© EmotionPhoto / stock.adobe.com
Savannah zawdzięcza swój egzotyczny wygląd dzikim przodkom.
Marzy Ci się lampart w salonie? Dzięki kotom rasy savannah możesz zrealizować to marzenie. Prawdziwi miłośnicy zwierząt jednak nigdy by się na to nie zdecydowali. Dlaczego? Odpowiedź na to i inne pytania na temat tej hybrydowej rasy kotów znajdziesz poniżej.
Pochodzenie savannah widać na pierwszy rzut oka: Ich maścią podstawową jest kolor złoto-beżowy z jaśniejszym podszerstkiem, na którym widoczne są cętki – zupełnie jak u dzikich kotów.
Wynika to z faktu, że przedstawiciele tej rasy są krzyżówką afrykańskiego serwala i kota domowego, głównie kota syjamskiego.
Savannah jest wysoki i smukły. Osiągając wysokość w kłębie około 30 centymetrów, zaliczany jest do największych kotów domowych.
Ma długie, muskularne kończyny i owalne, średniej wielkości łapki. Tylne nogi są zazwyczaj nieco dłuższe niż przednie, a jego elegancki wygląd dopełnia stosunkowo szeroki, średnio długi ogon.
Na szczupłej szyi spoczywa szlachetna głowa o typowych dla rasy dużych uszach – wysoko osadzonych, wyprostowanych, szerokich, o delikatnie zaokrąglonych końcówkach. Średniej wielkości oczy osadzone są głęboko.
Typowe dla rasy savannah jest również znakowanie w kształcie łez w okolicy oczu, które nadaje tym kotom egzotycznego wyglądu, przywodzącego na myśl geparda.
Ich dzikie korzenie widać również w zachowaniu – ich silna potrzeba ruchu i bardzo duża aktywność wymagają od opiekuna zapewnienia różnorodnych zajęć – tak naprawdę więcej niż można im zaoferować w mieszkaniu. Dlatego nie należy trzymać ich jako typowe koty domowe, a już na pewno nie w pojedynkę.
Savannah są bardzo przyjacielskie, skore do zabaw i towarzyskie, dlatego potrzebują towarzystwa drugiego kota, aby się nie nudzić.
Ciekawski i żądny przygód savannah nie jest typową przytulanką. Od czułości woli aktywności – często nazywany jest psem w kociej skórze, ponieważ można go nauczyć aportowania i chodzenia na smyczy. Jednak nawet przy najlepszym szkoleniu, dzika natura tych egzotycznych piękności będzie ujawniała się w impulsywnym, nieprzewidywalnym zachowaniu.
Charakter i zachowanie kotów savannah w dużej mierze zależą od danego pokolenia hodowlanego. Im jest wcześniejsze, tym więcej wspólnego będą miały z dzikimi zwierzętami. Przejawia się to na przykład w niechęci do jakichkolwiek zmian, w tym tych w najbliższym otoczeniu.
Przedstawiciele pierwszych czterech pokoleń mają także skłonności do unikania obcych i dzieci. Późniejszym pokoleniom jest już znacznie bliżej do znanych nam kotów domowych.
Utrzymanie kotów savannah jest bardzo wymagające, zwłaszcza tych z pierwszych czterech pokoleń. Będąc typowymi kotami domowymi, często rozwijają zaburzenia behawioralne, ze względu na niewystarczającą ilość bodźców.
Z kolei trzymanie ich jako koty wychodzące też nie jest zalecane w przypadku pokoleń F1–F4. Dziki serwal obecny w kocie savannah jest bardzo terytorialny i może stanowić zagrożenie dla pozostałych zwierząt.
Pamiętaj, że: Należy zapewnić im możliwość swobodnego poruszania się na zewnątrz z dużą ilością okazji do aktywności.
Savannah z generacji F5 i młodszych mogą natomiast bez problemu być trzymane w mieszkaniu z możliwością wychodzenia na zewnątrz. Podejmując decyzję o ich zakupie, należy uwzględnić charakter i potrzeby każdego zwierzęcia.
Ich atletyczna budowa ciała umożliwia im skoki do dwóch metrów wysokości oraz bezproblemowe wspinanie się, wobec czego korzystne dla nich będzie także umożliwienie im takiej zabawy.
Stabilny, wielopoziomowy drapak jest w przypadku tej rasy akcesorium nieodzownym. Inne meble do drapania będą z kolei służyć do pielęgnacji pazurków kota.
Oprócz możliwości wspinania się, należy im również zapewnić okazje do zabaw i ukrywania się, które oferują na przykład tunele lub budki dla kotów. Także zabawki na inteligencję sprawdzą się w ich przypadku doskonale.
Krótka sierść savannah powinna być od czasu do czasu szczotkowana szczotką lub grzebieniem. Nie można również zapomnieć o regularnym odwiedzaniu lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia niezbędnych badań, wykonania szczepień oraz odrobaczania.
