© coulanges / stock.adobe.com
Typowy dla pixieboba jest skrócony ogon, który może sprawiać problemy w komunikacji z innymi kotami.
Krótki ogon, cętkowane umaszczenie, kępki sierści w uszach: Pixiebob wygląda jak mały ryś. Jednak skrócony ogon często przysparza mu problemów w codziennym kocim życiu, dlatego rasę tę należy traktować jako rasę torturowaną.
Jeśli zastanawiasz się, który kot domowy jest podobny do rysia, podczas poszukiwań w Internecie szybko natkniesz się na pixieboba. Czasami nazwę pisze się również jako pixie-bob. Ta rasa kotów faktycznie przypomina nieco rysia, zwłaszcza ze względu na skrócony ogon.
Ponadto, podobnie jak dziki duży kot, pixiebob ma krępą i muskularną budowę ciała. Samice ważą zazwyczaj od trzech do pięciu kilogramów, a samce od pięciu do siedmiu.
Pixieboby mają zazwyczaj szarobrązowe, nakrapiane umaszczenie. Ich letnia sierść jest nieco krótsza, co sprawia, że oznaczenia na futrze są bardziej widoczne. Z kolei sierść zimowa jest nieco dłuższa, gęstsza i bardziej odstaje od ciała.
Szeroki, łukowaty łeb i kępki sierści w uszach dopełniają dzikiego wyglądu tej rasy kotów. Oczy pixieboba są złote lub zielone.
Łapy mogą mieć odziedziczoną osobliwość i być wyposażone nawet w siedem palców. Dzięki temu pixiebob jest jedyną rasą kotów, u której polidaktylia, czyli wielopalczastość, jest dopuszczalna i tolerowana zgodnie ze standardem rasy.
© CALLALLOO CANDCY / stock.adobe.com
Mimo że Pixiebob ma wielu fanów ze względu na swój wygląd przypominający rysia, rasa ta jest uważana za budzącą obawy.
Powodem tego jest jej krótki ogon, który ogranicza zdolność kota do komunikowania się. Ponieważ koty używają swoich ogonów między innymi do wyrażania nastroju: I tak, wyprostowany ogon z zagiętą końcówką może wyrażać radość lub podekscytowanie, podczas gdy opuszczony, najeżony ogon jest oznaką strachu. Ogon odgrywa również ważną rolę w bieganiu i wspinaniu się.
Rasy kotów takie jak pixiebob, które zostały celowo pozbawione tej ważnej cechy ciała poprzez hodowlę selektywną, są zatem uważane za hodowane poprzez tortury. Inne rasy krótkoogoniaste lub bezogoniaste również spełniają ten warunek, na przykład manx, kot cymric lub amerykański bobtail.
Chociaż wygląda jak dziki ryś w wersji mini, pixiebob jest uważany za figlarnego, słodkiego i czułego. Wiele zwierząt tej rasy lubi przytulać się do człowieka i dobrze dogaduje się z innymi kotami, a często nawet z psami.
Niektóre pixieboby są szczególnie komunikatywne i dużo miauczą – chociaż niektóre z ich dźwięków mogą brzmieć bardziej jak ćwierkanie, cykanie lub buczenie. Ponieważ koty te są zazwyczaj również bardzo inteligentne i zdolne do nauki, ich opiekunowie powinni stawiać im wyzwania i zachęcać je do ćwiczenia zadań umysłowych za pomocą odpowiednich zabawek dla kotów.
Mogą również nawiązać bliską więź z dziećmi. Należy jednak dać im wystarczająco dużo czasu na przyzwyczajenie się.
Pixieboby mogą być trzymane jako koty niewychodzące, ale bardzo cenią sobie pobyt w zabezpieczonym ogrodzie lub na balkonie wyposażonym w siatkę. Jeśli nie możesz zapewnić swojemu pixiebobowi dostępu do wyjścia na zewnątrz, musisz spędzać z nim codziennie dużo czasu, aby zapewnić temu aktywnemu kotu zajęcie.
Warto wiedzieć: Pixieboby są często bardzo zorientowane na ludzi i miejsce. Lubią podążać za „swoimi” ludźmi. Z drugiej strony, nie radzą sobie dobrze z przeprowadzkami.
Pielęgnacja sierści pixieboba jest stosunkowo nieskomplikowana w przypadku tej rasy kotów. U krótkowłosego pixie boba wystarczy szczotkować krótką sierść raz w tygodniu. Jeśli sierść jest długa, kotek wymaga nieco więcej opieki – zwłaszcza zimą.
Właściwa dieta pixieboba różni się w zależności od kota i zależy między innymi od wieku, poziomu aktywności i ewentualnych chorób przewlekłych.
W sklepie internetowym zooplus znajdziesz duży wybór karmy dla kotów.
Mało wiadomo o chorobach typowych dla rasy. Jednak dodatkowe palce, a zwłaszcza krótki ogon, mogą prowadzić do problemów zdrowotnych: Wydaje się, że cecha hodowlana krótkiego ogona jest związana z ograniczoną ruchomością kręgów szyjnych.
Ponadto u pixieboba zaobserwowano więcej chorób genetycznych, na przykład mięśnia sercowego i macicy. Ogólnie rzecz biorąc, ta rasa kotów wydaje się mieć nieznacznie zwiększone ryzyko śmierci w młodym wieku.
Pixiebob jest stosunkowo młodą rasą kotów pochodzącą z USA. Tam hodowczyni Carol Ann Brewer rozpoczęła w połowie lat 80. selektywną hodowlę tych ogoniastych, podobnych do rysia kotów domowych.
Przez długi czas sądzono, że pixiebob powstał w wyniku przypadkowego skrzyżowania rysia rudego z kotem domowym. Obecnie uważa się, że to przypuszczenie zostało obalone, ponieważ w badaniach DNA tej rasy nie znaleziono żadnych śladów rysia amerykańskiego. Tak więc mimo dzikiego wyglądu pixiebob jest w stu procentach kotem domowym.
Nawiasem mówiąc, ta rasa kotów zawdzięcza swoją nazwę kotce pixie (w tłumaczeniu: wróżka) z hodowli Carol Ann Brewer, od której pochodzą wszystkie pixieboby. Przyrostek nazwy „-bob” pochodzi od angielskiego słowa bobcat, oznaczającego rysia.
Od 1998 roku pixiebob jest uznawany przez International Cat Association (Tica) jako niezależna rasa.
Rasa ta jest raczej rzadka w naszym kraju: Niewielu hodowców oferuje kocięta pixiebob do zakupu, ponieważ ta rasa kotów jest uważana za problemową ze względu na krótki ogon. Jeśli mimo to chcesz kupić pixiboba, musisz spodziewać się kosztów zakupu od 3000 do 4500 złotych.
Prawdziwi miłośnicy zwierząt powinni jednak powstrzymać się od zakupu ze względu na problem związany z rasą tortur i wybrać inną rasę kotów. Jeśli nadal chcesz przygarnąć pixieboba, szukaj kociaka ze schroniska, aby nie wspierać tych, którzy hodują zwierzęta poprzez tortury.
Pixiebob zdecydowanie fascynuje miłośników kotów dzięki swojemu wyglądowi przypominającemu rysia. Ponieważ jednak ze względu na skrócony ogon rasa ta musi być traktowana jako hodowla poprzez tortury, a jej zakup nie jest wskazany.
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
