© Aleksand Volchanskiy / stock.adobe.com
Koty bez futra wywołują bardzo różne reakcje. Peterbald czyli kot sfinks petersburski to rasa kotów, która istnieje również w wariancie nagim, ale niewiele jej to szkodzi: Ma bardzo przyjazną naturę, przez co owija sobie wokół łapki miłośników kotów z całego świata.
Szczególnie rzuca się w oczy elegancja Peterbalda: Jest wysoki i ma szczupłe, atletyczne ciało. Jako kot średniej wielkości waży od trzech do czterech kilogramów. Jak wszystkie koty orientalne, Peterbald ma długą, trójkątną kufę, płaskie kości policzkowe i długie, szeroko rozstawione uszy. Jego oczy mają kształt migdałów i są duże.
Chociaż rasa petersburska nosi w swojej nazwie angielskie słowo „bald”, czyli „łysy”, nazwa ta nie pokrywa się w 100% z rzeczywistością. Peterbald występuje w różnych wariantach umaszczenia:
Najbardziej znanym nagim kotem jest Sfinks. Jednak w Rosji rasa kotów o nazwie Peterbald od dwóch dekad podbija serca miłośników nagich kotów. Historia rasy zaczyna się w Petersburgu w 1994 roku. Tutaj naukowiec skrzyżował samicę rasy orientalnego kota krótkowłosego z samcem Don Sphynx. Don Sfinks to rosyjski nagi kot, który mimo nazwy nie jest spokrewniony z bardziej znaną rasą sfinksów. Z dwóch takich kojarzeń powstały cztery Peterbaldy, a tym samym założyciele nowej rasy o następujących imionach: Mandarin iz Murino, Muscat iz Murino, Nezhenka iz Murino oraz Nocturne iz Murino. Dopiero dwa lata później Rosyjska Federacja Kotów SFF uznała tę rasę za niezależną. W 1997 r. w jej ślady poszła duża organizacja TICA. World Cat Federation zaakceptowała Peterbalda jako niezależną rasę dopiero w 2006 roku. W FiFé z kolei Peterbald jest obecnie tylko „tymczasowo uznany”.
W celu poszerzenia puli genów i połączenia pożądanego wyglądu kota nagiego z budową ciała kotów ras orientalnych, dopuszcza się krzyżówki z kotami syjamskimi i birmańskimi. Do 2005 roku hodowcy mogli krzyżować półdługowłose jawajskie i balijskie z Peterbaldami.
Każdy, kto rozważa wprowadzenie się Peterbalda, powinien być przygotowany na bardzo energetycznego zwierzaka: Ten kot ma niemal ADHD! Jeśli ma wystarczająco dużo zajęcia i miejsca, rozsiewa dobry humor. Zwykle bardzo dobrze dogaduje się z kotami i innymi zwierzętami. Peterbald lubi również dzieci, pod warunkiem, że są przyzwyczajone do traktowania zwierząt z szacunkiem. Woli on być blisko swojego opiekuna, z którym – typowo orientalny kot – lubi głośno „rozmawiać”. Jest jednak mniej „gadatliwy” niż np. kot syjamski.
Peterbald potrzebuje dużo ruchu i przestrzeni. Często mówi się, że nadaje się on tylko do trzymania w przestrzeniach zamkniętych. Jednak przynajmniej warianty z futrem mogą przebywać także na zewnątrz. Najlepiej w zabezpieczonym ogrodzie, ponieważ są one bardzo ufne. Również koty z rzadszą sierścią lub bez futra są szczęśliwe, gdy mogą cieszyć się świeżym powietrzem – nawet na balkonie. Jeśli Peterbald ma być trzymany wyłącznie w pomieszczeniach zamkniętych, należy zapewnić mu dużo przestrzeni. Małymi sztuczkami można „powiększyć” mieszkanie dla kotów. Na przykład, możesz stworzyć „wybieg” z drapaków i desek na ścianie, dając Twojemu Peterbaldowi więcej przestrzeni do eksploracji, biegania i obserwacji. Jak wszystkie dobrze zsocjalizowane koty hodowlane, również Peterbald potrzebuje towarzystwa innych kotów, aby poczuć się w pełni komfortowo. Dlatego należy je zawsze trzymać przynajmniej w parach.