Przy zapewnieniu im właściwych warunków utrzymania i diety, średnia długość życia savannah wynosi od 12 do nawet 20 lat.
Przedstawiciele wszystkich pokoleń potrzebują specjalnego, bogatego w białko żywienia surowym mięsem, tak zwanego barfowania. Gotowa karma może w ich przypadku szybko doprowadzić do niedoborów składników odżywczych.
Skomponowanie odpowiedniej dla gatunku diety, opartej na surowych produktach jest bardzo wymagające i nie uda się bez specjalistycznej wiedzy. Chcąc karmić w ten sposób swojego podopiecznego, warto sięgnąć do literatury fachowej, skonsultować się z lekarzem weterynarii i ekspertem ds. żywienia, aby dowiedzieć się, jaką ilość i rodzaj pokarmu oraz dodatków potrzebuje.
Savannah jest krzyżówką kota domowego i serwala – afrykańskiego dzikiego kota należącego do rodziny kotowatych, rzędu drapieżnych.
Pierwszy kot rasy savannah powstał za sprawą skrzyżowania samca serwala z kotką syjamską. Krzyżówka miała miejsce w roku 1986 i nie była wcale zamierzona – Judee Frank chciał serwala skrzyżować z samicą serwala, jednak samiec czas spędzał w pobliżu syjamskiej kotki, z którą doszło do parowania.
Warto wiedzieć: Nazwa rasy pochodzi od naturalnego środowiska serwala – afrykańskiej sawanny.
Aby wyhodować savannah, kotki domowe kojarzone są ze znacznie większymi od nich samcami serwali. Swoim zwyczajem, podczas kopulacji gryzą one samice w kark, czasami na tyle dotkliwie, że w wyniku obrażeń umierają w trakcie lub krótko po parowaniu. Dlatego ich hodowla budzi tak duże kontrowersje wśród obrońców praw zwierząt.
Parametry pokoleniowe pokazują, w jakiej relacji kot rasy savannah pozostaje do swoich dzikich przodków. Liczba określa pokolenie: Koty z pokolenia F1 na przykład są bezpośrednimi potomkami serwala.
Krzyżując takie hybrydy F1 ze sobą, uzyskujemy hybrydę F2. Czasami savannah z pokoleń potomnych krzyżowane są ponownie z kotami domowymi. Przedstawiciele pokoleń potomnych od F1 do F4 mają wysoki udział krwi dzikich przodków i tym samym zaliczane są do ras hybrydowych.
Koty z pokolenia F5 są najbardziej oddalone od swoich przodków i nie podlegają żadnym ograniczeniom, w związku z czym mogą być hodowane jak wszystkie inne koty.
Chcąc kupić kota tej rasy, należy liczyć się z wydatkiem rzędu co najmniej 6000 złotych. Jednak w zależności od wielkości miotu i pokolenia, ceny te mogą być znacznie wyższe.
W niektórych krajach hodowla i posiadanie savannah jest zabronione lub podlega pewnym ograniczeniom. W Polsce specjalne pozwolenie wymagane jest jedynie w przypadku przedstawicieli pierwszego pokolenia, którzy traktowani są tak samo jak zwierzęta egzotyczne.
Przed zakupem przedstawiciela tej rasy, należy dokładnie przemyśleć wszystkie powyższe kwestie i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy dysponujemy niezbędną wiedzą i warunkami, pozwalającymi na trzymanie tak wymagających zwierząt. Czy jesteśmy w stanie przygotowywać czasochłonną, odpowiednią dla gatunku dietę?
Bez wątpienia savannah wyglądają zjawiskowo i takie w rzeczywistości są. Wiele osób ulega ich wdziękowi oraz pokusie posiadania ich w domu, jednak szybko okazuje się, że utrzymanie tych egzotycznych zwierząt ich przerasta, na czym cierpią najbardziej same zwierzęta. Dlatego ze względu na ich dobrostan, trzymanie ich jako domowych pupili jest kontrowersyjne.
Zdaniem Welttierschutzgesellschaft – niemieckiego towarzystwa ds. ochrony zwierząt koty rasy savannah i koty bengalskie, niezależnie od tego do których pokoleń należą, nie powinny być trzymane w rękach prywatnych, ponieważ w warunkach domowych nie jest możliwe zapewnienie ich utrzymania właściwego dla gatunku.
| W skrócie: | Egzotyczny savannah jest hybrydą serwala i kota domowego. Te rosłe, cętkowane koty charakteryzują się dużą potrzebą ruchu. |
| Wysokość w kłębie: | Średnia do dużej |
| Waga: | 4–10 kg |
| Średnia długość życia: | 15 lat |
| Cena: | od 6000 zł |
| Charakter: | impulsywny, towarzyski, aktywny, wymagający, ciekawski |
| Sierść: | krótka |
| Kolor sierści: | black, brown spotted tabby, black silver spotted tabby, black smoke |
| Pielęgnacja: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.
