© maryviolet / stock.adobe.com
Po ataku epilepsji kot bezwzględnie potrzebuje odpoczynku.
Absolutny horror dla każdego opiekuna kota: nagle Twój ukochany kot leży w konwulsjach na podłodze i czujesz bezradność. Z poniższego artykułu dowiesz się, jak rozwija się padaczka u kota (epilepsja) i jak najlepiej pomóc swojemu pupilowi.
Trzy substancje kontrolują aktywność mózgu. Glutaminian i asparaginian pobudzają komórki nerwowe, kwas gamma-aminomasłowy (GABA) hamuje neurony. Jeśli dojdzie do braku równowagi między pobudzeniem a zahamowaniem, prowadzi to do napadów padaczkowych.
Napad padaczkowy zawsze przebiega w czterech fazach, które bardzo różnią się pod względem objawów:
Jeśli w odstępie 24 godzin wystąpią dwa napady padaczkowe, lekarz określa tę chorobę jako epilepsję.
W samej fazie napadu i ewentualnie również w innych fazach, u kotów z padaczką zauważalne są następujące objawy choroby:
Jednak nie każdy napad padaczkowy jest podobny do drugiego. Ponadto wyróżnia się dwie szczególne postacie napadów padaczkowych u kotów:
Lekarz opisuje wystąpienie dwóch lub więcej napadów padaczkowych w ciągu 24 godzin jako napad klasterowy lub seryjny. W takim przypadku koniecznie zabierz kota do weterynarza. Niestety, napad klasterowy często przeradza się w stan padaczkowy, a tym samym stan zagrażający życiu kota.
Stan padaczkowy określa napad padaczkowy, w którym kot traci przytomność na ponad pięć minut. Jak wspomniano powyżej, napad seryjny może również stać się stanem padaczkowym, jeśli kot nie odzyska przytomności między pojedynczymi napadami. Oczywiście jest to również nagły wypadek.
Lekarze weterynarii rozróżniają wrodzoną lub idiopatyczną postać padaczki oraz padaczkę wtórną lub nabytą. W przeciwieństwie do psów, wrodzona lub idiopatyczna postać padaczki jest raczej rzadka u kotów. Padaczka wtórna występuje znacznie częściej.
Padaczka nabyta występuje w wyniku niewystarczającego dopływu tlenu lub uszkodzenia tkanki nerwowej. Przyczyną tego mogą być np. infekcje bakteryjne lub wirusowe, które powodują zapalenie mózgu (łac. encephalitis) lub zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (łac. meningitis cerebrospinalis purulenta).
Jednakże padaczka wtórna u kotów znacznie częściej powstaje z powodu chorób nowotworowych lub urazów.
Ale napady nie zawsze mają swój początek w samym mózgu. Jeśli przyczyna napadów leży poza mózgiem, określa się to również mianem padaczki pozamózgowej.
Możliwe przyczyny to stany takie jak niewydolność nerek, choroby wątroby, cukrzyca lub nadczynność tarczycy. Również zatrucie, na przykład lekami, często wywołuje napady padaczkowe. Nawet niedobory witamin i składników odżywczych (przede wszystkim niedobór witaminy B1) mogą wywołać padaczkę pozamózgową.
© Mulderphoto / stock.adobe.com
Jeśli Twój kot doświadczył napadu padaczkowego, zanieś go później koniecznie do weterynarza. Prosimy jednak nie próbować zanosić kota do weterynarza podczas napadu. Zwykle nie osiągniesz tego przed końcem napadu. Jedynymi wyjątkami są tu napady seryjne lub stan padaczkowy.
Podczas wywiadu z opiekunem kota (anamneza) weterynarz zbiera ważne informacje i wyklucza możliwe przyczyny. Obejmuje to w szczególności informacje dotyczące żywienia, hodowli i pochodzenia kota.
Po ogólnym badaniu klinicznym następują różne środki diagnostyczne. Badanie krwi może wskazać przyczynę poza mózgiem.
W celu wykrycia infekcji bakteryjnych lub wirusowych, chorób metabolicznych i stanów zapalnych wskazane jest pobranie krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego.
Ponadto, aby wykluczyć urazy wewnętrzne, wady rozwojowe lub nowotwory, zalecane są procedury obrazowania, takie jak rentgen, tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny.
Powszechnie uważa się, że padaczka jest chorobą nieuleczalną. Dlatego niezwykle ważna jest ścisła kontrola i dobra współpraca między lekarzem weterynarii a opiekunem. Zasadniczo terapia zawsze ma na celu zapewnienie, że kot nie ma więcej napadów padaczkowych lub jak najmniej.
Forma zastosowanej terapii zależy zawsze od przyczyny. Na przykład pierwotna padaczka u kotów jest zwykle leczona lekami na całe życie (zwykle fenobarbitalem).
Jeśli jest to padaczka wtórna, jedyną szansą jest leczenie choroby podstawowej. Na przykład infekcje bakteryjne wymagają podania skutecznego antybiotyku. Jeśli kot cierpi na nowotwór, pomocne mogą być zabiegi chirurgiczne, radioterapia lub chemioterapia.
Jakkolwiek widok kota w konwulsjach może być szokujący, postaraj się koniecznie zachować spokój. W żadnym wypadku nie powinieneś również narażać na niebezpieczeństwo samego siebie. Podczas napadu kot nie ma kontroli nad zębami ani pazurami.
Zarówno Twojemu kotu, jak i weterynarzowi najbardziej pomoże, jeśli udokumentujesz napad na wideo, jeżeli jest to możliwe. W ten sposób lekarz weterynarii uzyskuje jednocześnie informacje o rodzaju i czasie trwania napadu.
Jeśli Twój kot miał w przeszłości napady padaczkowe, prawdopodobnie masz od weterynarza leki ratunkowe. Możesz na przykład podawać kotu diazepam przez odbyt.
Niestety nie ma lekarstwa na padaczkę u kotów. Jednak w przypadku padaczki pierwotnej leczenie przez całe życie poprawia jakość życia kota. Ważnym warunkiem wstępnym jest regularne i prawidłowe podawanie leków.
Jeżeli jest to padaczka wtórna, rokowanie zależy od tego, jak dobrze można leczyć chorobę podstawową. Na przykład agresywne nowotwory lub urazy znacznie pogarszają rokowania.
Niestety epilepsji u kotów nie można zapobiec. Jest jednak kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zminimalizować ryzyko:
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