Pod względem temperamentu Peterbald łatwo dogaduje się z innymi kotami orientalnymi. Ci, którzy uwielbiają świeże powietrze, powinni mieć świadomość, że komfortowa temperatura rasy u nagich lub cienkowłosych osobników jest przedmiotem kontrowersji. Niektórzy hodowcy Peterbalda zalecają, aby temperatura w pomieszczeniu wynosiła co najmniej 22 stopnie Celsjusza przez cały dzień. Może to znaleźć więc odzwierciedlenie w rachunkach za ogrzewanie w miesiącach zimowych. Inni są zdania, że Peterbald czuje się tak samo komfortowo w temperaturze 18 stopni Celsjusza.
Obojętnie czy z sierścią czy bez: Jako kot, Peterbald jest mięsożercą, który wymaga diety bogatej w białko. Podawaj mu więc jedzenie z dużą zawartością białka zwierzęcego w postaci mięsa. Nieważne, czy zdecydujesz się na karmę mokrą czy suchą, zasada jest jedna: Mięso powinno znajdować się na pierwszym miejscu listy składników. Karma mokra jest bardziej zbliżona pod względem składu do naturalnej zdobyczy kota i dostarcza mu płynów. Sucha karma jest dobra do wypełniania inteligentnych zabawek, jako nagroda lub do gier poszukiwawczych. Nie zaleca się jednak podawania Peterbaldowi karmy suchej bez ograniczeń przez cały dzień. Jeśli zdecydujesz się na BARF dla kota, czyli karmienie go surowym mięsem, musisz przedtem zasięgnąć szczegółowych informacji. Suplementy BARF dla kotów ułatwiają tę formę żywienia. Jeśli chcesz od czasu do czasu poczęstować swojego Peterbalda surowym mięsem, możesz to zrobić z czystym sumieniem: Do 20 procent diety może stanowić surowe mięso, bez konieczności stosowania suplementów. Należy jednak unikać wieprzowiny, ponieważ może ona zawierać wirusa Aujeszkiego, który jest niebezpieczny dla kotów. Zwłaszcza nagie wersje Peterbalda mają tendencję do spalania większej ilości kalorii. Należy pamiętać o tym w dziennych dawkach pokarmowych, które mogą być zatem nieco większe, o ile kot nie przybiera na wadze.
Jako przysmaki nadają się liofilizowane przekąski lub inne smakołyki – najlepiej bez cukru i zbóż. Zapewnij swojemu kotu dużo świeżej wody. Poidło zachęca wiele kotów do przyjmowania dodatkowych płynów.
© Victoria / stock.adobe.com
Renomowani hodowcy poddają swoje zwierzęta hodowlane testom na obecność powszechnych chorób dziedzicznych, tak aby kocięta były jak najzdrowsze. Dlatego, na przykład, badają rodziców co roku do piątego roku życia za pomocą USG pod kątem choroby serca HCM. Standardem stało się również badanie genetyczne w kierunku choroby oczu, jaką jest postępujący zanik siatkówki (PRA). Dlatego kluczowym czynnikiem dla zdrowego Peterbalda jest kupowanie kota od renomowanego hodowcy. Jednakże jeden aspekt jest problematyczny: Prawo niektórych krajów określa koty hodowane bez wąsów jako „hodowlę z torturami” – więcej na ten temat w dalszej części.
Czy Twój kot jest nagi, czy owłosiony: Pielęgnacja „sierści” Peterbalda jest tak prosta – nawet w przypadku krótkowłosych odmian wystarczy od czasu do czasu pogłaskać je rękawicą do masażu. W ten sposób uwalniasz martwe włosy i jednocześnie wzmacniasz więź ze swoim domowym tygryskiem. Przy dobrej opiece i zdrowiu Peterbald może osiągnąć wiek 15 lat i więcej.
