© Impact Photography / stock.adobe.com
Również w przypadku kotów przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów jest bardzo ważne.
Twój kot dziwnie zachowuje się w toalecie lub próbuje szukać nowego miejsca na załatwienie swoich potrzeb fizjologicznych? Powodem może być kamica moczowa. W poniższym artykule dowiesz się wszystkiego, co warto wiedzieć na temat tej dolegliwości.
Kamienie moczowe (orolity) nie są u kotów rzadkością i powodują uszkodzenia zarówno pęcherza moczowego, jak i moczowodów. W rezultacie pojawiają się stany zapalne lub nawet zagrażające życiu zatrzymanie moczu. Ponieważ w moczu wytrącają się minerały, takie jak magnez, fosforany i wapń, w wyniku ich nagromadzenia tworzą się coraz większe kamienie.
Dlatego nie należy tej dolegliwości lekceważyć i w przypadku zauważenia jakichkolwiek niepokojących objawów skonsultować się z lekarzem weterynarii.
W większości przypadków przypadłość ta występuje u zwierząt w średnim i starszym wieku. Kamienie powstają również w przebiegu FLUTD (ang. Feline Lower Urinary Tract Disease), choroby dolnych dróg moczowych u kotów i mają źródło w samym pęcherzu moczowym, moczowodach lub nawet w nerkach. Na początkowym etapie tworzą się niewielkie kryształki moczu, które stopniowo łączą się ze sobą. Z czasem powiększają się i osiągają średnicę kilku centymetrów. Wśród przyczyn sprzyjających ich powstawaniu znajdują się czynniki genetyczne, żywieniowe i zakaźne, które mają wpływ na wartość pH moczu, która określa jego kwasowość, która z kolei wpływa na wytrącanie się określonych minerałów.
Ponieważ kamienie różnią się znacznie pod względem składu i sposobu powstawania, dzieli się je na następujące rodzaje:
Ponieważ kamienie moczowe u kotów tworzą się przez dłuższy czas, pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj dopiero, gdy osiągną określoną średnicę, lub po uformowaniu ostrych krawędzi, które podrażniają wrażliwą błonę śluzową, powodując stan zapalny. Dostają się one zazwyczaj do dróg moczowych, wywołując infekcje pęcherza moczowego i nerek.
Ponadto, kamienie moczowe mogą blokować drogi moczowe (np. cewkę moczową), w wyniku czego dochodzi do ostrego zatrzymania moczu, które stanowi potencjalne zagrożenie życia zwierzęcia i wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzem weterynarii.
W związku z tym kamica moczowa oraz późniejsze stany zapalne pęcherza moczowego wywołują następujące objawy:
© Wirestock / stock.adobe.com
Jeśli objawy u kota są łagodne, diagnozę opiera się na dokładnym wywiadzie z opiekunem. Następnie wykonuje się ogólne badanie kliniczne, aby określić aktualny stan zdrowia kota oraz szczegółowe badanie układu moczowego.
W niektórych przypadkach lekarz weterynarii zauważy objawy stanu zapalnego, takie jak zaczerwienienie i obrzęk zewnętrznych narządów płciowych czy ślady krwi już podczas wstępnego badania. W celu ustalenia wielkości pęcherza moczowego, wykrycia ewentualnych stwardnień czy innych nieprawidłowości przeprowadza się również badania palpacyjne.
Na podstawie badania pobranej próbki moczu pod mikroskopem można zdiagnozować wszelkie obecne w moczu kryształki oraz komórki krwi (czerwone krwinki, komórki zapalne) lub bakterie, a także określić wartość pH moczu.
Jeśli wytworzyły się już większe kamienie moczowe (np. struwitowe), zazwyczaj będą one dobrze widoczne w badaniu ultrasonograficznym lub rentgenowskim. Poza tym, ważne jest wykonanie dodatkowego badania krwi. Tylko w ten sposób można określić czynność nerek oraz gospodarkę wodno-elektrolitową, np. zagrażające życiu podwyższone stężenie potasu (hiperkaliemia), które może wywoływać zaburzenia rytmu serca.
Natomiast jeśli kot nie jest w stanie oddać moczu, mówimy o stanie nagłym. Aby zapobiec niebezpiecznym uszkodzeniom nerek oraz pęknięciu pęcherza moczowego, należy natychmiast ustabilizować krążenie za pomocą wlewów dożylnych i cewnikowania.
Postępowanie w przypadku kamicy moczowej u kotów obejmuje:
Rokowania w przypadku kamicy moczowej u kotów zależą od ilości, wielkości i składu kamieni. W przeciwieństwie do kamieni szczawianowych, niewielkie kamienie struwitowe można rozpuścić za pomocą leków – zazwyczaj są zatem łatwiejsze w leczeniu.
Niedrożne drogi moczowe i uszkodzenia nerek stanowią stan zagrożenia życia. W takim przypadku pamiętajmy, że im szybciej kot zostanie poddany leczeniu, tym większe są jego szanse na przeżycie.
Niestety nie jest to możliwe, ale można zmniejszyć prawdopodobieństwo jej wystąpienia, stosując specjalną karmę dietetyczną (oczywiście w porozumieniu z lekarzem weterynarii). Ponadto, należy upewnić się, że kot przyjmuje odpowiednią ilość płynów.
Wskazówka: Odpowiednia dietetyczna karma może wspierać naturalne funkcje obronne organizmu Twojego kota, ale nie wyleczy ani nie zapobiegnie powstaniu samej dolegliwości. Żywienie kota należy zawsze skonsultować z lekarzem weterynarii. Specjalistyczne karmy znajdziesz w sklepie internetowym zooplus.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
