawia się wkrótce po narodzinach kocięcia.
W większości przypadków tak zwane wrota przepukliny są na tyle małe, że przechodzi przez nie jedynie niewielka ilość tkanki tłuszczowej i część sieci brzusznej. Jeśli jednak są większe i mogą przedostać się przez nie narządy takie jak pętle jelitowe, może to zagrażać życiu zwierzęcia.
Dolegliwość ta nie należy do rzadkości, ale jest zdecydowanie częstsza u młodych niż u dorosłych kotów.
W zależności od rozmiaru, przepuklina pępkowa u kotów może wyglądać jak mały lub duży guz w okolicy pępka. Z zewnątrz skóra na ogół nie wydaje się zmieniona.
Przepuklina ma miękką konsystencję, ale może wydawać się twarda, jeśli części organów zostały w niej uwięźnięte. W zależności od rozległości wrót przepukliny, jej zawartość można przemieścić z powrotem do jamy brzusznej, co nazywamy repozycją.
Jeśli przepuklina jest niewielka i nie doszło do uwięźnięcia pętli jelitowych, zazwyczaj kot nie odczuwa dolegliwości bólowych. Inaczej jest w przypadku, gdy narządy wewnętrzne przedostaną się przez wrota przepukliny i uwięzną. W dłuższej perspektywie prowadzi to do silnego bólu i jest nagłym przypadkiem medycznym, wymagającym specjalistycznej pomocy.
Chociaż większość przepuklin pępkowych u kotów jest niegroźna, w każdym przypadku należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, zwłaszcza wtedy, gdy zwierzę wykazuje oznaki dyskomfortu lub bólu.
Rozpoznanie przepukliny pępkowej to rutynowa czynność dla lekarzy weterynarii, którzy badają palpacyjnie okolicę pępka kota i wykonują badania obrazowe (USG lub RTG), aby przyjrzeć się wnętrzu worka przepuklinowego. Dzięki temu możliwe jest rozpoznanie uwięźniętych pętli jelitowych i ocenienie pilności zabiegu chirurgicznego.
U szczególnie młodych kociąt, otwór przepuklinowy może zamknąć się samoistnie w ciągu kilku tygodni. W przypadku niewielkich przepuklin zazwyczaj z zabiegiem czeka się nieco dłużej i ręcznie repozycjonuje zawartość przepukliny.
Jeśli przepuklina pępkowa uwięzi pętle jelitowe, zaburzony zostaje odpływ krwi i dochodzi do zatrzymania wody (obrzęku). W takiej sytuacji może dojść do zagrażającej życiu niedrożności jelit, która wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. Ręczna repozycja jest wówczas niewystarczająca i niezbędne jest zoperowanie kota.
Po skutecznym znieczuleniu kota, lekarz weterynarii wykona eliptyczne nacięcie w skórze okalającej przepuklinę. Następnie odsłoni wewnętrzny worek przepuklinowy aż do jej wrót i przemieści zawartość przepukliny z powrotem do jamy brzusznej. Jeśli okaże się, że tkanka jest już zbyt mocno uszkodzona, konieczne może być także usunięcie całych narządów. Na koniec rana jest zamykana.
Koszt operacji przepukliny pępkowej zależy od różnych czynników, takich jak stopień trudności czy opłaty dodatkowe za zabieg poza zwyczajowymi godzinami pracy. Zazwyczaj jednak jest to wydatek rzędu kilkuset złotych i może różnić się także w zależności od kliniki i jej lokalizacji.
Przepuklina u młodych kotów spowodowana jest niepełnym zamknięciem ściany jamy brzusznej po urodzeniu. Pierścień pępkowy, przez który przechodzi pępowina powinien zamknąć się całkowicie. W przeciwnym razie bowiem, przez pozostałą szczelinę może wydostać się zawartość jamy brzusznej – tłuszcz lub tkanka jelitowa.
Niepełne zamknięcie pierścienia pępkowego może być wrodzone, ale może także wynikać z urazu ściany brzucha. Twardość tkanki łącznej w okolicy pępka również może mieć wpływ na wystąpienie przepukliny pępkowej.
To, czy kot może normalnie funkcjonować z przepukliną pępkową zależy przede wszystkim od jej wielkości i stopnia zaawansowania. Niewielkie przepukliny są zazwyczaj niegroźne.
Jeśli jednak przepuklina jest duża i spowoduje uwięźnięcie części jelita, może to prowadzić do poważnych, śmiertelnych w skutkach komplikacji. Dlatego ważne jest, aby jak najszybciej po zauważeniu przepukliny skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Przepuklina pępkowa może zrosnąć się w pierwszych tygodniach i miesiącach życia. Niemniej, w każdym przypadku warto zasięgnąć rady lekarza weterynarii, aby w porę zdiagnozować ewentualne problemy i uniknąć dalszych komplikacji.
Dolegliwości tej nie można zapobiec ze stuprocentową pewnością. Można jednak zmniejszyć ryzyko jej wystąpienia poprzez kojarzenie ze sobą wyłącznie zdrowych kocich rodziców.
Aby wzmocnić tkankę łączną, warto, poza tym zwracać uwagę na podawaną kociętom karmę oraz prawidłowe żywienie kotki w okresie ciąży.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
