© irontrybex / stock.adobe.com
Kot cierpiący na zaburzenia funkcji poznawczych traci pamięć.
Jeśli Twój kot ma ponad 15 lat, weterynarze klasyfikują go jako pacjenta geriatrycznego. W tym wieku można spodziewać się wzrostu ryzyka wystąpienia chorób związanych z wiekiem, takich jak choroba Alzheimera czyli zespół kognitywnych dysfunkcji, inaczej zaburzeń poznawczych i przystosowawczych (ang. CDS – Cognitive Dysfunction Syndrome). Aby pomóc Ci w jak najwcześniejszym rozpoznaniu tej choroby neurologicznej u Twojego kota, w tym artykule omówione zostały najważniejsze fakty dotyczące demencji u kotów.
Koty w każdym wieku i każdej rasy mogą zachorować na demencję. Jedno jest jednak pewne: Ryzyko rozwoju choroby Alzheimera u kotów wzrasta wraz z wiekiem! W jednym z badań stwierdzono, że połowa kotów w wieku powyżej 15 lat wykazuje objawy demencji starczej.
Zazwyczaj demencja u kota powoduje, że z wiekiem traci on zdolności poznawcze. Koty z demencją wykazują następujące objawy:
Jeśli Twój kot traci zdolności poznawcze, zmienia się również jego zachowanie. Na przykład, przyjazny i oswojony kot może nagle stać się agresywny lub bardzo bojaźliwy. Możliwe jest również, że kot nagle zacznie wydawać więcej dźwięków.
Zazwyczaj koty potrafią poruszać się bezbłędnie po swoim terytorium. Jednak koty z demencją zapominają, gdzie jest ich kuweta lub miska z jedzeniem. Możesz też zauważyć, że Twój kot wpatruje się w ścianę w zakłopotaniu, próbując bezskutecznie znaleźć drogę wyjścia z pokoju.
Zwykle koty czyszczą się regularnie za pomocą swoich szorstkich języków. Jednak koty z demencją zazwyczaj mniej się myją. Ponadto, koty z demencją mogą mieć problemy z toaletą. Oznacza to, że często wypróżniają się i oddają mocz w przypadkowych miejscach, również w domu.
Twój kot nie wie, jaka jest pora dnia. Możesz to zauważyć, gdyż zapomina o porach karmienia.
Koty są zwierzętami nocnymi. Oznacza to, że w ciągu dnia drzemią, a w nocy wędrują po okolicy. Ten rytm snu i czuwania u kotów z demencją ulega zmianie, tak że nagle przesypiają one całą noc i są rozbudzone w ciągu dnia.
Prawie każdy kot rozumie brzmienie swojego imienia i wie, co oznacza słowo „jedzenie”. Ponieważ demencja wpływa również na obszar uczenia się i pamięci, koty z demencją często zapominają komend, których się nauczyły.
Lekarze weterynarii wykrywają demencję u kotów poprzez wykluczenie innych możliwych chorób. Należą do nich w szczególności choroby, które powodują ślepotę kota lub utratę słuchu. Lekarz weterynarii zbada kota także pod kątem schorzeń nerek lub pęcherza moczowego, aby wykluczyć możliwe przyczyny nietrzymania moczu.
Niestety, nie istnieje sposób na wyleczenie demencji, ani postępowanie terapeutyczne. Dlatego tym bardziej ważne jest, aby wspierać swojego kota w codziennym życiu, jeśli cierpi na tę przypadłość. W porozumieniu z lekarzem weterynarii możesz wykonać następujące czynności:
Szczególnie ważne jest, aby nie stresować starszego kota. Można to zrobić, unikając przygarniania nowych zwierząt lub dużej liczby gości. Jeśli nie jest to możliwe, można użyć feromonów antystresowych dla kotów – w porozumieniu z lekarzem weterynarii.
Niestety, na podstawie obecnej wiedzy, nie jest możliwe, aby lekarze weterynarii mogli wyleczyć koty z demencji. Martwe komórki mózgowe nie regenerują się same z siebie, więc tkanka pozostaje martwa na stałe. Możesz jednak znacznie poprawić jakość życia swojego pupila, wykazując się cierpliwością i zrozumieniem.
© SciePro / stock.adobe.com
Ogólnie rzecz biorąc, demencja jest chorobą neurodegeneracyjną. Dokładniej rzecz ujmując, podczas gdy „demencja” jest terminem zbiorczym opisującym objawy takie jak utrata pamięci, orientacji i zdolności myślenia, „choroba Alzheimera” jest zdefiniowaną chorobą, a zatem podtypem demencji.
Niemiecki neurolog dr Alois Alzheimer po raz pierwszy opisał tę chorobę neurodegeneracyjną u ludzi w 1906 roku, ale kilkadziesiąt lat później badacze odkryli podobne zmiany w mózgu zwierząt, takich jak psy czy koty. U psów lekarze weterynarii mówią o tzw. zespole zaburzeń poznawczych (CDS – cognitive dysfunction syndrome). Równie dobrze mogą jednak zachorować koty.
Przyczyna: Organizm trwale przechowuje nieprawidłowe białka w tkance mózgowej. Jeśli znajdują się one wewnątrz komórki nerwowej, weterynarze nazywają je białkami tau. Na zewnątrz komórki mówi się o tzw. blaszkach amyloidowych. Wbudowane białka powodują obumieranie dotkniętej tkanki. W wyniku tego mózg nie może już wykonywać ważnych funkcji. Nie może już odbierać i oceniać wrażeń zmysłowych tak jak zwykle, przez co kot traci zdolności poznawcze.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
