© Lucie / stock.adobe.com
Kot sfinks wygląda tajemniczo i budzi kontrowersje.
Sfinks to jedna z ras nagich kotów, które często budzą liczne kontrowersje. Podczas gdy niektórzy miłośnicy zwierząt krytykują hodowlę tej rasy z Kanady i mówią w jej przypadku o torturach hodowlanych, inni zachwycają się tymi niezwykłymi czworonogami.
Choć również przyciąga wzrok, ta rasa kotów nie ma nic wspólnego ze starożytnym egipskim sfinksem.
Kot sfinks to średniej wielkości, muskularny kot, który może ważyć do 7 kg. Duże, otwarte uszy osadzone są na kanciastej głowie. Zgodnie ze standardem, oczy sfinksa mają kształt cytryny i są lekko skośne nad wydatnymi kośćmi policzkowymi.
Typowy dla rasy jest prawie całkowity brak sierści. Ciało sfinksa pokrywa jedynie lekki, ledwo widoczny meszek przypominający ten na brzoskwini – przyjemny w dotyku. Typowa jest również luźno zwisająca, lekko pomarszczona skóra. Zmarszczki na głowie są obowiązkowe zgodnie ze standardem.
Kolory skóry są tak zróżnicowane, jak kolory sierści innych kotów. Sfinks może być również nakrapiany lub mieć białe łaty.
Uwaga: Niestety istnieją hodowle kotów sfinksów, które całkowicie pozbawione są wibrysów. Jest to przypadek tortur hodowlanych. Wąsy są jednym z ważnych narządy zmysłów u kotów.
Koty rasy sfinks są inteligentne, figlarne, żywotne i czułe. Wiele z nich uwielbia przytulać się do innych zwierząt i ludzi. Bardzo przywiązują się do swoich opiekunów i są zazwyczaj przyjaźnie nastawione do innych zwierząt, także psów.
Jeśli chcesz pozwolić sfinksowi wprowadzić się do domu, musisz liczyć się z tym, że od czasu do czasu będzie hałasował. Sfinksy należą do bardziej gadatliwych kotów. Ich miauczenie nie jest jednak głośne. Często wydają jedynie delikatne dźwięki.
Kot sfinks ma takie same potrzeby jak każdy inny kot. Jest jednak kilka szczegółów, które należy wziąć pod uwagę.
Dobrze zsocjalizowane koty rasy sfinks potrzebują co najmniej jednego innego kota do towarzystwa, żeby były całkowicie szczęśliwe. Najlepiej jest przygarnąć innego sfinksa lub innego kota, który jest równie ogromnym pieszczochem.
Sfinks nie powinien, jak każdy inny kot, przebywać na niezabezpieczonych terenach zewnętrznych. Jego niezwykły wygląd w połączeniu z dużą ufnością sprawiają, że dodatkowo jest popularnym celem dla złodziei. Alternatywą dla wychodzenia na zewnątrz może być przygotowanie dla swoich pupili odpowiednio zabezpieczonego balkonu, na którym będą mogli wyhasać się do woli.
Nagie koty potrzebują regularnych i zróżnicowanych ćwiczeń. Interaktywne zabawki, na przykład, mogą być z powodzeniem wykorzystane do umysłowego zaangażowania kota rasy sfinks. Aktywne czworonogi tej rasy mogą nawet nauczyć się aportować.
Więcej informacji na temat zapewniania kotom domowym zajęcia znajdziesz tutaj.
Kocie futro nie jest ozdobą, ale spełnia przydatne funkcje ochronne w codziennym życiu. Jeśli mieszkasz z jednym lub kilkoma kotami rasy sfinks, musisz mieć świadomość, że nagie koty mogą być bardziej wrażliwe. W starciach z innymi kotami szybciej odnoszą obrażenia z powodu braku futra.
Ponadto wielu opiekunów zgłasza, że wbrew niektórym uprzedzeniom, kot sfinks nie potrzebuje wyższej temperatury w pomieszczeniu, aby czuć się komfortowo.
Problem, który ta rasa kotów dzieli z ludźmi: Im jaśniejsza skóra, tym bardziej wrażliwa na oparzenia słoneczne. W związku z tym, jasne nagie koty również mogą się nieco opalić w ciągu lata. Z doświadczenia większości opiekunów wynika jednak, że krem przeciwsłoneczny dla kotów nie jest konieczny. W razie wątpliwości należy zapytać weterynarza.
Ponieważ nagie koty nie mają futra, które pochłania sebum ze skóry, z czasem tworzy się lekka warstwa sebum. Dlatego niektórzy opiekunowie regularnie kąpią swoje sfinksy. Alternatywnie, można po prostu przecierać sfinksa wilgotną szmatką co kilka dni.
Często twierdzi się, że koty rasy sfinks mogą być trzymane jako zwierzęta domowe przez alergików bez żadnych problemów. Może to być prawdą w przypadku pojedynczych osób, ale nie ma gwarancji.
Wynika to z faktu, że alergeny znajdują się nie tylko w sierści, ale także w naskórku i ślinie kotów. Dlatego też osoby uczulone na koty mogą być również uczulone na koty rasy sfinks. Poproś alergologa o poradę, jeśli podejrzewasz u siebie alergię na sierść zwierzęcia. Pomocne może być również spędzenie kilku godzin w domu hodowcy.
Koty rasy sfinks są stosunkowo rzadkie. W rezultacie dostępna pula genów jest dość mała. W związku z tym niektóre choroby mogą występować częściej. Ponadto niektórzy przedstawiciele tej rasy mają problematyczną cechę hodowlaną polegającą na braku wibrysów.