Czy koty z małą ilością sierści lub jej brakiem częściej łapią przeziębienia? Peterbald jest prawdopodobnie bardziej wrażliwy na zimno. Należy również szczególnie chronić osobniki o jasnej karnacji przed wysokim nasłonecznieniem. W przeciwnym razie istnieje ryzyko poparzenia słonecznego. Niektóre Peterbaldy z dostępem do tarasu w ogrodzie lub balkonu przyzwyczajają się do „kocich ubranek”, które chronią ich przed zimnem. Obserwując swojego Peterbalda, szybko zorientujesz się, czy mu zimno. W każdym przypadku kot powinien mieć dostęp do ciepłego miejsca przez cały czas.
Wiele osób krytykuje brak wąsów, a tym samym brak tak ważnego poczucia kierunku u całkowicie łysych kotów Peterbaldów. W niektórych krajach hodowla kotów bez wąsów jest zabroniona. Np. w Niemczech istnieje stosowny paragraf o „hodowli przy użyciu tortur”. Potwierdziły to niektóre orzeczenia sądowe dotyczące kota Sfinksa. Niezależnie od sytuacji prawnej, wątpliwe jest, czy można popierać hodowlę rasy kotów pozbawionej tak ważnego znaku rozpoznawczego, jakim są wąsy. Jeśli chcesz mieć Peterbalda, porozmawiaj z danym hodowcą o jego podejściu do tego tematu. Niektórzy hodowcy stawiają sobie za cel hodowanie Peterbaldów z wąsami.
Jak wiemy, niektóre koty rasy Peterbald mają sierść. Ani one, ani warianty nagie nie są automatycznie odpowiednie dla alergików. Przyczyną tego jest fakt, że reagują oni na enzym zawarty w kociej ślinie. Jeśli uczulenie jest silne, może również wystąpić po kontakcie z kotami bezwłosymi, ponieważ kot rozprowadza ślinę na skórze. W razie wątpliwości porozmawiaj ze swoim lekarzem rodzinnym lub dermatologiem o planach sprowadzenia kota do domu.
W Europie Peterbald należy do rzadkich ras kotów. Jeśli szukasz bezwłosego kota, łatwiej będzie Ci znaleźć Sfinksa. Jeśli ważniejsze są kształt ciała i charakter, dobrą alternatywą dla Peterbalda są koty orientalne, takie jak syjamski lub orientalny krótkowłosy. Ale połączenie kota orientalnego i cienkiej warstwy sierści jest dostępne tylko w postaci Peterbalda. Należy jednak poświęcić czas na znalezienie renomowanego hodowcy. Niektórzy mają listy oczekujących, na które zainteresowani mogą się wpisać. Kupując kociaka, wybierz hodowcę, który ma papiery renomowanego stowarzyszenia. Trzymaj się z daleka od podejrzanych ogłoszeń na różnych portalach. Peterbald jest młodą rasą, a w jej ekskluzywności niektórzy dopatrują się źródła zysku. Na przykład sprzedają krzyżówki sfinksów bez papierów z orientalnymi kotami jako „Peterbaldy”.
Każdy poważny hodowca należy do jednej z organizacji wymienionych w pierwszym rozdziale i sprzedaje swoje koty z papierami. Porozmawiaj z hodowcą o tym, jak zapobiegał chorobom swoich podopiecznych. Zareaguj pozytywnie, gdy zada Ci kilka pytań dotyczących warunków życia i Twoich doświadczeń z kotami. Świadczy to o tym, że dba o dobro swoich podopiecznych. Młode zwierzęta trafią do Ciebie w wieku około 13 tygodni. W komplecie dostajesz dokumenty i dowód szczepień. Pamiętaj, aby przestrzegać szczepień uzupełniających.
Kto chciałby mieć dorosłego kota ze schroniska, raczej nie znajdzie tam Peterbalda. Częściej spotyka się starsze koty rasy Sfinks lub ich mieszanki. Podejdź do poszukiwań z otwartym umysłem – w ten sposób znajdziesz czworonożnego przyjaciela, który będzie Ci odpowiadał bez względu na etykiety rasowe!