Innym zagrożeniem związanym z hodowlą tej rasy kotów jest niewielka pula genów. Często prowadzi to do chowu wsobnego i związanych z nim chorób. Odpowiedzialni hodowcy wiedzą jednak, jak zapobiegać temu problemowi poprzez przemyślane kojarzenia o niskim współczynniku inbredu.
Koty rasy sfinks, zgodnie z obecnym stanem wiedzy, nie mają dużych skłonności do chorób dziedzicznych. Opisano jednak przypadki występowania u tej rasy kardiomiopatii przerostowej w wyniku mutacji w genie ALMS1. Jeśli chcesz rozmnażać swojego sfinksa, możesz wcześniej wykluczyć tę wadę genetyczną poprzez specjalne badania.
Szacuje się, że ze względu na brak sierści, kot sfinks potrzebuje około 20% więcej pożywienia niż koty futrzaste. Termoregulacja nagich kotów jest bardziej złożona – z powodu braku futra sfinks szybciej traci ciepło. Oznacza to, że potrzeba więcej energii, aby zrekompensować utratę ciepła.
Wskazówka: Wybierz wysokiej jakości karmę dla swojego kota rasy sfinks.
© jagodka / stock.adobe.com
Kot rasy sfinks jest stosunkowo rzadki, a także bardzo kontrowersyjny. Ponieważ – i wszyscy zainteresowani powinni o tym pamiętać – ich niezwykły wygląd był pierwotnie przypadkową wadą genetyczną. Zostało to następnie celowo wyhodowane przez ludzi.
Kot rasy sfinks nie pochodzi od Azteków, jak się często uważa, ale z Kanady. W 1966 roku kot domowy przypadkowo urodził bezwłosego kociaka. Był to początek hodowli sfinksów.
Właściciel kontynuował hodowlę z bezwłosym kotem, którego nazwał „Prune”. Niektóre z kociąt miały futro, inne były bezwłose. Kocięta miały jednak poważne problemy zdrowotne: Ich układ odpornościowy nie mógł się prawidłowo rozwijać. Tak więc hodowla prawie dobiegła końca.
Jednak w połowie lat 70. znaleziono więcej bezwłosych kotów i kontynuowano hodowlę. Od 1971 roku sfinks został uznany za rasę. Najbardziej znanym przedstawicielem tej rasy kotów jest prawdopodobnie Pan Bigglesworth z filmów z serii „Austin Powers”.
Sfinksy kanadyjskie są stosunkowo rzadką rasą. Jeśli szukasz tej rasy, musisz uzbroić się w cierpliwość. Pamiętaj, że warto poczekać na renomowanego, odpowiedzialnego hodowcę, zamiast kupować kociaka sfinksa w pośpiechu od kogokolwiek.
Niestety, istnieje wielu szemranych sprzedawców, którzy oferują nagie koty bez dowodu pochodzenia i bez dokładnych badań rodziców. Wielu z nich dołącza do wątpliwych stowarzyszeń nieuznawanych przez Féderation Internationale Féline (FiFe) w celu uzyskania rzekomych dokumentów.
Nie kupuj kociaka, którego hodowca oddaje przed ukończeniem dwunastego tygodnia życia. Ponadto kupuj tylko te, których rodzice zostali przebadani pod kątem chorób dziedzicznych HCM i PKD. Wszystkie zwierzęta używane do hodowli powinny mieć również wibrysy!
Na co należy zwracać uwagę podczas rozmowy z hodowcą? Kliknij tutaj.
Cena za sfinksa kanadyjskiego z renomowanej hodowli waha się od 2000 do 4000 zł. Wysokość ceny za konkretnego osobnika zależy od jego rodowodu, przeznaczenia do reprodukcji, płci, wieku oraz stopnia renomy hodowli.
Oprócz sfinksów kanadyjskich istnieją inne rasy nagich kotów.
Jedną z nich jest sfinks doński, rasa kotów pochodząca z Rosji. Sfinks doński występuje w pięciu odmianach umaszczenia, z których jedna to wersja „naga”. Rosyjski sfinks zawsze ma wąsy. Hodowcy kotów stworzyli również innego nagiego kota, Peterbalda, z użyciem bezwłosej wersji sfinksa dońskiego i kota syjamskiego.
Inna rasa, o nazwie Devon Rex, wygląda podobnie do kota sfinksa pomimo posiadania futra i jest bardzo zorientowana na ludzi, podobnie jak sfinks. Jego kędzierzawa sierść jest ponadto wynikiem tej samej mutacji, która powoduje zmianę sierści na meszek u sfinksa kanadyjskiego.
| Charakter: | Inteligentny, żywotny, przyjacielski, czuły, gadatliwy, przywiązuje się do ludzi i akceptuje inne zwierzęta, bardzo towarzyski |
| Budowa ciała: | Średniej wielkości, muskularna |
| Waga: | Do 7 kg |
| Kształt głowy: | Kwadratowy |
| Kształt uszu: | Duże, otwarte, szerokie u podstawy |
| Kształt oczu: | W kształcie cytryny, lekko skośne i wyłupiaste, duże |
| Długość życia: | 12 do 15 lat |
| Cena: | od 2000 do 4000 zł |
| Sierść: | Brak sierści, lekki meszek, liczne fałdy skórne |
| Umaszczenie: | Kolor skóry dowolny, możliwy też nakrapiany, z białymi plamami |
| Pielęgnacja: | Regularne kąpiele lub przecieranie wilgotną szmatką |
| Potrzeba ruchu: | Duża, potrzeba zaangażowania umysłowego |
| Pochodzenie: | Kanada |
| Grupa FIFe: | IV (koty syjamskie i orientalne) |
